Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-12-11 19:51

Geplaatst: 19-12-11 19:51

Interessant Maura, dank voor het plaatsen $_/-\o_$
ik ga dit eens lezen want ook dit is voor mij heeeeeeeel herkenbaar.

Ik zit zelf in een coachingstraject via mijn werk omdat ik vastloop op wat jij schrijft DaniBanani, maar hoe hard iedereen nu ook gilt dat ik het goed of zelfs bovengemiddeld goed doe ik geloof er niks van en wil dan steeds meer verbeteren of mijn slechte dingen overschaduwen.....dat hield ik helaas niet vol

Ik heb en hou altijd dat seconde best gevoel helaas.....nooit goed genoeg. En niemand snapt het, want ik doe het toch zo goed, kan alles en mensen denken dat ze niet aan mij kunnen tippen...yeah right en ik voel me altijd inimini in het bijzijn van anderen >;)

Hard aan het werken hieraan met mijn coach ( in januari pas 2e gesprek)... Ik heb een cursus van deze coach gehad al eerder en de eerste vraag was waar ben jij goed in, man ik flipte gewoon :oo

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-11 20:06

Re: Van me af schrijven - pesten

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-11 20:06

Timbers, zó herkenbaar..

Haal ik een 8 als cijfer nadat ik er 2 jaar uit ben geweest, vind het het 'wel acceptabel', maar had best nog beter gekund.

Kan dan echt niet geloven dat het gewoon prima is en dat ik niet altijd het best mogelijke hóef te halen.

**Geplaatst**: 20-12-11 10:45

Geplaatst: 20-12-11 10:45

Even een stukje in de ruimte filosoferen hoor, als het totale onzin is dan hoor ik het wel.
Als je ervan uitgaat dat high- of low-challenge basiskaraktereigenschappen zijn, dan ben je als kind ook al high- of low-challenge. Als een high-challenge-kind ook is gezegend met het talent om gemakkelijk contact te maken met andere kinderen is er weinig aan de hand. Als een high-challenge kind echter van nature meer gesloten of verlegen is dan andere kinderen kan ik me voorstellen dat zo'n kind een groter risico loopt om gepest te worden.
High-challenge heeft - zoals ik het heb begrepen - trouwens niet altijd te maken met hoge cijfers en veel geld. Het is maar net wat je jezelf als doel oplegt. Dat kan op school zjin, maar het kan bijvoorbeeld ook zijn dat een kind niet zo geïnteresseerd is in school maar wel per sé altijd met een oranje rozet thuis wil komen. Als jij als kind al jezelf doelen oplegde, omdat dat nou eenmaal in je karakter zit, en die doelen waren niet wat andere kinderen ook konden of nastreefden dan gedroeg je je dus anders dan de andere kinderen. Zonder dat je dat zelf wist, want hoe kan een kind nu weten dat het doelen nastreeft, laat staan dat andere kinderen geen of andere doelen nastreven? Dat lijkt mij de ideale voedingsbodem voor misverstanden en frustratie, en dan kan ik mij voorstellen dat - als dat wederzijdse onbegrip niet op tijd wordt opgemerkt door ouders of leerkrachten - zoiets uitgroeit tot pesten. Als het stressgedrag dat bij het karakter past ook nog eens naar binnen is gericht in plaats van naar buiten, dan zie ik een vicieuze cirkel ontstaan, het gepeste kind zal zich steeds verder van andere kinderen afsluiten en in hun ogen steeds 'raarder' worden en steeds meer gepest worden. Bovendien zal zo'n kind als het opgroeit en opnieuw in een stresssituatie komt weer hetzelfde gedrag vertonen, dus zich afsluiten in plaats van hulp vragen. De buitenwereld kan dat heel gemakkelijk opvatten als arrogantie of - in het beste geval - iemand die het liefst met rust wordt gelaten. Met een beetje pech krijg je dan een volwassene die nooit werkelijk contact maakt met anderen, geen vertrouwen leert hebben in mensen en zelfs vereenzaamt. Het komt heel veel voor dat mensen onder normale omstandigheden gewoon gezellig kunnen kletsen en communicatief helemaal niet slecht zijn, maar bij stress (letterlijk stress op school of het werk, maar het kan ook om iets anders gaan zoals te grote groepen mensen, angst voor honden of de aanwezigheid van iemand waar ze verliefd op zijn) ófwel ongeremd dom beginnen te kletsen (en niet meer stil te krijgen zijn) ófwel volledig dichtklappen en nauwelijks nog hun eigen naam kunnen uitspreken (volgens mij hebben veel vrouwen daar last van, ik lees regelmatig uitspraken als: "iedereen denkt dat ik heel vrolijk ben, maar diep van binnen ben ik heel anders, niemand kent mij écht". Waarbij ik me dan trouwens ook wel vaak afvraag of die zijzelf wel anderen écht kennen, maar goed). Beide vormen van stressgedrag zijn volkomen normaal! Waar het om gaat is dat het verrekte handig is om uit te zoeken wat je eigen gedrag is onder welke omstandigheden, zodat je het kunt herkennen en kunt ingrijpen. Dat laatste is niet gemakkelijk, maar kun je wel trainen.
Wat ik eigenlijk bedoel is het volgende: misschien is het mogelijk dat het pesten dat je als kind is overkomen een gevolg is geweest van een ongelukkige combinatie van karakter en stressgedrag van de groep kinderen waar je deel van uitmaakte. Dat is niet meer terug te draaien, maar als je inzicht krijgt in je eigen karakter en stressgedrag kun je voortaan beter begrijpen waarom je op een bepaalde manier op situaties en mensen reageert. Als je dat begrijpt kun je het ook uitleggen en als je het goed begrijpt kun je het ook gaan sturen. Als die redenatie klopt, heeft het meer zin om je te verdiepen in je eigen karakter (ook leuker trouwens, jezelf beter leren kennen is altijd leuker) dan om te proberen het pesten een plekje te geven. Waarmee ik dus absoluut niet beweer dat gepest worden je eigen schuld is, dat is het nooit. Maar áls je karakter eraan bijdraagt dat je in een situatie terecht kunt komen waarin je gepest wordt en je ontdekt hoe dat in elkaar steekt, dan hoef je nooit meer bang te zijn dat het nog eens gebeurt. Als je jezelf bijvoorbeeld steeds hogere doelen oplegt creëer je je eigen stressgedrag. Als je bewust(er) met die doelen aan de slag gaat en met jezelf (en bij voorkeur ook anderen) afspreekt wanneer het goed is, geef je jezelf een veel eerlijkere kans om tevreden met jezelf te zijn óf een keer - terecht - ontevreden. Steeds onterecht ontevreden zijn is gewoon een beetje jammer.

**Geplaatst**: 20-12-11 11:19

Re: Van me af schrijven - pesten

Geplaatst: 20-12-11 11:19

Ik met eerlijk toegeven dat ik je laatste stukje niet helemaal heb gelezen maura. Vooral omdat het toch even net wat lastig leest zo, met al die zinnen achter elkaar.

Maar is high-challenge niet gewoon een ander woord voor perfectionist?

**Geplaatst**: 20-12-11 11:57

Geplaatst: 20-12-11 11:57

Wendy schreef:
Maar is high-challenge niet gewoon een ander woord voor perfectionist?

Nee. Perfectionisme is - in extreme vorm - ziekelijk en betreft álle denkbare activiteiten. High-challenge is een term die wordt gebruikt om een gedragsstijl te beschrijven. Birkman (zie de link op de vorige pagina) maakte onderscheid tussen gedragsstijlen die bij verschillende situaties horen (en begon daarmee in de jaren '50 en '60, het is ook niet nieuw ofzo). Naast stressgedrag heb je bijvoorbeeld ook behoeftegedrag, ofwel gedrag van anderen waaraan jij zelf behoefte hebt. Omdat mensen het eigen gedrag van anderen vaak lezen als behoefte krijg je daar heel gemakkelijk misverstanden over. Wie bij stress dichtslaat, maar wel behoefte heeft aan aandacht wordt vaak niet begepen (als je iets zou willen zou je er tenslotte wel om vragen, toch?). De uitdaging is om in jezelf te herkennen op welke vlakken je high-challenge bent.

Ik ben geen psycholoog of Birkman-coach, maar ik heb de theorie en toepassing van Birkman zelf als heel verhelderend ervaren. Net als veel anderen vraag ik me weleens af waar de grens ligt tussen normaal en niet-normaal gedrag en of mensen niet te gemakkelijk een labeltje krijgen. Birkman gaat helemaal niet over wat wel of niet normaal is of over labeltjes, maar over de wisselwerking tussen gedrag en situaties. ik vond dat wel verfrissend. Weten dat het helemaal niet raar is om in de ene situatie niet de beste te hoeven zijn en in de andere situatie wel, en begrijpen waar dat vandaan komt, kan het leven een stuk aangenamer maken. Ik denk dat alleen al de theorie van Birkman, waar op internet een hoop informatie over te vinden is, voor sommige mensen kan helpen om te stoppen met denken dat ze wel raar zijn en dat het alleen een kwestie van tijd is voordat iemand dat ontdekt.

**Geplaatst**: 20-12-11 12:11

Re: Van me af schrijven - pesten

Geplaatst: 20-12-11 12:11

Ik vind het een erg interessante gedachte

en het is ook compleet nieuw voor me, ondanks dat ik me al in behoorlijk wat dingen heb verdiept over gedrag, emotie, zelfbeeld, labellen etc.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-11 12:43

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-11 12:43

Heb het stuk gelezen Maura, weet alleen niet of het echt op mij van toepassing is. Ik was op de basisschool geen echte streber; wel intelligent, kreeg vanaf groep 6 ook extra opdrachten, maar in de kleuterklas was ik 'gewoon' kleuter en toen is het pesten al begonnen. Perfectionisme heb ik wel op (bijna) alle vlakken. En dan ga ik er óf helemaal voor, óf -als ik weet dat ik niet goed genoeg ben- ik vermijd de hele activiteit.

En om even te spuien, omdat ik me nu echt rot voel: waar ik een teveel aan zelfdiscipline heb heeft mijn vriend dat te weinig en ik heb daar soms (lees: nu) héél veel moeite mee..

(ga er hier verder niet op in, openbaar, maar ik vind het lastig.)

**Geplaatst**: 20-12-11 14:29

Geplaatst: 20-12-11 14:29

Ts, even een hele andere insteek:

ik begrijp uit de OP dat je vorige week gestopt bent met de pil en dat wel direct al merkbare verbetering gaf, maar dat je toch vreest dat er meer aan de hand is. Voor mij klinkt 1 week toch wat kort. Nu je ook aangeeft dat je jezelf nogal als perfectionist kent vraag ik me af of je of het wel realistisch om te verwachten dat je zodra je met de pil stopt weer in je natuurlijke hormonale evenwicht komt? Naar mijn gevoel heeft je lijf daar wel een maandje of twee voor nodig.

En nog een vraag die je misschien flauw vind, maar zo is 't echt niet bedoeld: je geeft aan dat je vriend te weinig zelfdiscipline heeft (klinkt als een man, haha), maar vindt hij dat zelf ook? Want als hij zijn mate van zelfdiscipline niet als een probleem ervaart, gaat hij daar echt niets aan doen hoor. En strikt genomen hééft hij dan ook helemaal geen probleem. Ergens is het juist hartstikke goed dat je je bewust bent van de verschillen tussen jullie, want als je die verschillen kent kun je duidelijke afspraken maken. Op afspraken kun je iemand aanspreken, op eigenschappen niet.

Als je het goed vindt heb ik nog een laatste vraag (en voel je trouwens alsjeblieft niet verplicht om daarop in te gaan). Weet je hoe je zou willen dat het was? Je schreef in de OP dat je steeds hoopt dat het nu allemaal goedkomt en dan volgt er weer een teleurstelling. Dat betekent dat blijkbaar de realiteit niet overeenkomt met jouw beeld van hoe het zou moeten zijn. Als dat beeld haalbaar is, is het logisch om door te knokken tot de realiteit er ook zo uitziet. Maar als dat beeld niet haalbaar is kun je misschien beter proberen je beeld aan te passen, omdat je anders gegarandeerd weer een teleurstelling wacht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-11 15:26

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-11 15:26

Helaas was dit probleem er ook al voor ik stopte met die anticonceptie, dus de oorzaak is dat niet. Maar omdat ik op bepaalde vlakken wél verandering merkte zodra ik stopte weet ik dat het geen positief effect heeft gehad. Al merk ik ook dat mijn hormonen nog niet in balans zijn, dus daar heb je zeker gelijk in.

Mijn vriend vindt dat zelf ook wel een beetje ja, hij weet wel dat het soms een zwakker punt is. Hij is bijvoorbeeld ook erg laks met post openmaken omdat hij dan 'geen zin heeft'. Ik kan me daar niets bij voorstellen, want zin is irrelevant, het móet toch gewoon? Alleen heeft hij er niet zo'n last van, en ik wel. In sommige opzichten zou hij daarin wel iets mogen veranderen (zoals in het voorbeeld met die post, wat 'm al eens een fikse boete heeft opgeleverd, en er zijn nog 2 of 3 van zulke voorbeelden), maar ik realiseer me ook dat ik me er buitenproportioneel aan irriteer.

Hoe ik zou willen dat het was..lastige vraag! Ik zou minder 'in mijn hoofd' willen zitten. Niet bij alles nadenken, me bewust zijn van wat ik vóel. En ik wil best een beetje perfectionistisch zijn, maar ook een 6 kunnen accepteren, en ook kunnen sporten gewoon voor de lol zonder dat ik er Heel Goed in moet zijn.

Ik heb een tatoeage op m'n voet, met 'Let go..' Dát zou ik willen kunnen. Loslaten. In meerdere opzichten.

**Geplaatst**: 20-12-11 17:55

Geplaatst: 20-12-11 17:55

DaniBanani schreef:
zin is irrelevant, het móet toch gewoon?

en:

DaniBanani schreef:
Ik zou minder 'in mijn hoofd' willen zitten.

zijn toch wel redelijk exact uitspraken die ik herken (als in: dat heb ik letterlijk gezegd)

Net zoals ik jarenlang echt alleen maar heel verbaasd kon kijken als iemand me vroeg of ik school of werk leuk vond. Want wat had 'leuk' daarmee te maken? Je moet naar school en je moet werken. Punt.

Bleek (vertelde de Birkman-coach) dat veel mensen helemaal niet zo over werk en school denken. Die hebben gewoon lol in wat ze doen. Gingen met plezier naar school. Staan op maandagochtend fluitend op. En hebben zo vaak ergens wél zin in dat ze inderdaad gewoon iets anders gaan doen als ze ergens geen zin in hebben. Die zin komt vanzelf en als die niet komt en het is wel belangrijk dan komt het op een andere manier vanzelf alsnog in orde (zoals met die boete). Er zijn zelfs mensen (niet veel, maar ze zijn er) die alle poststukken die langer dan twee weken onbehandeld in een postvak of op een bureau liggen gewoon weggooien. Want dat betekent dan blijkbaar dat het niet heel belangrijk was. Idem met e-mails en telefoontjes, als het echt belangrijk is zal er nog wel een mailtje of telefoontje komen.

Toen ben ik begonnen mezelf af te vragen waar ik zin in had. Eerst gebeurde er weinig, want ik had natuurlijk allang in m'n kop wat er allemaal nog moest gebeuren dus in plaats van een antwoord op de vraag waar ik zin in had kwam gewoon het eerstvolgende klusje van de to-do lijst boven. Maar geleidelijk lukte het om af en toe uit te vinden waar ik zin in had. En daarna lukte het weleens om dat dan ook te gaan doen. En nu ben ik net zo labiel en onredelijk en chaotisch en veeleisend (naar mezelf) als eerder, alleen nu wéét ik dat ik labiel en onredelijk en chaotisch en veeleisend ben en dat dat best te doen is zolang ik mezelf maar een beetje weet te motiveren. Dus mag ik regelmatig doen waar ik zin in heb of laten waar ik geen zin in heb (dat mag ik niet alleen, ik heb daar echt recht op). Ofwel, ik heb geaccepteerd dat ik geen programmeerbare robot ben die een aantal uur per etmaal slaapt, na een vast ochtendprogramma naar het werk gaat, na het werk een gezonde maaltijd nuttigt, na de maaltijd iets intellectueels of sportiefs doet, op tijd naar bed gaat en in het weekend een evenwichtige mix tussen sociale en familieverplichtingen in stand houdt en tussendoor ook nog voor wat kleine en grote huisdieren zorgt. Van die acceptatie ben ik niet productiever geworden (al valt het me mee hoeveel dingen eigenlijk ook best wat minder konden zonder dat dat tot rampen leidde), maar ik ben er wel een stuk leuker van geworden. Met name voor mezelf. Mijn karakter brengt met zich mee dat ik veel in mijn hoofd zit, maar dat is een stuk minder vervelend omdat het daar nu best gezellig is.

Ik vroeg jou of je weet hoe je zou willen dat het was omdat ik heel goed weet dat dat een ontzettend lastige vraag is. Maar zonder antwoord op die vraag kun je onmogelijk weten waneer je tevreden kunt zijn over jezelf. In je antwoord heb je twee heel duidelijke doelen geformuleerd waar je zo mee aan de slag kunt. Kies nu een vak/tentamen dat je - om welke reden dan ook - minder belangrijk of interessant vind dan de andere. En ga daar een 6 voor halen. Gewoon om te ontdekken wat er gebeurt als je expres een 6 haalt. Kies ook een sport die je nog nooit gedaan hebt en prik een weekend waarin je gezellig samen met je vriend of een vriendin die sport gaat doen. Gewoon voor de lol (en als je een natuurtalent blijkt te zijn kies je ter plekke een andere sport!).

**Geplaatst**: 20-12-11 18:30

Geplaatst: 20-12-11 18:30

Ik ga alle gedachtenspinsels binnenkort even uitgebreid lezen

maar bedacht me dank Dani voor het posten, ik vind dit een interessant onderwerp

en de rest uiteraard dank over het mee filosoferen enz $_/-\o_$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-11 18:34

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-11 18:34

maura schreef:
Kies nu een vak/tentamen dat je - om welke reden dan ook - minder belangrijk of interessant vind dan de andere. En ga daar een 6 voor halen. Gewoon om te ontdekken wat er gebeurt als je expres een 6 haalt.

Oehh...echt mijn héle wezen protesteert hiertegen! Het idee dat ik vrijwillig een laag cijfer zou halen, niet mijn best ervoor doen..dat bestaat gewoon niet in mijn wereld, of zo.
Da's eigenlijk wel triest..dat ik zóveel (eigen)waarde ophang aan een stom cijfertje.

Ik ben vaak heel jaloers op mijn broertje, hij is mijn tegenovergestelde hierin. Geen perfectionist, veel plezier in z'n leven, spontaan, neemt het leven zoals het komt.
En ik doe dingen óf 100% óf helemaal niet. Huishouden? Lastig, want perfect krijg ik het toch niet dus waarom zou ik dan nog moeite doen? (lees: het aanrecht moet helemaal leeg zijn en als er 2 dingen staan dan kan ik de rest ook wel laten staan want netjes is het dan toch al niet meer)

En dat leven zoals mijn vriendje dat doet gewoon oké is, niet stiekem een beetje raar of stom of slecht, kan ik me ook niets bij voorstellen. He-le-maal niets. Was laatst een dag kerstshoppen met m'n moeder en oma en dan voel ik me eigenlijk schuldig omdat ik die tijd aan huiswerk had kunnen/moeten besteden. Kan dan niet bedenken dat ontspanning óók belangrijk is.

Zin in dingen kan ik wel hebben, maar vaak concrete dingen, een ijsje, dagje ergens heen. Ik weet ook helemaal niet wat ik zou willen doen. Vind het bijv. heerlijk om buiten te zijn, maar dan 'moet' ik weer zoveel lopen of fietsen dat er meteen druk op ligt. En gewoon een stukje genieten van buiten-zijn lukt me écht (nog) niet.

Wel mooi, en fijn, om te lezen dat het bij jou is veranderd. Dat het wel kan.

**Geplaatst**: 20-12-11 18:58

Geplaatst: 20-12-11 18:58

DaniBanani schreef:
En ik doe dingen óf 100% óf helemaal niet. Huishouden? Lastig, want perfect krijg ik het toch niet dus waarom zou ik dan nog moeite doen? (lees: het aanrecht moet helemaal leeg zijn en als er 2 dingen staan dan kan ik de rest ook wel laten staan want netjes is het dan toch al niet meer)

Hoe herkenbaar weer

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-11 11:00

Re: Van me af schrijven - pesten

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-11 11:00

-heeft over bovenstaande gister ruzie gehad en gaat het nu maar eens drastisch anders doen-

Kleine stapjes. Geen grote verwachtingen, maar bewustwording waarom ik soms op kan zien tegen relatief simpele klusjes, wat er moet veranderen voor ik het wél kan. Niet mezelf dwingen die klusjes te doen, maar dan wel iets anders doen, wat wel haalbaar is. Niet een essay meteen af moeten schrijven, maar één onderdeel schrijven. Mezelf dwingen tevreden te zijn met minder, want als ik dat níet doe gebeurt er helemaal niks..