Saskia9 schreef:Niet aanvallend bodoeld hoor Breezy,maar heb jij dan het gevoel dat je met iemand anders net zo gelukkig kan worden als met je huidige vriend?
Ik vraag me af waarom sommige mensen zo denken..hebben jullie vroeger iets vervelends meegemaakt waardoor je dat niet meer toe durft te laten? Of voelt dat gewoon echt zo voor jullie?
Ik heb hetzelfde gevoel als zij, en ik heb geen vriend nodig om gelukkig mee te worden
Ik denk dat iedereen iemand anders kan vinden om gelukkig mee te worden, alleen de meeste mensen 'durven' dat niet te denken omdat ze bang zijn hun partner af te vallen ofzo. Ik vind het ook leuk genoeg in m'n eentje, vermaak mezelf opperbest als ik vrijgezel ben en heb af en toe eens wat losse flodders wat dan een paar maandjes duurt. Heeft niks te maken met 'toe durven laten', ik kom gewoon weinig mannen tegen die me écht interesseren.
Mijn eerste liefde heeft bijna 3 jaar geduurd (van m'n 14e tot m'n 17e), en daar had ik nooit het gevoel bij, ja, met jou wil ik verder. Maar het was leuk, we hadden lol, het was fijn... en ik zie niet in waarom je op je 17e al moet gaan plannen voor de rest van je leven. Uiteindelijk is het uitgegaan, en natuurlijk heb ik daar verdriet van gehad, maar je gaat verder, en je ontmoet nieuwe mensen, en wordt opnieuw verliefd. In elke daaropvolgende relatie ben ik gestapt met het idee van, het is leuk voor zolang het duurt, en zolang ik nog steeds gelukkig ben met de situatie, is het goed.
Ondertussen ben ik ook alweer bijna 3 jaar samen met m'n vriend en hebben we zeker toekomstplannen
Daar niet van, ben niet bang om ze te maken of wat dan ook. Maar ik ga mezelf niet tegenhouden een relatie te beginnen omdat ik er geen toekomst in zie. Ik snap überhaupt niet hoe je ergens een toekomst in kan zien als je iemand net kent. Dan ben je nog zo bezig met elkaar aftasten.
Waarom zou je überhaupt een relatie beginnen met het idee van 'dit moet voor eeuwig duren'?