colunder schreef:Ik ben een stiefdochter(al 25 jaar).
Mijn moeder is overleden toen ik 13 was en 5 jaar later kwam mijn vaders nieuwe vriendin bij ons wonen.
Zij had zelf 3 zoons,de jongste kwam ook bij ons wonen,was een jaar jonger dan ik.
Haar oudeste 2 zoons zijn niet de leukste,echt tuig,gelukkig zien we ze nooit meer.
de jongste is dankzij mijn vader wel een leuke vent geworden die ook echt als broer gezien wordt.
Wat ik het moeilijkst vond was dat de spullen van mijn moeder het huis uit gingen en haar spullen erin kwamen(van die kitsch zooi) en dat ze haar zoon voor trok.
In het begin klikte het totaal niet en op een moment heeft ze tegen mij gezegd of jij eruit of ik eruit, toen ben ik maar bij mijn vriend ingetrokken.
Mijn vader was(is) gelukkig met haar dus daar wou ik niet tussen komen.
Tegenwoordig kunnen we wel goed met elkaar opschieten(mijn vader weet niet dat ik om die reden het huis uit ben gegaan).
jouw situatie is natuurlijk heel anders,maar daarom voor jouw niet minder moeilijk.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het niet leuk vind,maar als je bij je vriend wil blijven heb je geen keus en zal je haar erbij moeten accepteren.
Haar leeftijd is ook niet het makkelijkst, als ze wat ouder wordt wordt het ook wel makkelijker.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je met je vriend alleen op vakantie wil.maar dat hij met z'n dochtertje erbij wil is ook begrijpelijk.
Misschien kan je het ook allebei doen.
Hoe vaak is zijn dochtertje bij jullie?
Hoi, financieel laat het ons niet toe om 2x op vakantie te gaan, helaas. Zijn dochter is 2/3 dagen per week bij ons. Hij werkt diensten dus eigenlijk alle vrije dagen gaan op aan de komst van zijn dochtertje en ik hunker echt naar tijd samen. maar je hebt gelijk dat ik haar moet accepteren, alleen vraag ik me af wanneer komt er de dag dat ik er niet meer zo tegenopzie en de situatie geheel accpeteer zoals die is.