Bokt.nl

Innepin schreef:

Misschien maar even bellen en vanavond naar haar toegaan als ze klaar is met sporten om er (al dan niet)over te praten. Dan is het de wereld uit en kunnen jullie weer samen verder bouwen aan jullie relatie.

LDRD schreef:

Joh, werk aan jezelf, want hier krijgt iemand gewoon de kriebels van.

Ik zou onmiddellijk een punt erachter zetten hoor, ik zou hier niet tegen kunnen.

Sorry, denk niet dat je aan meehuilen iets hebt.

LDRD schreef:

Joh, werk aan jezelf, want hier krijgt iemand gewoon de kriebels van.

Ik zou onmiddellijk een punt erachter zetten hoor, ik zou hier niet tegen kunnen.

Sorry, denk niet dat je aan meehuilen iets hebt.

Pilgrim schreef:

Ik heb sinds kort een relatie met een hele lieve en mooie vrouw. Ik ben helemaal idolaat van haar. Ik zit duidelijk anders in elkaar als zij, ze heeft meer tijd voor zichzelf nodig als ik. Ik weet wel heel zeker dat ze zielsveel van me houdt, Dat is niet de twijfel. Ze is een immense sportfanaat, vind haar sport heel belangrijk. Nu is het zo dat ik een beetje met mezelf in de knoop zit vandaag. Heb zo'n dag dat ik alleen maar kan huilen en mezelf zielig vind. Zij is nu werken en is om 5 uur klaar. Ik heb gevraagd of ze alsjeblieft naar me toe wil komen na haar werk. Ik was echt aan het huilen toen ik dat aan haar vroeg. Het enige wat ze zei was; "lieverd, ik wil je troosten en bij je zijn, maar ik móet echt zwemmen vanavond". Ik heb zoiets van; "zeg dat dan af". Ze zwemt drie keer in de week, ze loopt hard, ze fietst.... Ze sport vaak genoeg en nu ik haar nodig heb zegt ze gewoon; "nee". En als ze alleen maar zou vragen of ik na de training naar haar toe kom, of zij bij mij... Dat zou al zo veel schelen. Stel ik me aan?

Ik heb haar deze mail gestuurd, maar weet niet of ik daar goed aan heb gedaan:


Ik kom eraan, als jij me nodig hebt.. natuurlijk kom ik er dan aan. Sterker nog; dan ben ik al onderweg. Werk is een uitzondering, maar of ik nu bij vrienden ben, bij m'n paarden, aan de andere kant van het land; ik kom eraan. Je kunt op me rekenen. Als jij me nodig hebt, verdrietig bent en onzeker, of heel simpel alleen maar even iemand nodig hebt om bij te (sc)huilen, dan zal ik er zijn. Wat ik dan ook zou moeten laten vallen. Ik mag jou mijn meisje noemen omdat ik dat voor je wil doen. Sterker nog; ik vind het mijn plicht. En voor jou is het een recht om op me te leunen als je dat nodig hebt. Overdag, in de avond of midden in de nacht. Wanneer dan ook. Dat is één van de redenen dat je mij hebt als jouw vriendin. Omdat ik, als jij dat nodig hebt, bij je wil zijn om je te troosten, m'n mond te houden, te praten, met je mee te huilen of je aan het lachen te maken. Om je af te leiden. Om je eten klaar te maken, je te knuffelen of lieve kusjes te geven. Wat je nodig hebt zal ik je altijd proberen te geven. Altijd. Omdat ik zoveel van je hou. Ik mag dan een dromer zijn, een fantast, maar dit heeft niets met dromen te maken. Voor mij is dát wat een relatie inhoudt; er zijn voor elkaar en elkaar liefhebben. No matter what. Oók als het moeilijk is voor mijzelf.
Vandaag heb ik jou nodig...