Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-10-08 17:54

Re: Ik ben bang..

Geplaatst: 24-10-08 17:54

jeetje, word hier heel stil van, vooral omdat het voor een klein deel lijkt op hoe ik me eentijdje heb gevoelt.
toen mijn moeder dood ging was ik ook bang om dood te gaan.
ik durfde niet meer te slapen of alleen te zijn. hier ben ik overheen gekomen door met een docent van mij te praten.

ik wens je heel veel sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-08 00:39

Re: Ik ben bang..

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-08 00:39

Alles lijkt alleen maar erger te worden ineens. 'T is een grote nachtmerrie,,

Ik had gister ruzie met een vriend van me. Ik ben een half jaar lang afschuwelijk erg verliefd op hem geweest en het leek echt iets te worden tussen ons in eerste instantie. Later bleek het zo te zijn dat hij toch niet de gevoelens voor mij had die ik voor hem had. Hij zag mij meer als gewoon 'n vriendin. En dat kan gebeuren dat heb ik ook wel eens gehad dus toen hebben we besloten om gewoon vrienden te blijven. Nu kwam ik er via een vriendin van mij achter dat hij me gewoon gebruikt heeft en ondanks alles wou ik toch vrienden met hem blijven. Ik kan mensen niet achter me laten, ik sleep alles altijd met me mee! En nu hebben we daar dus ruzie over gekregen omdat die vriendin van me er iets over had gezegt tegen hem. Hij denkt dat ik haar heb opgestookt om dat te zeggen en dat ik altijd kwaad over hem spreek enzo, maar dat is echt niet zo! En vanavond vertelde hij ineens dat hij me niet meer hoeft te zien of te spreken.. Maar ik geef zo veel om die jongen! Na alles.. Alles wat er gebeurt is en wat hij heeft gedaan in hoeverre het dan ook waar of niet waar is, ik hou van hem. Niet meer als verliefd zijn op, maar wel als vriend. En iedereen zegt dat ik hem moet loslaten, maar ik wil het niet! Ik wil niet dat alles zo eindigd.. Niet weer..

Ik wil alleen nog maar huilen, alsof dat het enige is waarvoor ik besta.. Ik ben verward, supermoe, verdrietig, boos en bang.. En ik kan er niet mee overweg.. Ik zou het liefst weg lopen van huis, maar dat slaat ook nergens op! Dat zou het allemaal alleen maar erger maken. Gelukkig besef ik dat wel, maar ik zit er echt helemaal doorheen. Ik ben ook te koppig om iets te laten merken aan de mensen met wie ik weet dat ik gewoon goed kan praten, ik wil mijn zwaktes niet laten zien en daarmee ga ik ook de fout in. Dat weet ik wel, maar ik ga niet opgeven met alles. Mijn leven is één grote leugen. Als ik niet zou liegen zou ik nu al lang in een of andere kliniek zitten (meer ga ik niet zeggen over dat liegen! Dat doe ik niet voor niets..)

Waarom ben ik zo raar..? En waarom maak ik overal zo'n potje van. Ik probeer alles zo goed mogelijk te doen. Te helpen thuis, er altijd te zijn voor vrienden, het goed te doen op school ik probeer aan iedereens volwachtingen te voldoen maar alles lijkt te mislukken.. Ik kan niet eens mijn eigen volwachtingen waarmaken.. Wat ben ik nou voor een misbaksel? Ik weet het echt niet meer.. Ik zit zo ongelovelijk in de knoop.. Met alles.. Hoe hebben de dingen in hemelsnaam zo ver kunnen komen?

Al mijn slechte herinneringen schieten ineens weer kriskras door mijn hoofd.. En ik kan er niet meer tegen.. Maar ik wil geen hulp want ik weet dat het over een uurtje wel weer beter gaat, maar tot die tijd..

Edit: Ik voel me zo stom dat ik jullie opzadel met mijn problemen, maar ik meot het gewoon even van me af schrijven..

**Geplaatst**: 25-10-08 01:46

Re: Ik ben bang..

Geplaatst: 25-10-08 01:46

arme meid...ik denk dat één van je grote problemen is dat je
constant iemand anders speelt dat wie je bent.
dat kan niet anders of het breekt een keer op.
het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar ; wees jezelf en laat juist wel je zwakke kant zien.
sterkte!

**Geplaatst**: 25-10-08 06:47

Re: Ik ben bang..

Geplaatst: 25-10-08 06:47

Pff dat is niet niks allemaal zeg! Ik herken het wel een beetje van mijn pubertijd, mijn moeder had ook kanker (heeft het gelukkig uiteindelijk wel overleefd), maar de angsten en de gevoelens die het oproept herken ik wel bij jou!
Je zegt dat je al bij een psych loopt, is dat echt een psychiater of is dat een psycholoog? Wat zegt deze er dan van en waarmee helpt hij/zij jou? Veel sterkte iig!

**Geplaatst**: 25-10-08 06:53

Re: Ik ben bang..

Geplaatst: 25-10-08 06:53

Mijn moeder heeft ook kanker gehad, zij heeft het gelukkig overleefd. Ik snap wat je doormaakt!
Ik wens je heel veel sterkte en je moet er echt met iemand over praten, hoe moeilijk het ook is.

**Geplaatst**: 25-10-08 07:10

Re: Ik ben bang..

Geplaatst: 25-10-08 07:10

Volgens mij ben je heel erg perfectionistisch, klopt dat? Probeer dat los te laten (moeilijk, ik weet het!_
En weet je dat het juist een teken van kracht is als je je 'zwaktes' laat zien?!
En die 'vriend' van je is niet een echte vriend als hij je nu laat stikken, al zal hij zijn leeftijd ook niet mee hebben denk ik. Hij kan er niet zo veel aan doen waarschijnlijk dat hij reageert zoals hij nu doet. Veel sterkte.

**Geplaatst**: 25-10-08 22:07

Re: Ik ben bang..

Geplaatst: 25-10-08 22:07

Lieve meid, je maakt nu van alles door. Je zit in de pubertijd, dat is al heel erg verwarrend en je maakt zware emoties door.

Daarnaast is jouw moeder ernstig ziek, dat is echt vreselijk. Dat brengt hele heftige emoties met zich mee.

En je hebt al heel veel meegemaakt...

Je bent emotioneel gewoon OP. Helemaal OP. En dat werkt lichamelijk door.

Probeer met je ouders te blijven praten, sluit je niet op in je kamer maar blijf onder de mensen...en uit je!
Heel erg belangrijk, ik heb het idee dat je namelijk ook depressief bent of zal kunnen worden. En dat is erg zwaar, vooral in de pubertijd en vooral met je ernstig zieke moeder.

Trek aan de bel bij je psychiater, zeg dat je een vervroegde afspaak nodig hebt omdat het bergafwaarts gaat.

Echt doen! Ik maak me zorgen om je, ookal ken ik je niet...

Wat betreft die vriend, het is heel erg maar het is even niet anders. Ik denk dat je misschien echt nog iets voor hem voelt, wat vriendschappelijk houden van, kan haast niet nadat je heel erg verliefd bent geweest op hem.

Hou je ons op de hoogte? Stort je hart hier maar uit, schrijf alles maar op wat je kwijt wilt...

Liefs.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-10-08 18:28

Re: Ik ben bang..

Geplaatst door de TopicStarter : 28-10-08 18:28

Allereerst bedankt allemaal voor de lieve en opbeurende reacties Lachen

Gister was een behoorlijk vermoeiende dag. 'S ochtens ging ik naar de dokter en toen hebben we even gepraat enzo en toen vertelde hij dat mijn witte bloedcellen niet goed waren. Het eerste wat ik dus dacht was: Zo begon het ook bij mijn moeder. En leukemie was inderdaad niet uit te sluiten.. Ik had dus de schrik van mijn leven! We zijn meteen daarop doorgestuurt naar het ziekenhuis voor een nieuw bloedonderzoek en daar zouden we eigenlijk morgen pas de uistlag van hebben. Gelukkig is het allemaal wat sneler gegaan en hadden ze vanmiddag de uitslag al. Een pak van m'n hart,

GEEN leukemie! Haha!

Wat het precies is weten ze nog steeds niet, maar mijn bloedwaarden waren alweer wat normaler geworden. Ze denken dat het komt omdat ik laatst ben gespoten voor baarmoederhalskanker, maar zeker weten doen ze het niet. Ze houden me nu in ieder geval even extra in de gaten wat betreft mijn lichamelijke gezondheid. Ook ben ik op school meer hulp gaan zoeken via een vertrouwenspersoon omdat ik gewoon niet meer weet wat ik moet doen met m'n emoties en heb ik met mijn mentor gepraat enkele problemen die ik nu heb en alles begint weer wat meer op een rijtje te staan. Hopenlijk blijft dat ook nog even zo, want het bevalt me wel Lachen

**Geplaatst**: 28-10-08 18:36

Re: Ik ben bang..

Geplaatst: 28-10-08 18:36

allereerst een hele dikke knuffel Ach gut

ik weet hoe het voelt om zo bang te zijn en je zo jong bewust te zijn van de dood. ik heb als klein meiske ook hele grote angsten hierom gehad, volgens mijn ouders echt al vanaf dat ik heel klein was. dat gevoel van die enorme angst is heel naar en eng Ach gut

als je dan ook nog het nieuws van jouw mama erbij krijgt, is dat natuurlijk nog even extra moeilijk er bovenop.. je zit ook nog eens in je puberteit, wat voor lichaam en geest een heel intensieve periode is.

niet gek dus dat je nu even door de bomen het bos niet meer ziet Ach gut

ik ben natuurlijk geen dokter, maar de kans lijkt me zeer aanwezig dat je echt niks ergs hebt hoor meis, maar dat je je in jouw koppie een beetje jezelf 'ziek' denkt. dat kan, dat betekent niet dat je 'gek' bent of je aanstelt.

ik denk dat het heel goed zou zijn als je met iemand kan praten die je kan helpen om te gaan met die angsten en met de ziekte van je mama en alles wat er bij komt kijken.

wat ik heb geleerd is dat je die angsten niet weg kan denken. als je een paniekaanval of angst voelt aankomen, moet je dingen gaan DOEN. afleiding! dus wandelen, puzzelen, paardje poetsen, met de hond spelen.. een leuke activiteit. zodra je merkt dat die gedachten weer in je hoofd komen.. niet boos worden of daar weer bang van raken. even accepteren dat ze er zijn en dan zeg je hardop: goed het is er, maar ik ga er niet verder over denken! klaar!

uiteindelijk helpt dat echt Ach gut

sterkte meid!

**Geplaatst**: 28-10-08 18:45

Re: Ik ben bang..

Geplaatst: 28-10-08 18:45

Hey meissie. Ach gut

Ik herken wel een aantal dingen uit je verhaal. Vooral die vreselijke stemmingswisselingen en angsten. Ik wist ook nooit wie ik zelf was. En idd, bij de psych lijkt het altijd wel mee te vallen. Als je alleen bent, dat is het ergste.. dan ga je piekeren, jezelf gek maken etc. Ik ben laatst getest op ADHD en blijk dat te hebben. Nu slik ik Ritalin en daardoor is het rustiger in m'n hoofd en ben ik zelf ook rustiger en gaan m'n gedachtes niet zo erg op hol en ben ik minder bang. Maar het is heel vervelend meissie, heel veel sterkte, en m'n PB box staat altijd voor je open als je iemand nodig hebt om mee te praten! Lachen

En sterkte met en voor je moeder! Ach gut