Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-09-12 09:03

Re: Bang

Geplaatst: 30-09-12 09:03

Ik hou dit even in de gaten, heb precies hetzelfde. Als ik alleen ben, zit ik de hele avond op de bank, durf ik niet naar buiten te kijken en staat de tv op zijn hardst en denk ik de hele tijd dat er word ingebroken. Het begint echt erg te worden nu,

**Geplaatst**: 30-09-12 09:19

Re: Bang

Geplaatst: 30-09-12 09:19

Ik heb dit ook een hele tijd gehad. 7 kleuren bagger scheet ik, zodra het donker werd.
Op een gegeven moment was ik zo moe van al die angsten (the ring, itt etc etc) dat ik mezelf op een gegeven moment maar vertelde dat ik sowieso gepakt werd door dat kind uit the ring en dood zou gaan. Klinkt onwijs stom, maar op dat moment ging ik uit van het ergste. En guess what? Het viel allemaal reuze mee!

Uiteindelijk ben ik vooral hierdoor van m'n angsten afgekomen en doet het me ook niet meer zoveel om door enge donkere steegjes te lopen of alleen thuis te zijn.

Ik heb GEEN idee of je er iets aan hebt, maar in elk geval veel succes en sterkte!

**Geplaatst**: 30-09-12 09:38

Re: Bang

Geplaatst: 30-09-12 09:38

ik heb het soms, als ik bijv. een enge film heb gekeken of een of ander vaag verhaal heb gehoord!
ik zal hier geen verhalen gaan vertellen, waar ik bang voor was, maar op een gegeven moment
ging ik de "enge dingen" gewoon begroeten! Als ik mn kamer binnen kom, zeg ik: Hoi Freddy!
Een vriendin van me had een leuk verhaal bedacht met een of andere geest freddy ;p Ondertussen is het bijna gevoelloos dat ik dat zeg, eerst met een trillend piepstemmetje e.d. Ook moèst ik van mezelf bijv. nog even in de spiegel kijken, mocht ik niet achterom kijken als ik de trap op liep (rende, in dat geval

) en moest ik nog even een keer door het raam kijken. Met de duistere gedachten in de achtergrond, en dan viel alles natuurlijk weer mee!

Nog steeds loop ik met Freddy mijn kamer binnen, maar ik heb nu ook zoiets van: Als er wat gebeurd, okè, ik heb een leuk leven gehad en het zal dan wel zo moeten zijn, laat maar gebeuren!

Veel succes en sterkte TS!

**Geplaatst**: 30-09-12 10:02

Re: Bang

Geplaatst: 30-09-12 10:02

Dit is gewoon de angst dat je vriend wat overkomt omdat hij niet bij je is, stomme angst maar op dat moment echt. Spreek jezelf toe dat je een "domme trut" bent om jezelf zo op te fokken. ga gewoon niet slapen tot hij er weer is en neem ondertussen een flinke borrel met een leuk boek erbij. Desnoods oordoppen in en hopelijk kun je er de volgende dag om lachen dat je je zo " aanstelt". Je moet wel heel goed beseffen dat jij de enigste bent die dit gedrag kan stoppen en ook dat het heel onrealistisch is, dat je, door naar zware medicatie te grijpen het probleem niet oplost maar dat weet je zelf ook wel.

**Geplaatst**: 30-09-12 10:08

Geplaatst: 30-09-12 10:08

Streng zijn voor jezelf en je niet mee laten slepen. Bedenk steeds direct wáárom je angsten niet reëel zijn. Zombies bestaan niet...de kans dat er ingebroken wordt op dit moment is minimaal enz enz...
Overtuig jezelf en steeds weer herhalen zodra de angst opkomt.

Bot gezegd: niet zeiken dus

.

**Geplaatst**: 30-09-12 10:10

Geplaatst: 30-09-12 10:10

Lijkt me ontzettend vervelend, mijn (ex)vriend heeft het ook. Als hij alleen slaapt moet ook de muziek aan en zo nog wat dingen. Kan ie uren wakker liggen.
Als ie bij mij slaapt is mijn aanwezigheid genoeg en slaapt ie als een blok (ja, want ik ben 1.70m en beresterk *kuch* ).
Ik zou jezelf sowieso niet de grond in gaan stampen dat je je 'aanstelt'. Dat maakt het vaak erger.
Zou juist afleiding zoeken in iets wat je wel leuk vind/je aandacht opslokt.. Als je durft ga kijken of er echt iets engs is.
Is evt een huisdier (hond/kat) een optie? Of al aanwezig? Dat heeft mij erg geholpen toen ik net alleen op mezelf woonde.
En in bed liggen met een laptop ook. Kon series kijken, afleiding zoeken op internet, en als t nodig is hulp inschakelen.

**Geplaatst**: 30-09-12 11:40

Re: Bang

Geplaatst: 30-09-12 11:40

Had dit gister maar gezegd toen we aan het praten waren met elkaar.
Dan was ik met je blijven praten tot je vriend thuis was.

Zombie's bestaan niet, en je woont 3hoog met genoeg andere mensen in een stad en ze komen heus niet inbreken als jij thuis in je bedje ligt. Maargoed, dat is natuurlijk te makkelijk gezegd van me.

Maar geef het de volgende keer even aan, dan blijf ik gewoon met je praten

En je weet echt wel dat ik dat niet erg vind.

**Geplaatst**: 30-09-12 20:29

Re: Bang

Geplaatst: 30-09-12 20:29

ook last van gehad durfde helemaal niks zelf s'nachts naar beneden gaan zat er voor mij niet bij.
bij is het vanzelf over gegaan op een gegeven moment zag ik het nut niet meer van bang zijn denk ik.

**Geplaatst**: 30-09-12 20:41

Geplaatst: 30-09-12 20:41

Hoi,

heel erg vervelend dit probleem!

Ik denk dat je inderdaad wat harder voor jezelf zult moeten zijn. Zombies bestaan niet en je hebt buren. Dus als er iets is, is er zo iemand in de buurt. Kun je dit niet met één van je buren bespreken en afspreken dat je diegene mag bellen als er iets is?
Probeer voor je gaat slapen te ontspannen. TV uit, zet zachtjes een rustig muziekje op en lees nog wat.
Pilletjes is een optie, maar zelf ben ik daar niet zo van. Ik zou bang zijn daar afhankelijk van te worden.

Zelf heb ik ook last van angst gehad. Ik woon achteraf op een boerderij en wij hebben 2 kleine kinderen. Mijn man gaat ieder jaar 2x 4 weken naar Spanje voor zijn werk. Ik zat mezelf bang te maken. Het idee dat niemand het zou kunnen horen en zien als er ingebroken wordt. Ze kunnen hier zelfs de ramen ingooien zonder dat iemand het hoort of ziet. Ik kan gillen wat ik wil zonder dat iemand het hoort. Mijn buren zitten een behoorlijk eind van onze boerderij vandaan. Toch heb ik dit gevoel naast me kunnen leggen.

Een collega woont op 5 min. rijden met de auto van mij vandaan. Hij werkt bij de brandweer en is gewent snel op te moeten staan. Hem mag ik dan dag en nacht bellen als er iets is. En dat is een heel fijn gevoel.
Ik laat dan beneden een klein lichtje aan. Ik heb boven een vaste telefoon staan en neem ook mijn GSM mee.
Sinds ik kindjes heb, heb ik me over mijn angst heen kunnen zetten. Zij zijn afhankelijk van mij en hebben niets aan een angstige panische mama :')

Ik voel me sterk en ben stiekem best trots dat ik het zo 8 weken goed in mijn eentje weet te rooien met mijn 2 kleintjes