Bokt.nl

Imago01 schreef:

Ok, ik stel me even voor. Ik word over 2 weken 33 jaar. Ik ben sinds begin oktober vorig jaar, na 3,5 jaar samenwonen, weer single. Ik betrapte mijn ex op vreemdgaan, heb hem het huis uitgeknikkerd met precies de spullen die hij meenam toen hij bij me introk (2 tassen met kleding dus). Ik ben de ergste klappen te boven gekomen en weer uit het diepe dal omhoog aan het klimmen.
Op het moment voel ik me opperbest. Ik ben alweer goed gewend aan het alleen-wonen, ben lekker actief met van alles en nog wat bezig. Eigenlijk ben ik in jaren niet zo gelukkig geweest als ik op dit moment ben.

Dat even als achtergrond…

Ik snak niet naar een nieuwe vent. Mocht ik er eentje tegenkomen op mijn padje, dan zal ik er zeker niet voor weglopen. Ik ben ook niet heftig ‘op zoek’ maar heb mijn ogen niet in mijn broekzakken natuurlijk.

Door schade en schande vele malen wijzer geworden moet de volgende vent wel echt mijn hartje gaan veroveren en mij meer te bieden hebben dan in ieder geval mijn ex heeft gedaan (geen schulden, een baan hebben, wíllen werken etc.). Met andere woorden: ik heb hogere eisen.

Niet meer dan logisch toch?

Maar, wat vertellen velen mij nu? Dat je op latere leeftijd ook niet echt meer verliefd raakt. Dus niet verliefd in de vorm van die vlinders in je buik, de hele dag aan ‘hem’ te moeten denken. Je bent er met je verstand meer bij en liefde schijnt te groeien. Dit kan dus ook met iemand zijn die je in eerste instantie heel aardig vindt, waarmee het klikt en dat de liefde dan dus groeit maar die vlinders die zijn er meestal gewoon niet meer.

Is dat ook jullie ervaring? Na een aantal relaties weer iemand tegenkomen, daarmee een band, een relatie vormen maar zonder ooit die vlinders gehad te hebben? Is dat eigenlijk wel echte liefde of zijn dat meer 2 mensen die allebei niet alleen willen zijn en in elkaar een leuk maatje hebben gevonden? Of ben je dan later in het ‘proces’ alsnóg verliefd geraakt?

Imago01 schreef:

Ik zou het namelijk echt niet weten. Bij vorige vriendjes vond ik ze direct al leuk. Bij de laatste was ik echt hopeloos verliefd, compleet voorzien van vlinders, kriebels etc.

Ik heb nl. wel al eens een date gehad. Klonk zo als de perfecte man. Lange gesprekken met hem gehad. Klonk alsof we voor elkaar gemaakt waren. We spraken af en dat was voor mij een afknapper. Geen lelijke jongen ofzo, totaal niet, maar gewoon mijn type niet. Hij was wel heel lief, heel aardig etc. maar ik was er meteen klaar mee. Misschien stond ik er op dat moment nog niet helemaal open voor ofzo hoor maar goed, mensen zeiden dat ik iemand wel een beetje de kans moet geven maar ja, ik had weer zoiets van: tja, ik was gewoon niet verlíefd. Leuke jongen, maar meer ook niet…