Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-03 17:20

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-03 17:20

Kom net terug van de dokter er zoals ik al zei weet die goede man niks.
Kon niks vinden en alles was prima.Niet ziek ofzo maar dat ellendige moe zijn Boos!

Dus nu op naar het ziekenhuis voor testen.

**Geplaatst**: 21-08-03 17:22

Geplaatst: 21-08-03 17:22

sterkte, ik ken het traject....... ben er na een jaar of 10 mee opgehouden. Ik moet nu accepteren dat ik altijd moe ben......
Ik moet zo naar mijn paard, als ik er eenmaal ben, is het goed, maar ik zie er als een berg tegenop!
Bovendien is er weer eens vet ruzie op stal en als ik ergens moe van wordt, dan is het wel ruzie!!!

Allebei mijn bijrijdsters zijn ziek, dus ik ben al de hele week de "pineut" en weer aan het werk na 7 weken vakantie, tja het leven van een chronisch vermoeide gaat niet over rozen

**Geplaatst**: 24-08-03 00:06

Geplaatst: 24-08-03 00:06

goed idee om naar het ziekenhuis te gan, ik heb ook pfeiffer gehad vorige zomer en tis echt verschrikkelijk, ik weet hoe het voelt,
veel beterschap

**Geplaatst**: 24-08-03 00:27

Geplaatst: 24-08-03 00:27

Ja bah !! Onderzoekje hier..testje daar..en niks gevonden. Wat een ellende..allemaal meegemaakt hoor !

Ik blijk dus uiteindelijk ME/CVS te hebben..daar kan ik me wel aardig in vinden, maar ik blijf het frustrerend vinden dat ik geen antwoorden kan vinden. Rare klachten, maar niks aantoonbaars..en al helemaal geen oorzaak...grrrrr

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-08-03 01:25

Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-03 01:25

Mijn dokter heeft soms ook last van geheugen verlies Tong uitsteken

Zo heb ik een jaar of 12 geleden last gekregen van mijn pols en vertelde hij dat het een onstokken zenuw was.
Dus elke keer als ik dat voelde dacht ik dat dan ook weer.
3 jaar geleden had ik zoiets van ach als ik toch naar de dokter moet dan maar even laten kijken naar die pols omdat ik er heel af en toe nog wel eens last van had en toen dus ook.Oh ik zie het al er zit vocht in Verward

huh

Een aantal maanden terug was ik van mijn pony afgesprongen maar had er geen rekening mee gehouden dat je eerder beneden bent als bij een paard dus kwam op mijn onderrug terecht.Ga ik naar de dokter kijkt hij het na,moest ik zelf nog even vragen of hij misschien ook wou checken of er niks gekanteld of gekneust was aan mijn bekken.Oh ja,ja dat is gekneusd Verward

he let eens op Boos!

Nadat ik dus pfeifer had heb ik ook onderzoeken gehad omdat ik een jaar later nog altijd mar moe was en toen melde hij me dat ik gronische moeheid had.

Oke nou vooruit dan maar.Ik bleef al die jaren moe dus wat de dokter zegt dat is zo Haha!

Nu zegt hij dus bij mijn bezoek van van de week dat hij zich niet meer herinnerd dat hij dat gezegt heeft en dat de kans dat ik dat heb er wel is maar dat dat niet zoveel voorkomt. Verward

Huh

Het kan me eigenlijk niks meer schelen wat mijn dokter zegt.Ik wil het nu voor eens en altijd laten uitzoeken wat ik heb zodat ik er mee verder kan.Zodat ik weet hoe er mee om te gaan en eventueel wat ik eraan kan doen zodat het overgaat,als dat mogelijk is.
Het is toch te gek dat ik verdorie zelf voor dokter moet gaan spelen om mezelf vooruit te helpen.
Die rare dokter ook,kan hij niet eens meer herinneren dat ik toen naar huis werd gestuurd met het antwoord je hebt gronische moeheid.
Stel nu dat ik al die jaren heel wat anders heb gehad en ik dat nooit geweten heb.Lekker dan.

Mijn dag vandaag begon met het hooi.De mannen stapelen en ik tellen.Ik was steeds de tel kwijt.Dan weer bij 13,dan weer bij 30 dan weer bij 40 poeh...
Daarna ben ik op de grond gaan zitten maar hield me zelf met moeite wakker.
Nog even naar de winkel geweest wat ik me nu nog amper herinner.
Toen ben ik gaan lesgeven,ook dat ging niet echt vlotjes.Ik vertelde goed maar als er een vraag kwam moest ik die even laten doordringen voor ik hem snapte.
Ook moe van vandaan gekomen.
Daarna naar huis gereden omdat ik eigenlijk iemands haar zou knippen maar zover ben ik niet gekomen.Ik plofte op de bank en ben in slaap gevallen,ik kon mezelf niet meer wakker houden.
3 uur later weer wakker geworden en mijn paarden gaan voeren en longeren.Daar nog even bezoek bij gehad voor een half uurtje.Super vermoeiend weer.Daarna op een stoel gaan zitten waar ik nu nog zit,te wachten tot de scanner klaar is met scannen op virussen.Al met al een dagje wat geen donder aan inhoud had en ik ben nog steeds hartstikke moe Boos!

Sorry als het vol staat met typefouten of onlogische zinnen maar ik ben te moe om dat er uit te halen al heb ik al wel heel veel verbeterd.

**Geplaatst**: 24-08-03 09:23

Geplaatst: 24-08-03 09:23

ik herken veel in het verhaal van Holly!
Ik tob er al mee vanaf 1987 (!) en de huisarts kan er niets aan doen, in het ziekenhuis kunnen ze niets vinden, de bedrijfsarts vindt dat ik me moet "vermannen" , mezelf eens goed aanpakken en niet zo moet zeuren. Over mijn collgea's maar te zwijgen.

Ik sta nu bij een pensionstal met een groep actieve jonge mensen (van tussen de 25 en 35, dus voor sommigen van jullie zijn die al bejaard Schijnheilig

) die vaak bellen of ik ff mee wil dit of dat doen, overdag ga ik dan wel mee, als ik tijd heb, maar 's avonds de kroeg in of uitgaan, no way, tegen 10 uur lig ik in mijn bedje, anders gaat het helemaal fout!

De enige tip die ik jullie kan geven is REGELMAAT, dat is voor mij het sleutelwoord, saai, maar het werkt! Iedere dag dezelfde tijd opstaan, zoveel mogelijk routine ontwikkelen en iedere avond dezelfde tijd naar bed. Voor mij is dat de enige manier om ermee te kunnen leven!

Als iemand andere tips heeft: graag, alleen de dieet tips hoef ik niet

die heb ik de afgelopen 16 jaar allemaal al geprobeerd .......

**Geplaatst**: 24-08-03 10:57

Geplaatst: 24-08-03 10:57

Ik weet precies wat je bedoeld.. Ongeveer 3, 4 jaar geleden begon het gesodemierter bij mij. Ik had eerst een hele tijd erg last van buikpijn aanvallen, ik werd zo slap van de pijn dat ik niet meer kon lopen ofzo en heb dus ook van school een hele tijd thuis gezeten, het was niet overdreven, maar ik kon gewoon niks meer. Ik had mijn paard, maar ik kon er met moeite iedere x naar toe. Die pijn was gewoon onverdraaglijk, ik heb zelfs keren tegen m'n moeder gezegd tijdens zo'n aanval dat ik liever dood was. Ik had ALTIJD pijn, de ene keer minder als de andere keer, maar het was er. Na veel onderzoeken dokter, verschillende constateringen kon de dokter eigenlijk niks vinden. Ik ben toen aan de pil gegaan, maar dat hielp eigenlijk ook niet veel. De pijnen die ik had tijdens mijn menstruatie werden wel een beetje minder, gelukkig. Na bij veel verschullende doktoren te zijn geweest (die niks hebben kunnen vinden) kwamen we bij een paar homeopathen terecht. Eentje waren we wel redelijk tevereden over, en hebben we vanalles voorgeschreven gekregen. Hij kon precies vertellen wat ik had enzo, ook dus een achtergebleven deel van pfeifer. Nou lekker dat die dokter dat niet kon vinden met al die testen en bloedprikken enzo, maar oke. Na een tijdje bij die man gelopen te hebben en potten vol pillen te hebben geslikt (natuurlijk spul wel hoor) ben ik langzaam gestopyt met die pillen. Ze waren zo groot dat ik ze bijna niet door m'n keel kreeg bleeh. Na een tijdje voelde ik me wel redelijk lekker, ik kon voor het eerst zeggen dat ik geen pijn meer voelde! Geweldig!

Maar na die periode begon weer iets anders. Ik werd moe, ontzettend moe. Niet soms, maar altijd. En net als de buikpijn, de ene keer meer de andere keer minder. Maar die moeheid was er altijd. Op een gegeven moment kreeg ik het dus zelfs zo erg dat ik gewoon bijna neer viel omdat m'n lichaam helemaal verslapte en bewusteloos aanvoelde als het ware. Naar de dokter, " ja geen idee wat dit is, misschien eet je on gezond, slaap je te weinig" bla bla bla. Ik ben ook nog voor die moeheid behandeld bij die homeophaat maar het is eigenlijk nooit weg gegaan. Ik kon niks meer, op een gegeven moment kon ik nieteens een half uurtje rijden op m'n paardje het deed me zo'n verdriet, dat ik erover dacht om hem te verkopen omdat hij er zo ook meer aan had. Ik heb hem uiteindelijk nog niet verkocht, maar aangezien hij nu een tijdje ergens anders staat omdat ik ten eerste geen fut meer had om er heen te gaan denk ik er hard over. Maargoed, in mei dit jaar kwamen via kennissen die aardig op het spirituele vlak bekend zijn, een adres ergens in de buurt naar een vrouw die mij waarschijnlijk wel kon helpen, ik ben daar een tijdje onder behandeling geweest. Ik moest daar dan een uur op een bank liggen, half uur op m'n buik, half uur rug. En dan ging ze m'n aura reinigen ofzo weet ik niet meer precies. Maar in die periode, ging het stukken beter! Ik voelde me weer een beetje fit! Of het nou door die vrouw kwam of niet, ik heb geen idee. Nadat ik gestopt ben met die behandelingen, ben ik weer langzaam afgetakeld. M'n ouders hebben het wel door denk ik, ondanks dat ik niet meer zoveel klaag. Ze zien het gewoon aan me, dat ik vaak ga zitten of geen zin heb in dingen zoals weg gaan met vriendinnen ofzo. Omdat ik dus niks doe ben ik ook al een paar kilo's aangekomen, wat me weer extra frustreerd. Ik weet het gewoon niet meer, onderttussen krijg ik er ook aanhoudende hoofdpijn aan over, maar die moeheid. Het breekt me.. Maarja, als de dokter er al niks aan kan doen en niet weet wat het is, wat kan IK er dan aan doen?

**Geplaatst**: 24-08-03 14:21

Geplaatst: 24-08-03 14:21

ijzerpillen helpen bij mij altijd erg goed het kan verder helemaal geen kwaat als je teveel ijzer hebt plas je het gewoon weer uit moet het maar 1 weekje proberen of het werkt anders kan je dr gewoon weer mee kappen valt te proberen toch?