Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-07-09 12:40

Re: Ik zie het zo niet echt meer zitten..

Geplaatst: 09-07-09 12:40

toen ik in de tweede zat.. zaten er in een andere kls 2 meisjes.. had echt een hekel aan ze.. en zij vonden mij ook niet leuk.. geen reden verder hoor.. maar gewoon om hoe ze waren.. toen ik hoorde dat ik het jaar daarna bij ze in de klas zat.. heb ik de hele zomervakantie mezelf opgevroten omdat ik bij hun in de klas kwam.. toen ik na de zomervakantie bij ze in de klas kwam.. viel het allemala heel erg mee.. en zijn we het hele jaar onafscheidelijk geweest.. misschien valt het allemaal wel mee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-07-09 14:13

Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-09 14:13

En nu ben ik chagrijnig, ik had een heel verhaal getypt hier en nu is het weg _O-

Nou ten eerste bedankt voor jullie reacties!

Ik weet wel waarom ze me niet mag, dat is omdat ik me 'anders' kleed. Vind het een waardeloze reden om iemand niet te mogen, maar dat blijf je altijd wel houden.

We hebben al zo lang ik me kan herinneren ruzie. Ik was bevriend met een ander meisje, en die liet mij opeens zitten voor dat populaire meisje. Had ze dus verteld dat ik over haar roddelde. Dat was helemaal niet de waarheid, maar dat meisje flipte dus totaal tegen mij. Ben zelf toen rustig gebleven en heb gezegd dat ik niet met haar wilde praten als ze bleef schreeuwen. Ben daarna gewoon weggelopen aangezien ze maar bleef schreeuwen. Ik mocht haar al niet toen ik haar zag op de kenningsmakingsdag, ik kreeg een heel naar gevoel toen ik haar zag. Heb haar die dag niet gesproken, maar wist gewoon gelijk dat het nooit een vriendin van me zou zijn. Heb me nog aardig en open naar iedereen opgesteld, ook haar, maar vriendschap zou er nooit van gekomen zijn. Ik kan op de een of andere manier aanvoelen om mensen eerlijk zijn of niet, dat gevoel heeft me nog nooit in de steek gelaten. Ik kan hierdoor ook moeilijk communiceren met mensen waarvan ik weet dat ze me niet mogen, zelfs al stel ik me heel aardig op, ik kan het gewoon niet.

Ik kan me nog een gesprek met haar herrineren van begin dit schooljaar, moest stiekem heel erg lachen maar heb m'n gezicht maar gewoon gehouden. Ik had ruzie met een meisje, dat meisje ging te ver voor mij, ze zei iets wat me echt heel erg kwetste (over m'n figuur dus, dat is echt een heel zwak punt bij mij), ik kreeg een enorme woedenaanval, heb haar op de grond gegooid en kon me gelukkig nog omdraaien om weg te lopen, als ik dat niet had gedaan was het zeker heel anders afgelopen. Dus dat meisje kwam naar me toe, zegt ze: 'Ja, je had haar niet mogen slaan (ik had haar niet geslagen

), ik scheld jou en E toch ook uit, maar ik sla jullie toch ook niet?'
Moest me toen heel erg inhouden om geen 'Nee, dat is normal wil je zeggen?' te zeggen.

Ze neemt elke kans aan om mij te kwetsen, of pijn te doen. Zo ook bij sportdag. We moesten basketballen, nou had ik al zo'n voorgevoel dat het niet goed zou gaan. Zij speelt onwijs ruw, iets waar ik echt niet tegen kan. Heb 1x de bal voor haar neus weggekaapt, maar hij viel nog uit mijn handen. Heb haar toen perongelijk aangeraakt ofzo, ik weet niet eens wat er gebeurde, stonden er opeens nagels in m'n armen, uit reflex gaf ik haar gelijk een klap in d'r gezicht, en dat ging zo door toen iemand haar van me af trok. Heb haar toen uitgescholden en gezegd dat ze een psychiater nodig had, en ben toen weggelopen. Toen kwam ik dus bij de vertrouwenspersoon terecht, door de gymleraar die me uit het wchokje kwam halen waarin mezelf had opgesloten om wat rustiger te worden. Heb met haar een gesprek gehad, ze zei dat ze allerlei negatieve dingen over me had gehoord, dankzij die ruzies, maar ze vond niet dat dat terecht was. Ze vond juist dat ik heel aardig overkwam.

Heb dat meisje daarna nog 1x echt gezien, weer tijdens een sportdag. Zoals ik al zei, ze speelt onwijs ruw. Dit keer ook, ben bij voetbal het veld afgelopen en heb iemand anders laten spelen. Toen kregen we softbal. Ik moest als laatste nog slaan, we stonden iets achter. Niemand was er om de bal op te gooien. Ging zij het doen. Ze had een enorme grijns op haar gezicht, werd er hartstikke nerveus van. De eerste slag ging mis. Ze bleef me aankijken. Bij de 2e slag sloeg ik een homerun. Heb nog nooit iemand zo chagrijnig zien kijken. Ze doet het er gewoon om.

Ze scheldt me niet uit ofzo, maar haar aanwezigheid kan mijn hele dag verpesten. Ookal zou ze me wel uitschelden, heb in die jaren wel geleerd om me er niets van aan te trekken. Ze kan wat mij betreft dood op de grond neervallen, heb nog nooit zo'n persoon mee gemaakt, en wens ook nooit meer mee te maken.

Dankzij haar ben ik mijn beste vriendin kwijtgeraakt. Daar kan ik me nog steeds niet overheen zetten. Ze betekent heel veel voor mij, maar ik niet voor haar.

Zo heel verhaal over wat ik met haar heb meegemaakt

edit: Oh ik ben nog wat vergeten. Begin dit jaar zat ik ook bij haar in de klas. De 1e dag ging al fout. De namen werden opgenoemd, een jongen die achter mij zat verstond haar naam verkeerd, en keek me heel raar aan, ik schiet in de lach. Gelijk werd ik boos aangekeken en kreeg een opmerking: 'Ik ram je kop door 't raam..'
heb gezegd 'Kom dan'. Toen bleef ze gewoon zitten, maar mijn bloed was aan het koken toen ze dat zei.

**Geplaatst**: 10-07-09 07:40

Re: Ik zie het zo niet echt meer zitten..

Geplaatst: 10-07-09 07:40

weet je zeker dat je niet stiekem een beetje jaloers bent op dat meisje? kan zijn dat ik er helemaal naast zit hoor.. maar dat je bijvoorbeeld zegt dat je je vriendin kwijtgeraakt bent door haar en dat je daar nog steeds niet overheen bent.. dat ligt natuurlijk niet alleen aan haar.. ook aan je beste vriendin.. die jou voor haar heeft laten zitten..

wat betreft die ruzie op het sportveld vind ik het dan weer minder jaloers klinken.. maar misschien reageer je extra heftig als zij iets bij je doet..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-09 12:30

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-09 12:30

Haha, nee ik ben echt niet jaloers op haar hoor!

Het ligt niet aan haar dat ik heftig reageer, dat doe ik altijd

En ik heb soortvan ruzie met mijn ouders. Ik heb een laptop gekregen daar was ik dus helemaal blij mee. Die heb ik natuurlijk de hele avond uitgetest. Daarna zei mijn moeder dat ze het niet leuk vond dat ik nog geen dankjewel had gezegd, maar ik was het vergeten. Ik ging naar mijn vader toe om hem te bedanken, maar ik zei eerst: 'Heey', maar hij was dus chagrijnig en zei dat ik weg moest gaan. Ben toen gewoon weggelopen en ben tv gaan kijken. Vanochtend hoorde ik mijn ouders praten, ze hadden het er over. Mijn moeder vond dat het deels mijn vaders schuld was omdat hij zo raar reageerde. Mijn vader vond van niet.

Nou vind ik het niet erg om bedankt te zeggen, maar nu durf ik het gewoon niet omdat ze boos zijn.