Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-11-10 23:18

Geplaatst: 26-11-10 23:18

Er is een goed boek van Mira Kirshenbaum getiteld Scheiden of blijven. Hier heeft iemand die ik ken veel aan gehad. Er staan duidelijke vragen in (gebaseerd op onderzoek) waardoor je erachter komt of je relatie het nog waard is voor te vechten of niet. Zeker de moeite waard!
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/scheiden-of-blijven/666787303/index.html

Laatst bijgewerkt door daydream op 26-11-10 23:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-11-10 23:18

Geplaatst: 26-11-10 23:18

Ik ben zelf laatst met mijn vriendje bij een coach wezen praten. Niet omdat wij een mega probleem hebben samen maar gewoon omdat ik niet wist hoe ik mijn grens aan moest geven. Hij wist dus niet wat mijn grenzen waren en zij heeft onze woorden concreet gemaak waardoor het nu voor ons beide duidelijk is. Wij voelen ons sinds dit gesprek veel beter.

Ik denk dat een relatie therapeut gevoelens en bepaalde woorden nog beter kan vertalen waardoor jullie er misschien uit kunnen komen. Misschien is een constructie als look of love (van RTL 4) wel iets? Dat hoeft de tv niet persee te zijn maar ik denk dat die werkwijze wel heel effectief kan zijn!

**Geplaatst**: 26-11-10 23:19

Geplaatst: 26-11-10 23:19

Vicky_88 schreef:
Aan de andere kant zeg ik blijf bij hem. Al doe je misschien jezelf daar niet het grootste plezier mee. Maar als kind van gescheiden ouders weet ik wat het voor een kind betekend om gescheiden ouders te hebben en geloof me, dat is alles behalve een pretje

Oef, dit geldt niet voor iedereen hoor TS. Ik heb totaal niet geleden onder de scheiding van mijn ouders. Beiden zijn alweer een tijd gelukkig met een ander. Waren duidelijk niet voor elkaar gemaakt. Des te beter dat ze nu wel hebben gevonden wat ze zochten.

**Geplaatst**: 26-11-10 23:20

Geplaatst: 26-11-10 23:20

Probeer anders eens een weekendje samen weg te gaan zonder kinderen en te herontdekken waarom jullie ook al weer getrouwd zijn. Plan dan de laatste avond een gesprek over hoe verder en wees eerlijk. Geen idee of het werkt, maar jullie hebben wel twee kinderen samen en ik vind dat jullie het je kinderen verplicht zijn je uiterste best te doen om wat van je huwlijk te maken.

Ik heb namelijk 3 zeer emotioneel beschadigde (stief)kinderen hier wonen en dat wens je geen enkel kind toe, al is het natuurlijk ook geen optie om op de manier door te gaan zoals jij beschrijft, want daar krijgen ze ook last van.

Ik wens je heel veel wijsheid en sterkte toe.

**Geplaatst**: 26-11-10 23:25

Geplaatst: 26-11-10 23:25

Meid het is net of je mijn verhaal van een paar jaar geleden neer zet , bij mij was het precies hetzelfde alleen waren de meiden bij mij 2 en 5.
Lang heb ik getwijfelt en ook echt alles geprobeert wat er te proberen viel maar niks werkte en hij werkte ook totaal niet dus ik heb toen wel de knoop door gehakt.

Ik hoop voor jullie dat jullie er nog wel uit kunnen komen want je gunt niemand zoiets , wat wel zo is dat is dat kinderen tussen 2 ouders waar het niet tussen loopt ook niet gelukkig zijn en alle problemen lossen zich echt wel op ook het koophuis etc.
Ik moet ook heel eerlijk zeggen dat mijn meiden na de scheiding en alles was helemaal geregeld weer gelukkig werden en weer de vrolijke meiden werden want ze hadden weer een vrolijke papa en mama.

Maar ik hoop toch dat jullie eruit kunnen komen !!!!

Laatst bijgewerkt door Dees1980 op 26-11-10 23:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-11-10 23:26

Geplaatst: 26-11-10 23:26

Jewey schreef:
Vicky_88 schreef:
Aan de andere kant zeg ik blijf bij hem. Al doe je misschien jezelf daar niet het grootste plezier mee. Maar als kind van gescheiden ouders weet ik wat het voor een kind betekend om gescheiden ouders te hebben en geloof me, dat is alles behalve een pretje

Oef, dit geldt niet voor iedereen hoor TS. Ik heb totaal niet geleden onder de scheiding van mijn ouders. Beiden zijn alweer een tijd gelukkig met een ander. Waren duidelijk niet voor elkaar gemaakt. Des te beter dat ze nu wel hebben gevonden wat ze zochten.

Ik heb der wel aardig last van gehad, en soms nog ookal is het alweer 3 jaar geleden en zijn ze beide weer redelijk gelukkig.. Al heb ik wel het geluk dat mijn ouders perfect met elkaar omgaan!

Ts: Succes met je beslissingen.

**Geplaatst**: 26-11-10 23:28

Geplaatst: 26-11-10 23:28

Jewey schreef:
Vicky_88 schreef:
Aan de andere kant zeg ik blijf bij hem. Al doe je misschien jezelf daar niet het grootste plezier mee. Maar als kind van gescheiden ouders weet ik wat het voor een kind betekend om gescheiden ouders te hebben en geloof me, dat is alles behalve een pretje

Oef, dit geldt niet voor iedereen hoor TS. Ik heb totaal niet geleden onder de scheiding van mijn ouders. Beiden zijn alweer een tijd gelukkig met een ander. Waren duidelijk niet voor elkaar gemaakt. Des te beter dat ze nu wel hebben gevonden wat ze zochten.

Hier geef ik je helemaal gelijk in , mijn dochters werden na de scheiding weer die leuke vrolijke kinderen en ik en mij ex hebben beide gevonden wat we wilden en daardoor is iedereen een stuk gelukkiger geworden.

**Geplaatst**: 26-11-10 23:47

Geplaatst: 26-11-10 23:47

Hoi ik snap jue man wel maar hij zal moeten inzien dat hij maaar minder gaat werken, hij vlucht voor thuisw want dat is lastig en dat kan hij niet maken tegenover jullie. Schrijf hem een brief. waarin je heel duidelijk stelt wat je wilt en dat je anders zegt wat er gaat gebeuren en dat je zijn steun verwacht als je weggaat financieel.

**Geplaatst**: 27-11-10 00:01

Geplaatst: 27-11-10 00:01

Maximrocky schreef:
Ik heb der wel aardig last van gehad, en soms nog ookal is het alweer 3 jaar geleden en zijn ze beide weer redelijk gelukkig.. Al heb ik wel het geluk dat mijn ouders perfect met elkaar omgaan!

Ts: Succes met je beslissingen.

voor mij is het 15! jaar geleden. Heb er nog moeite mee! elke keer als ik terugdenk...

**Geplaatst**: 27-11-10 00:48

Geplaatst: 27-11-10 00:48

mijn ouders zijn nog jaren bij elkaar gebleven, het was een hel
waren ze maar jaren eerder gescheiden

ik zelf zou zijn gedrag filmen, bijvoorbeeld tijdens het eten als hij continue aan de telefoon zit
misschien helpt het als hij ziet waar jullie tegenaan kijken

ik krijg het gevoel dat hij vlucht voor jou
veranderen wil hij niet, de situatie veranderen ook niet
hij heeft een leventje wat hij graag wil, werkt zoveel als hij wil(of zit ergens waar je liever niet hebt dat hij zit $:\$ ), komt thuis waar alles verzorgd is en ploft voor de tv of in bed

**Geplaatst**: 27-11-10 00:55

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 27-11-10 00:55

Waarom vlucht je man in zijn werk?
Waarom is het voor hem fijner om te werken dan om bij jou te zijn?
Vraag hem eens of hij irritaties heeft of last van spanningen als hij bij jou is.

De reden waarom ik dit zeg is omdat ik in je beginpost heel veel zie; 'hij doet dit, hij doet zus, en dan alsof het nog niet erg genoeg is doet hij dat ene ook nog!'.
Ik lees dan tussen de regels door en denk iemand te herkennen die in deze situatie nog niet heeft ingezien, dat als er 2 vechten, er ook 2 schuld hebben.

**Geplaatst**: 27-11-10 01:09

Geplaatst: 27-11-10 01:09

Ik vraag me af hoe het komt dat hij 70 uur werkt. Heeft ie een eigen bedrijf en zo ja, sinds wanneer? Mijn partner werkt ook zo'n 70 uur, 7 dagen in de week maar die is een bedrijf aan het opstarten. Wanneer hij eens thuis is ligt ie totall loss op de bank en gaat al helemaal de kinderen niet meer in bad doen. Logisch ook. Zijn leven bestaat momenteel uit werken, eten, slapen. Maar hij doet het voor zijn gezin. Het zal echt niet altijd zo blijven maar je moet ergens beginnen.

Wat doe jij als hij thuis is? Maak je hem verwijten dat hij niet genoeg tijd met zijn gezin spendeert? Of laat je hem met rust en krijgt hij de ruimte om zich thuis een beetje te kunnen ontspannen? Dat incident met je zoontje is natuurlijk wel te verklaren, hij is gewoon gaar van het vele werken. En wanneer je moe bent kun je gewoon wat minder hebben. Probeer het eens van zijn kant te zien. Waarschijnlijk probeert hij iets op te bouwen voor zijn gezin maar ik vraag me af of het gewaardeerd wordt...

**Geplaatst**: 27-11-10 01:16

Geplaatst: 27-11-10 01:16

Ik vind de laaatste twee reacties best heftig. Tuurlijk zal hij het voor zijn gezin doen, tuurlijk zal hij moe zijn. Maar de manager (vrouw, moeder, schoonmaakster, kok, wasvrouw etc.) thuis zal toch óók haar verhaal kwijt moeten en een beetje (positieve) aandacht nodig hebben.

Ik ben het ermee eeens dat als er twee vechten twee schuld hebben (meestal) maar een man die alleen maar "gaar" van het werken is en het niet kan opbrengen zn zoontje even in bad te doen moet echt bij zichzelf te rade gaan. Zeker als het meerdere keren is aangegeven.

Waarom wordt toch altijd van de vrouw verwacht dat ze op de tweede plek staat.

**Geplaatst**: 27-11-10 09:22

Geplaatst: 27-11-10 09:22

maikeltje schreef:
Ik vraag me af hoe het komt dat hij 70 uur werkt. Heeft ie een eigen bedrijf en zo ja, sinds wanneer? Mijn partner werkt ook zo'n 70 uur, 7 dagen in de week maar die is een bedrijf aan het opstarten. Wanneer hij eens thuis is ligt ie totall loss op de bank en gaat al helemaal de kinderen niet meer in bad doen. Logisch ook. Zijn leven bestaat momenteel uit werken, eten, slapen. Maar hij doet het voor zijn gezin. Het zal echt niet altijd zo blijven maar je moet ergens beginnen.

Wat doe jij als hij thuis is? Maak je hem verwijten dat hij niet genoeg tijd met zijn gezin spendeert? Of laat je hem met rust en krijgt hij de ruimte om zich thuis een beetje te kunnen ontspannen? Dat incident met je zoontje is natuurlijk wel te verklaren, hij is gewoon gaar van het vele werken. En wanneer je moe bent kun je gewoon wat minder hebben. Probeer het eens van zijn kant te zien. Waarschijnlijk probeert hij iets op te bouwen voor zijn gezin maar ik vraag me af of het gewaardeerd wordt...

Jij zegt dat het niet altijd zo zal blijven, pas er maar voor op. Eerst vergeef je het hem omdat hij aan het opstarten is. Dadelijk moet hij nog veel tijd inversteren omdat het nog niet allemaal loopt, dan is hij eraan gewend en/of vindt hij het leuk, op een gegeven moment ben je het beu maar heb je het al zo lang toegstaan dat de weg terug bijna onmogelijk is. Hij vindt dat je ineens moeilijk doet, hij stort zich nog altijd graag in zijn werk....

**Geplaatst**: 27-11-10 10:14

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 27-11-10 10:14

Investeer in je relatie. Schrijf in een brief alles wat je dwars zit zonder hem aan te vallen. Dus niet beginnen met: je doet altijd dit en dat en je bent nooit thuis en als je thuis bent zit je altijd aan de telefoon. Maar: ik voel me verdrietig omdat ik het gevoel heb dat ... Gebruik een ik boodschap. Ik zeg expres schrijf een brief omdat er veel emoties bij vrijkomen en je in een gesprek dingen kan zeggen die je eigenlijk niet wilt zeggen of niet op die manier. Als hij aangeeft jullie huwelijk niet meer te zien zitten weet je waar je aan toe bent, als hij echter jullie relatie wil redden zullen jullie er samen uit moeten komen. Schroom dan niet om professionele hulp in te schakelen.

Overigens wat kinderen van gescheiden ouders betreft: ik heb in mijn werk veel met kinderen te maken en een scheiding heeft een enorme imact op kinderen. Ook als het uiteindelijk beter en rustiger voor de kinderen blijkt te zijn. Denk er niet te licht over, soms lijkt het of ze er soepel doorheen gaan maar het doet kinderen echt heel veel. Het is maar in weinig gevallen zo dat kinderen zeggen dat ze blij zijn dat hun ouders zijn gescheiden en dat is dan meestal ook pas bij oudere kinderen.

**Geplaatst**: 27-11-10 10:17

Geplaatst: 27-11-10 10:17

Airborn schreef:
Ouders die ruziemaken of elkaar niet meer lief hebben kan ook de kinderen veel pijn veroorzaken.

Als je niet gelukkig bent, ga een weekje met de kids op vakantie, en denk alles eens rustig over. Dan bedenken wat je wil en kijken wat de mogelijkheden zijn.

Zorg vooral goed voor jezelf, want als jij ongelukkig bent zullen de kinderen dat mee krijgen, en dat kan nie goed voor ze zijn.

Heel veel sterkte!

Hier ben ik het helemaal mee eens

**Geplaatst**: 27-11-10 10:38

Geplaatst: 27-11-10 10:38

Ik heb het ongeveer 3 jaar geleden zelf meegemaakt. Alleen toen was het andersom, hij zag het niet meer zitten.
Hij liet mij met ons zoontje van toen 6 achter.
Wij waren compleet uit elkaar gegroeid, maar ik wou dat niet zien natuurlijk. We waren een gezin en dat moest bij elkaar blijven.
Ik wou relatietherapie, maar daar wou hij niets van weten. Het was echt 'op' volgens hem.
Nu achteraf gezien ben ik blij dat we uit elkaar zijn, want het was ook echt óp tussen ons.
Hij was ook 5 dagen van huis en altijd maar aan het werk. In het weekend was hij moe en lag hij op de bank, ging hij voetballen en daarna het café in. Dat was leuk voor hem en hij moest er ff uit in het weekend. Maar wij zaten dus bijna altijd alleen.En wij liepen thuis ook echt op eieren. Oppassen dat we iets verkeerds
zouden zeggen en hij kwaad zou worden. Hij was een groot chagerijn in het weekend en dat brak op een gegeven moment op.
Maar ik wou dan niet inzien, ik had zoiets van, we zijn een gezin en we moeten bij elkaar blijven.
Ik werkte ook niet meer sinds ons zoontje was geboren. Ik zorgde voor het gezin en het huishouden en hij werkte. Dat hadden we zo
besloten en dat was goed zo.
Maar toen hij dus vertrok zat ik daar zonder werk, zonder geld en heb ik halsoverkop werk moeten zoeken wat ik gelukkig vrij snel
heb gevonden. Ik kon daarvan net m'n huur betalen en dan hield het ook op. Ik had verder geen geld om boodschappen te doen of
om iets te kopen. Natuurlijk kreeg ik wel allimentatie en hielp hij waar hij kom in het begin, maar dat werd op een gegeven moment ook minder
en dan moet je het maar zien te redden. HIj had eigenlijk meteen al een nieuwe vriendin wat er bij mij enorm inhakte moet ik zeggen.
Je hoopt dan zo dat het nog goed komt, maar dat gebeurt niet want er is een ander!

Het is verdomde moeilijk om die beslissing te maken om te vertrekken, maar zo ik lees aan jou verhaal is die beslissing
bij jou al gemaakt en moet je echt voor jezelf en je kinderen gaan kiezen. Je hebt een man, maar die is er nooit!
Probeer hem over te halen om in relatie therapie te , probeer het samen op te lossen.
Zeg hem dat je dit wil en dat je anders echt vertrekt.

Ik heb aan mijn zoontje niet gemerkt dat hij er mee zat dat we uit elkaar gingen, maar nu is hij op een leeftijd van 9 jaar en
hij zet zich af tegen zijn vader. We hebben maatschappelijk werk in moeten schakelen, want hij wil en gaat niet meer
naar zijn vader toe. Hij voelt zich niet thuis daar, heeft geen liefde van hem, tenminste mijn ex brengt dat niet op
hem over. Het is zelfs zo erg dat mijn ex hem absoluut niet troost als hij verdriet heeft, maar boos wordt, want mijn ex kan er niet tegen
als hij huilt. Hij heeft hem met de herfstvakantie zelfs naar huis gestuurd omdat hij zo aan het huilen was omdat hij niet
naar zijn vader wou.
Voor mijn ex ook heel erg hoor, dat snap ik erg goed, maar het is zo verdomde moeilijk allemaal.

Het is niet niks een scheiding als je kinderen hebt, er komt zoveel bij kijken, maar je moet echt aan jezelf denken, want
je wil zelf uiteraard ook een 'normaal' fijn leven hebben.

Doe wat jou het beste lijkt en ik kan je verder alleen maar ontzettend veel sterkte wensen! :(:)

**Geplaatst**: 27-11-10 11:35

Geplaatst: 27-11-10 11:35

Vicky_88 schreef:
Mareng schreef:
Als je uit elkaar wil gaan is nu de beste leeftijd van de kinderen.... Die van 1 krijgt er helemaal niks van mee en die van 3 maar een beetje. Vanaf 4 jaar wordt het problematischer! Misschien moet je tijdelijk uit elkaar, dan gaat hij misschien inzien dat er iets moet veranderen. En wat het traumatische betreft, bij elkaar blijven omwille van de kinderen is net zo vervelend voor ze.

Klinkt misschien heel egoistisch maar ik had liever gehad dat mijn ouders bij elkaar waren gebleven, ookal waren hun dan misschien niet gelukkig... Je wil niet weten wat een scheiding met een kind doet.
Wat betreft de leeftijd, maakt geen drol uit. het blijft een kl*te situatie en later krijgen de kinderen er alsnog last van.
om het weekend de bezoekregeling. Aan beide kanten wordt er aan je getrokken. Papa praat over mama en mama praat over papa. Jij staat er precies tussenin. je wilt het voor beide goed doen... gaat niet!

Alsjeblieft, probeer er alles aan te doen om je huwelijk te redden, probeer er alles aan te doen om als gezinnetje te blijven bestaan!

Mijn zoontje was 3 toen zijn vader en ik uit elkaar gingen.
Als ik nu aan mijn zoontje vraag of hij er nog wel eens aan denkt of papa en mama weer samen komen, zegt hij nee joh want dan heb ik Henri niet meer (dat is mijn vriend)

Toen mijn ex en ik nog samen waren leefde hij compleet voor zichzelf, deed niets voor mij en niets voor zijn zoon.
Werd ook nog eens verliefd op een ander dus ja ik hem de keus gemaakt om zelf weer gelukkig te worden zodat ik mijn kind liefdevol kon opvoeden.
Ik weer gelukkig was en lekker in mij vel zit.
Mijn ex kijkt nog steeds niet veel om naar zijn zoon.
Maar mijn zoon is wel gelukkig nu!

Kan je vertellen dat een ongelukkige situatie ook niet goed is voor een kind.
Als je zelf gestrest bent, reageer je dan toch onbedoeld een keer af...
Ik ben blij dat ik deze keuze gemaakt heb, en mijn zoon ondervind daar helemaal geen problemen in..

Het is niet altijd zo dat een scheiding problematisch is voor kinderen.

**Geplaatst**: 27-11-10 11:39

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 27-11-10 11:39

@ Vicky, ik lees nu pas het stukje dat jou ouders praten over elkaar in jou bijzijn, en dat is dus het slechtste wat je als ouder zijnde kan doen.

Ik vind mijn ex een enorme eikel, maar ik zal dit never nooit aan mijn zoon laten merken....
Zodat hij ook niet het gevoel heeft dat hij moet kiezen.

In een scheiding ligt het er ook wel aan hoe beide ouders het oppakken!
Wij komen gewoon nog bij elkaar over de vloer, met verjaardagen of wat dan ook.
Waardoor mijn zoon er ook minder last van heeft denk ik.

**Geplaatst**: 27-11-10 11:58

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 27-11-10 11:58

Pascal, het is ook maar net hoe je uit elkaar gaat.
Maar ik bedoel, je gaat niet voor niks uit ellaar. Helaas gaat het wel vaak zo. Papa praat over mama, mama praat over papa. Als ik bij mn pa was ging het: " hoe is het bij je moeder?" als ik bij mn ma was "hoe was het bij je vader?" blegh, daar werd ik ziek van. Mama zegt gemene dingen over papa en papa over mama. Aan alle kanten wordt er aan je getrokken. En elke keer dat heen en weer gesleep.

Ik vind het echt heel fijn om te lezen dat het ook anders kan. Ik zou er voor tekenen!!! Nogmaals, het is voor mij 15jaar geleden en heb er nog last van, bijna dagelijks!

**Geplaatst**: 27-11-10 13:22

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 27-11-10 13:22

Nou mijn ex en ik zijn niet bepaald als vrienden uit elkaar gegaan hoor

alles behalve dat.
Maar we zijn het er wel beide mee eens dat onze zoon daar geen problemen mee hoeft te ondervinden.....

Jou ouders zeggen gemene dingen over elkaar terwijl jij erbij bent, dat is zo verkeerd want jij houd van beide....

Tuurlijk heb ik het er met vrienden familie en mijn vriend over maar dan is mijn zoon daar niet bij!

Mijn zoon komt er wel achter wat voor een vader mijn ex is.
(hij komt hem niet meer ophalen, betaald geen alimentatie om een klein inzicht te geven)

Maar mijn zoon kan mij nooit verwijten dat ik hem weg gehouden heb bij papa, want zijn vader is vrij om hem op te halen.
Nu is hij nog klein en begrijpt hij dat niet maar als hij straks 8 is gaat ie misschien 2x mee maar zal hij ook gauw merken dat hij geen band met zijn vader heeft.

Desondanks laat ik van mijn haat (ja ik heb in de 3 jaar dat we uit elkaar zijn echt haat ontwikkeld naar hem) niets aan hem merken, als hij bv zegt papa en jij zijn niet meer samen omdat je niet meer verliefd bent, maar je vind papa toch nog wel lief.
Ik hoe moeilijk ik het ook vind antwoord dat ik papa nog wel lief vind, maar papa verliefd was op M.(zijn nieuwe vriendin) En dat ik verliefd ben op H (mijn vriend)

Komen wij elkaar tegen op verjaardagen doen we normaal tegen elkaar, en nee ik zal niet samen met hem een wijntje drinken, maar ik zal wel normaal comminuceren met hem....
Anders krijgen kinderen idd het gevoel wat jij hebt bij een scheiding... en dat is idd heel vervelend voor een kind.

**Geplaatst**: 27-11-10 13:47

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 27-11-10 13:47

mischien moet je man alleen in therapie,mischien is hij wel depresief ofzo.
mannen kunnen niet met emoties omgaan, ik denk dat hij zelf hulp nodig heeft.
dan gaat hij zich ook beter voelen,en word weer een leuke papa en man.(hoop ik voor je)

maar voordat een man dat doet,of doorheeft, moet er wel echt wat gebeuren.
mischien kun je een weekje met de kids bij een vriendin??
kan hij even voelen hoe dat is.....
en als voorwaarde dat je terug komt moet hij eerst hulp zoeken..

**Geplaatst**: 27-11-10 21:37

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 27-11-10 21:37

MW => LZP

**Geplaatst**: 27-11-10 21:41

Geplaatst: 27-11-10 21:41

Vicky_88 schreef:
. Al doe je misschien jezelf daar niet het grootste plezier mee. Maar als kind van gescheiden ouders weet ik wat het voor een kind betekend om gescheiden ouders te hebben en geloof me, dat is alles behalve een pretje.

.

ik denk eerlijk gezegt ook niet dat die kinderen er blijer van worden om op latere leeftijd zo een gezin te vormen. nu zal de gesprekloze omgeving ze "misschien" niet beinvloeden maar als ze ouder worden zal dat ongetwijfeld het geval zijn. en kinderen kunnen net zo gelukkig worden met gescheiden ouders tenminste als deze gewoon vriendschappelijk met elkaar om kunnen gaan

**Geplaatst**: 27-11-10 22:54

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 27-11-10 22:54

tja.. ik hoop ook dat kinderen van gescheiden ouders net zo gelukkig kunnen zijn echter bewijst onderzoek anders. Het scheiden van de ouders heeft een negatieve invloed op schoolprestaties, psychologisch welzijn etc. bij een goede rustige scheiding is dat wel stuk minder maar daar kan je echt niet vanuit gaan.
Ik wil de TS echt aanraden om goede professionele hulp in te schakelen om deze situatie te veranderen. De koers kan echt nog wel veranderen, zoals ik bij mijn ouders heb gezien.