Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
maartje_h

Berichten: 8086
Geregistreerd: 21-08-06
Woonplaats: achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-10-11 18:43

dit doet me denken aan een foto die ik net op Fb tegen kwam
Afbeelding

Sterkte meid, ik herken je gevoel :(:)

isaja

Berichten: 725
Geregistreerd: 03-04-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-10-11 18:47

Ik vind het heel naar voor je wil je even een knuffel geven :(:)

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-10-11 19:47

Dank je Maartje, mooie foto :j
En isaja ook bedankt :)

Heb vandaag een leuke dag gehad dus ik voel me nu wel redelijk goed. Dat is wel even fijn. Vriendlief is ook fantastisch!

Steentje
Berichten: 4694
Geregistreerd: 24-06-09
Woonplaats: Ja.

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-10-11 19:49

De constante oorlog die je moet voeren in je hoofd is uitputtend, meid.
Ik wil je dan ook heel veel kracht en wijsheid toewensen, en een knuffel geven.

Zo te horen heb je een schat van een vriend!
Wees daar zuinig op, zulke lieve mensen zijn goud waard. :)

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-10-11 19:50

Steentje schreef:
De constante oorlog die je moet voeren in je hoofd is uitputtend, meid.
Ik wil je dan ook heel veel kracht en wijsheid toewensen, en een knuffel geven.

Zo te horen heb je een schat van een vriend!
Wees daar zuinig op, zulke lieve mensen zijn goud waard. :)


Bedankt. Ik vind het fijn om hier mn verhaal kwijt te kunnen.
Hij is echt fantastisch, hij denkt dat het is voorbestemd dat hij me moet helpen. Hoe lief :)

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-11 09:44

Vandaag tot nu toe een goede dag. Vannacht wel minder geslapen maar goed. Vanmiddag lekker zingen. Ik heb thuis nog een onaangebroken dagboek liggen, denk dat ik er vandaag maar in begin.Verhalen schrijven, gedichtjes en liedjes.

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-11 10:31

Maartje wat een mooie ware tekst :j

Joolien het eerste stuk van zo'n traject is het zwaarst.. omdat je inderdaad alles open gaat maken.
Korsten van de wond af, alle zooi eruit en dan pas kan je gaan genezen. Het hoort er bij en het is ook heel vermoeiend. Schrijven kan heel erg goed helpen :j Ik wens je veel sterkte, zoals ik je van hier ken, ben je een sterke vrouw en zal je hier goed doorheen komen.
Eerst die zure appel en dan vallen al die kilo's van de schouders, de zenuwen uit de buik en zal je je echt lichter voelen.

JunkDeLuxe

Berichten: 2345
Geregistreerd: 24-07-09
Woonplaats: Oost Vlaanderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 05:53

Zo voel ik me tegenwoordig ook vaak. Gisteren nog zat ik te huilen, op straat, toen m'n auto overhit raakte.
Er moet maar 1 ding fout gaan, of fout lijken te gaan, en ik voel de moed zo weg glijden. Nee, ik denk niet dat er een samenspanning bestaat om mij het leven zuur te maken, maar jeetje zo voelt het soms wel. Alles komt tegelijk, ik blijf maar incasseren, en krijg de tijd niet om te herstellen. Resultaat is dat ik nog sneller over m'n toeren ben, en dus gewoon blijf huilen.

In heb een sterk vermoeden waar bij mij het probleem zit, dus vermijd ik het gewoon daar over te praten. Zul je zien dat ik helemaal instort, nee dankje. De situatie is er veel te ingewikkeld voor, en hoewel ik zelf zou breken door met m'n verhaal naar buiten te komen; anderen rondom mij zouden er hélemaal van kapot zijn. Dus veel keuze heb ik niet.

De enige raad die ik je kan geven: laat je verdriet toe. Hoe harder je er tegen vecht, des te meer ga je er aan kapot.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 06:58

JunkDeLuxe schreef:
Zo voel ik me tegenwoordig ook vaak. Gisteren nog zat ik te huilen, op straat, toen m'n auto overhit raakte.
Er moet maar 1 ding fout gaan, of fout lijken te gaan, en ik voel de moed zo weg glijden. Nee, ik denk niet dat er een samenspanning bestaat om mij het leven zuur te maken, maar jeetje zo voelt het soms wel. Alles komt tegelijk, ik blijf maar incasseren, en krijg de tijd niet om te herstellen. Resultaat is dat ik nog sneller over m'n toeren ben, en dus gewoon blijf huilen.

In heb een sterk vermoeden waar bij mij het probleem zit, dus vermijd ik het gewoon daar over te praten. Zul je zien dat ik helemaal instort, nee dankje. De situatie is er veel te ingewikkeld voor, en hoewel ik zelf zou breken door met m'n verhaal naar buiten te komen; anderen rondom mij zouden er hélemaal van kapot zijn. Dus veel keuze heb ik niet.

De enige raad die ik je kan geven: laat je verdriet toe. Hoe harder je er tegen vecht, des te meer ga je er aan kapot.


Ik laat mijn verdriet wel toe ja, maar niet elk moment van de dag. Maar zou jij ook niet eens met iemand moeten praten?

valine

Berichten: 1209
Geregistreerd: 13-09-05
Woonplaats: 1724

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 08:49

Nadat ik zondagnacht compleet ingestort ben op mijn werk, kreeg ik gisteren van de huisarts te horen dat ik
overspannen ben... Na jaren en jaren alles wegwuiven (ja, het gaat goed met mij hoor :roll: ) ben ik toch ingestort.
Nu is het de zaak om samen met een psycholoog alles weer op een rijtje te krijgen.
Ik vind het een eng idee om die beerput open te moeten trekken maar aan de andere kant kan ik niet wachten om de rugzak eindelijk eens kwijt te raken....

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 08:51

Goed van je Valine. Het zal moeilijk worden maar bedenk dat het hierna alleen maar beter wordt...

Muurp

Berichten: 15296
Geregistreerd: 16-06-05
Woonplaats: Zuid-Holland

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 08:53

Jeetje Jo... :(:)
Lijkt me vreselijk om geen rust te kunnen vinden...

Volgens mij doet het zingen je goed.
Kun je je daar niet in uiten? Dmv songwriten?
Ik hoop voor je dat de druppels werken.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 08:55

Muurp schreef:
Jeetje Jo... :(:)
Lijkt me vreselijk om geen rust te kunnen vinden...

Volgens mij doet het zingen je goed.
Kun je je daar niet in uiten? Dmv songwriten?
Ik hoop voor je dat de druppels werken.


Ik ga ook wel schrijven, dus dat komt wel goed. :)

Stopcontact
Berichten: 8860
Geregistreerd: 27-11-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 08:57

Lieve Jolien..Je mag zijn wie je bent. Het klinkt heel vreemd, maar als je instort, dan ben je wie je bent. Op dat moment. Laat dat masker nou eens gaan, want straks burn je helemaal tot aan de grond af.. Meisje denk aan jezelf op langere termijn...Niet wat je nu het beste lijkt, want dat zal toch weer dat masker zijn, maar dat ga je niet volhouden. Echt niet. Hulp is zwaar, daar kan je niet zo inspringen, dat is wel iets waar je klaar voor moet zijn, mijn ervaring is dat ik dieper ging dan ooit.. maar ben er wel veel sterker en beter uitgekomen. Doe het meis, kies voor jezelf..je bent het waard.

Pluim voor je vriend trouwens ook, want zo te horen is hij een topper en weet hij heel goed hoe hij om moet gaan met jou en de situaties.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 09:02

Frozenstar schreef:
Lieve Jolien..Je mag zijn wie je bent. Het klinkt heel vreemd, maar als je instort, dan ben je wie je bent. Op dat moment. Laat dat masker nou eens gaan, want straks burn je helemaal tot aan de grond af.. Meisje denk aan jezelf op langere termijn...Niet wat je nu het beste lijkt, want dat zal toch weer dat masker zijn, maar dat ga je niet volhouden. Echt niet. Hulp is zwaar, daar kan je niet zo inspringen, dat is wel iets waar je klaar voor moet zijn, mijn ervaring is dat ik dieper ging dan ooit.. maar ben er wel veel sterker en beter uitgekomen. Doe het meis, kies voor jezelf..je bent het waard.

Pluim voor je vriend trouwens ook, want zo te horen is hij een topper en weet hij heel goed hoe hij om moet gaan met jou en de situaties.


Dank je voor je goede woorden. Ik ben er klaar voor om geholpen te worden. Voor mij is het nog redelijk 'makkelijk' om mn masker op te houden, ik ben het immers gewend, maar ik zal hulp wel toestaan en mn masker weg nemen. Het is heel moeilijk, want ik wil op mn werk ook zijn wie ik ben, maar ik wil me niet laten gaan omdat dit een baan is waarin ik veel toekomst zie maar ik werk er nog maar pas. Ik praat er wel over, maar niet met diepgang. Dat is voor mijn toekomst niet verstandig.

Casarell

Berichten: 10025
Geregistreerd: 15-02-06
Woonplaats: Drunen

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 09:03

Fijn dat je je nu iets beter voelt..

Toch wil ik nog even inhaken op dat huilen..
Waarom laat je het niet toe? Huilen sloopt je inderdaad, maar het is wél een stukje verwerking.

Ik ben vroeger écht overspannen geweest, en kon ook om elk wissewasje in janken uitbarsten.
In het begin kropte ik dat ook op onder het mom van: ik stel me aan, stop met janken..
Maar uiteindelijk heb ik geleerd dat het oplucht en er een stuk negatieve druk van de ketel af gaat, waardoor je langzaam maar zeker meer ruimte krijgt voor de positieve dingen in het leven.

Huilen doe je niet voor niets.. het is een emotie die eruit moet.. :(:)

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 09:11

Huilen doe ik nu wel zo vaak als mogelijk, maar dan wel rustig als ik thuis ben. Ga niet op mn werk zitten wenen. ;)

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-11 19:33

Vanavond ging het bijna mis. Ik had bij mn schoonouders gegeten en ging met de auto terug. Ik was ontzettend moe, echt ik wilde eigenlijk slapen als ik thuis kwam. Onderweg sta ik te wachten voor een stoplicht en er staat een auto naast me. Dat stoplicht springt op groen en ik ga rijden, rij ik dus door rood maar dat had ik pas door toen ik de bus van rechts heel dichtbij zag komen... Gelukkig raakte hij me niet, net niet...
Ik reed gewoon door en kreeg de schrik pas 5 seconden later. Poeh dat is echt niet goed voor je. Ik zat helemaal te trillen en ik moest ontzettend huilen, ook omdat ik boos was vanwege mijn vermoeidheid. Daardoor was ik niet scherp...

Sassol

Berichten: 5254
Geregistreerd: 16-01-09
Woonplaats: Omg. Nijmegen

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-10-11 12:07

Jeetje Joolien dat zal schrikken geweest zijn gisteren!

Wat ik eigenlijk zo terug lees in je topic komt het over alsof je je masker toch nog niet echt afgezet hebt en je eigen situatie bagatelliseert. Ook in dit topic hoor ik dan weer dingen als: "ach, komt wel weer goed." en help je andere mensen waarmee je soms hun tips voor JOU over het hoofd ziet.

Je geest geeft al aan dat het allemaal teveel is, en toch kachel je nog een beetje door. Neem nou gewoon die rust voor jezelf, ook als je een goeie dag hebt. Ga lekker naar de paarden en andere dingen waar je geest energie van krijgt, en laat de boel lekker de boel.
Eerst jezelf opladen.

En ik denk dat je bij de HA toch ook echt even moet vragen of het inderdaad geen burn-out is. Want hoe balen het dan ook is op je net nieuwe baan, werken met een burn-out maakt het alleen maar erger.

Sterkte Joolien :(:)

Eefske

Berichten: 4747
Geregistreerd: 26-02-05
Woonplaats: Rotterdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-10-11 19:00

Ik heb geen wijze woorden, mooie teksten of veelzeggende foto's maar toch wil ik je heel veel sterkte wensen. Neem de tijd voor jezelf, wees lief voor jezelf en wees eerlijk tegen jezelf.
:(:)

Anoniem

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-10-11 16:53

Dank je wel Eefske.
Misschien heb je wel gelijk Sassol. Maar ik wil nog wel enigzins normaal functioneren. Ik heb vandaag een erg slechte dag. Had goed geslapen maar was zo moe met opstaan. Ik heb wel gewerkt en als ik dan eenmaal bezig ben gaat het wel lekker. Ik heb alleen extreem last van geheugenverlies. Ik vergeet de kleinste dingen, maar ook belangrijke dingen of afspraken.
Maar goed, toen ik thuis kwam was ik ontzettend moe en kwam ik de bank niet meer af. Dan ben ik bijna lethargisch. Zelfs kleine handelingen kan ik dan niet uitvoeren. Zit alleen maar een beetje met mn laptop te klooien. Toen moest ik huilen uit frustratie. De eerste keer heftig maar kort. De tweede keer een kwartier lang en ik sloeg helemaal om in hyperventilatie. Gelukkig kreeg ik mezelf wel rustig maar ik was helemaal verdoofd. En ik weet niet waarom ik huil, echt zo raar.

Ik ga morgen de ha bellen, ik wil wel gewoon blijven werken want anders stomp ik helemaal af. Het wordt alleen maar zwaarder, ik heb hard hulp nodig...

Sassol

Berichten: 5254
Geregistreerd: 16-01-09
Woonplaats: Omg. Nijmegen

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-10-11 17:37

Joolien schreef:
Maar ik wil nog wel enigzins normaal functioneren. Ik heb vandaag een erg slechte dag.
Ik heb wel gewerkt en als ik dan eenmaal bezig ben gaat het wel lekker. Ik heb alleen extreem last van geheugenverlies.
Maar goed, toen ik thuis kwam was ik ontzettend moe en kwam ik de bank niet meer af. Dan ben ik bijna lethargisch. Zelfs kleine handelingen kan ik dan niet uitvoeren.
Toen moest ik huilen uit frustratie. een kwartier lang en ik sloeg helemaal om in hyperventilatie.

Ik ga morgen de ha bellen, ik wil wel gewoon blijven werken want anders stomp ik helemaal af.


Ik heb even wat dingen uit je post gepikt. (Weet dus dat sommige dingen een beetje uit context gerukt zijn zoals het er nu staat)

Als ik dit terug lees vind ik dat wat je noemt niet normaal functioneren. (niet banketstaaf bedoelt, maar je functioneert in mijn mening al niet normaal meer, en ik denk dat werk het erger maakt)
Eenmaal op werk gaat het wel (probleem ontlopen) maar als je dan thuis komt stort je helemaal in.
Met gevolg dingen als geheugenverlies, hyperventilatie, kleine handelingen niet kunnen uitvoeren.
Ik weet dus niet of je nu de link legt thuis = afstompen omdat je thuis instort? Want ik denk juist dat je zo instort doordat je doet alsof het probleem er niet is, waardoor je gigantisch over je fysieke én mentale grenzen (je brein kan het niet meer bolwerken --> geheugenverlies) heen gaat.
Waardoor als je uit die, ik noem het even, 'robot-stand' komt, nóg meer te verwerken hebt. Maar je kunt er met je hoofd niet eens bij wat, want daar heeft je brein de capaciteit niet meer voor. En als je niet weet wát je moet verwerken, kún je het ook niet goed verwerken.

Ik wil je niet vertellen hoe je dingen moet verwerken of je leven moet leiden hoor. Ik hoop alleen met deze posts je een beetje in te laten zien hoe serieus je situatie is. Want ik heb het idee dat je zelf nog denkt van: het is nóg niet erg, ik moet oppassen dat het niet erg wordt. Terwijl het mi al wél erg is.

Ik zou dus ook al deze klachten bij je HA leggen, ook de kleine dingen waarvan je denkt dat het niet van belang is. Laat dat de HA maar bepalen.

Wil je in ieder geval nog even een virtuele :(:) geven en hoop dat je zo lief voor jezelf bent als dat je vriend is!

Casarell

Berichten: 10025
Geregistreerd: 15-02-06
Woonplaats: Drunen

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-10-11 17:50

Persoonlijk vind ik ook dat je al te ver over je eigen grenzen heen bent gegaan.. :o
En het ergste is dat je maar door blijft gaan, omdat niemand anders het ziet óf mag zien.
Jouw lichaam geeft zulke duidelijke signalen.. hoe ver moet je lichaam nog gaan?
Waarschijnlijk heb je ook een te hoge bloeddruk, met alle risico's vandien..

Meid.. zoek aub hulp!! :(:)

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-10-11 18:00

Je hebt precies gelijk Sassol. Mijn vriend dacht dat het een ritme is waar ik in zit en dat ik gewoon gewend raakt aan het niks doen, maar het is precies zoals jij omschrijft.
Maar ik wil gewoon nog niet toegeven omdat ik nog geen hulp heb, ik moet eerst 6 weken voor onderzoek waar ik nog op wacht. En ik ben bang dat als ik me nu ziekmeld op mn werk dat ik mn baan kwijtraak, omdat ik nu midden in mn contractverlenging zit.
Het is gewoon moeilijk.
Casarell, hoge bloeddruk heb ik volgens mij niet maar kan ik morgen als ik naar de ha ga zal k daar wel om vragen. Mn hartslag is altijd ontzettend laag. In rust is dat rond de 48 ofzo.

Maar het sloopt me, dat weet ik. Maar ik wacht al zo lang op hulp, dan kan ik het nog heel even volhouden. Heel even dan...

Nummus

Berichten: 13161
Geregistreerd: 27-02-09
Woonplaats: Amersfoort

Re: Sterk geweest, zo lang, maar nu zo zwaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-10-11 08:38

Maartjes foto beschrijft het goed! ;)

Zoals ik in een ander topic al zei Joolien, als je iets kwijt moet, je kunt altijd met me praten.

Ik kom nu wel zo vrolijk over het afgelopen jaar, maar ik ben ook bijna 15 jaar zo verdrietig geweest als jij beschrijft, zonder duidelijke reden. Ik heb ook hulp gekregen, niet echt via de conventionele weg maar toch heeft het geholpen.
Ik kan wat ik daar geleerd heb toepassen om een luisterend oor te bieden, als je wil. :(:) Sterkte hoor!