Het ligt aan de situatie denk ik. Ik kan bijvoorbeeld aan de ene kant heel goed tweede kansen geven, ook met vrienden bijvoorbeeld, al laten ze me meerdere keren keihard vallen ik blijf voor ze vechten, maar soms hoeft er maar 1 miniem ding te gebeuren en dan is het einde verhaal, en is het boek ook echt gesloten. Bij mijn vriend ben ikzelf vreemdgegaan (compleet van de kaart zijn gaat niet goed met jongens die dat doorhebben), en ik was eerst doodsbang om het hem te vertellen. Op gegeven moment kon ik het gewoon niet meer voor me houden, en heb ik het zelf uitgemaakt en het hem ook verteld. Maar in plaats van dat ik opgelucht zou zijn, was ik er compleet kapot van, en hij ook. We hebben het even aangekeken maar zagen het toch echt niet zitten zonder elkaar, dus hij heeft me alles kwijtgescholden, het vergeven en we zouden het er nooit meer over hebben. Onze relatie daarna is alleen nog maar beter geworden, en het vreemdgaan-incident, daar maken we af en toe nog wel eens een grapje over.