Ben jarenlang samengeweest met mijn ex en hij had ook een achterstand. Was eigenlijk nooit geschoold geweest en zijn ouders waren ook helemaal niet slim waardoor hijzelf nooit gemotiveerd werd om te studeren, te lezen of te schrijven. Ik was vijftien toen ik een relatie begon met hem en hij was toen achttien. Ik heb hem veel beter leren lezen, en ook het schrijven hebben we samen 'geoefend'.
Ik merkte het heel erg dat hij een achterstand had, vooral ook omdat ik best intelligent en wijs ben. Nu, ik was dolverliefd op hem en hij was dolverliefd op mij. Hij was de ongelooflijk lief en aardig voor me en hij was echt een perfect vriendje voor me toen.
Maar, ik werd ouder en toen we drie jaar samen waren heb ik het uitgemaakt. Om verschillende redenen maar eerlijk gezegd had zijn achterstand er ook mee te maken. Ik kon namelijk niet verder groeien en ontwikkelen omdat ik alles aan hem moest uitleggen alvoor hij me begreep. Dat was te vermoeiend daarbij hadden we ook nog veel problemen. Dus ik ben met de relatie gestopt.
Nu, het is te doen een relatie hebben met iemand die een achterstand heeft. Maar het hangt er maar vanaf hoever je daarin wilt gaan. Als je op een bepaald moment stopt met groeien en je bent geen grote uitspattingen en veranderingen van plan of als je geen grote carriere wilt opstarten is het wel goed te doen zo'n relatie te hebben.
Hangt ook vooral van jezelf af en de mate waarin hij achterstaat.
Succes.