Lalidan schreef:Wat heeft jouw vriendin geweldige ouders en een geweldige vriendin (jij dus)! Wat een moeilijke keus moest er gemaakt worden, maar wat ontzettend knap dat die gemaakt is! Ik heb zelf een soortgelijk iets meegemaakt, waarbij de meoder maar bleef doordrammen dat haar zoon er wel uit zou komen..... terwijl ik enkel zoiets had van "ga maar knul, het is goed geweest". Ook zijn vader dacht er zo over, maar zijn moeder kon hem niet loslaten. Dat heeft best lang geduurt.....
I heb ontzettend veel respect voor hoe je dit aanpakt en allemaal opschrijft, hoe je, ondanks je eigen problemen haar toch steeds hebt laten weten dat ze niet alleen was. Dat hoewel je nu even niet al je aandacht aan haar kon geven, je haar toch niet vergeten zou of alleen zou laten.
Heel veel sterkte de komende dagen met het afscheid!
Ik was in het begin ook heel erg bang dat ze haar niet lieten gaan.
Ze omdat ze al ruim ander half jaar opgenomen was.
Iedereen (haar beleving s wereld) bleef maar possen.
Ik weet alleen dat het van de hulpverleners het verhaal wel klopte.
De rest was haar verhaal.
Ze gaf duidelijk aan geeft van en zo vind ik het goed.
Oké misschien was ze nog te ligt maar ik had zo iets als zij het zo goed vind en zij dit gewicht kan blijven vol houden laat ze dan.
Misschien dat ze na een tijd zo iets heeft van oké en nu kan er weer wat bij.
En wie weet kwamen die er nooit uit nou boeien.
Als ze zo gelukkig is en zo alles onder controle heeft waarom niet.
Maar goed na dit alles toen ze dus in coma kwam te liggen.
Zag je gewoon aan heel veel mensen dat ze schuldgevoelens kregen.
Zeker in de laste paar jaar hebben veel mensen haar laten vallen.
Wat ik aan de ene kant wel begrijp maar ander de ander kant weer niet.
Maar goed dit gedachten had mijn vriendin ook heel erg.
Alleen zij zag dat iedereen haar had laten vallen.
Maar toen ze dus in coma kwam er zo veel mensen langs.
Zo dat ik er steeds meer moeite mee kreeg.
Van waarom kan het nu op eens wel en toen niet??
Ook werden er heel veel positieve verhalen vertelt van.
En ja ze komt er uit en dat gebeurt deze week nog enz enz.
Dat soort verhalen.
Waar door ik het dus zwaar kreeg.
Want diep van binnen wist ik wel beter.
En ik was misschien ook een van de enige was die zo iets had van oké het is goed zo.
Maar ik wist ook van me zelf dat ik alles heb gedaan wat in me macht lag.
Ze was op ze wilde echt niet meer.
Ik wist dat ze een dagboek had en ik hoopte vurig dat ze die vonden.
En dat er in stond wat ze tegen mij had gezegd.
En gelukkig is was dit ook zo.
Samen met dat ze nu achter uit aan het gaan is.
Hebben de ouder besloten hoor haar wens te respecteren.
En daar ben ik de ouder heel erg dankbaar voor.
Want dit had ik niet verwacht.
Ikima schreef:Voor jou is het heel moeilijk om je vriendin los te laten, wachten op het einde zal dus ook heel zwaar zijn.
Je vriendin heeft de beslissing genomen en wie zijn wij om dat tegen te houden. Natuurlijk is men in het ziekenhuis verplicht om haar leven te proberen te redden maar als iemand zelf echt niet meer verder meer wil dan is het alleen maar wreed. Uiteindelijk proberen ze het toch weer.
Voor haar is nu het aftellen begonnen en vindt ze hopenlijk straks de rust die ze zocht.
Jij moet je zeker niet schuldig vinden, dan doel ik op je vakantieverhaal, dat je toen niet mee bent geweest, daar moet jij je niet schuldig over voelen want je hebt verder toch genoeg met haar gedaan?
Je hebt nu nog even de tijd om afscheid van haar te nemen, denk aan de positieve tijden die je met haar hebt beleefd.
Heel veel sterkte.
Op zich heb ik er niet zo veel moeite mee.
Heb al een tijdje geleden afscheid van haar genomen.
Zelf voor ze in coma raakte.
Mijn vriendin was niet meer de vriendin die ze was.
En ander meisje uit haar opnamen groep was overleden.
Mijn vriendin heeft voor haar eigen veiligheid af stand moeten nemen.
Helaas dat meisje was daar niet zo blij mee.
En zij tegen haar van je laat me in de steek enz.
Dat meisje is toen plotseling overleden.
En dit was de klapt die mijn vriendin nooit meer te boven is gekomen.
Samen met haar ander problemen was dit gewoon te zwaar.
Dit was een van de reden waarom ik heel even kwaad ben geweest op mijn vriendin.
Omdat ze mij bijna precies het zelfde aan deed.
Ze nam me steeds verder mee de diepte in.
En dit kon ik niet laten gebeuren.
Ik heb een vriend een paard mijn ouders ik kon die niet met mij laten gebeuren.
Ik ben er al zo gevoelig voor.
Me zelf kan ik het wel aan doen maar ander mijn dier baren niet.
Dus ik moest me zelf wel in bescherming nemen.
Gelukkig zei mijn vriendin dat ze het wel jammer vond maar ze begreep het ook van mij kant.
Ook zei ze van en ik weet als ik je echt nodig heb ben je er dus het is goed.
Van het vakantie verhaal ja dat blijft denk ik nog wel even pijn doen.
JECKYLL schreef:Mijn vriendje heeft ook zelfmoord gepleegd afgelopen oktober.. omdat ik dacht dat ie boodschappen aan het doen was en de tijd vergeten was heb ik pas laat aan de bel getrokken, niet wetende dat ie tot zoiets in staat zou zijn. Hierdoor hebben wij pas een dag later te horen gekregen wat er daadwerkelijk gebeurd is.. en dat hij in het ziekenhuis is gestorven. Het is niet hetzelfde als jou verhaal, maar kan heel goed begrijpen hoe jij je voeld.. mocht je er behoefte aan hebben mag je me altijd pb'en.
O wat lijkt me dat erg.
Bij mij hebben ze dus eerst mijn vriend die net 1 dag op vakantie was op gebeld met het nieuws.
In plaats van mij.
Ze hadden me nummer niet.
Oké dus haar ouders hebben niets fout gedaan.
Dus hadden ze onze vrienden gebeld of ze mijn nummer konden geven.
In plaats van dat ze mijn nummer doorgeven.
Bellen hun dus mijn vriend op met het hele verhaal.
Ik was al helemaal niet in me hum wat had al de nodige tegen slagen gehad die week.
En mijn vriend was ook nog eens op vakantie iets waar ik ook heel erg veel moeite mee had.
Met gevolg dat ze dus eerst mijn vriend over de zeik halen en vervolgens mij niet met 1 probleem op te zadelen maar met 2 problemen.
Had in eens zorgen van mijn vriendin er bij maar nu ook nog eens van mijn vriend.
Zo wat was ik kwaad die week.
Ene kant begrijp ik het goed aan hun kant hun wilde mij beschermen maar als ze nu gewoon mij hadden gebeld.
Dan was er niets aan de hand geweest.
Omdat ik het nieuws al lang had verwacht.
Princesje schreef:@Rashja; Nee ik bedoelde het dagboek dat jij voor haar schreef? Of heb ik dat verkeerd begrepen?
OKe ik dacht dat je het over haar dagboek had.
Mischien wel een ideetje.