Yoline schreef:Ik herken wel bepaalde aspecten uit je verhaal Macusa, maar ik vind je toon wel erg negatief. Sowieso is er zo ontzettend veel verschil tussen mensen uit hetzelfde land. Omdat altijd op cultuur te schuiven vind ik een beetje makkelijk. Natuurlijk hebben ze bepaalde dingen van huis uit meegekregen, maar iedereen gaat er anders mee om.
Het heeft denk ik ook veel te maken met sociale vaardigheden en je kijk op de wereld. Als je allebei niet open staat voor elkaars cultuur, niet wilt snappen dat dingen die de ander op een andere manier doet niet per definitie slechter zijn, je niet met elkaar kunt communiceren, dán heb je een probleem.
En wat je zegt over gedrag tegenover vrouwen in bepaalde culturen, dat vind ik ook niet helemaal terecht. Als ik kijk hoe sommige Nederlandse mannen met vrouwen omgaan....ieder land, iedere cultuur heeft zo z'n rotte appels.
Hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat je zo ruimdenkend moet zijn, dat je gelijk alles moet pikken. Er zijn natuurlijk grenzen, maar die moet iedereen voor zichzelf bepalen.
Ik kan een even lange lijst maken met de leuke kanten aan en de voordelen van zo'n relatie hoor (mijn kinderen zijn bijvoorbeeld perfect 3-talig om er maar eentje te noemen) en ondanks dat de dingen anders gelopen zijn dan ik gehoopt heb kan ik terug kijken op een zéér interessante levenservaring. Ik ken verder niemand die er met een gebrek aan enthousiasme aan begonnen is en de vrouwen die voor zo'n man kiezen staan juíst open voor andere culteren, hebben een zeer groot aanpassingsvermogen. De praktijk leert echter dat op de langer termijn de meeste van zulke relaties het niet overleven, juist omdat er van de vrouw doorgaans méér aanpassingsvermogen verwacht wordt dan wat de heren zelf bereid zijn te geven (of zelfs kùnnen geven).
Sla een willekeurige pagina open over huiselijk geweld en je zult zien dat de cijfers aantonen dat dit vaker voorkomt bij allochtonen dan bij Nederlanders. Dat zijn feiten. Ik denk daarom dat het ook niet toevallig is dat de meeste vrouwen die ik ken (in mijn persoonlijke vriendenkring, danwel degenen die ik ontmoet heb via de stichting LAWINE) op een of andere manier te maken krijgen met gedrag dat in Nederland niet algemeen geaccepteerd is, ongeacht het feit dat er in Nederland ook mannen zijn die zich daaraan schuldig maken. De kernpunten zijn: opvoeding van de kinderen en respect voor de vrouw als gelijkwaardige partner. Ik kan er helaas ook niets anders van maken. Jammer dat dat niet gezegd mag worden. Het merendeel van de zuid- en midden-amerikaanse vrouwen die ik ken (en dat zijn er behoorlijk wat) geeft precies om die reden de voorkeur aan een westerse man. Alchohol- (en drugs-)problemen bij mannen zijn in 2e en 3e wereldlanden een serieus probleem bij het grootste deel van de bevolking. We zijn daar helemaal niet bewust van op het moment dat we (wellicht tijdens een leuke vakantie) met zo'n nieuwe partner in zee gaan. De omvang van verslavingsproblemen in Oost-Europa en Latijnsamerika hebben geen vergelijk met die in Nederland. Daar worden wereldwijd conferenties over gegeven. Dat zijn feiten en geen verzinsels. Het is dan ook niet toevallig dat vrouwen met een partner uit zo'n land daar vroeg of laat mee geconfronteerd worden. Dat zijn dus dingen waar je óók voor kiest als je voor een buitenlandse partner gaat en dat kun je niet overzien totdat je er aan je nek toe in zit. Dat heeft er niets mee te maken dat ik negatief ben. Het overkomt vrijwel alle vrouwen met een partner uit zo'n land. Dat zijn dingen die je er gratis bij krijgt en mensen beseffen dat niet vooraf. Als ze al beseffen dat ze ermee te maken zullen krijgen overzien ze daarbij in den beginne niet de ernst en de impact daarvan.
Probeer je de volgende situatie eens voor te stellen (nu even niets negatiefs over de buitenlandse partner op zich):
- je schoonvader moet zijn bed zo in zijn huis plaatsen dat als het regent (en dat is vaak), zijn bed niet blank komt te staan (de eerste keer dat jij daar komt, vraag jij je af wat dat bed doet op die rare plaats)
- een familielid ligt in het ziekenhuis op de intensive care en er is geen zeep (op de intesive care) om die persoon te wassen, bovendien puilt de stront uit het toilet (op de intensive care) en zitten er permanent aasgieren met een spanwijdte van 2m op het dak van dat ziekenhuis (wat zouden die daar doen?). Bovendien valt, als de poetser per ongeluk tegen het bed stoot, de teen van de voet van je familielid er zo vanaf, zo op de grond (ivm koudvuur dat niet goed verzorgd is).
- je gaat op familiebezoek (het bezoek aan de familie in het land van herkomst is meestal het alternatief op jouw vakantie) in het betreffende land en je partner kan nergens zijn gezicht laten zien, zonder dat er gevraagd wordt om een nieuw paar schoenen voor de kleine, nieuwe kleren, geld (om alcohol te kopen) of zelfs eten en jij wordt overal behandelt alsof je de koningin zelf bent
- je krijgt je schoonvader op visite in Nederland en die man "moet even plat gaan liggen", omdat hij de indrukken van de overdaad aan produkten in Albert Heijn niet kan verwerken en je krijgt hem vervolgens de rest van zijn verblijf van 3 maanden niet meer je huis uit (bijvoorbeeld om leuke dingen te gaan doen), gewoon omdat hij de indrukken niet kan verwerken
- voor aanvang van de "vakantie" ontvang je van je schoonfamilie een "bestellijst" die vol staat met merknamen. Totale waarde van de lijst 2.500 EUR. Je vriend kan geen nee zeggen ("want dat zullen ze niet begrijpen") en bovendien heeft hij een enorm schuldgevoel over de luxe die hij heeft in Nederland, wetende dat zijn naaste familie het grootste gedeelte van de tijd op een houtje moet bijten. Je moet dus tot een compromis komen, maar e.e.a. kost nóg gauw 1.500 EUR, naast de reis die al snel in zijn totaliteit 2.500 à 4.000 EUR per persoon kost. De familie heeft de kinderen nog niet gezien, dus die moeten natuurlijk ook mee.
Dat zijn zomaar slechts een paar aspecten van een relatie met iemand uit een 2e of 3e wereldland. Ofschoon die niets te maken hebben met de mentaliteit of de normen en de waarden van de partner zetten zulke dingen op zich de relatie al onder druk. Dan hebben we het over cultuurverschillen etc niet eens gehad. Het hebben van een relatie met een partner uit zo'n land heeft dus weinig te maken met "wederzijds begrip", maar in de meeste gevallen meer met "opoffering" en hoever ben je bereid daarin te gaan, maar vooral: ben je ertegen opgewassen om te gaan met meest vreemde en onverwachte tegenslagen die je in je wildste dromen niet had kunnen bedenken? De nederlandse partner levert gewoon per definitie in (de buitenlandse partner is dit allemaal gewend) en hoeveel dat is en wat daarvan de gevolgen zijn, dat merk je pas als je ervan deel uitmaakt, juist omdat wij een geheel ander referentiekader hebben dan iemand die is opgegroeid met de dagelijkse hardheid van het bestaan in een continent als Afrika, Oost-Europa, sommige Aziatische landen of Latijns-Amerika.
Geplaatst: 21-05-09 18:59 
. 
). 
