Zoals sommigen van jullie misschien nog wel herrinneren heb ik ruim twee jaar geleden mn eerste kindje verloren, daarna is bij mij een beetje de omslag gekomen.
Hoop gedoe met ex, drugs drank hele romslomp, uiteindelijk begin vorig jaar weg gevlucht, voor het eerst voor mezelf gaan leven, en het mooie is dat ik er zo voor beloond ben. Zelfs mensen die ik niet kende doneerden meubels omdat ik alles kwijt was, ik heb alleen nog maar mensen om me heen die me waarderen om wie ik ben en ben zoveel opgebloeid.
Ik ben mezelf, laat me zien zoals ik ben en niks niet bang meer dat mensen me niet waarderen om wie ik ben, als ze me niet ok vinden zoeken ze t maar uit.
Heb inmiddels een relatie met iemand die tijdens de relatie met mn ex een grote steun was en mn beste maatje, ook al woont hij in denemarken. We hebben nu een hele poos heen en weer gependeld, en nu dan de grootste stap in het leven omgooien, een maand of twee regeldingen en dan verhuis ik die kant op
:D:DNieuwe start, nieuwe taal, uitdagingen en een thuis waar ik mezelf kan zijn, kat gaat mee, dat was mijn voorwaarde, dat is het enige wat ik niet ga veranderen, die kat hoort bij me, gelukkig is ze gekker op Mike dan op mij en vind hij haar ook lief
)
Verder ga ik in september een cursus voor stellingbouw inspecteur volgen (handig voor mijn werk !) 
met als hoofddoel Australlie. Mijn visum is een jaar geldig. Maar ook vele andere landen staan op mijn lijst om daar ook 'even' langs te gaan, wie weet... 
