Mijn opa heeft een heel goed en lang leven gehad. Hij was al 3 jaar dement en ja, gaander weg neem je afstand van hem.
De laatste keer toen ik hem zag was op een verjaardag van mijn tante.
Toen ik 2 keer van de huiskamer de keuken in liep zei hij dat er echt veel mensen binnen kwamen.
Hij herkende a mij niet meer en b niet dat ik steeds de zelfde was.
Ja er was veel verdriet tijden de begravenis maar ook opluchting.
Opluchting dat hij geen pijn meer had, want daar bestond de laatste maanden zijn leven alleen nog maar uit.
Maar waarom is dit een vreemd topic?
Ik vraag me af waar anderen hun erfenis aan uit gegeven hebben. Meer niet.