evaac schreef:@Menino: dat verwacht ik zeker niet. IK heb haar nu al 2jaar niet meer gesproken, maar het blijft in mn geheugen als de dag van gister.
En de dromen worden soms wat minder, maar ook erger. Denk aan: vaak snachts huilend wakker worden en bijna elke nacht over haar dromen
en minder: dan droom ik 1x per maand ofzo over haar.
Maar ik hoef ook niet meer persé contact met haar.. Als ik maar verder kan, overdag enzo denk ik niet aan haar, maar s'nachts word ik er weer aan herrinerd..
@zorro:
Ze belde me in de vakanties op om te vragen hoe t met me ging.
Ik spreek haar nu al bijna 2 jaar niet meer. Dus haar respecteren met dat ze vind dat we afstand moesten hebben is zo.
Maar waarom blijven die dromen dan telkens terugkeren?
probeer dankbaar te zijn, dat ze je geholpen heeft. Ipv verdrietig dat ze je nu niet meer kunt helpen!. Dat is normaal, en je moet verder... Zoals je zelf zegt.
Ga hulp zoeken, en leer te begrijpen waarom dit zoveel met je doet (na 2 jaar nog huilen wakker worden omdat je een poos intensief contact hebt gehad met een docent. Is niet echt ' normaal ' namelijk
) . En leer het gevoel ook een plekje te geven. Wsl gaat het veel dieper, dan wij van achter ons bokt schermpje in kunnen schatten. Want volgens mij zit er hier heel veel achter....
! Maargoed, nogmaals, tot die tijd: Probeer het positieve er van in te zien; dat je zo'n tijd heel veel steun aan iemand hebt gehad. Dat moet je zeker niet vergeten! Maar, probeer niet in het ' verlies ' ervan te blijven hangen.
Succes!
)
) Maar, hij is wsl wel een van de weinige mensen die je de juiste opties kan geven. Als het goed is, hoef je hem maar een keer te zien en dan weet je wel welke stappen je verder kunt ondernemen. En ik weet zeker dat dat je onwijs gaat helpen