Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-03-09 20:04

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 12-03-09 20:04

Tuurlijk dat is ook zo Sonjim!
Maar ik denk dat jij net een stukje ouder bent dan ik, Mas, Zorro en nog wat anderen in dit topic. Voor mij als 19-jarige zou ik, als mijn vriend er nu al pertinent niet achter staan om later geen kinderen te krijgen, best een heel stuk makkelijker zijn om een event. nieuwe partner te vinden die wel kinderen met je wil.

Gelukkig deelt vriendje lief mijn ideeen over kinderen en trouwen dus bij ons geen problemen...

**Geplaatst**: 12-03-09 20:05

Geplaatst: 12-03-09 20:05

Dat snap ik sonjim, dat het niet zo zwart-wit is. Het lijkt me echt een heel lastig dilemma hoor.

Het probleem zit hem ook denk ik in het feit dat je geen compromis kan sluiten. Je kan niet 'een beetje' kind nemen. Of eens uitproberen om te zien hoe het verloopt.

**Geplaatst**: 12-03-09 20:05

Geplaatst: 12-03-09 20:05

mijn vriend wil ook absoluut geen kinderen, als we over een aantal jaren nog bij mekaar zijn en hij is nog niet van gedachten veranderd vind ik dat er toch maar eens heel goed gepraat moet worden. Dan is de relatie wat mij betreft snel over.

**Geplaatst**: 12-03-09 20:08

Geplaatst: 12-03-09 20:08

Wij deelde bij aanvang van onze relatie 8 jaar geleden ook de mening, ik moest er niet aan denken en hij wist het ook nog niet. Ik ben 28 bijna 29 en dat is wel zo'n punt waarop je denkt nu of nooit qua het uitspreken en afronden, wat je doet is een persoonlijke keuze, maar ik vind mijn ventje belangrijker dan een eventuele kinderwens, je zal maar 2 etters van kinderen krijgen.

een beetje kind is handig, ik leen die van mijn zus wel eens maar dan ben ik zelfs blij dat hij naar huis gaat, terwijl ik in een leefgroep met 8 kinderen werk (uithuisgeplaatst ook vanwege hun gedrag) en daar is me niks te dol.

**Geplaatst**: 12-03-09 20:09

Geplaatst: 12-03-09 20:09

Het komt ook heel vaak voor dat mensen die denken dat ze elkaars ware zijn, er na vele jaren toch achter komen dat ze niets meer voor elkaar voelen, getuige de vele vele echtscheidingen waarin veel mensen ooit elkaar toch wel doodgraag moeten hebben gezien. En dat ze iemand tegenkomen waarmee ze toch weer dezelfde gevoelens krijgen, ookals hebben ze ene huwelijk met kinderen achter de rug omdat ze 'de ware' hadden gevonden, getuige de vele nieuw-samengestelde gezinnen. De kans bestaat dus altijd, hoe goed jij je nu met je partner ook voelt, dat er nog iemand op deze planeet rondloopt die je gaat ontmoeten en waar je je zelf nog beter bij gaat voelen dan nu. Heel technisch gezien is de mens van nature niet monogaam.

Maar zoals gezegd, de eerste stap is praten. Als hij er niet wilt over praten maar jij hebt die wens echt, dan zou je hem eigenlijk voor het blok moeten zetten. Of je geeft ècht om me en je gaat me nu vertellen waarom je geen kinderen wilt zodat ik het op zijn minst kan begrijpen, of ik trek mijn conclusies dat je liever niet je hele leven met mij deelt en ik verlaat je nu. Het is het hele beloop van je leven dat in deze kwestie op het spel staat, daar valt niet onder uit te komen.
Als je beide nog niet zeker bent en je bent nog jong, kan je misschien nog een tijdje wachten. Soms draaien mensen ook wel bij na enkele jaren, als de relatie echt zo sterk is kan er dan wel misschien iets veranderen.

**Geplaatst**: 12-03-09 22:30

Geplaatst: 12-03-09 22:30

BraveSpots schreef:
Dat vind ik één van de grootste rotstreken die een vrouw kan doen. Als een man pertinent geen kinderen wil hoor je dat te respecteren. Als het een probleem is voor jou moet je het mss uitmaken. Maar iemand zo in een vaderrol duwen, dat vind ik gewoonweg walgelijk.
Hoe zou jij je voelen mocht je vriend je dwingen met de pil te stoppen en zwanger te worden terwijl je dat helemaal niet wilt? Of is dat oppeens anders dan?

Mas schreef:
Ik ben het volledig met BS eens en ik vind dat ook het laagste van het laagste wat je maar kunt doen. Voor kinderen moet je bewust kiezen, dat wil je wel of dat wil je niet. Zoals ik in een eerdere post al zei hebben kinderen een enorme impact op je leven en als vrouw zijnde heb je NOOIT het recht om hierover te beslissen voor je vriend/man.

Euhm.... ik hoopte eigenlijk dat door de smilies wel te zien was dat dit niet echt een serieuze optie was

**Geplaatst**: 12-03-09 22:55

Geplaatst: 12-03-09 22:55

Ja (dat hoopte ik ook al

), maar helaas zal het je verbazen hoeveel vrouwen die rotstreek uithalen. Wat denk je van het verhaaltje in het topic, van iemand die plotseling 'toevallig' door de pil heen zwanger wordt. Echt toeval, of gewoon heel gemeen spel? Dus àls een vrouw zoiets uitvoert, is het ontzettend laag en laf. Andersom denk ik dat trouwens ook wel eens gebeurt, stiekem aan de anticonceptie zitten omdat je bang bent dat je vriend je anders dumpt en je zo dus de schijn hoog houdt dat je zelf ook wel wilt, dus het er gewoon nog niet van gekomen is(of ik kijk teveel tv-series

) . Dat vind ik dan ook laag, als je geen kinderen wilt dan moet je het zeggen en niet zo achter de rug om doen, zodat je vriend wiens levensdroom kinderen hebben is niet jarenlang vruchteloos moet proberen.

**Geplaatst**: 12-03-09 23:04

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 12-03-09 23:04

Mijn zusje is door onzorgvuldig pilgebruik zwanger geraakt.
Ze kwam er pas met 18 weken achter dat ze zwanger was, aangezien ze alle klachten hadden aangezien voor hyperventilatie, oververmoeidheid en lastige hormonen.
Inmiddels is ze alweer 5,5 week mama van een prachtige zoon en dolgelukkig.
Over 3 maanden gaat ze samenwonen met haar vriend.
Wat ik dus wil zeggen is dat door de pil heen zwanger raken wel degelijk kan, maar er vaak een oorzaak voor is.

**Geplaatst**: 12-03-09 23:15

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 12-03-09 23:15

Natuurlijk, ik beweer ook niet dat je niet door pil heen zwanger kan geraken. Maar mensen die een duidelijke discussie hebben gehad dat de vader geen kinderen wil, en heel toevallig een paar maanden later heeft de pil haar werk niet fatsoenlijk gedaan? Misschien is het in die situatie echt toeval, maar ik geloof wel degelijk dat vrouwen het zo durven gebruiken om hun zin door te drijven, want inderdaad, de pil werkt geen 100% dus ze kunnen gerust volhouden dat ze hem netjes hebben genomen en ze er niets aan kunnen doen dat ze zwanger zijn.

**Geplaatst**: 12-03-09 23:17

Geplaatst: 12-03-09 23:17

Als hij niet wil trouwen dan niet...

Kinderen kan ik slecht beoordelen...ik heb een vriend (24) die absoluut geen kinderen wil, maar ikzelf ook niet, dus ik kan niet echt nadenken over 'wat als', want er zit geen 'wat als' voor ons in...

**Geplaatst**: 12-03-09 23:19

Geplaatst: 12-03-09 23:19

BraveSpots schreef:
Dat snap ik sonjim, dat het niet zo zwart-wit is. Het lijkt me echt een heel lastig dilemma hoor.

Het probleem zit hem ook denk ik in het feit dat je geen compromis kan sluiten. Je kan niet 'een beetje' kind nemen. Of eens uitproberen om te zien hoe het verloopt.

Nou schat, we proberen het gewoon, kijken het een tijdje aan en als het dan toch niks voor ons blijkt te zijn zetten we 'm toch op marktplaats?

**Geplaatst**: 13-03-09 00:12

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 13-03-09 00:12

Als mijn vriend niet wilt trouwen dan oke, maar bij kinderen zou ik toch langer moeten nadenken...
Ik wil later namelijk heel graag kinderen, en wanneer mijn vriend deze wens niet zou koesteren weet ik niet of ik mijn wens wel voor hem zou laten varen....

**Geplaatst**: 13-03-09 00:18

Geplaatst: 13-03-09 00:18

Zoals ik in het andere topic al zei: Als hij me vraagt graag! Romantischer dan geregistreerd partnerschap :')

Zoals je dus wel merkt, is hij behoorlijk anti. Het hele idee komt op hem over als geldverspilling, en ik heb me er bij neergelegd. Misschien over een paar jaar, als we financieel op dezelfde hoogte zitten, dat het dan wel komt. Hij verdient nu gewoon veel meer dan ik, en ik kan er dus niet veel aan bijdragen.

W.b.t kindjes: Daar zijn we allebei heel erg voor. Ik zou niet verder willen met iemand die geen kinderen wilt. Ik ben ervan overtuigd dat er meerdere ware liefdes bestaan, dus heel hard: Ik zou iemand anders zoeken. Mijn ex wilde geen kinderen, en ik denk dat het de relatie zeker wel heeft beïnvloed. Het is toch iets waar we tegen aanliepen, zeker toen we voor een huisje gingen kijken. Uiteindelijk zit hij nu in zijn kindonvriendelijke appartement, in z'n uppie. Toen het net uit was probeerde hij het nog te redden door te zeggen dat hij het nu wel wilde, maar zo werkt het niet. Ik ga geen kind op de wereld zetten met iemand die het voor mij doet. En was trouwens ook heel saai...

**Geplaatst**: 13-03-09 00:20

Geplaatst: 13-03-09 00:20

eerste wat ik vroeg was "wil je kinderen?"
"Mag maar hoeft niet"
"Goed, dat kunnen we verder!"

(en ben dus echt serieus, da's de eerste vraag die ik stelde na dat we voor het eerst zoenden :')

)

Ik wil absoluut geen kinderen. Wil hij ze wel, jammer, maar ik moet ze er uit drukken dus zonder medewerking zal hij ze niet krijgen, en dat kan hij beter op voorhand weten dan na vijf jaar relatie (bij wijze van spreken).

Ik zou dus ook niet verder gaan met een man die per se kinderen wil en daar ook op pushed.... Ik zou me dan heel snel een broedmachine gaan voelen vrees ik.

Kan me bijgevolg heel goed voorstellen dat je weg gaat (hoeveel pijn het ook doet) bij je man als hij geen kinderen wil en jij wel een kinderwens hebt.... Dat zijn dingen die overeen moeten komen..... Anders houd je relatie het niet..

Trouwen wil ik overigens ook absoluut niet. Hij wilde wel trouwen maar hij weet waarom ik het niet wil. Samenwonen (officieel dus) is wel een optie

**Geplaatst**: 13-03-09 00:35

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 13-03-09 00:35

Ik vroeg het gewoon in een smsje hoe of hij over kinderen denkt. :')

We moeten nog gaan daten, maar weten elkaars standpunten al wel wb relaties/kinderen etc.

**Geplaatst**: 13-03-09 00:38

Geplaatst: 13-03-09 00:38

lor1_1984 schreef:
Ik vroeg het gewoon in een smsje hoe of hij over kinderen denkt.
We moeten nog gaan daten, maar weten elkaars standpunten al wel wb relaties/kinderen etc.

Dat gaat me dan ook weer te ver...eerst maar eens kijken of het überhaupt klikt...

**Geplaatst**: 13-03-09 00:50

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 13-03-09 00:50

Sja ach, we kennen elkaar van het uitgaan en waren al de halve avond aan het smsen en vragen aan het stellen.
En het ging via daten naar anticonceptie naar wat te doen als... En zo verder.

**Geplaatst**: 13-03-09 01:16

Geplaatst: 13-03-09 01:16

pharagirlke schreef:
eerste wat ik vroeg was "wil je kinderen?"
"Mag maar hoeft niet"
"Goed, dat kunnen we verder!"

(en ben dus echt serieus, da's de eerste vraag die ik stelde na dat we voor het eerst zoenden )

Ik wil absoluut geen kinderen. Wil hij ze wel, jammer, maar ik moet ze er uit drukken dus zonder medewerking zal hij ze niet krijgen, en dat kan hij beter op voorhand weten dan na vijf jaar relatie (bij wijze van spreken).

Ik zou dus ook niet verder gaan met een man die per se kinderen wil en daar ook op pushed.... Ik zou me dan heel snel een broedmachine gaan voelen vrees ik.

Kan me bijgevolg heel goed voorstellen dat je weg gaat (hoeveel pijn het ook doet) bij je man als hij geen kinderen wil en jij wel een kinderwens hebt.... Dat zijn dingen die overeen moeten komen..... Anders houd je relatie het niet..

Trouwen wil ik overigens ook absoluut niet. Hij wilde wel trouwen maar hij weet waarom ik het niet wil. Samenwonen (officieel dus) is wel een optie

Ik wil ook geen kinderen. Ik droom niet van om zwanger rond te waggelen en ze opvoeden. Ik zie ze als handenbinders, maar mijn vriend wil juist wel kinderen. Hij begon ongeveer een jaar geleden over zijn kinderwens en voor die tijd wist ik nog niet. Hij grijpt elke situatie aan om weer gaan praten over kinderen aarrgg.

Hij kent nu onderhand wel alle argumenten waarom ik GEEN kinderen wil hebben.

Ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan. Mijn ouders weten niet van dat probleempje, maar soms heb ik wel de neiging om hem te wurgen/dumpen, omdat hij zeurt om huilende poepfabrieken! Maar ik hoop dat zijn kinderwens iets tijdelijks is.

Mocht het uitgaan met hem, dan doe ik hetzelfde als jij. Eerst vragen en dan pas zoenen en relatie.

**Geplaatst**: 13-03-09 10:31

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 13-03-09 10:31

Als mijn vriend uiteindelijk niet wil gaan trouwen, dan zou ik daar denk ik niet zo mee zitten. We hebben het nu ook al bijna 8 jaar leuk zonder getrouwd te zijn, dus daar kan ik echt wel zonder.

Als hij mijn kinderwens niet zou delen, zou het toch echt wel anders worden. Trouwen is voor mij een leuk feest en een naam waardoor je officieel bij elkaar hoort. Meer niet.

Wel of geen kinderen willen is gewoon een hele andere toekomstvisie. Onze toekomst ziet er door de kindjes die op komst zijn heel anders uit, dan als we ze niet zouden krijgen. Ik kan me geen toekomst voorstellen zonder kinderen. Ik denk dat dat dus echt goede reden kan zijn om uit elkaar te gaan. Als je met 2 zulke verschillende toekomstbeelden zit, moet anders de een echt veel inleveren om de ander de toekomst te gunnen die ze willen. Ik denk dat dat een te groot offer is. (voor beide)

Ik ken echt iemand die 2x stiekem gestopt is met de pil en nu 2 kindjes heeft. Ze heeft geen man meer. Na de eerste keer zijn ze er uit gekomen met hulp van een therapeut, maar toen ze het nog een keer deed was voor hem de maat vol. En dat snap ik. Vind dit ook heel wat anders dan per ongeluk door de pil heen zwanger worden. Dit is echt bewust een zware keus voor een ander maken, want je hele leven verandert natuurlijk wel echt met de komst van kindjes en daar moet je wel open voor staan.

**Geplaatst**: 13-03-09 10:47

Geplaatst: 13-03-09 10:47

Al vrij vlug in mijn relatie wist ik dat we allebei kinderen wilden. Alleen nog niet hoeveel.
Had mijn vriend (nu man) toen geen kinderen gewild dan was de relatie gestrand. Mijn kinderwens was te groot.

Overigens heb ik mijn man gelijk verteld dat hij bij mij ook de hond kreeg. Wanneer hij de hond niet accepteerde kon hij wegblijven.

**Geplaatst**: 13-03-09 11:53

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 13-03-09 11:53

Die heeft mijn vriend braaf geaccepteerd, inmiddels 2 honden 3 pony's en de 4e pony op komst.

**Geplaatst**: 14-03-09 21:46

Geplaatst: 14-03-09 21:46

In heb momenteel geen vriend, maar ik zou het moeilijk hebben als ik iets met iemand krijg die absoluut GEEN kinderen wil...
Ik wil er nu ook nog geen (ben 21), maar over een aantal jaren (en dan moet ik eerst nog mn ideale man tegenkomen

) wil ik er wel...

Van trouwen zou ik geen punt maken, al zie ik een exotische, intieme trouwpartij op een wit strand in Thailand ofzo wel zitten

Maar dat hoeft niet niet zo nodig...

Waar ik zeker een probleem mee zou hebben, is dat hij geen huisdieren of paarden wil... Het is mijn droom om een huisje te vinden met een weide naast, zodat ik mn paarden aan huis kan hebben. Als hij DAT niet ziet zitten (dan bedoel ik dus echt het hebben van paarden in het algemeen), dan zullen we niet lang standhouden...

**Geplaatst**: 15-03-09 13:05

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 15-03-09 13:05

Zo'n man moet ik hebben

Ik wil zelf niet trouwen en al helemaal geen kinderen. Voor mij is het dus meer andersom. Wat als mijn vriend wel wil trouwen en kinderen wil krijgen? Ik zou het dan best begrijpen dat hij niet verder met me zou willen.

**Geplaatst**: 15-03-09 14:17

Geplaatst: 15-03-09 14:17

Even een andere vraag en helemaal off topic. Het merendeel hier wil kinderen....Er wordt over egoistisch gesproken als je een kind op de wereld zet als een van beide partijen geen kind wil. (de man in dit geval dus)..
maar denk er eens aan hoe egoistisch het tegenwoordig is om uberhaupt een kind op deze wereld te zetten...Hoe groot is de kans dat het niet echt gelukkig wordt in deze maatschappij die steeds maar erger wordt...Misschien een onderwerp voor een ander topic

**Geplaatst**: 15-03-09 14:22

Re: Maar wat als??

Geplaatst: 15-03-09 14:22

Dan zou ik het heel erg jammer vinden maar dan zou ik me aanpassen.
Belangrijker vind ik het gelukkige gevoel en de liefde, zolang dat er is zie ik geen enkele reden om dat op te geven.