Bokt.nl

bakkabouter schreef:

Wij hebben het erop gewaagd, voor een kind gaan terwijl ik nog studeerde. Een ook al staan we nog steeds 100% achter die keuze (en zouden we ze ook opnieuw maken), ik kan het officieel afraden

ruitje schreef:

pmarena schreef:

Om rond je 30e nu als een kwart van je leven te bestempelen...dat is wel heul positief gedacht

Tegen die tijd kunnen we onbeperkt leven joh

Kwanyin schreef:

En daarnaast, er zijn ook mensen die op hun 23ste "alles voor elkaar hebben". En tien jaar later, op hun 33ste, zitten ze in een vechtscheiding waar ze elkaar het licht niet meer in de ogen gunnen en waarbij de inzet hun kinderen zijn. Of dat dan zoveel beter is...Je weet nooit hoe iemand anders zijn leven loopt, iemand waar je nu jaloers op bent omdat haar leven zo "perfect" is, kan over twee jaar in een gigantisch dal zitten of misschien zelfs al op het moment dat jij nog denkt dat zij "het" leven heeft wat je wilt, terwijl jouw droomtoekomst net dan begint.

pmarena schreef:

Je wilt natuurlijk liever vandaag dan morgen je schaapjes op het droge hebben, zodat je op je lauweren kan gaan rusten en kan gaan genieten van je leven :P

Wendy schreef:

Misschien ben ik niet degene waarvan je zou verwachten dat ik dit zeg, maar... het leven houdt niet op als je kinderen hebt. Waarom zou je per sé alles al gedaan moeten hebben voordat je aan kinderen begint? Waarom kun je bijvoorbeeld geen huis verbouwen, studeren of reizen als je kinderen hebt?
Zo hebben mijn eigen ouders dus een oude boerderij gekocht destijds toen ik zelf 9 jaar was. En ja, wij hielpen op onze manier gewoon mee en mijn zus en ik zijn er bepaald niet slechter van geworden
Sterker nog: we weten heel goed dat een mooi huis bijvoorbeeld je niet aan komt waaien, dat verbouwen hard werken is en hebben beide niet bepaald 2 linkerhanden.

De rest... tja, draait ook om keuzes maken. Er zijn wel eens mensen die uitspreken dat ze best een beetje jaloers zijn dat wij hier wonen, in een boerderijtje met de paarden aan huis. Wat ze dan soms even vergeten is dat wij beide lang gestudeerd hebben (terwijl zij toen al hun eerste auto's en huizen kochten), fulltime werken, goed sparen en geen kinderen hebben. Het opknappen en onderhoud van het huis en de stallen doen we grotendeels zelf, dat scheelt ook weer.
Ik ben er superblij mee dat dit ons gelukt is, volgens mij mag dat ook.

Wendy schreef:

Misschien ben ik niet degene waarvan je zou verwachten dat ik dit zeg, maar... het leven houdt niet op als je kinderen hebt. Waarom zou je per sé alles al gedaan moeten hebben voordat je aan kinderen begint? Waarom kun je bijvoorbeeld geen huis verbouwen, studeren of reizen als je kinderen hebt?
Zo hebben mijn eigen ouders dus een oude boerderij gekocht destijds toen ik zelf 9 jaar was. En ja, wij hielpen op onze manier gewoon mee en mijn zus en ik zijn er bepaald niet slechter van geworden
Sterker nog: we weten heel goed dat een mooi huis bijvoorbeeld je niet aan komt waaien, dat verbouwen hard werken is en hebben beide niet bepaald 2 linkerhanden.

geerke schreef:

Kwanyin schreef:

En daarnaast, er zijn ook mensen die op hun 23ste "alles voor elkaar hebben". En tien jaar later, op hun 33ste, zitten ze in een vechtscheiding waar ze elkaar het licht niet meer in de ogen gunnen en waarbij de inzet hun kinderen zijn. Of dat dan zoveel beter is...Je weet nooit hoe iemand anders zijn leven loopt, iemand waar je nu jaloers op bent omdat haar leven zo "perfect" is, kan over twee jaar in een gigantisch dal zitten of misschien zelfs al op het moment dat jij nog denkt dat zij "het" leven heeft wat je wilt, terwijl jouw droomtoekomst net dan begint.

of ze denken op hun 50 ste...Is dit alles???

pmarena schreef:

Met babietje in de troep zitten of nog langer wachten vond ik allebei geen optie.
Dus dan zal je hard moeten werken en de schouders er onder moeten zetten

Het leven is nu eenmaal niet altijd perfect zoals je het zou willen en je gaat toch niet genietend op vakantie als je je boeltje thuis niet voor elkaar hebt en dat op je schouders voelt drukken dat je in de problemen komt als je dat niet eerst in orde maakt

betadine schreef:

Heel herkenbaar. Ik ben 27 en heb naar mijn gevoel nog helemaal niets bereikt.
Nu probeer ik mij dus dagelijks gelukkig te praten en blij te zijn met de dingen die ik heb en dat helpt. Geen grote projecten meer hier, veel te bang om teleurgesteld te worden en te weinig geld voor paarden aan huis. Het is mooi om dromen na te streven, maar als die dromen je zodanig verblinden dat je van het huidige niet meer kunt genieten doe je ook jezlf te kort. Je leeft maar 1x.

Ir111 schreef:

pmarena schreef:

Met babietje in de troep zitten of nog langer wachten vond ik allebei geen optie.
Dus dan zal je hard moeten werken en de schouders er onder moeten zetten

Het leven is nu eenmaal niet altijd perfect zoals je het zou willen en je gaat toch niet genietend op vakantie als je je boeltje thuis niet voor elkaar hebt en dat op je schouders voelt drukken dat je in de problemen komt als je dat niet eerst in orde maakt

Er is natuurlijk helemaal niks mis met hard werken en je schouders eronder zetten. Zeker niet! Tuurlijk moet je dingen doen om een doel te bereiken. Maar voor mij persoonlijk is het zaak om zoveel mogelijk van de weg te genieten.

Om jouw voorbeeld van de verbouwing te nemen, ik zou juist op vakantie gaan als ik die verbouwing zat ben. Even wat leuks doen zodat je daarna fris weer verder kunt. Maar dat is natuurlijk per persoon verschillend, dat maakt mensen zo leuk.

Ir111 schreef:

pmarena schreef:

Met babietje in de troep zitten of nog langer wachten vond ik allebei geen optie.
Dus dan zal je hard moeten werken en de schouders er onder moeten zetten

Het leven is nu eenmaal niet altijd perfect zoals je het zou willen en je gaat toch niet genietend op vakantie als je je boeltje thuis niet voor elkaar hebt en dat op je schouders voelt drukken dat je in de problemen komt als je dat niet eerst in orde maakt

Er is natuurlijk helemaal niks mis met hard werken en je schouders eronder zetten. Zeker niet! Tuurlijk moet je dingen doen om een doel te bereiken. Maar voor mij persoonlijk is het zaak om zoveel mogelijk van de weg te genieten.

Om jouw voorbeeld van de verbouwing te nemen, ik zou juist op vakantie gaan als ik die verbouwing zat ben. Even wat leuks doen zodat je daarna fris weer verder kunt. Maar dat is natuurlijk per persoon verschillend, dat maakt mensen zo leuk.

urosa schreef:

Pff ik ben toch al blij dat ik geen kinderwens heb, scheelt de meeste 'stress' dat is eigenlijk het enige dat gewoon een biologische deadline heeft, tenzij je wilt adopteren of pleegouders oid.