Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-05-09 22:11

Geplaatst: 30-05-09 22:11

Vervelend dat het thuis niet lekker loopt.
Maar verplaats je eens in je broertje.
Hij denkt dat hij een normale jongen is, wil graag een normaal en onbezorgd leven.
Ineens komt iemand hem vertellen dat hij asperger heeft, iedereen heeft het erover, iedereen is er mee bezig want "pietje" heeft asperger.
Dat je er achter komt dat je misschien niet zo "normaal" bent als dat je zelf dacht is al heel moeilijk.
Dat het dan ook nog een naam heeft is raar, want ik ben nu niet meer "gewoon pietje" maar "pietje met asperger"
Vervolgens gaat iedereen boeken lezen over "pietjes" "ziekte" en hem behandelen naar zijn ziekte.
Nu moet hij ook nog naar een andere school.
Dit zijn behoorlijk wat veranderingen voor een 12 jarige.

Ik snap heel goed dat dit moeilijk is voor jou ouders en voor jou.
Maar probeer je broertje gewoon te behandelen als je broertje, probeer rekening met hem te houden, tot een zekere hoogte.
Jou uitschelden mag niet, jij voelt je daardoor niet veilig.
Je kunt gerust tegen hem zeggen dat je niet wil dat hij jou uitscheld, dat hij best boos op je mag zijn, maar dat hij dat ook op een normale manier kan zeggen "ik ben boos op jou omdat.." "verdorie ik vindt het zo rot dat je dit en dat hebt gedaan"
Dat jij je niet meer realext voelt in je eigen huis vindt ik heel erg.
Een slot op je kamerdeur is misschien een idee, zo voel je je misschien wat veiliger en zijn je spulletjes ook veilig.
Praat ook met je ouders over de situaties met je broertje, geef aan dat jij ook nog in huis woont en dat jij ook liefde en aandacht wilt.
Dat je broertje niet naar een logeerhuis wil kan ik goed begrijpen, jullie huis is zijn veilige en vertrouwde omgeving, daar wil je het liefste niet weg tenzij je op een leuke vakantie gaat of bij je beste vriendin gaat logeren.

Ik kwam op mijn 11e bij een psychiater terecht, Slik vanaf mijn 11e verschillende medicijnen.
Heb verschillende diagnoses gehad, mcdd,pdd-nos,asperger,borderline-structuur.
Ben 3x kort uit huis geplaats, 1x langer in een kliniek gezeten.
Ik was altijd de "zieke sara" altijd had ik wat, mijn ouders behandelde mij alleen als "zieke sara" en nooit gewoon als sara.
Iedere keer werd ik uit mijn vertrouwde omgeving getrokken, moest ik afscheid nemen van vriendinnen en mijn pony.
Ik had totaal geen vertrouwen in mijn ouders omdat hun in mijn ogen alleen de ziekte zagen en niet gewoon sara.
Doordat de vertrouwensband er niet was, ging ik bij ruzies altijd schreeuwen schelden en dingen kapot maken uit frustratie.
Nu ben ik volwassen, woon ik op mezelf en heb ik me opnieuw laten testen of ik psychisch iets heb.
Het blijkt nu dat ik geen enkele vorm van autisme heb, dat ik bepaalde dingen heb gemist in de opvoeding en dat ik wel iets meer stress heb dan de gemiddelde nederlander.
Ik heb geen jeugd gehad omdat mensen alleen mij als ziekte zagen en niet als een gewoon mens.

Ik denk dat je broertje misschien wel heel verdrietig is, dat hij asperger heeft en dat hij nu op logeerweekend moet, dat hij moet wisselen van school en dat hij veel ruzie maakt wat hij eigenlijk misschien niet wil.
Probeer het weer gezellig te maken thuis samen met je broertje,
Ga samen iets leuks doen, als ik het maar film kijken met een zak chips op de bank, vraag eens hoe het was op school of toon interesse in zijn hobby's.
Misschien helpt het.
Ik stuur je ook nog even een pbtje.
Sterkte en succes meis!

**Geplaatst**: 30-05-09 23:49

Re: Help! Broertje met Asperger

Geplaatst: 30-05-09 23:49

Ik denk dat jullie familie een psychiater moet gaan inschakelen, want dit kan niet. Hij terroriseert het gezin.

Ik ben zelf Asperger, mijn broer ook. Zo hebben wij ons absoluut nooit gedragen, terwijl wij ook wel problemen hadden. Dit gaat dusdanig ver dat er echt hulp bij moet komen.