Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-11-12 21:22

Geplaatst: 15-11-12 21:22

Aryana schreef:
@ Joolien

Ik moest bij jouw moeder denken aan NPS (Narcistisch Persoonlijkheid Stoornis)...

Dat aan de hand van een beschrijving door iemand die vanuit haar eigen belevingswereld praat?

Vind ik wel erg ver gaan eerlijk gezegd

**Geplaatst**: 15-11-12 21:52

Geplaatst: 15-11-12 21:52

cooper schreef:
Aryana schreef:
@ Joolien

Ik moest bij jouw moeder denken aan NPS (Narcistisch Persoonlijkheid Stoornis)...

Dat aan de hand van een beschrijving door iemand die vanuit haar eigen belevingswereld praat?
Vind ik wel erg ver gaan eerlijk gezegd

Het is niet alleen haar belevingswereld maar ook die van andere familieleden, dan zou het allemaal aan die anderen liggen?? je doet nu eigenlijk net als haar moeder.

**Geplaatst**: 15-11-12 22:01

Geplaatst: 15-11-12 22:01

Aryana schreef:
Het is niet alleen haar belevingswereld maar ook die van andere familieleden, dan zou het allemaal aan die anderen liggen?? je doet nu eigenlijk net als haar moeder.

Grappig

Het feit blijft dan als jolien zich goed in haar vel wil voelen ze het probleem bij zichzelf aan moet pakken en niet bij de ander.
Als zij accepteert dat het haar beleving tegenover haar moeders beleving is, dan is het grootste probleem al van de baan.

(En ik heb hier enkel joliens beleving als voorbeeld, er is hier geen familielid dat zegt dezelfde beleving te hebben, Jolien zegt enkel dat haar moeder ook problemen heeft met familieleden en dit niet haar schuld lijkt te zijn...)

**Geplaatst**: 15-11-12 22:23

Geplaatst: 15-11-12 22:23

Joolien schreef:
Allemaal bedankt voor het meedenken. Ik merk wel dat dit goede keuzes zijn die ik maak, maar ik merk ook dat het bij mij erg veel moeite kost om de verandering te accepteren, maar dat lijkt me niet zo gek.

Het is niet makkelijk omdat het je moeder is. Die heb je maar eentje. Maar ook zij kan denken, ik heb maar 1 dochter zoals zij. Zoals eerder gezegd, goed dat jij je hart hebt gelucht en duidelijk bent geweest en achter jouw mening bent blijven staan. Daarbij zal in elk verhaal en elk probleem, het heeft twee kanten. Is jouw moeder altijd zo geweest of zo geworden?

Op het moment maakt een mede cursist, zij volgt ook mindfulness, hetzelfde mee als jou. Prestatie druk door beide ouders etc. Uiteindelijk ook in een zware depressie geraakt.

Dan denk ik... Dat iemand in een depressie raakt, je eigen dochter... Dat moet toch iets losmaken en betekenen voor je..

Heel veel sterkte, meis!

**Geplaatst**: 15-11-12 22:30

Geplaatst: 15-11-12 22:30

cooper schreef:
Aryana schreef:
Het is niet alleen haar belevingswereld maar ook die van andere familieleden, dan zou het allemaal aan die anderen liggen?? je doet nu eigenlijk net als haar moeder.

Grappig

Het feit blijft dan als jolien zich goed in haar vel wil voelen ze het probleem bij zichzelf aan moet pakken en niet bij de ander.
Als zij accepteert dat het haar beleving tegenover haar moeders beleving is, dan is het grootste probleem al van de baan.

(En ik heb hier enkel joliens beleving als voorbeeld, er is hier geen familielid dat zegt dezelfde beleving te hebben, Jolien zegt enkel dat haar moeder ook problemen heeft met familieleden en dit niet haar schuld lijkt te zijn...)

Jij gooit het maar op beleving, alsof Joolien niet weet hoe haar moeder in elkaar zit, dat heeft ze toch wel duidelijk gemaakt. Ze kan haar moeder accepteren zoals ze is, maar dat gaat 'm niet worden want Joolien trapt er niet meer in. Het enige wat je dan kan doen is afstand nemen ook al is het je eigen moeder.

"Ook vorig jaar zijn er een aantal dingen gebeurd binnen de familie die voor wrijving zorgen. In alle gevallen is mijn moeder daarbij betrokken, waarvan ik ook weet dat een aantal dingen aan haar lagen, maar wederom geeft ze alle andere personen de schuld. Nee aan haar ligt het niet, zij zitten fout. Daardoor wilde zij dit jaar geen kerst vieren met de familie, terwijl ze ook niet de moeite neemt om dat goed te maken. Dat wordt ook lastig gezien zij de discussie wel aan wilt gaan maar van te voren al zegt dat ze bij haar mening blijft en niet zal veranderen..."

**Geplaatst**: 15-11-12 22:35

Geplaatst: 15-11-12 22:35

Aryana schreef:
Jij gooit het maar op beleving, alsof Joolien niet weet hoe haar moeder in elkaar zit, dat heeft ze toch wel duidelijk gemaakt. Ze kan haar moeder accepteren zoals ze is, maar dat gaat 'm niet worden want Joolien trapt er niet meer in. Het enige wat je dan kan doen is afstand nemen ook al is het je eigen moeder.

"Ook vorig jaar zijn er een aantal dingen gebeurd binnen de familie die voor wrijving zorgen. In alle gevallen is mijn moeder daarbij betrokken, waarvan ik ook weet dat een aantal dingen aan haar lagen, maar wederom geeft ze alle andere personen de schuld. Nee aan haar ligt het niet, zij zitten fout. Daardoor wilde zij dit jaar geen kerst vieren met de familie, terwijl ze ook niet de moeite neemt om dat goed te maken. Dat wordt ook lastig gezien zij de discussie wel aan wilt gaan maar van te voren al zegt dat ze bij haar mening blijft en niet zal veranderen..."

Jolien kan niet weten hoe haar moeder écht in elkaar zit, ze kan enkel weten hoe zijzelf in elkaar zit en een beeld hebben van hoe haar moeder in elkaar zit...Haar moeder beleeft dat duidelijk anders, dus het gaat inderdaad om joliens belevingswereld.

Ik zie nog steeds nergens een familielid dat zijn visie daarom geeft?
Ik lees enkel dat haar moeder bij alle gevallen betrokken is maar de fout niet bij zichzelf legt.. Wie zegt dat in alle gevallen de moeder in fout is? Kan makkelijk zijn dat ze in alle gevallen betrokken is, maar daardoor is ze nog niet meteen de "oorzaak" in die gevallen.

Nergens zeg ik dat de moeder gelijk heeft en Jolien niet..
Wat ik wel zeg is dat Jolien geen invloed heeft op haar moeder, en dat ze haar niet kan veranderen dus dat als ze problemen met haar moeder heeft ze enkel zichzelf kan veranderen. (Dat kan haar manier van kijken zijn, dat kan afstand nemen zijn, dat kan accepteren zijn..)

**Geplaatst**: 15-11-12 22:37

Geplaatst: 15-11-12 22:37

Vervelend is het!
ik herken het wel dat als je volwassen bent/word je dingen gaat zien van je moeder waar je normaal helemaal niet over nadenkt maar nu zelfs moeilijk mee om kan gaan!
Ik vind het vervelend dat er word gezegt dat jij je dan moet aanpassen en jij niet alles op je moeder moet afschuiven want dat is juist wat je moeder doet..
Zeker als ze jou zo beinvloed is het beter om tijdelijk wat afstand te nemen totdat je de dingen wat minder aantrekt en je zelf sterk genoeg bent om er naar te luisteren maar alleen de dingen in je op te nemen waar je daadwerkelijk wat mee kan.
het is inderdaad moeilijk je moeder te veranderen, maar zij heeft jou ook gevormd tot wie je bent en ik denk dat het nooit verkeerd is om iemand te vertellen hoe jij er over denkt, want ze zal er vast en zeker wel over na denken, of ze toe zal geven is een ander verhaal!

**Geplaatst**: 15-11-12 22:42

Geplaatst: 15-11-12 22:42

Nanno_123 schreef:
Vervelend is het!
ik herken het wel dat als je volwassen bent/word je dingen gaat zien van je moeder waar je normaal helemaal niet over nadenkt maar nu zelfs moeilijk mee om kan gaan!
Ik vind het vervelend dat er word gezegt dat jij je dan moet aanpassen en jij niet alles op je moeder moet afschuiven want dat is juist wat je moeder doet..
Zeker als ze jou zo beinvloed is het beter om tijdelijk wat afstand te nemen totdat je de dingen wat minder aantrekt en je zelf sterk genoeg bent om er naar te luisteren maar alleen de dingen in je op te nemen waar je daadwerkelijk wat mee kan.
het is inderdaad moeilijk je moeder te veranderen, maar zij heeft jou ook gevormd tot wie je bent en ik denk dat het nooit verkeerd is om iemand te vertellen hoe jij er over denkt, want ze zal er vast en zeker wel over na denken, of ze toe zal geven is een ander verhaal!

Als ze dat zou doen, heeft ze geen recht van spreke want dat doet ze toch net dat wat ze haar moeder verwijt?

Lijkt me een cirkel, 'ja maar zij doet het ook'

Ik schrijf daarbij nergens dat ze niet haar gevoel mag uit.. Natuurlijk mag ze dat tegen haar moeder vertellen.
Maar het is beter dat niet te doen vanuit de verwachting dat dat gevoel zal erkent worden of beter nog; verandering teweeg zal brengen. Op die manier zou ze zichzelf alleen maar meer kwetsen.

**Geplaatst**: 15-11-12 23:00

Re: Mijn mama en haar eigen waarheid...

Geplaatst: 15-11-12 23:00

Ja maar ze zei ook dat er een áántal dingen maar aan dr moeder lagen.. maar dan is het niet uitgesloten dat joolien zich ook neit ergens schuldig aan heeft gemaakt.
maar het is toch nooit fout om iemand te wijzen op iets waar hij of zij zich niet van bewust is?
zeker als daar irritaties door ontstaan.
ben het inderdaad wel met je eens dat je er dan niet van uit moet gaan dat dat verandering teweeg zal brengen maar ik denk dat het wel gewoon een hele natuurlijke gedachten is, tenminste ik herken het heel erg in mijzelf..

**Geplaatst**: 15-11-12 23:00

Geplaatst: 15-11-12 23:00

cooper schreef:
Aryana schreef:
Jij gooit het maar op beleving, alsof Joolien niet weet hoe haar moeder in elkaar zit, dat heeft ze toch wel duidelijk gemaakt. Ze kan haar moeder accepteren zoals ze is, maar dat gaat 'm niet worden want Joolien trapt er niet meer in. Het enige wat je dan kan doen is afstand nemen ook al is het je eigen moeder.

"Ook vorig jaar zijn er een aantal dingen gebeurd binnen de familie die voor wrijving zorgen. In alle gevallen is mijn moeder daarbij betrokken, waarvan ik ook weet dat een aantal dingen aan haar lagen, maar wederom geeft ze alle andere personen de schuld. Nee aan haar ligt het niet, zij zitten fout. Daardoor wilde zij dit jaar geen kerst vieren met de familie, terwijl ze ook niet de moeite neemt om dat goed te maken. Dat wordt ook lastig gezien zij de discussie wel aan wilt gaan maar van te voren al zegt dat ze bij haar mening blijft en niet zal veranderen..."

Jolien kan niet weten hoe haar moeder écht in elkaar zit, ze kan enkel weten hoe zijzelf in elkaar zit en een beeld hebben van hoe haar moeder in elkaar zit...Haar moeder beleeft dat duidelijk anders, dus het gaat inderdaad om joliens belevingswereld.

Ik zie nog steeds nergens een familielid dat zijn visie daarom geeft?
Ik lees enkel dat haar moeder bij alle gevallen betrokken is maar de fout niet bij zichzelf legt.. Wie zegt dat in alle gevallen de moeder in fout is? Kan makkelijk zijn dat ze in alle gevallen betrokken is, maar daardoor is ze nog niet meteen de "oorzaak" in die gevallen.

Nergens zeg ik dat de moeder gelijk heeft en Jolien niet..
Wat ik wel zeg is dat Jolien geen invloed heeft op haar moeder, en dat ze haar niet kan veranderen dus dat als ze problemen met haar moeder heeft ze enkel zichzelf kan veranderen. (Dat kan haar manier van kijken zijn, dat kan afstand nemen zijn, dat kan accepteren zijn..)

Genoeg gevallen waar het onbreekt aan zelfkennis, maar de omgeving heel goed weet hoe iemand in elkaar zit, dus dat kan wel degelijk het geval zijn.

Oke ik was al bang dat de enige optie volgens jou was dat ze er maar mee moest dealen, en dat ieders beleving de juiste is en dat de ander maar moet om zien te gaan met de beleving van een ander al is die nog zo vreemd, en het erop leek dat het probleem bij Joolien ligt en niet bij haar moeder.

Je komt wel wat sceptisch over trouwens, ben je dan toch ook zo'n moeder :')

**Geplaatst**: 15-11-12 23:06

Geplaatst: 15-11-12 23:06

Aryana schreef:
Je komt wel wat sceptisch over trouwens, ben je dan toch ook zo'n moeder

Joh, ik ben pas 23

Ik weet gewoon uit ervaring (heb een dergelijk probleem een tijd geleden met mijn moeder gehad) dat het makkelijker is om bij jezelf te kijken en daar wat te veranderen, dan proberen je moeder iets te laten inzien en haar te veranderen.
Tenslotte is dat de enige manier om ervoor te zorgen dat je met de situatie kan omgaan, anders leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf en als je dat doet, ja..dan lijd je eronder, zeker als de ander weigert die verantwoordelijkheid te dragen.
Het is een stomme situatie, maar daarin kan je dan best proberen de slimste te zijn, ook al is die persoon ouder en bovenal je moeder (en dat maakt het dan extra moeilijk natuurlijk).
Naar jezelf kijken en daar wat mee doen is dan de slimste optie

(en jezelf mss bewust worden van bepaalde verwachtingen of verwijten die je onbewust hebt )

**Geplaatst**: 15-11-12 23:17

Geplaatst: 15-11-12 23:17

cooper schreef:
Aryana schreef:
Je komt wel wat sceptisch over trouwens, ben je dan toch ook zo'n moeder

Joh, ik ben pas 23

Ik weet gewoon uit ervaring (heb een dergelijk probleem een tijd geleden met mijn moeder gehad) dat het makkelijker is om bij jezelf te kijken en daar wat te veranderen, dan proberen je moeder iets te laten inzien en haar te veranderen.
Tenslotte is dat de enige manier om ervoor te zorgen dat je met de situatie kan omgaan, anders leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf en als je dat doet, ja..dan lijd je eronder, zeker als de ander weigert die verantwoordelijkheid te dragen.
Het is een stomme situatie, maar daarin kan je dan best proberen de slimste te zijn, ook al is die persoon ouder en bovenal je moeder (en dat maakt het dan extra moeilijk natuurlijk).
Naar jezelf kijken en daar wat mee doen is dan de slimste optie (en jezelf mss bewust worden van bepaalde verwachtingen of verwijten die je onbewust hebt )

Een jonge moeder misschien? :')

De vraag is of je met zo'n situatie om moet willen gaan. Tenslotte die moeder verandert niet, dus dan blijf je tegen dingen aanlopen wat heel veel energie kost. Hoe heb jij dit dan gedaan? slik jij dan alles maar, ja en amen?

**Geplaatst**: 15-11-12 23:24

Re: Mijn mama en haar eigen waarheid...

Geplaatst: 15-11-12 23:24

Joolien, jij kan je moeder niet veranderen. En je moeder zal niet veranderen alleen omdat jij last hebt van haar gedrag.
Wat je wel kan doen bij botsingen is jouw kant van het verhaal doen, en je moeder haar kant aanhoren. En het vervolgens naast je neerleggen. Klinkt heel gemakkelijk, en in eerste opzicht lijkt het juist makkelijker tegen je moeder in te gaan, maar op de lange termijn is dat alleen maar vermoeiend en frustrerend

**Geplaatst**: 15-11-12 23:25

Re: Mijn mama en haar eigen waarheid...

Geplaatst: 15-11-12 23:25

Je eigen verwachtingen, daar draait het uiteindelijk om....

**Geplaatst**: 15-11-12 23:30

Geplaatst: 15-11-12 23:30

Aryana schreef:
Een jonge moeder misschien?

De vraag is of je met zo'n situatie om moet willen gaan. Tenslotte die moeder verandert niet, dus dan blijf je tegen dingen aanlopen wat heel veel energie kost. Hoe heb jij dit dan gedaan? slik jij dan alles maar, ja en amen?

Je hoeft daar niet mee om te gaan als je dat niet wil

Maar je wil natuurlijk ook niet zomaar het contact met je moeder aan de kant zetten, dus als het accepteren een mogelijkheid is, waarom zou je het niet doen?

Ik slik niet alles, zeer zeker niet. Heb ook naar mijn moeder uitgesproken dat het mijn gevoel is en dat ik het graag anders zou zien. Zij weigert pertinent dat te veranderen. Het enige wat ik dan kan doen is zelf verantwoordelijkheid nemen voor de dingen die ik van haar verlang. Ik verwacht nu niet meer dat mijn moeder zal veranderen.
Het helpt me ook om mijn moeder als een mens te bekijken en niet enkel als moeder, dat creeërt een bepaalde afstand waardoor het makkelijker is om het los te laten. Ondertussen weet ik voor mezelf waar mijn moeder in fout gaat en waar niet, en door te erkennen aan mezelf dat ik het weet, wordt het verlangen om haar daar bewust van te maken al minder.

**Geplaatst**: 15-11-12 23:35

Geplaatst: 15-11-12 23:35

Weet je wat het is? Jouw moeder heeft, net als alle moeders, echt wel fouten gemaakt. Je schrijft over de prestatiedrang, maar is dat nou zoiets raars? Denk je niet dat ze juist het beste voor je wilde?

Ik hoef maar naar mezelf te kijken als moeder. Ik zal proberen het beste uit mijn kinderen te halen. Zeker qua opleiding. En ja, ik moedig ze aan om hun opleiding te doen naar beste kunnen. Dat wil zeggen dat als ik zie dat ze makkelijk HAVO of VWO kunnen doen, dat ik aandring op die keuze ipv dat ik ze naar het VMBO laat gaan omdat daar de rest van hun vriendjes naartoe gaat.

Daarvoor ben ik moeder. Ik kan overzien dat dit beter is voor hun toekomst. Zij kijken alleen naar het nu. Zouden ze kunnen kiezen, dan zouden ze het liefst een niveau lager gaan zitten dan ze aankunnen want dan zitten ze bij hun vriendjes. De taak om hen een opleiding op hun eigen niveau te laten volgen ligt dus bij mij. Misschien nemen ze dat later kwalijk, al denk ik van niet. Maar ik beslis in het belang van mijn kinderen. Omdat ik van ze hou en het beste voor ze wil.

Jouw moeder zal ook echt haar motivatie wel hebben voor de keuzes die ze gemaakt heeft voor jou. Dat heeft ze waarschijnlijk naar eer en geweten gedaan. Als ouder kun je niet altijd vriendjes zijn met je kinderen, je hebt ook een verantwoordelijkheid. Dat heeft als gevolg dat je ook minder populaire beslissingen moet nemen.

Bovendien ben jij op een leeftijd dat je nu je eigen keuzes maakt. Had je het in je jeugd in jouw ogen moeilijk vanwege de keuzes en ideeen van je moeder, je hebt nu toch je eigen ideeen? Leef daar dan naar. Je hoeft je niet meer te verantwoorden voor de keuzes die jij maakt. In het verleden blijven hangen om wat voor reden dan ook...is ook jouw keuze.

**Geplaatst**: 15-11-12 23:37

Geplaatst: 15-11-12 23:37

Heel erg scheisse en ik vind het knap hoe je ermee omgaat! Kop op hoor!!

**Geplaatst**: 15-11-12 23:41

Geplaatst: 15-11-12 23:41

cooper schreef:
Aryana schreef:
Een jonge moeder misschien?

De vraag is of je met zo'n situatie om moet willen gaan. Tenslotte die moeder verandert niet, dus dan blijf je tegen dingen aanlopen wat heel veel energie kost. Hoe heb jij dit dan gedaan? slik jij dan alles maar, ja en amen?

Je hoeft daar niet mee om te gaan als je dat niet wil Maar je wil natuurlijk ook niet zomaar het contact met je moeder aan de kant zetten, dus als het accepteren een mogelijkheid is, waarom zou je het niet doen?

Ik slik niet alles, zeer zeker niet. Heb ook naar mijn moeder uitgesproken dat het mijn gevoel is en dat ik het graag anders zou zien. Zij weigert pertinent dat te veranderen. Het enige wat ik dan kan doen is zelf verantwoordelijkheid nemen voor de dingen die ik van haar verlang. Ik verwacht nu niet meer dat mijn moeder zal veranderen.
Het helpt me ook om mijn moeder als een mens te bekijken en niet enkel als moeder, dat creeërt een bepaalde afstand waardoor het makkelijker is om het los te laten. Ondertussen weet ik voor mezelf waar mijn moeder in fout gaat en waar niet, en door te erkennen aan mezelf dat ik het weet, wordt het verlangen om haar daar bewust van te maken al minder.

Hier sla je de spijker op z'n kop $_/-\o_$

**Geplaatst**: 16-11-12 08:39

Geplaatst: 16-11-12 08:39

Joolien schreef:
Dat klopt Sassol.
Ik heb vanmiddag een mail gekregen van mn moeder, ik ben begonnen het te lezen maar na een halve pagina merkte ik alweer dat het alleen maar over haar inzicht ging en hoe zij de dingen ziet. Dus ik ben afgehaakt, ik ga het nog wel lezen maar nu niet. Heb mn ogen even over de hele brief laten gaan en er stonden alleen maar voorbeelden in. Wel heel goed van haar dat ze wel wilt communiceren hierover, maar voor mij des de meer de bevestiging dat er echt niks gaat veranderen.
Dan maar afstand nemen en eens zien hoe ik er mee om ga. Ik heb toch het idee dat ik mn moeder een beetje kwijtraak hier...

Je raakt je moeder niet kwijt, dan zou dat al het geval zijn. Zij is immers toch altijd al zo geweest? Misschien helpt het als je nog eens goed kijkt naar wat je wél uit de relatie haalt? Ik weet ook dat ik van sommige mensen bepaalde dingen niet hoef te verwachten, wat ik bij andere mensen wel kan krijgen. Als ik dan waardeer wat ik wél bij die ene persoon kan krijgen, maakt dat de relatie beter dan dat wanneer ik kijk naar wat ik niet kan krijgen.
Daarom vroeg ik ook hoe je je nu voor de rest voelt, want als je wat meer zwart ziet, zie je dus ook meer de dingen die je mist dan de dingen die je hebt.

Al begrijp ik je frustratie wel, ik kan heel slecht tegen mensen die de schuld bij anderen leggen, laat staan dat mijn eigen moeder dat zou doen.

Is het niet ook zo dat je nu bepaalde dingen aan het verwerken bent en daardoor graag zou zien dat je moeder haar verantwoordelijkheid op zich neemt voor bepaalde dingen? Omdat dat makkelijker is dan te kijken naar waar je zelf verantwoordelijk voor bent geweest ongeacht wat het aandeel van iemand anders daarbij was?

En probeer die mail maar eens te lezen en het vanuit haar perspectief te zien, ipv dat je zoekt naar wat je nodig hebt. Wat probeert ze eigenlijk te zeggen? (Tussen de regels door lezen zo maar te zeggen)
Want naar wat ik begrijp, is het al wel een stap voor je moeder dát ze er over communiceert. Omarm dat dan en laat je moeder dat dan weten, ook al staat er niet in wat je wilt/nodig hebt.
Elke stap vooruit is er eentje en moet beloond worden, net als bij de paarden

Als je je focust op de goeie dingen zullen die groeien, focus je je op de slechte dingen groeien die.

Probeer dus het glas halfvol te houden en merk je dat die halfleeg is, laat het dan even, morgen kan hij weer halfvol zijn

**Geplaatst**: 16-11-12 15:31

Geplaatst: 16-11-12 15:31

maikeltje schreef:
.

Maar ik beslis in het belang van mijn kinderen. Omdat ik van ze hou en het beste voor ze wil.

en daar haal jij even ene belangrijk punt aan ...je wil het beste voor ze, en als het goed is hou je daar bij de mogelijkheden en onmogelijkheden van je kind in het oog

en het verschil tussen , goed presteren, je best doen etc en alles perfect moeten doen ...

tuurlijk wil je als ouder het beste voor je kinderen, je wil dat ze hun best doen, zich ontplooien, goed terecht komen, dat is gewoon inherent aan mama of papa zijn lijkt me

maar helaas zijn er ook mensen die hier in doorslaan, waarbij het kind alles wat het doet, als beste moet doen , altijd beter dan de rest, liefst foutloos en ene 9 is een teleurstelling want dat had ook een tien kunnen zijn. Vriendjes moet je zijn met die en die, want dat is een welgesteld gezin, met die en die mag je niet spelen want dat is een minder welgesteld gezin ...
of een moeder die vroeger allerlei dingen heeft gewild maar niet mocht en dan nu het kind deze dingen "dwingt" te doen ook al word het kind er niet echt beter/blijer van .
nu roep ik zo maar even wat voorbeelden die ik uit de praktijk ken hoor

maar helaas komt het voor,

zodra je je kind zover pusht dat het een controlfreak word en bang is om met minder dan perfectie aan te komen zetten thuis (of dit nu academisch, werkgerelateerd of op sociaal vlak is ) dan schiet je je doel gewoon voorbij.

even wel heel duidelijk, ik zeg absoluut niet!! dat dit bij jou of een ander in het topic het geval is... maar wel dat er een grens is aan het beste willen voor en je kind stimuleren ...

**Geplaatst**: 16-11-12 16:18

Geplaatst: 16-11-12 16:18

Klopt Sonja. Die van mij hoeven niets perfect te doen, zolang ze maar wel hun best doen. En ik ken ook de tekortkomingen van mijn kinderen. Dat is niet erg, je kunt ook niet overal goed in zijn.

En ja, sommige ouders schieten heel erg door in die prestatiedrang, dat zie ik in mijn omgeving soms ook wel. En misschien is dat bij TS haar moeder ook zo gegaan. Maar dat neemt niet weg dat haar ouders/moeder waarschijnlijk wel naar eer en geweten gehandeld heeft/hebben. Ik denk dat TS het ook vanuit die invalshoek moet bekijken. Het is immers geweest/voorbij, ze kan het niet terugdraaien en zal daar nu haar eigen weg in moeten vinden. Haar moeder verandert ze niet meer en ik denk dat je dat ook niet moet willen.

Mijn ouders hebben het me soms ook moeilijk gemaakt vroeger. Het is nu eenmaal zo gelopen en ik vond dat niet altijd leuk. Maar wat ik wel weet is dat ze hun best hebben gedaan ondanks dat ze fouten hebben gemaakt. En ik ben blij met de band die ik met ze heb (nou ja, alleen mijn vader is er nu nog helaas) Ik maak ook fouten, ik ben niet de perfecte ouder. En ik hoop dat mijn kinderen later inzien dat ik naar eer en geweten gehandeld heb. Ik hoop daarom ook dat TS de situatie eens vanuit de kant van de moeder wil bekijken. Waar is de vader trouwens in dit hele verhaal?

**Geplaatst**: 16-11-12 16:53

Geplaatst: 16-11-12 16:53

Joolien schreef:
Dan maar afstand nemen en eens zien hoe ik er mee om ga. Ik heb toch het idee dat ik mn moeder een beetje kwijtraak hier...

Heel lastig hiermee om te gaan. Je weet dat er waarschijnlijk weinig zal veranderen, maar haar kwijt raken wil je ook niet. Weet hoe je je voelt. Als je de magische oplossing hebt hoor ik het graag

Sterkte!

**Geplaatst**: 16-11-12 18:05

Geplaatst: 16-11-12 18:05

KMF schreef:
Joolien schreef:
Dan maar afstand nemen en eens zien hoe ik er mee om ga. Ik heb toch het idee dat ik mn moeder een beetje kwijtraak hier...

Heel lastig hiermee om te gaan. Je weet dat er waarschijnlijk weinig zal veranderen, maar haar kwijt raken wil je ook niet. Weet hoe je je voelt. Als je de magische oplossing hebt hoor ik het graag Sterkte!

Als ik het weet hoor je van me

Ik heb er vandaag in therapie weer over gepraat en ik zoals jullie al zeiden, ik moet het echt loslaten, het wordt alleen een zoektocht hoe.
Maar ik merk dat ik niet diegene ben die er steeds over doorgaat, dat is mijn moeder, zij haalt dat in mij naar boven. Zij vraagt steeds ' waarom zit je nou in therapie, hoe is het zover gekomen?' Dan wil ik dat wel uitleggen, mijn vader is bijv heel streng geweest vroeger en dat zegt mijn moeder dan 100 keer, 'want ja papa was zo streng vroeger.' maar zodra ik bij haar in de buurt kom schiet ze in de defensie.
Het gaat er dus om dat ik niet wil dat ze veranderd, maar zij wilt weten waarom ik in therapie zit, hoe ik aan faalangst, bindingsangst en de depressie kom. Dan wil ik dat uitleggen maar dat lukt dus niet...
Dus niet dat jullie denken dat ik haar wil veranderen of excuses wil.

Nu ga ik daar gewoon niet meer op in denk ik. Ik ga grenzen stellen tot waar ik wil gaan.

**Geplaatst**: 16-11-12 18:08

Geplaatst: 16-11-12 18:08

Als ik het zo lees, raak je niet je moeder kwijt, maar een belangrijke energiezuigende frustratie. Zoals anderen ook al zeiden, je kunt je moeder niet veranderen. Zij heeft waarschijnlijk deze overlevingsstrategie aangeleerd en jij kunt hiervan de dupe zijn.

Jouw moeder kan ook zomaar een gekwetste ziel zijn, die overeind is gebleven door zo te blijven denken. Dan is het moeilijk om zo'n overlevingsstrategie los te laten, alleen omdat iemand anders dat verwacht.

Blijf vooral in jezelf geloven, in je eigen kunnen en in je eigen willen. Als zij moeite heeft met de hele wereld, dan is dat haar (!) probleem. Dit hoef je voor haar niet op te lossen door haar een spiegel voor te houden, want kennelijk vindt zij niet dat ze een probleem heeft. Maar jij maakt het wel jouw probleem door er veel energie in te stoppen en steeds je neus te stoten omdat je erachter komt dat je moeder niet verandert.

Als je moeder geen "last" heeft van al die anderen, probeer het dan los te laten. Dat jij een andere mening hebt, dat is prima, maar
1) zij zal niet veranderen, omdat ze zelf het nut van veranderen niet inziet
2) jij zal haar op deze manier niet accepteren, omdat jij vindt dat zij een probleem heeft.
Probeer "agree in disagree" en laat het los. Als je moeder er wel een probleem mee heeft, of blijft "zeuren" dat de hele wereld gek is en zij niet, dan kun je 1 keer aangeven dat ze dan ook naar zichzelf moet blijven/gaan kijken. Weigert ze, dan duidelijk aangeven dat je over dit soort onderwerpen niet meer wilt praten, omdat het alleen energie kost. En dan ook duidelijk alleen nog de dingen doen en de gesprekken houden waar jij wel energie van krijgt of op zijn minst geen energie kosten. Die brief zul je dan moeten lezen met in je achterhoofd: "Oke, dit is jouw visie, mijn visie is anders. Oke..." en hem dan laten voor wat het is, steek er geen nutteloze energie in.

En zie het als een leermoment. Zij is in deze iets dat jij niet wilt zijn/worden. Houd dit dan in je achterhoofd als je zelf in de spiegel kijkt. Je hebt haar waardering als zodanig niet nodig, want daarmee maak je jezelf ondergeschikt aan haar. En ik geloof dat je juist heel hard bezig bent om Joolien te worden en niet "de dochter van xxxx".

Kun je voor jezelf deze frustratie loslaten? Kun je kijken naar wat jullie wel gemeen hebben? Waar jullie het wel gezellig hebben? Probeer dan daar naar te streven.

En dat is makkelijk praten hoor, want ik herken veel in jouw woorden en frustraties. Dus onbewust tik ik bovenstaande ook een beetje voor mezelf ;-)

**Geplaatst**: 16-11-12 18:12

Re: Mijn mama en haar eigen waarheid...

Geplaatst: 16-11-12 18:12

Bedankt voor je post Rocamor. Het klinkt ook heel makkelijk en logisch maar het is zo moeilijk, het lijkt wel of ik het nog niet helemaal los kan laten.

Citaat:
Probeer "agree in disagree" en laat het los. Als je moeder er wel een probleem mee heeft, of blijft "zeuren" dat de hele wereld gek is en zij niet, dan kun je 1 keer aangeven dat ze dan ook naar zichzelf moet blijven/gaan kijken. Weigert ze, dan duidelijk aangeven dat je over dit soort onderwerpen niet meer wilt praten, omdat het alleen energie kost. En dan ook duidelijk alleen nog de dingen doen en de gesprekken houden waar jij wel energie van krijgt of op zijn minst geen energie kosten. Die brief zul je dan moeten lezen met in je achterhoofd: "Oke, dit is jouw visie, mijn visie is anders. Oke..." en hem dan laten voor wat het is, steek er geen nutteloze energie in.

Ik heb hier echt heel veel aan, dat ga ik zeker onthouden!