Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-03-09 14:12

Geplaatst: 27-03-09 14:12

Ik ben het eens met alle bovenstaande meelevende woorden , ook met de afkeer tegen mensen die dingen zeggen als : het leven gaat door en zet je er toch eens overheen.

Het is enorm pijnlijk als mensen zo over je intense verdriet heenwalsen...

Maar weet je , EIGENLIJK hebben ze wel gelijk. En misschien hebben deze mensen juist WEL zelf ook een dergelijke situatie ervaren , zijn ze jarenlang van de kaart geweest en hebben toen eindelijk de kracht gevonden om zichzelf een schop onder de kont te geven waarna hun leven eindelijk weer een stuk beter is geworden. Ik kan me goed voorstellen dat ze een ander dan oprecht proberen te helpen met zo'n uitspraak. Meelevende reacties krijg je immers al genoeg

Ik bedoel : het is verschrikkelijk om iemand van wie je houdt te moeten missen. En nog erger als het op zo'n manier gegaan is.

Maar de persoon is dood en komt ook nooit meer terug. Je kunt de geschiedenis niet veranderen , het feit blijft en daar moet je het mee doen , hoe moeilijk het ook is.

Dus dan heb je een keuze.

Jarenlang die pijn je leven laten verpesten , of de pijn een plekje geven en wel verder gaan met je leven.

Het is begrijpelijk dat mensen moeten rouwen maar op het moment dat het jaren later nog zo vergaand je leven verpest , doe je toch iets niet goed. Een moment dat het je even teveel wordt is wat anders dan dat je echt als gebroken mens door het leven blijft gaan....

Je hebt er ook totaal niks aan als je er zo moeilijk over blijft doen. De geschiedenis verandert niet , de persoon komt niet terug , maar jij bent ongelukkig en maakt je omgeving daardoor ook ongelukkig.

Dan kun je dus beter het verlies een plekje geven en verder toch je leven weer oppakken. De situatie dat je iemand kwijt bent blijft hetzelfde , maar je maakt de rest van je leven en dat van de mensen om je heen , wel een stuk leuker.

Dus tja ik kan me wel voorstellen dat het zeker niet altijd lomp bedoeld is als iemand zo'n opmerking maakt.

Eigenlijk heb je daar misschien wel meer aan dan die meelevende mensen die het prima vinden als je nog een paar jaar verder blijft zwelgen in het verdriet...

**Geplaatst**: 27-03-09 14:29

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 27-03-09 14:29

Ik denk dat het misschien ligt aan de manier van hoe het is gezegd.
Zoals jij het nu zegt is het heel erg helder en ook helemaal waar

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-09 14:36

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-09 14:36

pmarena, ik denk inderdaad dat je de visie van mijn moeder goed beschrijft, ze is echt wel geinteresseerd in mijn zus, en daar wil ze het beste voor maar ze heeft er wel een duidelijke mening over die je eigenlijk erg goed verwoord. Maar het heeft denk ik het verkeerde effecet, in plaats van dat ze echt haar leven oppakt durft ze juist niet zo goed meer aan te kloppen bij mijn moeder. Ik heb het er af en toe met mijn zus over als ze zich rot voelt, en dan krijg je het er ook wel heel makkelijk uit, ik denk dat het een combinatie moet zijn.
Toch blijven luisteren en praten maar ook duidelijk zijn dat ze toch verder moet. Het gaat ook wel redelijk, het is niet dat ze elke dag huilend op haar kamer zit. Maar wel op de momenten wanneer ze niet erg lekekr in haar vel zit is ze erg emotioneel en dan pas merk je dat het naar buiten komt.

**Geplaatst**: 27-03-09 14:42

Geplaatst: 27-03-09 14:42

Ja , zo zie ik het ook , een combinatie van beide dingen daar heeft iemand het meest aan.

Maar dan idd. naast begrip en steun , en terecht kunnen , vooral ook iemand heel goed leren inzien dat ze niks aan de feiten kan veranderen , maar wel aan de gevolgen.

Verleden kan ze niks aan doen , toekomst heeft ze wel zelf in de hand.

En daarbij ook nog : nu heeft hij een negatief effect op haar , het is in zijn nagedachtenis 'aardiger" naar hem toe als hij een positief effect zou hebben , dus dat hij haar nog af en toe een glimlach geeft ipv. een inzinking of huilbui....dat is ook nog iets om mee te nemen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-09 15:00

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-09 15:00

Dank je wel voor de tips

je klinkt alsof je hier ook zelf ervaring mee hebt

?

**Geplaatst**: 27-03-09 15:10

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 27-03-09 15:10

Alsjeblieft , hoop dat je er iets mee kan , en sterkte voor je zus

Nee gelukkig niet zo'n ervaring *kruist vingers*

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-09 15:18

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-09 15:18

Zelf hoop ik ook niet dat dit mij ooit gaat overkomen, kruist ook de vingers.. ik had geen sterke band met deze jongen en dat maakt het toch een stuk makkelijker,

**Geplaatst**: 27-03-09 19:04

Geplaatst: 27-03-09 19:04

Ik heb dit ook mee gemaakt.. het is nu 5 maanden geleden. Mijn vriendje heeft toen ook heel onverwachts zelfmoord gepleegd terwijl hij dat weekend bij mij was. Ik merk aan mezelf dat ik er de laatste tijd steeds meer aan ga denken en dat ik me beetje in me eigen terug trek. Zit 's avonds alleen en juist dan ga je eraan terug denken. Ik spreek nog regelmatig met zijn ouders, maar we hebben het er eigenlijk nooit over, het gaat vaak meer om hoe het met me gaat enzo. Zelfde met mijn ouders en broer.. maar ik denk dat die het niet willen 'oprakelen' bij mij en er dus niet naar durfen vragen. Ben van baan veranderd en stort me daar helemaal op en wil zoveel mogelijk werken om maar afgeleid te zijn..
Volgend weekend ga ik naar zijn ouders toe en ga ik met een vriendinnetje van zijn broertje een strandrit maken. Zal een emotioneel weekend worden.. om hun weer te zien en om terug te keren naar die stad.. maar misschien helpt het me om het een beetje te verwerken.

**Geplaatst**: 27-03-09 23:05

Geplaatst: 27-03-09 23:05

Ik heb wel deels ervaring met suicide, beste vriend van mijn ex zette er ineens een punt achter. Ook genoeg ervaring in het verwerken van verlies, ben eerst mijn zoon verloren en een half jaar daarna mijn moeder.

Rouw is heel persoonlijk.. en ik denk niet dat je een termijn kunt stellen.
Ik heb zelf wel eens gezegd verwerken doe je het nooit, je leert ermee omgaan.
Daarmee bedoel ik dat ook al denk je dat het nog zo goed met je gaat en dat je het verwerkt hebt, ineens een liedje, een bloem langs de kant van de weg, de gekste dingen kunnen je zo weer 5 stappen teru duwen in het verwerkingsproces.. en dan ben je toch ineens weer dat jankende hoopje ellende.

Het is denk ik het allerbelangrijkst dat ze weet dat mensen niet oordelen, niet pushen, maar het beste met haar voor hebben en willen dat ze het leven weer van de andere kant leert bekijken, en bij iedereen is daar een andere manier voor nodig.
De een doet het beter met een mooi kaartje en een dikke knuffel.. de volgende moet je meeslepen naar de film en een ander moet je gewoon even met rust laten en laten weten dat je er gewoon alleen maar bent.
Verwerken is geen moeten.. is zelfs geen kunnen.... je kunt er 15 boeken over lezen en er niks aan hebben omdat jij gewoon anders in elkaar steekt.

Met iets als suicide denk ik wel dat het goed zou zijn een groep op te zoeken van mensen met dezelfde ervaringen, je blijft dan toch zitten met schuldgevoel "waarom heb ik het niet doorgehad" en dat komt denk ik bij iedereen die een suicide van dichtbij heeft meegemaakt voor. Dus ik denk dat ze daar misschien een hoop aan kan hebben.

Verder.. ligt er helemaal aan hoe ze in elkaar zit, is ze geen prater.. maak een dagboek en schrijf op wat je bezig houdt.. Wel een prater.. dan een omgeving die even geen goedbedoelde adviezen geeft maar alleen luistert.. een doener.. maak inderdaad een boek, een herdenkings plek in een kamer met een foto erbij.. er zijn zoveel manieren.
Wat heel belangrijk is denk ik dat ze door het verdriet heen moet, en daar weet ik alles van.. je zult eerst de pijn moeten durven voelen voor je weer kunt helen, en daar de ruimte voor krijgen.. en deze maatschappij is helaas wel van het komop vooruit.. en geeft mensen te weinig de kans gewoon even stil te willen staan en een week huildend op bed te liggen, terwijl juist ook dat heel goed kan zijn.

**Geplaatst**: 27-03-09 23:22

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 27-03-09 23:22

Helaas al meerdere malen van zeer nabij zelfmoord meegemaakt.

Soort van rouwverwerking met een extra scherp geslepen randje, stomweg omdat je soms niet weet waarom, en dat maakt je zó ontzettend verdrietig en onzeker, omdat je niet weet wat je anders had moeten doen misschien, of hoe je 't misschien wel had kunnen voorkomen... Dat maakt het extra moeilijk om mee om te gaan.

Rouwverwerking is heel persoonlijk. Voor sommige mensen werkt het juist prima, om soms op zachte wijze een 'schop onder de kont' te krijgen en te horen te krijgen dat het leven doorgaat. Maar ik denk dat het voor de meeste mensen een enorme dooddoener is die je helemaal niet wilt horen. Want weet je? DAT is nou net het wrede van iemand verliezen... dat die hele pestwereld gewoon doordraait! Terwijl voor de nabestaanden hun leven compleet tot stilstand komt, er een niet te dichten gat valt... en die verdomde pestwereld draait door! Is onbegrijpelijk soms...

Ik kan je niet vertellen wat het beste is om voor je zusje te doen. Ja, er voor haar zijn, maar dat is logisch en dat doe je al. Maar hoe zij haar leven weer op moet gaan pakken? Ik weet het niet.
De één haalt heel veel rust en kracht uit het bezoeken van een graf. De ander wordt daar juist keer op keer weer door naar beneden getrokken.
De één wil er heeeeel veel over praten, de ander voelt het als het openscheuren van een wond als er over de overledene gepraat wordt.
De één vindt troost in de armen van een nieuwe geliefde en kan daardoor iets afsluiten, de ander zou het als verraad zien als 'ie zich liet meeslepen in een nieuwe liefde.

Het is zó persoonlijk...

Er zijn best veel goede boeken over rouwverwerking, en ook op internet is e.e.a. te vinden. Misschien is het fijn voor je zusje om er eens wat over te lezen, zodat ze in ieder geval weet dat het niet 'raar' is wat ze doet of doormaakt. Want het is nooit 'al' drie jaar geleden. Het is PAS drie jaar geleden...

Sterkte.

**Geplaatst**: 09-04-09 17:08

Geplaatst: 09-04-09 17:08

enigste wat ik kan zeggen is, het is niet verkeerd om verdriet te hebben. je kan die persoon ook niet vergeten.
maar het is eenmaal zo dat er maar 1 weg in thet leven is en dat is vooruit, hoe hard dat ook klinkt.
denk niet dat je zus haar vriend zou willen dat zij zich haar hele leven schuldig voelt. dat hoeft ook niet, je mag verdriet hebben maar je mag je eigen leven er niet onder laten lijden, je bent hier zelf ook maar 1 keer..

(in men gedachten zat een hele andere formulering, maar ben die kwijt door het op te schrijven)
dus sorry als het hard overkomt, is echt niet de bedoeling.