Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-12-08 21:46

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 21:46

@Armaris: niet aanvallend bedoeld, maar ben je niet bang dat je nog zoveel gaat veranderen, andere prioriteiten krijgen in je leven?

Als ik kijk naar mezelf zou ik momenteel prima in staat zijn een kind op te voeden, maar ik ga nog zoveel veranderen. Binnen 5 jaar kijk ik terug naar deze periode en zal ik mezelf nog zo'n kind vinden, dat weet ik zeker.

**Geplaatst**: 01-12-08 21:49

Geplaatst: 01-12-08 21:49

Ik was ook 'vroeg volwassen' en ik denk dat het bij mij hoofdzakelijk door twee zaken komt.
Op m'n 12j zag ik er al haast 16 uit, toen ik 16 was dacht iedereen weer dat ik al zeker 18 was enz... (momenteel ben ik nog steeds maar 24 hoor)
Als je er ouder uit ziet dan je bent, wordt er ergens ook van je verwacht dat je je ouder gedraagt. Zo kwam het bij mij over.

Dit in combinatie met een niet al te normale thuissituatie heeft me vroeg volwassen gemaakt.

**Geplaatst**: 01-12-08 21:51

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 21:51

BraveSpots schreef:
@Armaris: niet aanvallend bedoeld, maar ben je niet bang dat je nog zoveel gaat veranderen, andere prioriteiten krijgen in je leven?

Als ik kijk naar mezelf zou ik momenteel prima in staat zijn een kind op te voeden, maar ik ga nog zoveel veranderen. Binnen 5 jaar kijk ik terug naar deze periode en zal ik mezelf nog zo'n kind vinden, dat weet ik zeker.

Ik ben hier niet voor bang Knipoog

Dit is ook niet even een vlaag van: Ik wil NU een kind krijgen, ze zijn zoo leuk.
Als je begrijpt wat ik bedoel Knipoog

Daar ben ik allergisch voor

Neen, dit is al ingesetteld sinds vroeger.
Ik heb de kans gehad om te 'experimenteren' als puber zijnde maar ik wist dat dit me niet lag.
Ik zeg niet dat ik volwassen ben, dat zal je me nooit horen zeggen maar wél dat ik anders denk dan mijn leeftijdsgenoten Knipoog

Edit: nu ga ik uit dit topic voor dit uit de hand loopt, bokkers die het wensen kunnen altijd pb'en.

Laatst bijgewerkt door Armaris op 01-12-08 21:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-12-08 21:51

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 21:51

Ik ben ook door omstandigheden in de thuissituatie erg jong volwassen geworden om het zo maar te zeggen...

Heel kort samengevat: Ik was 11 toen mijn moeder beviel van mijn broertje, terwijl tijdens de zwangerschap van haar mijn opa(haar vader dus) was overleden, en mijn tante(haar zus) enkele zware hersenbloedingen achter elkaar had, met een erg lange revalidatieperiode. Erg veel stress dus tijdens de zwangerschap, en de famillie heeft toch al neit zo'n hechte band dus ook veel gezeur erbij.

Gevolg: Mijn broertje werd geboren, 5de kind. Mijn broer was 14, ik 11, mijn zusje 9 en mijn andere broertje 6. Mijn broer heeft ADHD, mijn zusje ADHD en PDD-NOS, in vrij ernstige mate. Ook omdat thuissituatie haar negatief beinvloede natuurlijk. Mijn vader ontkende dat mijn moeder depressief was, was bijna alleen aan het werk, huis ontvluchten, en veel zakenreizen(werkt bij Shell) Ik was dus min of meer de enige waar mijn moeder op kon steunen, dus ik runde het huishouden, zorgde voor 3 andere kinderen(mijn broer was altijd weg) waaronder een baby/peuter, en draaide het huishouden. Ik heb 3 jaar lang op mijn tenen gelopen, altijd geprobeerd het mijn moeder naar de zin te maken en neit te laten escaleren, altijd geprobeerd het gezin samen te houden. Ondertussen hefet mijn tante dus als gevolg van haar hersenbloeding zelfmoord gepleegt, wat het ook alleen nog maar erger maakte. De situatie werd thuis steeds onhoudbaarder. Gevolg: altijd een rotsfeer, en ik was met 14 eigenlijk volwassen. Ik heb mijn broertje min of meer opgevoed, nu nog steeds, nu hij 8 is, heb ik net zo veel over hem te zeggen als mijn ouders hebben. Hoewel hij me wel echt als zus ziet hoor. We hebben gewoon een erg hechte band samen. Uiteindelijk hebben mijn ouders besloten om permanent weer naar het buitenland te verhuizen(hier hadden we al ervaring mee hoor) En ze wonen sindsdien in Nigeria. Mijn zusje naar internaat, mijn broertjes mee, en mijn broer en ik samen in het huis van mijn ouders. Achteraf gezien is dit de redding van het gezin geweest. Mijn meoder is boven haar depressie uit gekomen, mijn zusje kreeg de structuur die ze nodig had, en iedereen had even wat rust en afstand van elkaar, en meer vrijheid. Langzaamaan is er weer een band gaan groeien tussen mijn moeder en mij, en nu zijn we de beste vriendinnen. Ik zie mijn ouders en broertjes regelmatig, of ben daar of zij hier, mijn zusje gaat ook erg goed op het moment met therapie, en als iedereen nu thuis is hebben we het gezellig en leuk.

Achteraf gezien had ik deze periode nooit willen missen. Het is een periode geweest van ongeveer 4 jaar, maar mijn jeugd daarvoor was geweldig(opgegroeid in Oman) en ook nu gaat alles super. Het heeft mij gemaakt tot wie ik ben, en daar ben ik heel tevreden mee. Ook is alles nu weer goed en fijn, en heb ik het achter me gelaten.

Wel heb ik ook op mijn 14e een vriend gekregen. Wat ik een voordeel vind is dat hij deels mijn situatie toen hefet meegemaakt, en dus goed weet hoe erg het was, en hoe fijn het nu is. We waren vorige week 5 jaar samen, wonen sinds juli samen in ons eigen huisje, en alles gata goed. En ja ik ben 19, en sommige mensen vinden het jong, zonde van mijn jeugd ook dat ik al zo lang een relatie heb, maar ach. Ik ben gelukkig, en ik geniet inderdaad van mijn jeugd, maar gewoon anders! ik zit heerlijk in mijn vel, dans samen met mijn vriend, heb een paardje, een eigen huisje, helemaal gelukkig!

voor vragen mag je altijd pben Pling

Laatst bijgewerkt door Sjapaz op 01-12-08 22:07, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-12-08 21:52

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 21:52

@amaris: wat voor een kind goed is, daarvoor geldt meer dan alleen het medische Knipoog

Dat je vriend ouder is... tsja, in principe is dat voor mannen toch echt minder belangrijk dan voor vrouwen. Maar: jouw leven, jouw keuze.

Citaat:
Vroegrijp zijn is geen kwestie van een vlugge leerling zijn, maar een kwestie van stappen overslaan. Maar het leven laat je geen stappen overslaan, je moet ze altijd inhalen. En dan is het maar afwachten of je situatie nog zo is dat je ze een beetje makkelijk in kán halen. En met een man en kinderen word dat er niet makkelijker op......

Je zou idd kunnen zeggen dat ik ook jong volwassen was. Ik was ontzettend serieus en verantwoordelijk. En op een gegeven moment ben ik het ook allemaal gaan inhalen, heerlijk Haha!

Ik denk dat ik nu wellicht minder volwassen ben dan een jaartje of 13-14 geleden Haha!

**Geplaatst**: 01-12-08 21:56

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 21:56

over jong volwassen "worden" gesproken. Ik woonde op mijn 15 de al op mezelf.. wegens een ontbrekende thuis situatie.. In mijn leven ben ik vaak tegen de paal aangelopen waar ik veel van geleerd heb! nu ben ik 21, en red me helemaal alleen, met mijn paarden en me huissie.. Nu heb ik er ook sinds een jaar een super leuke vriend bij waar ik echt ontzettend veel van hou en binnen kort gaan we samen wonen..

**Geplaatst**: 01-12-08 21:57

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 21:57

pinuts schreef:
alsnog heeft dat niets met volwassenheid te maken. Kinderen ''nemen''. Het feit dat je er goed en bewust over nadenkt zegt wel weer iets over volwassenheid

Ik zit zo eens na te denken.. Stel dat ik zeg dat ik en mijn vriend nu graag kinderen willen omdat we het allebei zo mooi vinden en iets van ons samen willen hebben. We kijken er al erg naar uit zo ook naar samenwonen e.d. Maar nu heb ik al wel vastgesteld dat ik eerst mijn studie wil afmaken, dan minstens een jaar wil werken en dan pas het kind laten komen als we genoeg spullen/geld hebben zodat het gerust kan komen. Kinderen zijn duur en niet zomaar iets wat je bewust kan laten komen. (uitzondering op ongelukken) Dat is een keuze die ik heb gemaakt. (tienermoeders hebben hun keuze gemaakt of het was een ongeluk, heb zeker niks tegen hen hoor!) Dat vind ik zelf toch best een volwassen keuze om nog lekker te blijven dromen. Toch leven we echt naar dat moment toe ookal genieten we van de momenten nu natuurlijk! Heb nooit iets gemist in mn leven of ongelukkig geleefd. Ben gewoon snel op de ware gevallen en was al vroeg aan het puberen. Ook mn vriend vertelt soms hoe graag hij zoiets moois wil meemaken met mij, zo ook over samenwonen/werk/toekomst e.d. Dan vind ik ons toch best een beetje volwassen Lachen

**Geplaatst**: 01-12-08 21:59

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 21:59

nou dat is toch goed? Dat je het leuk lijkt is mooi, en het is volwassen dat je daar goed overna denkt, en geen overhaaste beslissing neemt

**Geplaatst**: 01-12-08 22:04

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 22:04

pinuts schreef:
nou dat is toch goed? Dat je het leuk lijkt is mooi, en het is volwassen dat je daar goed overna denkt, en geen overhaaste beslissing neemt

Ja zo dacht ik het dus ook. Ik ben dus nog niet officieel en helemaal volwassen. Maar heb toch best goed nagedacht al over de toekomst. Ben ook een beetje iemand die altijd alles op een rijtje heeft staan. Als er dan iets zal veranderen duurt het een tijd voordat ik weer terug op de rail ben, kan dan ook niet goed tegen als er iets onverwachts zou tussenkomen, dat is een groot nadeel!

**Geplaatst**: 01-12-08 22:06

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 22:06

Tja, ik voel me gewoon volwassen... als ik met oudere mensen om ga kan ik vaak veel beter uit de voeten. Met leeftijdgenootjes heb ik zoo vaak zo iets van : goh, wat ben jij nog naief en jong... dan voel ik me daar totaaaal niet bij horen. Maar ik ben dan ook al wel heel jong met mijn neus op de feiten gedrukt...

**Geplaatst**: 01-12-08 22:12

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 01-12-08 22:12

gelukkig kan ik wel gewoon omgaan met mensen die zich ''jonger voordoen'' ik heb een vriendin die 7 jaar ouder is, maar lijkt wel jonger dan ik.. maar we hebben wel de grootste lol.. en ja dan lijken we allebei wel 16. Maar dat neemt niet weg, dat we dan als we weer thuis zijn, alles zelf moeten regelen, ouders amper zien etc..

**Geplaatst**: 02-12-08 14:06

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 02-12-08 14:06

Ik groei er een beetje overeen moet ik zeggen. Over een ruim een maand word ik 18, maar toen ik 12 was deed ik me ouder voor dan nu Clown

.

Ik ben altijd al sneller dan m'n leeftijdsgenootjes geweest. Ik was 10 en ongesteld, 9 toen ik mn eerste sigaret rookte, 11 toen ik voor het eerst dronken was ect ect.

Gelukkig ben ik er ook weer snel bovenop gekomen Haha!

.

**Geplaatst**: 02-12-08 15:47

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 02-12-08 15:47

Ik ben 22, woon ruim een jaar samen met mijn vriend maar ik noem mezelf nog altijd niet volwassen Haha!

Tuurlijk kan ik mijn eigen boontjes doppen, ik ben zelfstandig dat is allemaal geen probleem. Maar ik vind het ook heerlijk om af en toe gewoon even een dagje naar mijn ouders te gaan en daar gewoon weer even "kind" te zijn. Ik heb echt een geweldige jeugd gehad, daar niet van. Maar toch zou ik soms nog wel terug willen naar dat jonge onbezonnen en zonder zorgen Lachen

**Geplaatst**: 02-12-08 17:50

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 02-12-08 17:50

pinuts schreef:
alsnog heeft dat niets met volwassenheid te maken. Kinderen ''nemen''. Het feit dat je er goed en bewust over nadenkt zegt wel weer iets over volwassenheid

Daarin zijn jij en ik het duidelijk niet met elkaar eens! Haha!

laat mensen eerst eens een tijd zelfstandig voor zichzelf zorgen, zo ook financieel, een tijd op zichzelf; je bewust worden gedurende die jaren van wat je dan eventueel zou willen en waarom: Da's in mijn ogen volwassen!

Laat mensen eerst maar eens een tijdje op de arbeidsmarkt draaien na hun studie, volledig onafhankelijk voor zichzelf kunnen zorgen! Haha!

Ik ben blij dat niet iedereen zo licht denkt over trouwen en kinderen krijgen.

**Geplaatst**: 02-12-08 21:15

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 02-12-08 21:15

Mensen schatten mij ook altijd zomaar 3 of 4 jaar ouder. En ik kan je vertellen: zoveel ouder ben ik nog echt niet.

**Geplaatst**: 02-12-08 21:27

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 02-12-08 21:27

Ik moest toen ik 12 was ineens veel sneller volwassen worden dan dat ik wilde... Mijn moeder werd ziek en kwam een tijd in het ziekenhuis te liggen, mijn vader is nooit zo'n huishoudelijk type geweest, dus moesten mijn zus en ik alles doen...

Ik word als mensen me zien nooit ouder geschat (altijd jonger, 22 -> heb je legitimatie bewijs bij je?), maar aan de telefoon of via internet wel.

**Geplaatst**: 02-12-08 22:25

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 02-12-08 22:25

ik ben een beetje een tegengestelde van de mensen hier Clown

word volgende week 18 maar vind dat al veel te oud klinken voor mij Bloos

heb na dit jaar (hopelijk) gedaan met het middelbaar en kan dit ook niet geloven Haha!

ik moet wel zeggen dat ik een hele leuke jeugd heb.. heb ook een "vrij" stabiele thuissituatie en zou het huishouden nog niet doen.. soms stel ik eens voor om da was in de wasmachine te doen maar dan moet ik altijd heen en weer lopen ja mag dit erbij of dit en hoeveel wasmiddel en noem maar op Clown

ik vraag me af op welke leeftijd het bij mij wél gaat komen ben benieuwd Haha!

**Geplaatst**: 02-12-08 22:44

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 02-12-08 22:44

ik heb het thuis altijd heel erg goed gehad,ook wat opvoeding betref,ik was 13 jaar toen ik verkering kreeg met mijn vriend.
(is nu al weer 18 jaar geleden)na 1 jaar elkaars handje vast te hebben gehouden wilde mijn moeder dat ik aan de pil zou gaan.(zij was zelf op haar 17e moeder geworden)dus kan wel zeggen dat ik er vroeg bij was. Knipoog

(mijn twee oudere zussen ook trouwens)
toen ik 19 jaar was,kreeg mijn vriend een huisje.(huur)en was daar meer te vinden dan thuis,terwijl ik maar niet kon kiezen om voorgoed thuis weg te gaan of er te blijven,mijn moeder zij,als het niet gaat of het bevalt je niet dan kom je maar lekker terug.
(heb nooit meer thuis geslapen Clown

)mijn jongere broer wilde alleen wel mijn kamer hebben haha.of ik toen al volwassen was? geen oedee,maar als ik ergens mee zat,kon ik het thuis altijd vragen,zelfs als ik aan het koken was,belde ik regelmatig mijn moeder over hoe en wat Knipoog

heb thuis nooit een ei hoeven te bakken,dus het duurde even voordat mijn eten te eten was Knipoog

na 3 jaar in dat huisje te hebben gewoond hebben we de stap genomen om een huis te gaan kopen,en op mijn 26e kreeg ik mijn eerste kindje,en op mijn 29e de tweede.ik denk dat je volwassen word met de jaren,het is een leer proces om zelf standig te worden,sommige worden dat noodgedwongen om wat voor reden dan ook,andere zoals ik hebben het geluk dat je altijd iemand hebt om op terug te vallen.(helaas niet meer op mijn moeder Verdrietig

)

**Geplaatst**: 02-12-08 22:53

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 02-12-08 22:53

Hier nog 1.
Op mijn 17e verjaardag kregen we de sleutel van ons huis.
Toen ik 18 was raakte ik zwanger.
Nu ben ik 21 en onze dochter is bijna 2.
In April gaan we trouwen.

Ja,ik ben vroeg rijp,hoewel ik nog net zo veel te leren heb als ieder ander.
En nee,ik ben niet bang de mijn prioriteiten veranderen.
Want,ookal ben je 30 jaar,of 40 jaar,je prioriteiten en vastigheden kunnen altijd veranderen,zelf al ben je 80.
Dus,voor mij is er niet iets van,afwachten tot ik 40 ben,want niemand geeft mij de garantie dat het nooit anders loopt. Lachen

Ik ben zeer gelukkig zoals ik nu leef,en wat anderen daarvan vinden,moeten zij weten.

**Geplaatst**: 02-12-08 22:59

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 02-12-08 22:59

[quote="pinuts"]wat is volwassen.. tsjah dat is mij in een paar maand wel flink verteld. Ik ben nog maar 18 maar het voelt alsof ik al veel ouder bent. Dat komt door dingen wat is gebeurd. Komt erop neer dat ik alles zelf moet regelen etc. op mezelf woon. Ik lees hier veel dat je ''volwassen'' bent als je AL samenwoont, en bijna kinderen hebt.. zelf vind ik dat niet perse volwassenheid.[quote]

Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat je vooral volwassen wordt door dingen doe om je heen gebeuren. En dat hoeft niet persee te zijn dat je vroeg op jezelf woont. Ook als je thuis woont kan al heel volwassen zijn.

**Geplaatst**: 03-12-08 01:48

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 03-12-08 01:48

Sommige mensen worden gedwongen om snel volwassen te worden en andere zijn het gewoon. Ik was altijd heel volwassen en serieus. Ik wilde altijd jong moeder worden en jong trouwen. Dat is gelukt, ik was eraan toe moeder te worden. Ik zou het zo weer doen, Wat niet betekent dat ik veel ( onbewust) heb gemist en opgegeven. Dat merkte ik toenertijd niet, maar nu ik 30 ben zie ik dat ik in sommige dingen helemaal geen ervaring heb. Uiteindelijk zul je vroeg of laat toch je levenslessen en ervaringen opdoen.
En dan zal het resultaat niet altijd anders zijn dan als het later of vroeger is gebeurt. Ik doe het moederschap met 100% van alles wat ik kan geven en heb. Ik zou geen andere moeder zijn geweest met 15 of 35. Ik was altijd zo'n moedertje. Voor de mensen die jonge moeders oordelen er zijn zat goede tienermoeders. Ik heb mijn oudste gekregen toen we niks hadden en ik nog naar school ging. Was het in de theorie een goed idee, helemaal niet, maar het is het beste wat me ooit was overkomen. Met spullen en huis is het allemaal goed gekomen. We waren wel altijd financieel zelfstandig.

**Geplaatst**: 03-12-08 12:40

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 03-12-08 12:40

Bij mij is het de afgelopen tijd eigenlijk heel snel gegaan als ik er op terug kijk.

Ik ben in augustus beginnen werken, en hier kan je ook wel lachen, maar toch ook meer serieuzere gesprekken/discussies dan op school, sja en dan volgt het vanzelf.
2 wkn geleden hadden we groot bedrijfsfeest en als ik daar tegen iemand zei dat ik nog maar 18 was, was er geen een die dat gedacht had.

Komt deels ook wel doordat ik een oudere vriend heb denk ik.
M'n titularis zei vorig jaar in een gesprek met m'n moeder dat ze dat wel merkte dat ik in de overgang van jaar 5 naar 6 erg ben veranderd. Kon nog wel lekker gek doen met de groep, maar in sommige dingen stond ik gewoon boven de rest, die geen serieuze relatie hadden, en nog niet echt met hun toekomst bezig waren.

Voor ik een relatie kreeg, had ik altijd zoiets van: ik blijf thuis tot m'n 25, lekker genieten van hotel mama. Maar nu zit het eraan te komen dat we binnen dit en 2 jr samenwonen en daar heb ik echt erg veel zin in. Ik merk echt dat ik vreselijk veel nood krijg aan een eigen plekje.

**Geplaatst**: 03-12-08 12:52

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 03-12-08 12:52

ik ben ook al jong volwassen geworden,door een slechte en nare thuissituatie,doordat ik op mijn 17e uit huis ben gegaan (bij mn vriend ingetrokken) en de voornaamste reden is toch wel omdat ik op mijn 17e zwanger ben geraakt en een kind heb gekregen Haha!

vooral door dit laatste ben ik erg snel in 1 klap volwassen geworden,tis ook een hele verantwoordelijkheid natuurlijk Knipoog

**Geplaatst**: 03-12-08 12:57

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 03-12-08 12:57

Ik ben erg jong volwassen geworden..het houdt ook een beetje af wat je volwassen noemt..Vanaf mijn 13e doe ik alles zelfstandig, door omstandigheden..Er is veel gebeurd, dan kun je niet anders dan snel volwassen worden. Ik moest ineens alles zelf verwerken en uitzoeken..Wat dat betreft kreeg ik veel voor mn kiezen. Vanaf mijn 18e woon ik al niet meer thuis, nee ik was net 19. Ik ben bij mijn (nu) ex vriendin ingetrokken en stond daar ook helemaal op mijn eigen benen. Dit kwam ook door omstandigheden. Sindsdien doe ik nog steeds alles zelf maar het heeft me inmiddels opgebroken, ben onder behandeling van een psychologe en depressief worden. Teveel hooi op mn vork, te zware last op mn schouders.

Ik ben zelf altijd al een rustig mens geweest, geen uitgaanstype, heel serieus met dingen, school en werk, sportgericht (kan niet meer door gezondheidsproblemen) dus niet echt jong. Ik wist zelf niet dat het ik er vanaf mn 13e al alleen voor stond, zo heb ik er nooit bij stil gestaan maar het is wel zo. Daar ben ik achter gekomen met mijn psychologe.
Het is heel erg afhankelijk van de omstandigheden en van de persoonlijkheid vindt ik.

**Geplaatst**: 03-12-08 14:23

Re: Jong volwassen zijn.

Geplaatst: 03-12-08 14:23

Mijn thuissituatie is op het moment niet stabiel, en voorheen ook niet. Zit er dus midden in.

Ik hoor van alle instanties die om ons heen zitten dat ik juist heel erg volwassen voor mijn leeftijd reageer. Laats zeiden ze nog wel dat ik soms nog wel een beetje de rol van m'n ouders overneem. En dan niet in de zin van beslissingen nemen, maar het gezin redden. Tja, vind het jammer.

Maar uiterlijk gezien wordt ik jonger geschat, en op sommige vlakken wordt ik door m'n ouders ook juist erg klein gehouden.

Ben nog lang niet volwassen, maar op sommige vlakken ben ik duidelijker verder als m'n leeftijdsgenootjes. En dat komt zeer waarschijnlijk door de thuissituatie. Leuk is anders.