Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-07-10 14:28

Geplaatst: 19-07-10 14:28

heel herkenbaar mijn dochter was ook heel erg. scheelt nu erg veel nu ze op school zit. ze is nu 6 jaar en we zitten denk ik weer in een fase wc. naast wc is het steeds nat ze wil te snel zegt ze.
hoop dat ze nu weer even wat langer blijft zitten. op de spinnen let ik al elke dag op.
vorig jaar waren het muggen in de slaapkamer.
op den duur zijn ze ook uitgekeken op de dagelijkse dingen.
mijn dochter vraagt nog steeds erg veel aandacht ze weet dat ze het niet altijd kan krijgen maar proberen kan ze altijd.
probeer altijd wel even 1 op 1 aandacht op een dag. als de jongste op bed is een spelletje en nu vindt ze het erg leuk op op onze pony te rijden.
en als ze echt boos is zet ik haar op de stoel of mag ze de volgende dag even niet spelen met een vriendinnetje

**Geplaatst**: 19-07-10 14:29

Geplaatst: 19-07-10 14:29

Hoi, wat ontzettend lastig dat ze niet zo goed naar je luistert!
Kunnen het ook woede aanvallen zijn?
Mijn broer heeft dat namelijk vroeger gehad op die leeftijd.
Deed precies de dingen die jouw dochter ook doet.
Als hij z'n zin niet kreeg schreeuwde en jankte hij de hele boel bij elkaar. Gewoon koude washand in z'n nek en z'n gezicht en dan was het over.
Weet niet of dit ook op jouw dochter helpt, maar misschien valt het te proberen?
Ik zou anders ook echt niet weten wat je er tegen kan doen..

**Geplaatst**: 19-07-10 14:29

Geplaatst: 19-07-10 14:29

oh een lot genoot

ja ik weet precies wat je bedoelt en hoe jij je voelt.
de onze 2,5 pas is precies het zelfde.. zelfs straffen komt niet bij haar aan ( doet ze het gewoon nog eens en nog eens)

ik ben op een gegeven moment ook echt machteloos gaan voelen en probeer nu heel rustig en kalm te blijven maar wel te straffen
of het werkt kan ik je nog niet vertellen ik ben er pas mee bezig denk dat het niet ineens kan veranderen. ik kan je vertellen het is een vermoeiend iets haar 40 keer per dag naar boven te brengen..schaam me voor de buren dan ze krijst en slaat met van alles tegen de deur of doet duizend keer de klink omhoog en omlaag en er tegen trappen.. en dan is ze tien min onder en dan gaat ze weer doen wat verboden is stickertjes beloningssystemen van alles heb ik geprobeert.. het helpt niet..
mijn vriend zegt nog harder aanpakken maar ik het het idee dat ze dan nog meer haar eigen wil doordrijft omdat er dan ook hard met haar wordt omgegaan( heb het niet over slaan maar wel al voor het kleinste ding straf mijn vriend is overtuigd dat ze dan uit eindelijk wel ophoudt)

ik kan je niet veel tips geven zit in het zelfde schuitje..

veel suc6 met de kleine (b) engel..

**Geplaatst**: 19-07-10 14:31

Re: Probleempjes met mijn kind

Geplaatst: 19-07-10 14:31

Ja of gewoon compleet gaan negeren, dat wil ook nog wel eens helpen..

**Geplaatst**: 19-07-10 14:31

Geplaatst: 19-07-10 14:31

melissa_b schreef:
ooo wat vervelend! Volgens mij best een nachtmerrie om zo te lezen.. Tjaa ik denk dat ik haar zou opsluiten of onder de koude douche enz? Maar zo sta ik er in, wie niet wilt luisteren moet maar voelen! Wat een gek kind dat ze zo reageert.. Mjaa het mes snijdt natuurlijk aan 2 kanten.

Ben jij wel consequent met haar? Desnoods laat je haar de hele dag op de gang totdat ze normaal doet, laat je dochter maar in de tuin of andere wc gaan enz.

Sorry, maar dit vind ik een hele rare reactie. Denk je dat een koude douche verantwoord is en het kind rustiger maakt. En een gek kind omdat ze zo reageert?! Volgens mij heeft elk kind dit in meer of mindere mate. Hoort bij het opgroeien. Daarbij heb jij volgens mij ook geen kinderen

Rock, mijn dochter kan soms ook lekker peuterpuberen. Ze is wel een stuk jonger (ruim 2,5) maar kan me goed voorstellen dat je er soms moedeloos van wordt. Mijn dochter wil vaak ook precies het tegenovergestelde en kan soms vreselijk drammen en driftbuien krijgen waarbij ze over de grond rolt. Maar ook zij is echt een schat van een kind hoor en ik houd ook gigantisch veel van d´r

Ik merk dat ik soms te veel vraag of vooraf vertel. Als we buiten zijn zeg ik: kom, we gaan naar binnen. Met als gevolg dat ze dus soms wegrent of boos in een hoek staat te roepen dat ze buiten wilt blijven. Als ik haar gewoon bij het handje pak en naar binnen loop is er niets aan de hand. Soms zeg ik ook wel eens: zullen we eens even kijken wat je popje aan het doen is (die binnen ligt)? Zo ´lok´ in ze dan bijv. naar binnen. Ik probeer een beetje haar bui in te schatten en waar mogelijk discussies te vermijden

Ik benadruk ook vaak dat ze een heel groot meisje is als ze heel lief luisterd, wat ze ook absoluut met grote regelmaat doet hoor. Als ze dan eens heel tegendraads of stout is probeer ik heel consequent te zijn. Maar hoe leuk je het van te voren ook bedenkt soms is het gewoon erg moeilijk als je moe bent of druk bezig. Ik waarschuw haar dan één maal en zeg rustig dat het niet mag. De tweede keer pak ik het gewoon af of zet ik haar in de gang (afhankelijk van wat er is). Als ze in de gang zit blijft ze gelukkig zitten en het maakt indruk. Dan loop ik naar haar toe en vraag ik waarom ze in de gang moest en dan kan ze dat ook keurig uitleggen. Vervolgens zegt ze sorry en mag ze er uit.

Ik probeer ook om haar, als ze erg lief is, eens naar me toe te roepen en te zeggen dat ze zó lief is en goed luisterd. Ook het belonen met stickers werkt hier super!!!! Alleen gebruik ik het dan als ze goed op het potje geplast hebt.

Soms hoor je ook wel eens iets over een beloonsysteem van een pot waar ze steeds een knikker in mag doen. Je kunt dan vooraf een paar opdrachten opschrijven, zoals je bordje netjes leegeten, speelgoed ´s avonds goed opruimen, zelf billen afpoetsen. Als ze het goed gedaan heeft mag ze een knikker in de pot doen. Is ze erg stout na je waarschuwing, dan verliest ze een knikker en kan ze hem later weer terugverdienen.

Hopelijk krijg je hier nog goede tips en zorgt school straks voor wat meer rust en regelmaat!

**Geplaatst**: 19-07-10 14:33

Geplaatst: 19-07-10 14:33

Rock schreef:
Overigens is deze dame ook nogal slim voor haar leeftijd. Heeft een duidelijke mening die ze kan beargumenteren, is bezig met letters lezen, cijfers... Vanmorgen op het consultatieburo moest ze van blokjes een bruggetje bouwen, en ze 'kon' het niet. Op het moment is ze bezig met een enorme stad van blokken met de meest vreemde constructies. Daar hebben mijn kinderen alle drie een handje van; als het te simpel is doen ze alsof ze het niet snappen

Owww, dit herken ik dus ook heel goed!
Torentje bouwen op het consultatiebureau.
Mijn zoon: "kun jij die blokjes niet zelf op elkaar zetten dan?"
vrouw: "Jawel, maar ik wil zien hoe jij dat doet"
zoon: "dat kan ik wel, maar dat doe ik niet..... dat moet ik namelijk bij de peuters ook altijd."

Kleuterschool kerststalletje plakken:
Juf: waarom plak je het kribbetje met kindje Jezus zo hoog in de stal ipv op de grond?
Zoon: mijn Jezus slaapt in een stapelbed.

A4'tje geheel zwart gekleurd met wasco (opdracht was "speeltuin" tekenen)
zoon: Je kunt toch geen schommel zien als het nacht is?

kleurplaat op nummer kleuren (1 = rood, 2 = blauw etc etc, en zo krijg je een tekening)
zoon zette in elk vakje een streepje en zag zo ook wel wat de plaat ging voorstellen.

Is toch nog goed gekomen

**Geplaatst**: 19-07-10 14:34

Geplaatst: 19-07-10 14:34

Ik heb helemaal geen verstand van kinderen. (ik zeg altijd doe ze op atletiek dan worden ze lekker moe)
Maar is er niet iets waar je hulp van kan krijgen? Ik zie nog al eens van die "nanny"programa's is er niet zoiets?
Verder veel succes, het komt vast wel goed.

**Geplaatst**: 19-07-10 14:35

Geplaatst: 19-07-10 14:35

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar stickersysteem kan helpen. Heeft ook voor een deel geholpen zij mijn buurjongetje dat ook heel lastig en gemeen kan zijn.

Ik zou niet wachten tot ze naar school gaat en hopen dat het dan beter gaat, meestal gaan ze daar door met het gedrag en worden ze een buitenbeentje. Probeer consequent te blijven, beloon goed gedrag en probeer jezelf in de hand te houden. Je dochter is uit op het ontlokken van reactie van jou kant. Kijk of je iets voor haar kan vinden wat haar stimuleert en vetrouwen geeft dat ze er toe doet (taakjes in huis, helpen met de jongste). En als ze echt te ver gaat straffen, en ook straffen als ze zich misdraagt als ze al op de gang staat.

Ik heb zelf 2 jongens en af en toe halen ze het bloed onder je nagels vandaan. Maar heel streng en consequent zijn (duidelijk leefritme en dagindeling) helpt, het kost aan het begin veel moeite en energie. Uiteindelijk pluk je er de vruchten van.

Heel veel strekte in elk geval, het lijkt me zwaar voor je.

**Geplaatst**: 19-07-10 14:36

Re: Probleempjes met mijn kind

Geplaatst: 19-07-10 14:36

Bij mijn nichtje van 3 helpt het stikkersparen ook goed, Luisterd ze, doet ze lief, dan krijg ze een stikker. Bij ons was het zo: als we 50 stikkers hadden of 100 dan mochten we iets uitzoeken bij speelgoedwinkel

**Geplaatst**: 19-07-10 14:37

Geplaatst: 19-07-10 14:37

Stickers it is!

En ja, mijn oudste is ook van het rekken :')

Karaktertje. Maar die heeft het er vooral ook moeilijk mee als ze zelf een scenario in haar hoofd heeft en de werkelijkheid wijkt daar vanaf. Dat kan ze gewoon écht niet handelen en dat is onderdeel van haar ADD.

Ik vind het dan ook best moeilijk om super streng te zijn bij mijn middelste, juist omdat we bij haar ook een zelfde iets vermoeden.

*alweer boel mooie posts*

Mijn zoontje van 2,5 is er ook zoeen met een eigen wil. Ook een wegloper, en af en toe geeft hij eens een mep, maar over het algemeen is hij tot nu toe goed te hanteren. Als tip kreeg ik bij hem; geef hem een keuze die eigenlijk geen keuze is. Kinderen van 2,5 willen het gevoel hebben dat ze iets te kiezen hebben.

Hij wilde niet zelf lopen, ik moest hem tillen. Ging hij in de kar wilde hij wel lopen, maar moest ik weer tillen.

Nu geef ik hem de keuze; wil je zelf lopen, of geef je me een handje?

En sindsdien loopt hij geweldig mee!

@ Bento: Ik zou niet straffen om het kleinste

ze moeten ook de vrijheid hebben om kind te zijn vind ik persoonlijk. Iedereen maakt eens een foutje, en erop wijzen is iets anders dan meteen afstraffen vind ik

**Geplaatst**: 19-07-10 14:39

Geplaatst: 19-07-10 14:39

[/quote]
Owww, dit herken ik dus ook heel goed!
Torentje bouwen op het consultatiebureau.
Mijn zoon: "kun jij die blokjes niet zelf op elkaar zetten dan?"
[/quote]

als ik zomaar jij had gezegd tegen vreemden, dan waren de rapen gaar geweest hoor...

Niet dat ik kritiek lever op je opvoeding, echt niet, vind het alleen grappig hoeveel er is veranderd in 30 jaar...

Even over die koude douche, ik zeg niet dat dat een goede "strafmaat" is, ik zeg alleen dat het in geval van hopeloze hysterie bij mij wonderen heeft gedaan.

**Geplaatst**: 19-07-10 14:41

Re: Probleempjes met mijn kind

Geplaatst: 19-07-10 14:41

Mijn kinderen zeggen ook nog 'jij'. Ik weet dat dat na een tijdje wel naar 'u' verschuift, maar dat perspectief hebben ze nog niet denk ik.

Ik noemde mijn oma vroeger ook altijd 'jij' maar tegenwoordig zeg ik 'u'. Dat is ergens rond m'n zevende denk ik veranderd.

Overigens zeggen ze wel altijd netjes 'meneer en mevrouw'

**Geplaatst**: 19-07-10 14:44

Geplaatst: 19-07-10 14:44

vanLotje schreef:
als ik zomaar jij had gezegd tegen vreemden, dan waren de rapen gaar geweest hoor...

Niet dat ik kritiek lever op je opvoeding, echt niet, vind het alleen grappig hoeveel er is veranderd in 30 jaar...

Ik verbeter hem welzeker, maar voor het "gemak" heb ik dat gedeelte maar weg gelaten om de voorbeelden kort en leesbaar te houden

.

Laatst bijgewerkt door Gem op 19-07-10 14:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-07-10 14:45

Geplaatst: 19-07-10 14:45

Rock, wat een lastig probleem.... Opvoeden is heel, heel moeilijk, ik denk het allermoeilijkste wat er is. Sommige mensen denken er zo makkelijk over, maar elk kind is anders, elke ouder-kind situatie is anders en elk gezin is anders.

Mijn dochter is 5, is ook een typje met behoorlijk pit, maar gelukkig is ze erg extravert en kan ik heel goed met haar praten. Ze had vroeger ook driftbuien, heeft er ook een flinke kop opzitten en nog steeds is ze zeer goed in de dramaqueen act, hoor, op zijn tijd. Ze zit natuurlijk alweer ruim een jaar op school, gaat supergoed daar en ik merkte ook heel erg aan haar dat ze aan meer toe was.

Het enige wat volgens mij helpt, is heel consequent zijn, bepaald gedrag niet tolereren en nooit dingen gaan roepen die je niet waar kunt maken (bv 'ik gooi je speelgoed weg' en het vervolgens niet doen, maar goed, dat weet je zelf ook wel, volgens mij

). Verder moet je eens kijken waarom ze zo die negatieve aandacht zoekt. Gaat het wel goed met haar? Krijgt ze voldoende aandacht? Is er iets aan de hand?

Dat beloningstysteem met stickers werkt bij veel kinderen heel goed, omdat het iets positiefs is. Goed gedrag belonen is fijner dan negatief gedrag bestraffen. Veel ouders richten zich voornamelijk op het laatste en dan ga je de fout in (zeg niet dat jij dat doet, hoor, maar even in het algemeen). Kinderen zijn heel gevoelig voor waardering en het gevoel te hebben 'nuttig' te zijn en goede dingen te doen. Uiteindelijk willen ze die strijd met de ouders helemaal niet.

Ik hoop dat je er uit komt, het hoort ook bij de leeftijd, maar het is wel zaak er goed mee om te gaan, denk ik.

En ja, je houdt zielsveel van je kinderen en soms kun je ze met liefde achter het behang plakken, hahaha......
Het ene kind heeft meer pit dan het andere kind, het ene kind test je gewoon meer uit dan het andere kind. Uiteindelijk willen ze duidelijkheid van je. En liefde, heel veel liefde. Ik wens je succes!!! :(:)

**Geplaatst**: 19-07-10 14:46

Geplaatst: 19-07-10 14:46

Oeh, dit is echt de leeftijd, mijn broertje had ook vlak voor hij naar school ging zijn buien. Als je hem dan een keer goed wilt aanspreken deed hij zn ogen dicht.
Ik heb een hoop geduld met hem moeten hebben, hij heeft heel wat keren in de gang gezeten, maar nu hij naar school gaat is hij een stuk rustiger. Af en toe heeft hij nog een bui, maar dan is hij vaak al erg moe.

Heel veel succes met deze dame, ik gok dat met zo'n slimme dame het stickersysteem een perfect middel moet zijn!

**Geplaatst**: 19-07-10 14:47

Geplaatst: 19-07-10 14:47

Mijn broertje had vroeger toen ie jong was ook flinke driftbuien. Ook als er iets niet goed ging waar alleen hij mee speelde, zoals zijn lego (als het niet ging zoals hij het wilde werdt ie kwaad op zichzelf!)

Als ie zo kwaad was dat ie dingen ging stuk maken of schelden/schreeuwen naar mijn ouders, ging ie onder de koude (niet ijskoud) douche om af te koelen. Dat hielp dan wel.

Verder hadden wij, als we ons avondeten niet wilde opeten, een plek in de gang waar we moesten zitten totdat we bereidt waren het wel op te eten, ookal was het koud.

Verder heeft een vader soms meer indruk op een kind dan de moeder. Ik in ieder geval wel hoor

**Geplaatst**: 19-07-10 14:52

Re: Probleempjes met mijn kind

Geplaatst: 19-07-10 14:52

Lastig hoor!
Als ik dat zo lees ben ik bang dat stickers ook niet gaan helpen. Mijn dochter (ruim 2)heeft ook zo'n eigen willetje en de eerste 3 ker waren stickers interessant, maarn u hoeft ze gewoon geen stickers meer.

Wel denk ik dat het minder word als ze naar school gaat. Dan heeft ze mischien meer afleiding, andere indrukken enz.

Slaan of andere negatieve manieren van aanmappen zoals Melissa_b noemt zou ik nooit gebruiken!! (Ik hoop dat jij geen kinderen hebt Melissa!)

Een kindje doet meestal niet voor niks zo, het is een manier van aandacht vragen. Mischien verveelt ze zich, of is ze jaloers of wat dan ook. Probeer met haar te praten, ze is tenslotte al 4

Mischien vind ze het wel fijn om eens iets met mama alleen te doen (geen idee of je die mogenlijkheid hebt om de andere kids even bij opa en oma te droppen?

succes ermee, Ik kan me goed voorstellen dat je soms echt niet meer weet wat je ermee moet.
Mij helpt het om mezelf te vertellen dat dit allemaal fases zijn!

**Geplaatst**: 19-07-10 14:57

Geplaatst: 19-07-10 14:57

om op het jij'n in te haken

mijn kinderen zeggen ook U tegen mijn man en mij
dat hebben we ingevoerd omdat ze tegen iedereen jij begonnen te zeggen vind ik zo asso dus toen ze een jaar of 4 a 5 was hebben we U ingevoerd
werkte voor haar heel bevrijdend want nu waren gewoon alle oudere U dat snapte ze veel beter
het valt me wel op dat veel mensen zeggen waarom zegt je dochter U tegen je vind ik zo afstandelijk klinken ??
slaat nergens op heeft met opvoeding te maken
ik heb ook geleerd U tegen volwassen te zeggen
het is echt niet zo als ze perongeluk een keertje JE tegen mij zegt dat ze meteen op haar kop krijgt

maar U is gewoon beleefd en netjes JIJ vind ik echt te erg 8)7

blabla1980 dan is er toch denk ik iets fout gegaan met het stickeren het systeem werkt top mits je het echt goed en consequent doet
misschien een keer een sticker gegeven terwijl ze hem niet verdiende daar pakken ze je meteen op

Laatst bijgewerkt door tinkert_tje op 19-07-10 15:00, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-07-10 15:01

Geplaatst: 19-07-10 15:01

gem schreef:
Rock schreef:
Overigens is deze dame ook nogal slim voor haar leeftijd. Heeft een duidelijke mening die ze kan beargumenteren, is bezig met letters lezen, cijfers... Vanmorgen op het consultatieburo moest ze van blokjes een bruggetje bouwen, en ze 'kon' het niet. Op het moment is ze bezig met een enorme stad van blokken met de meest vreemde constructies. Daar hebben mijn kinderen alle drie een handje van; als het te simpel is doen ze alsof ze het niet snappen

Owww, dit herken ik dus ook heel goed!
Torentje bouwen op het consultatiebureau.
Mijn zoon: "kun jij die blokjes niet zelf op elkaar zetten dan?"
vrouw: "Jawel, maar ik wil zien hoe jij dat doet"
zoon: "dat kan ik wel, maar dat doe ik niet..... dat moet ik namelijk bij de peuters ook altijd."

Kleuterschool kerststalletje plakken:
Juf: waarom plak je het kribbetje met kindje Jezus zo hoog in de stal ipv op de grond?
Zoon: mijn Jezus slaapt in een stapelbed.

A4'tje geheel zwart gekleurd met wasco (opdracht was "speeltuin" tekenen)
zoon: Je kunt toch geen schommel zien als het nacht is?

kleurplaat op nummer kleuren (1 = rood, 2 = blauw etc etc, en zo krijg je een tekening)
zoon zette in elk vakje een streepje en zag zo ook wel wat de plaat ging voorstellen.

Is toch nog goed gekomen

Whahahah hier moet ik echt om lachen

**Geplaatst**: 19-07-10 15:02

Geplaatst: 19-07-10 15:02

Tinkertje, ik zou het niet willen dat mijn kinderen U tegen me zeggen. Mijn man heeft dat wel zo geleerd tegen zijn ouders, en dat is dus wel heel erg afstandelijk.

Maar goed, dat is die hele opvoeding...

**Geplaatst**: 19-07-10 15:03

Geplaatst: 19-07-10 15:03

tinkert_tje schreef:
om op het jij'n in te haken
mijn kinderen zeggen ook U tegen mijn man en mij
dat hebben we ingevoerd omdat ze tegen iedereen jij begon te zeggen vind ik zo asso dus toen ze een jaar of 4 a 5 was hebben we U ingevoerd
werkte voor haar heel bevrijdend want nu waren gewoon alle oudere U dat snapte ze veel beter
het valt me wel op dat veel mensen zeggen waarom zegt je dochter U tegen je vind ik zo afstandelijk klinken ??
slaat nergens op heeft met opvoeding te maken
ik heb ook geleerd U tegen volwassen te zeggen
het is echt niet zo als ze perongeluk een keertje JE tegen mij zegt dat ze meteen op haar kop krijgt
maar U is gewoon beleefd en netjes JIJ vind ik echt te erg

blabla1980 dan is er toch denk ik iets fout gegaan met het stickeren het systeem werkt top mits je het echt goed en consequent doet
misschien een keer een sticker gegeven terwijl ze hem niet verdiende daar pakken ze je meteen op

Ik heb mijn ouders altijd ge-jij't....en aangsproken met de voornaam ipv Mama of Papa. Daar hadden ze die namen voor, zeiden ze.
Maar tegen vreemden was het altijd U.

Ik ben opgegroeid in Duitsland, en daar is het helemaal niet normaal om je ouders bij de naam te noemen. Menige discussie over respect gevoerd met vrienden hierover, en het is best interessant te zien hoe dat voor iedereen verschillend werkt.

**Geplaatst**: 19-07-10 15:04

Re: Probleempjes met mijn kind

Geplaatst: 19-07-10 15:04

Ik vind het in NL ook niet normaal dat je je ouders met de voornaam aanspreekt. En ook niet dat je U tegen je ouders zegt.

**Geplaatst**: 19-07-10 15:06

Re: Probleempjes met mijn kind

Geplaatst: 19-07-10 15:06

zo zie je maar weer. Wat voor jouw normaal is, is dat voor mij niet...en andersom

**Geplaatst**: 19-07-10 15:07

Geplaatst: 19-07-10 15:07

Hey Len,

Klinkt bekend, maar dan van de verhalen van mijn ouders over mezelf als ukje van die leeftijd.. Die hebben ook met handen in het haar gezeten en bijna richting psycholoog gegaan.

Ik was ook enórm driftig, met mijn hoofd tegen de muur slaan, krijsen, op de grond liggen trappelen en slaan

En ook daarnaast onverklaarbaar hysterisch bang voor tikken of klappen of als mijn ouders boos werden. En echt, ik heb zelden een tik gehad van mijn ouders, dus waar dat vandaan kwam?
Mijn vader zei weleens dat ik reageerde alsof ik zwaar mishandelt werd en wist zich er geen raad mee...

Weet je wanneer het (voor 95% :')

) overging? Toen ik leerde lezen en schrijven. Mijn woordenschat werd groter en dus kon ik mijzelf beter uitdrukken en aangeven wat ik voelde of dacht.
Onmacht om duidelijk te maken wat er in je omgaat is het (denk ik). Als jouw meisje net zo'n gigantisch veel emoties al in haar heeft als ik toen had, kan het best zijn dat dit bij haar ook kan werken. Geen idee of je misschien al met wat lezen en schrijven kan beginnen (de letters oefent ze dus al +:)+

).. maar bij mij heeft dat dus een wereld van verschil gemaakt.

**Geplaatst**: 19-07-10 15:09

Geplaatst: 19-07-10 15:09

Ik ken ook maar 1 iemand die als klein kind haar vader bij de voornaam noemde en de ex van een vriendin van me doet dat bij zijn moeder. Verder niemand die ik ken. Ik vind het zelfs brutaal overkomen. Ik zie het al voor me, een zeurend kind dat ineens heel boos roept: MARIEKE!!!! nee dank je... Ik vind het sowieso als kind en nu nog moeilijk om ouders van vrienden (ligt eraan in wat voor verband) bij hun voornaam te noemen.