Eerst in een 1kamer appartementje, maar sinds vorige week zijn we verhuist naar een 2kamer appartement met tuin 
Als t goed voelt moet je het gewoon doen, als je van elkaar houd doorsta je alles.
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
Dat ik van hem houd weet ik zeker, en ook dat hij van mij houdt
Ook als ik een dag niet te genieten ben of emotionele buien heb, staat hij voor me klaar en is hij geduldig
Hij is lekker stabiel, en zou me nooit zomaar laten zitten, ik voel me heel vertrouwd bij hem. We kunnen samen ook heerlijk lachen, doen veel leuke dingen maar we kunnen ook rustig een hele dag in joggingpak op de bank films kijken
Irritaties zijn altijd snel uitgepraat, we hebben nog nooit lang of echt een behoorlijk ruzie gehad. Ik heb gewoon het gevoel dat hij helemaal bij mij past, en ik denk ook echt gelukkig met hem te blijven

Toch wil ik ook niet alleen thuis blijven om hem te plezieren..
Ik ben echt gelukkig met mijn vriend, lijkt me heerlijk om met hem samen te wonen
Over dat gedeelte ben ik echt heel zeker
Het is altijd nog afwachten hoe het gaat als je echt samenwoont, maar ik denk dat het goedzit!
?
Maar jij werkt ook gewoon fulltime, of ga je nog naar school
?
We studeerden toen allebei nog, hij is inmiddels gestopt en werkt, ik studeer nog. We zagen elkaar elk weekend voorheen en misten elkaar eigenlijk dan nog veel, dus daarom hebben we uiteindelijk de keuze gemaakt samen te gaan wonen. En ik heb er nu 1,5 jaar later geen enkel spijt van. 
Yelly schreef:Voor de mensen die ook met 18 gingen samenwonen met hun vriend, hoe reageerden jullie ouders hierop? En de mensen die voor hun 18e al weg gingen, had dat te maken met de thuissituatie
?
.
.
.
. Hij zou wel eens heel wat minder "verbaasd" kunnen zijn als jij hem verteld dat je binnenkort het huis uit wilt en dat je zels wil gaan samenwonen
.
?
)en moest daardoor voor langere tijd weer terug naar mijn ouders.....en dat is best zwaar, hoor, kan ik je vertellen, als je gewend bent op jezelf te wonen
Heb hem dus twee keer een week gezien en verder alleen contact via internet en telefoon. Ik ben daarheen gegaan en inmiddels wonen we weer in Nederland.
Ik wil niet anders meer en heb absoluut geen spijt dat ik zo snel ben gegaan!
Ik weet niet of de reacties uit mijn omgeving positief zullen zijn, maar dat zal ik met de tijd wel merken
SweetMellie schreef:Mijn vriend en ik hebben januari een huis gekocht, een soort bouwval, hij is namenlijk Timmerman en samen met onze vaders heeft hij er een mooi paleisje van gemaakt!
We waren toen 4 jaar samen en nu 4,5 jaar.
Waren allebei 20 toen we het huis kochten, hij is net 21.
Bavalt echt super! Vooral ook omdat we er echt samen aan gewerkt hebben, en er naar toe geleefd. Ook is het volledig naar onze smaak, letterlijk alles moest gedaan worden, alleen de buitenmuren niet![]()
Bevalt ons echt supersuper goed en als jij er vertrouwen in heb zou ik gewoon je gevoel volgen.
Onze ouders stonden er volledig achter, maar het feit dat we al 4 jaar samen waren maakt het natuurlijk ook wel erg begrijpelijk
ris schreef:Sorry dat ik het zeg maar ik vindt dat 200 euro betalen om bij hem in te mogen wonen erg ver gaan.
Maar dat is mijn mening.
Wij heben gewoon een gezamelijken rekening waar alles op binnenkomt en wat zou het dat de een meer verdient dan de ander.
Naar mijn meening krijg je alleen maar ruzie als je allebij eigen geld hebt. (nee je moet de chips afrekenen van je eigen geld en niet van het boodschappen geld jij wou chips heben dus betaal maar van je eigen geld enz)
En qua huishouden dat gaat vanzelf.
Ik ben er verschrikkelijk tegen om dat soort afspraken te maken het begint daarmee en vervolgens heb je beide een eigen koelkast en een lijstje met wie wat wanneer moet schoonmaken.
Armaris schreef:Ik was net 18 toen ik ging samenwonen.
Woon nu dus al meer dan een jaar samen en geen spijt van.
Soms twijfel of ik niet beter alleen kon gaan wonen. Maar alleen wonen is niet voor me bestemd, zou me verloren voelen en helemaal de mist in gaan