Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-03 14:20

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-03 14:20

Desiree"]
[quote="Kinta schreef:
[Nee, relativeren is voor mij geen probleem. Dank je dat je je zorgen om me maakt, Desiree, niet nodig.
Maar denk eens door ... Er worden zwangerschappen afgebroken omdat een kind een HAZENLIP heeft! Dat vind ik zorgwekkend ja. Gek he?
[/quote]
ah nee joh, dat lijkt me echt stug hoor, als mensen een zwangerschap om zoiets afbreken. Maar misschien wel omdat het kind het sydroom van down zal hebben. Kun je iemand dat kwalijk nemen? Kijk, zo'n kind heeft zoveel meer intensievere zorg nodig, dat het broertje/zusje zal moeten inleveren. En ook de ouders zullen hogere offers moeten brengen (en als je nagaat dat ze dat bij gewone, gezonde kinderen vaak al zo moeilijk vinden.........). Ik denk dat ik dat zelf niet zou kunnen. Ik heb er dus begrip voor. Ik veroordeel het niet.

Ten eerste vrees ik, dat die mensen er wel zijn, zoals Kinta al zegt Scheve mond

Ik wil het niet veroordelen, en respecteer de keuze die mensen maken om een kindje met syndroom van Down niet geboren te laten worden.
Maar het zou zeker niet mijn keus zijn

Ik denk dat het, als je er open voor staat, heel erg mee zal vallen een kindje met deze afwijking (is natuurlijk wel afhankelijk van de mate waarin het kind er last van heeft). Over het algemeen, zijn het hele vrolijke kinderen, die gewoon een menswaardig bestaan hebben.
Ik denk, dat het heel erg meevalt hoe zwaar het is om zo'n kind te hebben (hoewel je hier pas echt over kan oordelen, als je het zelf meemaakt).

**Geplaatst**: 07-11-03 16:19

Geplaatst: 07-11-03 16:19

Toevallig heb ik het zelf meegemaakt. Ik heb een broer (de jongste) die een zuurstofgebrek heeft gehad na de geboorte, en daardoor een mentale handicap heeft. Bij hem had het dus via prenatale diagnostiek niet bekeken kunnen worden, en hij is idd altijd heel vrolijk en goed te hanteren, maar zal altijd een handebinder blijven, ondanks het feit dat hij nu 28 jaar is. Mijn moeder is altijd huisvrouw geweest en heeft niet gewerkt, en we hadden thuis de tijd en de middelen om hem te stimuleren. Op zijn 21ste was hij het huis uit in een gezinsvervangend tehuis, waar hij nog steeds ieder weekend word opgehaald om thuis door te brengen. Ons leven in het weekend word om hem heengepland.

Heeft mijn jeugd eronder geleden dat er een gehandicapte in huis was? Ja. Alles draaide om hem, en ik denk dat de overige kinderen (er waren er nog 3) er wel degelijk onder hebben geleden dat hij alle aandacht kreeg en er verder weinig voor ons overbleef.
Wij hebben het geluk dat hij niet agressief is, heel flexibel en meegaand. Ik zou me het leven nu zonder hem niet meer kunnen voorstellen. Hoewel ik hem in mijn jeugd vaak genoeg heb vervloekt.

Ik besef wel degelijk dat wij geluk hebben gehad dat mijn broer evenwichtig is en goed is te hanteren. Maar ik zie het ook anders, daar in het tehuis waar hij nu leeft. Agressieve gasten, die zichzelf en anderen schade toebrengen en de sfeer in zo'n huis aardig kunnen verpesten. En ik zou moeten zeggen dat ik persoonlijk op dit moment niet voor zou kiezen om zo'n kind bewust geboren te laten worden. Ik heb menig gezin uit elkaar zien vallen na de geboorte van zo'n zwaar gehandicapt kind.

Net als met de kinderen met het syndroom van Down, je weet nooit van tevoren hoe erg het gaat uitpakken. Maar het is niet alleen de mentale handicap...kinderen met het Duchenne, met Cystise Fibrose en andere ziektes waarvan je weet dat de patient niet oud zou worden. Of een drager van Chorea Huntington, die op 40 jarige leeftijd gegarandeerd knotsknettergek word...niet iedereen kan daar mee omgaan. En niet iedereen is bereid om voor een kind zijn hele verdere leven om te gooien (en doen dat dan ook niet). En dan zie ik persoonlijk liever dat zo'n kind niet geboren word, dan dat het een niet menswaardig leven tegenmoet gaat.

Net als gezonde kinderen het moeilijk hebben om hun plaats in de maatschappij te bemachtigen, hebben kinderen met een handicap dat ook, en zelfs nog erger. Want ook in Nederland gaat de overheid niet altijd even netjes met een gehandicapte om. Wachtlijsten van meters lang, en de meeste zorg en kosten komen dan toch neer op het thuisfront. En dat geld moet je gewoon hebben, of je gaat er zelf heel dunnetjes door!

Als je al aan prenatale diagnostiek doet, dan moet je ook de gelegenheid geven om zo'n zwangerschap te beeindigen. Abortus wordt in Nederland ook gedaan omdat het kind ongewild is, resultaat van een verkrachting of een ongelukje. Laat dan de mogelijkheid ook open dat ouders van een kind met een handicap er bewust voor kiezen om de zwangerschap te beeindigen.

Iedereen moet zelf beslissen en kunnen beslissen of hij een zwangerschap af laat breken omdat het kind een hazelip heeft, of zelfs dat het kind een meisje is terwijl met een jongetje wilde of omgekeerd. Het is ieder zijn persoonlijke keuze.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-03 22:23

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-03 22:23

Tuurlijk is het ieder zijn eigen keuze, en moet die ruimte er ook zijn

Als iemand niet bereid is om z'n leven aan te passen aan een gehandicapt kind (of dat niet wil), ben ik het ermee eens dat het kind niet geboren zou moeten worden.
Net als met een kind dat altijd ziek zal zijn, of geen menswaardig leven kan lijden.

Ik heb idd ook van mensen in mijn omgeving gehoord, dat het hebben van een gehandicapt kind op zich niet zo zwaar is. Dat de druk veel meer komt door alle zorgen er omheen, en alle moeite die je moet doen om te krijgen waar je recht op hebt.
Hier ligt IMO een taak van de overheid...

Toch vindt ik niet, dat je een kind wel of niet geboren zou moeten laten worden, vanwege het geslacht of een hazelip

Dat vind ik echt niet kunnen...

**Geplaatst**: 07-11-03 23:40

Geplaatst: 07-11-03 23:40

Nou, Cassidy had mijn broer dus nooit geboren laten worden.

Je wil dus een kind, maar wel op al jouw voorwaarden, gezond, meisje / jongetje, kleur ogen en al het anderen 'hup aborteren'?

Lijkt wel een enge film!
En je vergeet hier mee denk ik ook dat vrouwen vaak ontzettend veel psychische problemen krijgen met een abortus.

**Geplaatst**: 07-11-03 23:43

Geplaatst: 07-11-03 23:43

Richtje schreef:
Toch vindt ik niet, dat je een kind wel of niet geboren zou moeten laten worden, vanwege het geslacht of een hazelip Dat vind ik echt niet kunnen...

Je kijkt nu naar dit probleem vanuit de ogen van een westerling. Maar bekijk het eens met de ogen van een Chinees of een Indier? In China, met de regel van de chinese overheid dat je maar een kind mag hebben, is een meisje heel vaak gewoon niet gewenst. Echtparen willen een jongetje, krijgen dan meer dan een kind, stoppen de dochter weg of vermoorden de eerste als dat een meisje blijkt te zijn.

In Indie, als je als ouder je dochter moet uithuwelijken, ga je als je wat minder solvent gewoon hartstikke failliet als je voor de schoonfamilie de bruidschat bij elkaar moet schrapen. Ik heb reportages gezien dat de vrouw na het huwelijk (en het betalen van de bruidschat) gewoonweg werd vermoord of in de brand werd gestoken...waarna ze vaak overleden....en kan zoonlief toch gewoon weer trouwen. En de volgende bruidschat is weer binnen. Er zijn families die door deze praktijken hartstikke rijk geworden zijn.

Gezien op TV: Een arme Indische vrouw die een tweeling kreeg nadat ze al twee dochters had gebaard geeft haar pasgeboren tweeling gekookte rijst te eten (waar een pasgeboren kind beslist NIET tegen kan, en aan gaat overlijden) en de tweeling sterft binnen een dag een pijnlijke dood. Adoptie komt in hun woordenboek niet voor, en volgens hun geloof word het kind wedergeboren, dus waarom moeite doen voor een leven dat toch alleen maar ploeteren en armoede betekend?

Wij vinden het niet kunnen, maar er word wel degelijk abortus gepleegd omdat het kind niet van het gewenste geslacht blijkt te zijn. In die landen, en ik durf haast te beweren: bij ons ook. Helaas zijn vrouwen in heel veel culturen nog steeds minderwaardig.

Laatst bijgewerkt door Cassidy op 07-11-03 23:44, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-11-03 23:43

Geplaatst: 07-11-03 23:43

Kinta schreef:
Nou, Cassidy had mijn broer dus nooit geboren laten worden.

Je wil dus een kind, maar wel op al jouw voorwaarden, gezond, meisje / jongetje, kleur ogen en al het anderen 'hup aborteren'? Lijkt wel een enge film!
En je vergeet hier mee denk ik ook dat vrouwen vaak ontzettend veel psychische problemen krijgen met een abortus.

Kinta je moet proberen in te zien dat er meer keuzes zijn. Volgens mij vat je het wat te persoonlijk op, en koppel je het gelijk terug aan je broer.

**Geplaatst**: 07-11-03 23:50

Geplaatst: 07-11-03 23:50

De meoder v.e vriendin van mij kreeg ook een tweeling met een open ruggetje, ze zijn gestorven, maar anders had ze ze ook niet laten weghalen.
Je krijgt een kindje, of het nou perfect is of niet.
Een kindje met het syndroom van down lijdt niet, als je ziet hoe gelukkig je die kan maken!Zet ze een rondje op een paard en 2 maanden later weten ze het nog en zijn ze er nog steeds superdankbaar voor.

Als ouder zal je een moeilijke weg hebben, maar je krijgt er ook veel liefde voor in de plaats.
Ik zou iig niet een zwangerschap bij mezelf kunnen stoppen omdat ik zoiets weet, het is en blijft je kind.Geef het dan zolang als het mag leven al je liefde.

**Geplaatst**: 07-11-03 23:53

Geplaatst: 07-11-03 23:53

Mooi opgeschreven, Ctal.

En Pipo het was gewoon een conclusie voor mezelf dat veel mensen er hier zo over denken. That's all! En natuurlijk betrek ik dat ook (en niet alleen maar) in het persoonlijke, kan voor sommige mensen misschien ook geen kwaad ... zien ze eens in dat er ook mensen en verhalen zitten achter hun 'weghaalvoorstellen'. Scheve mond

**Geplaatst**: 07-11-03 23:56

Geplaatst: 07-11-03 23:56

Kinta schreef:
Nou, Cassidy had mijn broer dus nooit geboren laten worden.

Je wil dus een kind, maar wel op al jouw voorwaarden, gezond, meisje / jongetje, kleur ogen en al het anderen 'hup aborteren'? Lijkt wel een enge film!
En je vergeet hier mee denk ik ook dat vrouwen vaak ontzettend veel psychische problemen krijgen met een abortus.

Cassidy wil helemaal geen kinderen, omdat ze niet bereid is haar leven om te gooien. Waarom nemen mensen kinderen? Omdat het van ze verwacht wordt? Omdat het genetisch bepaald is dat we onze genen willen en moeten doorgeven? Denken mensen weleens verder dan de kleur van de kinderkamer, staan ze er wel bij stil van "dit is voor altijd?" Of verwachten ze soms dat ze, als ze oud en tuttelig zijn, genoeg aanspraak hebben aan hun kinderen, en dat die dan wel voor Opoe gaan zorgen?

Als mensen kinderen krijgen (want je neemt ze niet, je krijgt ze) dan gaan ze er wel van uit dat alles goedgaat. Ze denken eraan dat ze de eerst paar jaar wat minder uit kunnen, maar dat op een gegeven moment ze toch weer meer vrijheden krijgen. Je begint idealiter met zijn tweetjes en eindigt idealiter met zijn tweetjes. En wat als dat scenario niet opgaat? Dat je de rest van je leven met een gehandicapt kind zit? Sta je daar weleens bij stil als je aan kinderen begint? Nog erger wordt het als het ten koste gaat van je relatie. En dan sta je als alleenstaande ouder dan ook nog met een gehandicapt kind. En aan een gehandicapt kind, helemaal als je er geen plek voor kunt vinden in een tehuis of aangepaste instelling, heb je een dagtaak....en dan heb je in mijn ogen geen eigen leven meer.

**Geplaatst**: 08-11-03 00:00

Geplaatst: 08-11-03 00:00

En als je een gezond kindje krijgt, slim, gezellig, rustig, spontaan, wat op zijn 10e door een auto wordt aangereden, tijd comateus en daarna blijvende hersenbeschadigingen. Zal levenlang afhankelijk blijven.
Maar weg doen dan? Verward

Dat is toch hetzelfde? Reken je ook niet op als je kiest voor een kind, maar het overkomt je toch.

**Geplaatst**: 08-11-03 00:05

Geplaatst: 08-11-03 00:05

Zoals Reinhard Mey in een van zijn liederen schreef na de geboorte van zijn eerst kind: "keine ruhige Minute is seitdem mehr fuer mich drin."
Als ouder zul je altijd de angst hebben dat er wat met je kinderen gebeurt. Ook al zijn ze gezond geboren en overkomt hen later wat.

Dus als je bewust voor kinderen kiest, dan moet je daar ook rekening mee houden. Je zult nooit alle scenario's in je hoofd kunnen doorspelen wat er allemaal kan gebeuren.

En Kinta, een kind in coma met aansluitende hersenbeschadigingen (ligt een beetje aan de graad van de hersenbeschadigingen) zal in de meeste gevallen ook niet meer thuis kunnen blijven.

**Geplaatst**: 08-11-03 00:09

Geplaatst: 08-11-03 00:09

Ik vind nu de mogelijkheid er is om van te voren te zien of een kind ERNSTIGE beschadigingen heeft opgelopen dat je dan zeer realistisch moet gaan kijken of het voor het kind werkelijk wel een zinvol leven is.

Syndroom van Down kan een kind meeleven. Maar kinderen met een ernstige handicap zouden ook vroeger in de natuur het niet overleven. Het is fantastisch dat er nu zoveel kennis is dat we vrij veel mensen en kinderen in leven kunnen houden. Maar daardoor houd je ook mensen in leven die nooit een waardevol bestaan kunnen hebben. En doe je het dan omdat jij die persoon niet kan missen, of omdat je de persoon er een plezier mee doet?

**Geplaatst**: 08-11-03 00:13

Geplaatst: 08-11-03 00:13

Ctal schreef:
Een kindje met het syndroom van down lijdt niet, als je ziet hoe gelukkig je die kan maken!Zet ze een rondje op een paard en 2 maanden later weten ze het nog en zijn ze er nog steeds superdankbaar voor.

Zo te horen heb je maar 1 soort 'downkindjes' meegemaakt. Namelijk degene die op behoorlijk niveau functioneren. En sorry, maar het soort downkindje dat op een paard kan zitten, dat bewust mee kan maken en je 2 maanden later nog dankbaarheid kan tonen, is misschien 5% van alle mensen met syndroom van Down. Ga eens in een echt verpleegtehuis kijken, of bij de zwaar-kaliber groepen van de dagopvang. Ze zijn lang niet allemaal schattig. Vaak zijn he ongerichte projectielen met een bonk kracht en (soms) agressie waar niets mee aan te vangen is. Ik heb er zelf te veel meegemaakt om nog in het 'schattige blije downkindjes' idee te geloven.

Citaat:
Als ouder zal je een moeilijke weg hebben, maar je krijgt er ook veel liefde voor in de plaats.

Sorry, maar hoe stereotype. Genoeg echt zwaar gehandicapten die dat helemaal niet (kunnen) tonen, die gevangen zitten in hun eigen lichaam en alleen maar ongerichte frustratie hebben te tonen.

Ik heb 'mag altijd' gekozen om de simpele redenen dat ik vind dat binnen de legale abortus grenzen elke zwangerschapsbeindiging geoorlooft is. (*trekt alvast asbest ondergoed aan*)
Na de legale periode denk ik dat er mogelijkheid moet zijn om bij een aantoonbaar zware handicap in te grijpen. De keuze moet bij de ouders zijn uiteindelijk. Iedereen kan wel roepen wat wel en niet kan en mag, uiteindelijk zijn het de ouders die de rest van hun leven voor het kind zullen moeten zorgen. Aan hun de keuze of ze dat aan denken te kunnen of niet.

Yup, ik ben zwartgallig en hard. Ik heb in mijn tijd bij de Sociale Verzekeringsbank (gaan oa over de gelden richting gehandicapten) teveel wanhopige ouders aan de lijn gehad die even moesten spuien over hoe onmogelijk zwaar het allemaal was.

**Geplaatst**: 08-11-03 00:15

Geplaatst: 08-11-03 00:15

Ik ben voor want ik WEET hoe zwaar en intensief een gehandicapt kind is voor je leven.... Aan alles hangt altijd een maar natuurlijk. Maar veroordelen doe ik niemand want het is echt neitmakkelijk, mensen die het niet weten of meemaken hebben altijd makkelijk praten!

**Geplaatst**: 08-11-03 00:19

Geplaatst: 08-11-03 00:19

En nu ben ik weleens benieuwd wie er "nee" heeft gekozen? Mogen we een uitleg, of is er iemand aan het stangen?

**Geplaatst**: 08-11-03 09:53

Geplaatst: 08-11-03 09:53

Prima gaf volgens mij aan dat hij altijd zou kiezen voor prenataal onderzoek. Je kunt in nederland volgens mij niet zelf beslissen of je prenataal onderzoek wilt doen. Behalve als in een risicogroep valt. Bijvoorbeeld vrouwen boven de 36 (zoals ik Knipoog

).

Nu zijn er natuurlijk wel verschillende methodes, bijvoorbeeld een nekplooimeting die eigenlijk een kansberekening is maar geen enkel risico heeft. De vlokkentest of vruchtwater punctie heeft wel degelijk een risico op abortus. Wij hebben toen ik zwanger was gekozen voor een nekplooimeting en zouden afhankelijk van die uitkomst eventueel verder onderzoek doen. De uitkomst was echter 'gunstig' dus we hebben niet verder onderzocht. Ik heb overigens altijd erg 'makkelijk'gedacht over abortus en baas in eigen buik. Verstandelijk denk ik er nog steeds zo over maar gevoelsmatig is dat toch anders geworden tijdens mijn zwangerschap. Als je op een echo van 12 weken een min of meer compleet mensje ziet dan besef je dat het geen klompje cellen is. Toch denk ik wel dat als het zeker was geweest dat ons kindje een zeer ernstige handicap zou hebben dat we het weg hadden laten halen. Maar ik ben ontzettend blij dat ik niet voor die keuze heb gestaan.

Ik vind trouwens wel dat de nekplooimeting aan iedere zwangere aangeboden zou moeten worden.

**Geplaatst**: 08-11-03 11:38

Geplaatst: 08-11-03 11:38

ArwenLune"]
[quote="Ctal schreef:
Een kindje met het syndroom van down lijdt niet, als je ziet hoe gelukkig je die kan maken!Zet ze een rondje op een paard en 2 maanden later weten ze het nog en zijn ze er nog steeds superdankbaar voor.

Ik heb er zelf te veel meegemaakt om nog in het 'schattige blije downkindjes' idee te geloven.
[/quote]

Heel veel mensen zien niet dat "schattige blije Downkindjes" later wat minder schattige Down volwassenen worden. Lips are sealed

**Geplaatst**: 08-11-03 11:52

Geplaatst: 08-11-03 11:52

Cassidy"]
[quote="ArwenLune"][quote="Ctal schreef:
Een kindje met het syndroom van down lijdt niet, als je ziet hoe gelukkig je die kan maken!Zet ze een rondje op een paard en 2 maanden later weten ze het nog en zijn ze er nog steeds superdankbaar voor.

Ik heb er zelf te veel meegemaakt om nog in het 'schattige blije downkindjes' idee te geloven.
[/quote]

Heel veel mensen zien niet dat "schattige blije Downkindjes" later wat minder schattige Down volwassenen worden. Lips are sealed

[/quote]

Ze zullen ook best woede aanvallen hebben, ook die kindjes, dat heb ik ook weleens gezien, maar toch vind ik niet dat je een zwangerschap daarvoor mag afbreken.

Wil je dat wel, ik zal je zeker niet tegenhouden, natuurlijk is het je eigen keus, maar ik vind dat je iedereen een leven moet gunnen.Principieel gezien vind ik het gewoon niet kunnen om iemands leven te ontnemen, ook al worden het 'kasplantjes' als je het kind dan nog een klein beetje liefde kan geven.

Het is nu natuurlijk makkelijker om te zeggen van ik zou het niet doen, aangezien ik niet in zo'n situatie zit, maar ik heb ook mensen gesproken die zwaar gehandicapte kinderen hadden/ hebben en nog steeds blij zijn dat ze ze hebben mogen kennen, dat ze de kinderen hebben gehouden, ook al is het moeilijk.

Voor t zelfde geld krijg je een gezond kindje, krijgt een ongeluk, waardoor het geestelijk en lichamelijk niet gezond meer is, dan breek je dat leven toch ook niet meer af.In mijn ogen is dat wel gelijk aan elkaar.

**Geplaatst**: 08-11-03 12:09

Geplaatst: 08-11-03 12:09

Ctal schreef:
Het is nu natuurlijk makkelijker om te zeggen van ik zou het niet doen, aangezien ik niet in zo'n situatie zit, maar ik heb ook mensen gesproken die zwaar gehandicapte kinderen hadden/ hebben en nog steeds blij zijn dat ze ze hebben mogen kennen, dat ze de kinderen hebben gehouden, ook al is het moeilijk.

Ik heb de mensen niet alleen gesproken ik heb de kinderen ook gezien (en zie ze regelmatig als ik met mijn ouders meega om mijn broer op te halen).

Dus ik vind inderdaad dat je makkelijk oordeelt over het leven van een ander.

Nogmaals, ik ben hartstikke gek op mijn broer en hij op mij, en wij vergeten in huis dat hij zwaar gehandicapt is omdat we eraan gewend zijn. Hij kan zichzelf aankleden, kan zelfs op een gewone fiets meefietsen als we een toer maken. Hij kan zwemmen en gaat doordoor vaak mee als er therapeutisch word gezwommen met een van de andere gasten (en heeft dan ook het hele zwembad voor zich alleen) Hij maait het gras (kan de machine zelf starten), heeft zelfs op mijn paard gezeten, en praat daarna idd wekenlang over niets anders. Hij is zo makkelijk dat hij is meegeweest op vakantie naar Canada en Amerika en ook naar Thailand. Hij beleeft meer dan ik, gaat lekker survivallen, heeft een duikcursus gedaan, werkt in de zomer halve dagen in de plantsoenendienst en in de winter maakt hij betonnen tuinornamenten, en wij hebben zogenaamd geen aanvaringen met hem. Als we hem ophalen vraagt hij wat we het weekend gaan doen, en als hij thuis is, trekt hij zich vaak terug op zijn kamer bij zijn stereoinstallatie en zijn eigen TV.
Klinkt allemaal alsof hij niet zo erg gehandicapt is, niet? Maar hij kan niet praten (is nooit over het vierwoordenstadium uitgekomen) kan niet lezen, niet schrijven, en als je hem vraagt wat hij bij brand moet doen komt er niets uit.

Maar ik zie dat het het ook anders kan. Kinderen die de hele dag ik een dwangbuis vastgebonden op een stoel zitten omdat ze zichzelf kapotkrabben, en anderen daarbij ook. Die onder de medicijnen staan omdat ze anders niet te hanteren zijn.
Dit zijn niet de gevallen zoals je ze bij "knoop in je zakdoek" op TV ziet, want daar zie je alleen de betere gevallen. Zet dat beeld nou eens uit je hoofd, en ik nodig je uit om een keertje te gaan kijken in een tehuis voor zwaar mentaal gehandicapten.

**Geplaatst**: 08-11-03 12:51

Geplaatst: 08-11-03 12:51

Ik heb dat programma eigenlijk nog nooit gezien :S
Maar iig, als een kind in de buik zit, kanje dan al zien of het mentaal helemaal zwaar gehandicapt is?

**Geplaatst**: 08-11-03 12:56

Geplaatst: 08-11-03 12:56

Ctal schreef:
Ik heb dat programma eigenlijk nog nooit gezien :S
Maar iig, als een kind in de buik zit, kanje dan al zien of het mentaal helemaal zwaar gehandicapt is?

Nee, dat kun je niet. Sommige aandoeningen, zoals Down, kunnen heel ernstig uitpakken, maar dan ook weer resulteren in hele "goede" kinderen.
De graad van de afwijking is niet te voorspellen.

Down kinderen hebben ook heel vaak een afwijking aan het hart (of andere organen) , waardoor ze vroeg komen te overlijden. Ze worden over het algemeen niet ouder dan een jaar of 40.

Laatst was mijn broer met een groep kinderen op vakantie, en vonden ze 's morgens bij het wakker maken een van de kinderen dood in zijn bed. Fijne vakantie hoor!

**Geplaatst**: 08-11-03 13:12

Geplaatst: 08-11-03 13:12

Kinta"]
[quote="Desiree"][quote="Kinta schreef:
Krijgen we zo geen samenleving met allemaal 'ubermenschen'?

sjonge, voor sommige mensen is relativeren wel een probleem he.

waarom nu gelijk beginnen met ubermenschen? dat is nou gelijk weer het andere uiterste.
[/quote]
Nee, relativeren is voor mij geen probleem. Dank je dat je je zorgen om me maakt, Desiree, niet nodig.
Maar denk eens door ... Er worden zwangerschappen afgebroken omdat een kind een HAZENLIP heeft! Dat vind ik zorgwekkend ja. Gek he?
[/quote]

Ik heb een hazelip .... gelukkig geen open gehemelte maar goed...
Ik vind het de grootste onzin om een zwangerschap af te breken vanwege dit ... Ik kan prima praten ... heb er totaal geen last van ...

Heb alleen een hele dunne bovenlip ...
Als een kind ernstige hersenbeschadegingen heeft of het syndroom van down ... dan vind ik persoonlijk dat zo'n kind geen kans heeft op een normaal leven ...
Bij dit soort gevallen zou ik de zwangerschap DENK IK afbreken ...
Ik weet het natuurlijk niet zeker omdat ik niet in de situatie zit ....

**Geplaatst**: 08-11-03 13:14

Geplaatst: 08-11-03 13:14

Afwijkingen bij kinderen met Down Syndroom:

The estimated incidence of Down syndrome is between 1 in 1,000 live births. Each year approximately 3,000 to 5,000 children are born with this chromosome disorder. People with Down are in need of the same kind of medical care as other people. There are certain situations when children with Down syndrome need special attention.
1. 60 to 80% of people with Down syndrome will have hearing deficits. Make sure that periodic hearing exams are performed.
2. 40-45% of children with Down syndrome will have congenital heart disease.
3. Intestinal abnormalities also occur at a higher frequency and may need to be surgically corrected at birth.
4. People with Down syndrome may have more eye problems. Periodic eye exams are important.
5. Obesity is often noted during adolescence and early adulthood. Appropriate nutritional counseling is advised.
6. 15-20% of people with Down syndrome will have thyroid problems. It is important to identify the thyroid problems early since hypothyroid problems can be treated.
7. Skeletal problems like kneecap subluxation, hip dislocation, and atlantoaxial instability (the first two neck bones are not well aligned because of the presence of loose ligaments) are more common.
8. Other important medical problems should be addressed as well including: leukemia, Alzheimer's disease, immune system concerns, seizure disorders, sleep apnea, and skin disorders.

Niet allemaal zijn ze zo goed als Chris Burke:

Afbeelding

En wat zijn ze schattig:

Afbeelding

De mindere foto's vind je natuurlijk niet op het internet... Lips are sealed

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-03 13:28

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-03 13:28

Ctal schreef:
Wil je dat wel, ik zal je zeker niet tegenhouden, natuurlijk is het je eigen keus, maar ik vind dat je iedereen een leven moet gunnen.Principieel gezien vind ik het gewoon niet kunnen om iemands leven te ontnemen, ook al worden het 'kasplantjes' als je het kind dan nog een klein beetje liefde kan geven.

Het is nu natuurlijk makkelijker om te zeggen van ik zou het niet doen, aangezien ik niet in zo'n situatie zit, maar ik heb ook mensen gesproken die zwaar gehandicapte kinderen hadden/ hebben en nog steeds blij zijn dat ze ze hebben mogen kennen, dat ze de kinderen hebben gehouden, ook al is het moeilijk.

Hier ben ik het dus echt niet mee eens.
Kinderen die zullen leven als kasplantjes moet je IMO niet geboren laten worden.
Ik ken ook mensen die kinderen hebben die leven als kasplantjes, deze mensen zijn hartstikke blij met hun kinderen, en doen ook alles voor ze. Probleem is alleen, dat het kind geen menswaardig leven heeft. Dit jongetje heeft dus ook een niet-reanimeren beleid. Mocht hij iets krijgen, doen ze geen moeite om hem in leven te houden. Citaat van zijn moeder: "Hij heeft het recht om te leven, en niet de plicht". Tuurlijk zouden ze het vreselijk vinden als hij komt te overlijden, en zullen ze hem missen. Maar ze vinden dat ze hem niet in leven mogen houden voor zichzelf, aangezien ze vinden dat het kind geen menswaardig leven heeft.
Voor het verhaal en de afwijking van dit kind zie http://home.hccnet.nl/hpe.pws

**Geplaatst**: 08-11-03 14:31

Geplaatst: 08-11-03 14:31

Ik zeg ook niet dat je ze aan de beademing etc. moet leggen, maar ik zou de zwangerschap niet afbreken.

Bokt.nl

Wat vinden jullie van prenatale diagnostiek?

Mag prenatale diagnostiek?