Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-10-11 11:48

Geplaatst: 25-10-11 11:48

Ik snap jullie allemaal hoor

Ik heb het er namelijk zelf ontzettend zwaar mee gehad. Jaren lang. Realiseer me nu dat dat echt verspilde jaren waren en ik wil mensen helpen om niet dezelfde 'fout' te maken. Ik bekijk het helemaal niet simpel want ik heb het ontzettend moeilijk gehad zonder dat iedereen het wist, altijd maar dat masker opzetten. Wilde dat eerst niet in dit topic zo zetten maar doe het nu toch maar omdat ik wil laten zien dat ik weet hoe het is! Ik vind het stom van me zelf dat ik het altijd zo zwaar heb gezien en veel van mijn vriendinnen zijn onzeker, ik steun hen daarin zonder dat zij weten dat ik door het zelfde heen ben gegaan.
Ik wil mensen gewoon behoeden voor dezelfde fout, that's it.

**Geplaatst**: 25-10-11 11:58

Geplaatst: 25-10-11 11:58

Op mijn 31e ben ik zoveel zelfverzekerder dan ik ooit heb durven denken, dromen of hopen. En dat zelfvertrouwen maakt ook alles zoveel makkelijker en simpeler.
In essentie klopt het zeker wel wat Jeanine93 schrijft, maar dat werkt alleen als je dat zelfvertrouwen al hebt. En dat verkrijgen, en ook echt in jezelf gaan geloven, daar ligt de grootste uitdaging.
Bij mij was achteraf gezien het belangrijkste om mezelf echt te gaan accepteren: ik ben goed zoals ik ben. Ik hoef niet veranderd te worden en het is niet erg om niet gemiddeld te zijn. En ik moet gaan vertrouwen op mezelf: als iemand anders zegt dat iets anders is, betekent dat niet dat die persoon het goed heeft en ik fout. Het kan ook heel goed andersom liggen, of de waarheid kan in het midden liggen. Maar niet automatisch denken dat ik het dan dus fout heb, want dat is gewoon niet zo.

Hoe ik zover gekomen ben? Hard werken, altijd en iedere dag. Ik heb veel gedaan met NLP (wil hier ooit nog wel serieus mee verder trouwens), heb ook de boekjes van Louise Hay gebruikt, en heb hulp gehad van iemand in het alternatieve circuit omtrent visualisaties etc.
Ik heb ook wel eens gevraagd waarom ik altijd zo hard aan mezelf werk en heel veel anderen niet (iedereen kent ze wel, die mensen die je maar moet nemen zoals ze zijn, want ze weten niet beter). En uiteindelijk denk ik dat het een kwestie is van karakter (doorzettingsvermogen) en een kritische blik. Ik zie dingen toch snel als een kans om te verbeteren, veel anderen denken: tsja, jammer dan, wie weet gaat het de volgende keer wel goed. Terwijl ik de situatie ga analyseren etc.

Voor degene die zegt dat ze geen vriendinnen heeft: wat is jouw definitie van een vriendin? Is dat die persoon met wie je alles deelt en altijd samen mee optrekt? Of kan dat ook iemand zijn die je kunt bellen om eens samen wat leuks te doen? Heb je weleens geprobeerd om iemand te bellen waarvan het je leuk lijkt om wat samen te doen, maar waarvan jij niet precies weet of die persoon dat ook leuk zou vinden?
Voor mijzelf ben ik tot de ontdekking gekomen dat ik altijd dacht dat ik geen vriendinnen had, maar dat dit niet klopte. Ik heb een ontzettend leuke groep mensen om me heen, die hartstikke gek met me zijn. En dan hebben we wellicht niet iedere dag contact, en met sommigen bespreek ik geen vertrouwelijke dingen maar doe ik alleen maar leuke dingen. En met anderen praat ik veel, maar doen we verder niet zoveel samen. Maar ze zijn wel belangrijk.
Maar ik ben er ook makkelijk in geworden: vriendinnen komen en gaan. Zodra het nog maar van 1 kant komt, is het wat mij betreft einde verhaal. Ik steek mijn kostbare tijd graag in mensen die wél de moeite waard zijn.

**Geplaatst**: 25-10-11 11:59

Geplaatst: 25-10-11 11:59

Jeanine93 schreef:
Ik snap jullie allemaal hoor Ik heb het er namelijk zelf ontzettend zwaar mee gehad. Jaren lang. Realiseer me nu dat dat echt verspilde jaren waren en ik wil mensen helpen om niet dezelfde 'fout' te maken. Ik bekijk het helemaal niet simpel want ik heb het ontzettend moeilijk gehad zonder dat iedereen het wist, altijd maar dat masker opzetten. Wilde dat eerst niet in dit topic zo zetten maar doe het nu toch maar omdat ik wil laten zien dat ik weet hoe het is! Ik vind het stom van me zelf dat ik het altijd zo zwaar heb gezien en veel van mijn vriendinnen zijn onzeker, ik steun hen daarin zonder dat zij weten dat ik door het zelfde heen ben gegaan.
Ik wil mensen gewoon behoeden voor dezelfde fout, that's it.

Dat zie je dus niet goed. Je kunt mensen hier niet voor behoeden, en het is al helemaal geen fout

**Geplaatst**: 25-10-11 12:00

Geplaatst: 25-10-11 12:00

Mij helpt 't wel als ik me wat rot voel enzo om wat dingetjes van mindfulness erbij te halen. Bedenken dat alle negatieve dingen en positieve dingen die ik in m'n hoofd haal, ook alleen in mijn hoofd zo zijn. Ik label dat als negatief/positief. Dat moet je loslaten, de dingen zijn, meer niet. Als je dat hebt, dat bewust in het nu zijn en accepteren dat alles is, dat maakt 't hele leven ook een stuk makkelijker

Een stukje van Wendy herken ik inderdaad ook van die vriendinnen

Ik voelde mezelf in eerste instantie ook vriendin-loos maar eigenlijk had ik best wel vriendinnen maar stak ik daar gewoon geen energie in om eens iets te gaan doen.
Van Louise Hay wil ik ook nog eens iets lezen inderdaad

**Geplaatst**: 25-10-11 12:01

Geplaatst: 25-10-11 12:01

Ja, dat vind ik dus wel. Niet de fout geen zelfvertrouwen hebben, maar de fout; al die jaren getwijfeld hebben aan me zelf. Dat vind ik zonde. En eerder schreef ik al 'fout' tussen aanhalingstekens, het is geen fout in de zin van niet goed. Eerder in de zin van zonde.

**Geplaatst**: 25-10-11 12:05

Geplaatst: 25-10-11 12:05

Jeanine93 schreef:
Ja, dat vind ik dus wel. Niet de fout geen zelfvertrouwen hebben, maar de fout; al die jaren getwijfeld hebben aan me zelf. Dat vind ik zonde. En eerder schreef ik al 'fout' tussen aanhalingstekens, het is geen fout in de zin van niet goed. Eerder in de zin van zonde.

Als ik voor mezelf spreek: ja het is zonde. Maar ondanks dat het zeker niet makkelijk is, heb ik er een hoop van geleerd. En dat had ik niet willen missen.
Ik denk niet dat ik ooit zoveel zelfkennis had kunnen vergaren, als ik dit niet had meegemaakt. Ook heeft het me niet alleen inzicht in mijzelf gegeven, maar ook in heel veel andere mensen.
Mijn ervaringen en leven maken mij tot wie ik ben. Niet alles is altijd leuk of fijn, maar dat maakt het niet minder waardevol. Het gaat er niet om wat er gebeurt, het gaat er om hoe je er mee omgaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-11 20:35

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-11 20:35

Jeanine93 schreef:
pniekepnak schreef:
Jeanine, heb jij zelf weinig zelfvertrouwen? Ik krijg de indruk van niet

Nee, inderdaad geen last van. Al heeft iedereen volgens mij een wat mindere periode (meestal in de puberteit) maar die moet je proberen te doorbreken en als je er in blijft hangen heb je alleen jezelf d'r mee en maak je het voor jezelf erger. Gewoon even hard zijn voor jezelf, jezelf dus een schop onder je kont geven en je realiseren dat ieder mens uniek is, dus ook jij. Natuurlijk kan dat besef bij de een langer duren dan bij de ander en heb je uitzonderlijke gevallen, maar ik weet zeker dat je over een aantal jaar dit topic doorleest en denkt; wat stelde ik me aan
Ga daar maar van uit.

Hmm.... als ik dit topic over 5 jaar teruglees, denk ik: Jeetje, wat ben ik enorm gegroeid in de afgelopen 5 jaar.
Niet, dat ik me aanstelde.

**Geplaatst**: 26-10-11 10:26

Geplaatst: 26-10-11 10:26

Accepteren dat ik een k*tdag hebt en ik tel mijn zegeningen nog eens en dan inzien dat het best wel mee valt...

Ik noem in mijn hoofd dan een rijtje op van dingen waar ik blij mee ben. Ik begin en eindig altijd met iets van mezelf.

Mijn haar is mooi krullend, mijn huid is lekker zacht, ik heb een hele lieve vriend (die me gister van mijn werk haalde omdat het zo regende en ik niet met de bus hoef), ik heb een heel mooi paard, enzovoort en dan voel ik me snel beter!