Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-07-09 00:08

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 00:08

Hier is een tijdje terug ook iemand voor de trein gesprongen, de baas van vriendin en buurvrouw.

Maar wat ik nog het ergste vind... de machinist.. die heeft zijn leven lang een trauma..

**Geplaatst**: 18-07-09 00:13

Geplaatst: 18-07-09 00:13

Mijn moeders moeder heeft zelfmoord gepleegd toen mijn moeder 18 was.

Dit heeft ze nooit kunnen begrijpen, ze heeft altijd gedacht dat zij als dochter niet goed genoeg was om voor te blijven leven.

Vorig jaar werd ik ernstig depressief en ben als zelfstandige 31-jarige bij haar gaan wonen omdat het heel erg slecht met mij ging. Het is niet te beschrijven wat er in je zit als je echt, echt depressief bent. Je bent op, leeg, je voelt niets meer, je bent helemaal leeg. Leger dan leeg...
Ik heb toen ook veel zelfmoordgedachtes gehad.

Mijn moeder vond het vreselijk. Dacht dat zij mij ook zou verliezen aan zelfdoding. Ik ben gelukkig op tijd opgenomen op een kliniek en daarna ben ik weer beter geworden.

Maar mijn moeder heeft mijn worsteling gezien, heeft de leegte in mijn ogen gezien. Ik leefde niet meer, ik was praktisch al dood.
En mijn moeder begreep toen waarom haar moeder tot zo'n vreselijke daad is gekomen.

Ze heeft het haar na al die jaren vergeven, omdat ze zag hoeveel ik leed...

Mensen die psychisch lijden hebben het heel erg zwaar, dat moet nooit onderschat worden.
De leegte is zo groot, er is niets meer om voor te leven want er is alleen maar leegte...niets dan leegte.

Het is vreselijk dat mensen dit zichzelf en hun familie en vrienden aan doen, omdat ze een leed dragen dat niet te dragen valt...

**Geplaatst**: 18-07-09 07:59

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 07:59

Laetitia, goed van je dat je er weer bovenop bent gekomen.

Hier nog iemand met die zelfde ervaring. En sinds toen snap ik zelfmoord inderdaad.
Maar wat ik wel wil zeggen, las op de pagina hiervoor nl dat dit de moeilijkste oplossing is als je je zo voelt, maar dat is het juist niet. Tenminste in mijn ervaring was het dat niet.
Ik wilde ook niet meer, had voor mijn gevoel ook niets meer om voor te leven (terwijl ik genoeg had! maar dat zie je dan niet..) en zelfmoord is dan juist de makkelijkste oplossing, hup in één klap overal vanaf, klaar ermee. De moeilijke oplossing is hulp zoeken.. Ik ben 3 maanden opgenomen geweest, en dat was echt zwaar. Veeeel moeilijker als voor die makkelijke oplossing kiezen.
Ik zou alleen willen dat er meer mensen voor die moeilijke oplossing zouden kiezen... Want je komt eruit, met goede hulp.

TS, Sterkte.

**Geplaatst**: 18-07-09 09:58

Geplaatst: 18-07-09 09:58

Nathalie schreef:
Want je komt eruit, met goede hulp.

Dat is nogal een stelling... Ontzettend fijn dat jij er uit gekomen bent maar dat lukt niet bij iedereen. Jij hebt blijkbaar goede hulp gekregen op het goede moment maar voor veel mensen is die hulp er niet (meer), of komt die te laat.

Over een makkelijke of moeilijke oplossing ga ik geen oordeel geven. Ik denk dat je dat alleen voor jezelf kan zeggen, over je eigen situatie.

Wat er in anderen omgaat en hoe lang ze al gestreden hebben weet je namelijk nooit.

**Geplaatst**: 18-07-09 19:47

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 19:47

Tja ik ben er echt van overtuigd dat je eruit komt. Bij de een duurt dat 6 maanden en bij de ander duurt dat 5 jaar, dat wel.

**Geplaatst**: 18-07-09 19:50

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 19:50

Las het vanmorgen in de krant van vrijdag $:\$
hij is gesprongen van een perron vol mensen...

Ik heb er echt geen goed woord voorover, over deze daad helemaal niet.. met name omdat het perron zo vol stond.

Er zijn al veel topics hier over.. en jah, ik denk dat je gewoon inderdaad er uit kan komen met goede hulp

**Geplaatst**: 18-07-09 20:32

Geplaatst: 18-07-09 20:32

wat erg voor je! k werk bij station driene in t stadion en gelukkig niet gezien, maar heel veel van mijn collega's wel.....

tis al erg dat iemand zoiets doet, maar de omgeving krijgt er ook zoveel trauma's van! heel veel sterkte meisje.

**Geplaatst**: 18-07-09 20:42

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 20:42

Wat erg, sterkte!!!

Ik ken iemand die machinist is, heeft een keer iemand over gereden, eenjong meisje nog. Hij werd opgevangen door slachtoffer hulp, komt hij thuis, blijkt dat het zijn nichtje was die zelfmoord pleegte.

**Geplaatst**: 18-07-09 20:44

Geplaatst: 18-07-09 20:44

Vreselijk voor je zeg! ik begrijp je helemaal, een oud klasgenootje van mijn basisschool vroeger was samen met zijn zusje als ik het goed heb begrepen voor de trein gesprongen een aantal jaren terug, dan schrik je ook wel...

sterkte!

**Geplaatst**: 18-07-09 21:24

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 21:24

Ik had het ook al gehoord...zo bij Driene waar heel veel mensen stonden te wachten!
Rij altijd langs Frans op de Bult (werk ook op t bouwhuis) en daar lopen soms ook mensen bij het spoor in de buurt...denk ik ook van getver wat doen die hier...

sneu....

**Geplaatst**: 18-07-09 21:26

Geplaatst: 18-07-09 21:26

laetitia schreef:
Mijn moeders moeder heeft zelfmoord gepleegd toen mijn moeder 18 was.

Dit heeft ze nooit kunnen begrijpen, ze heeft altijd gedacht dat zij als dochter niet goed genoeg was om voor te blijven leven.

Vorig jaar werd ik ernstig depressief en ben als zelfstandige 31-jarige bij haar gaan wonen omdat het heel erg slecht met mij ging. Het is niet te beschrijven wat er in je zit als je echt, echt depressief bent. Je bent op, leeg, je voelt niets meer, je bent helemaal leeg. Leger dan leeg...
Ik heb toen ook veel zelfmoordgedachtes gehad.

Mijn moeder vond het vreselijk. Dacht dat zij mij ook zou verliezen aan zelfdoding. Ik ben gelukkig op tijd opgenomen op een kliniek en daarna ben ik weer beter geworden.

Maar mijn moeder heeft mijn worsteling gezien, heeft de leegte in mijn ogen gezien. Ik leefde niet meer, ik was praktisch al dood.
En mijn moeder begreep toen waarom haar moeder tot zo'n vreselijke daad is gekomen.

Ze heeft het haar na al die jaren vergeven, omdat ze zag hoeveel ik leed...

Mensen die psychisch lijden hebben het heel erg zwaar, dat moet nooit onderschat worden.
De leegte is zo groot, er is niets meer om voor te leven want er is alleen maar leegte...niets dan leegte.

Het is vreselijk dat mensen dit zichzelf en hun familie en vrienden aan doen, omdat ze een leed dragen dat niet te dragen valt...

Heftig zeg wat je hebt meegemaakt. Maar het is niet voor niets geweest want je hebt je moeder kunnen laten zien en voelen wat er in zo iemand om kan gaan. Heel knap en dapper dat je eruit bent geklommen!

**Geplaatst**: 18-07-09 21:27

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 21:27

Heftig TS, veel sterkte gewenst in deze periode.

Wat lijkt me dit heftig om mee te maken zeg, iemand die je kent of in je naaste omgeving die besluit niet meer te willen leven. Zou niet weten hoe ik daar mee om zou gaan. Heel heftig!

**Geplaatst**: 18-07-09 21:40

Geplaatst: 18-07-09 21:40

Nathalie schreef:
Tja ik ben er echt van overtuigd dat je eruit komt. Bij de een duurt dat 6 maanden en bij de ander duurt dat 5 jaar, dat wel.

En ik ben er van overtuigd dat niet iedereen er uit komt... Veel mensen misschien wel, al kan dat inderdaad jaren duren. Maar er zijn situaties, of psychiatrische stoornissen, waar geen medicijnen en therapieën tegenop kunnen. Die de kwaliteit van leven dusdanig laag maken dat ik heel goed begrijp dat er mensen zijn voor wie het leven geen zin meer heeft.

**Geplaatst**: 18-07-09 21:50

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 21:50

Oh, wat erg!
Je zult er maar bij staan... Of het zal je broer maar zijn.
Ik wens iedereen die erbij stond en alle nabestaanden heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 18-07-09 21:59

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 21:59

Uit ervaring weet ik dat niet iedereen eruit kan komen. Mijn zusje heeft na 4 jaar therapien de strijd opgegeven.
Ik vind het super dat er zoiets als slachtofferhulp bestaat, mis het alleen als iemand in je naaste omgeving zelfmoord pleegt...

**Geplaatst**: 18-07-09 22:20

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 22:20

Jeetje het zal wel een harde klap zijn geweest die is aangekomen zeg :(:)

Het is niet alleen vervelend voor de omgeving maar ook voor de machinist, die ziet zomaar een mensen in stukjes op zijn raam geplet

Succes met het verwerk verder, en het is idd heel naar om te horen..

**Geplaatst**: 18-07-09 22:49

Geplaatst: 18-07-09 22:49

mehlika schreef:
Uit ervaring weet ik dat niet iedereen eruit kan komen. Mijn zusje heeft na 4 jaar therapien de strijd opgegeven.
Ik vind het super dat er zoiets als slachtofferhulp bestaat, mis het alleen als iemand in je naaste omgeving zelfmoord pleegt...

Mehlika, wat vreselijk voor je dat je zusje zo lang heeft gevochten maar het uiteindelijk toch heeft opgegeven...
Ik heb 3/4 jaar gevochten en was bezig met 'overleven' , dacht dat ik nooit meer in mijn leven zou lachen, huilen, voelen...als ik langer zo depressief was geweest en ook zo lang al aan het vechten zou zijn, weet ik denk ik zeker dat ik op een gegeven moment ook het bijltje er bij neer gegooid had.

Ik hoop dat je kan begrijpen waarom je zusje dit heeft gedaan, ik hoop dat je haar vergeeft en dat je het een plekje kunt geven. Het is vreselijk voor de nabestaanden, zeker voor de familieleden/gezinsleden.
Want wat had je kunnen doen om dit te voorkomen?

Het antwoord is: niets.

Mijn omgeving heeft mij zo enorm opgevangen, woonde weer bij mijn moeder thuis. Mijn vader kwam elke keer als een gek aangereden vanuit Nijmegen als ik het weer eens niet trok. Mijn broertje schoof alles aan de kant om maar bij mij te kunnen zijn.
Maar de ziekte, het psychisch lijden, blijft.

Ik heb het geluk gehad dat ik met een spoedopname in een kliniek terecht ben gekomen waar ze mij meteen op andere anti depressiva hebben gezet, en dat is mijn redding geweest.
Ik slik ze dan ook nog steeds, want zo'n enorme hel (en het is echt HEL) wil ik nooit meer meemaken.
Nooit meer...

Mijn ergste vijand wens ik een ernstige depressie niet toe. Het is vreselijk. Ondraagbaar...
en omdat het ondraagbaar is, is er soms maar één uitweg...Zeker als je al 4 lange jaren, elke dag, elke minuut, elk uur vecht om beter te worden maar het niet lukt.

Heel veel sterkte, mocht je erover willen praten dan mag je mij altijd pb-en.

PS: Ik vind het trouwens ook vreselijk voor de omstanders die dit hebben moeten meemaken.
Ook voor hen is dit een vreselijk drama...

**Geplaatst**: 18-07-09 22:58

Geplaatst: 18-07-09 22:58

Ik kan het zeker begrijpen,deels tenminste, heb vroeger ook ervoor gestaan. Geen uitweg kunnen zien...
Zij heeft heel veel hulp gehad, heel veel vrienden, hulpverleners, opnames, anti depressiva, het mocht allemaal niet baten.

Ik ben blij dat jij het gered hebt en dat je het zo goed kunt verwoorden.
Praten erover doe ik eigenlijk nooit , kan ik nog steeds niet...

**Geplaatst**: 18-07-09 23:01

Geplaatst: 18-07-09 23:01

Ik werk bij Slachtofferhulp en heb helaas heel regelmatig te maken met familie, nabestaanden, getuigen etc van zelfdoding.
Komt niet in het nieuws maar is erg heftig voor iedereen die er zijdelings mee te maken heeft. Heb er een uitgesproken mening over maar dat doet er niet toe.

Heel veel sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 18-07-09 23:03

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 23:03

Hoe komt familie dan in contact met slachtofferhulp? Moeten ze daar zelf achteraan?

**Geplaatst**: 18-07-09 23:08

Geplaatst: 18-07-09 23:08

vreselijk dat soort dingen ,
zo zou het niet moeten zijn

**Geplaatst**: 18-07-09 23:10

Geplaatst: 18-07-09 23:10

mehlika schreef:
Hoe komt familie dan in contact met slachtofferhulp? Moeten ze daar zelf achteraan?

Bij mij zei de politie dat ze niks voor me konden doen, ik moest zelf maar een psycholoog opzoeken.. normaal gesproken bieden ze het je aan volgens mij.

**Geplaatst**: 18-07-09 23:11

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 23:11

Bij mij boden ze ook niks aan, ze brachten het ook erg lomp

Diegene begon leuk te vertellen waar "het lijk" heengebracht was

**Geplaatst**: 18-07-09 23:12

Geplaatst: 18-07-09 23:12

@ mehlika:

Fijn om te lezen dat je het een beetje begrijpt omdat je het herkent.

Ik praat er liever ook niet over, te bedenken dat ik vorig jaar deze tijd opgenomen was op een crisisopvang...Ik wil het liever niet meer weten. Het is geweest en dat was toen. Dat was ik niet...
Mijn lieve broer had foto's in mijn kamertje opgehangen van vroeger, toen ik lachte en vrolijk was en gek deed.
Hij zei "Dit ben jij! Onthoud goed dat jij dit bent. Jij bent niet die ziekte. Je bent nu ziek, maar kijk naar die foto's en weet dat je ooit weer zo wordt"....

Elke dag keek ik naar die foto's...in de hoop dat ik ooit weer de oude zou worden...Het is mij gelukt. Sterker dan ooit.

Maar ik begrijp heel goed hoe zwaar het is om psychisch ziek te zijn en zo'n enorme leegte te voelen.

Daarom begrijp ik ook waarom mensen kiezen voor zelfdoding.

Ik ben mij op dit moment een beetje aan het verdiepen in de ziekte schizofrenie, omdat er iemand op het werk dit heeft. Ik wil weten wat er in haar omgaat en hoe ik met haar om kan gaan.

Mensen met schizofrenie hebben zo'n zwaar leven door hun ziekte dat 7% van de patienten uiteindelijk zelfmoord pleegt.
En ik kan dat begrijpen, als je weet welke symptomen bij de ziekte horen...

**Geplaatst**: 18-07-09 23:13

Re: zelfdoding

Geplaatst: 18-07-09 23:13

Dat was een heel mooi gebaar van je broer