. Meer omdat als iemand het nu zou zeggen, ik het me niet kan voorstellen. Maar heb er totaal geen problemen mee hoor! Homo/lesbi of niet, broer of zus blijft hetzelfde
. Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
Miss_Blimm schreef:Calanddra schreef:Mijn broer is toevallig net een paar weken terug ´uit de kast gekomen´. We hadden het allemaal al verwacht, aangezien hij geen interesse in meiden toonde, maar echt wel genoeg aandacht kreeg.
Hebben er allemaal totaal geen problemen mee. Hij is niet ineens iemand anders
Ben blij dat hij er eindelijk voor uit durfde komenHij is eindelijk weer zichzelf en is een stuk losser en ontspannender geworden.
Knap van hem. Zo blijkt maar eens hoe arelaxt het kan zijn als iemand niet 100% zichzelf kan zijn
we dachten het eigenlijk al en hoopten dat hij het niet zou opkroppen, wat een rotgevoel moet het zijn om je gevoelens te moeten verbergen en om niet jezelf te kunnen zijn. Ben trots op m dat hij ervoor uitgekomen is
Als hij maar gelukkig is en zichzelf kan zijn, dat is het belangrijkste
Citaat:Ik snap heel eerlijk gezegd ook niet waarom je er moeite mee zou hebben, waarom mensen (in dit geval familie) dan anders naar je zouden kijken. De persoon blijft hetzelfde, daarbij, je wilt toch dat hij/zij gelukkig is?
en niet zozeer omdat ik dat afkeur maar absoluut niet weet hoe ik daar mee om zou gaan en me geen houding zou weten te geven
maar denk dat je het vaak ook wel aan ziet komen
Nou is mijn zus getrouwd en heeft ze twee kinderen, dus ik zou er wel even van staan te kijken.
Blue_Eyes schreef:Het zou gewoon mijn zus blijven, hoorNou is mijn zus getrouwd en heeft ze twee kinderen, dus ik zou er wel even van staan te kijken.

Miss_Blimm schreef:J
Had het er met mijn vriend over en hij zei... nou als je broertje homo is... zou ik wel gek vinden. Ik zo 'sjesus, waarom dat nou weer'?! Hij 'ja gewoon'...
Ja zo gewoon is het dus niet voor veel mensen....
Miss_Blimm schreef:chipieke schreef:Geen probleem meeMijn broer is homo en ik vind het wel gezellig
Spijtig genoeg geen vrouwelijke homo, dat had ik schitterend gevonden
Ik besefte al rond mijn 12 dat m'n broer 'anders' was, dus het was de normaalste zaak van de wereld. Hij heeft zich nooit geout, we wisten het gewoon allemaal alMijn ouders schrokken wat harder. Het is de enige zoon dus bij mijn papa stopt onze familienaam, ze zal nooit worden verdergezet en dat heeft hen wel geraakt.
Mijn schoonmoeder blijkt na x aantal jaar getrouwd te zijn geweest, lesbisch te zijn. Dat kan ik nog steeds maar moeilijk accepteren... Om de 1 of andere reden heb ik het meer voor homo's dan voor lesbiennes...
*ik probeer al 5 maal reactie toe te voegen maar krijg geen speld tussen de reacties
Ja goede 'discussie' maar das wel heftig ja! Hoe gaat je vriend ermee om?
Raar of niet 
Maar het mag wel niet te ver gaan want dan heb ik de neiging te gaan roepen 'rent a room'