Mijn hartje is ook weer even helemaal naar de gallemiezen

Vandaag nu echt, écht, écht gestopt met mijn bezette man. Of hij met mij, eigenlijk. Ook geen platonisch contact meer, nooit. En daar mag ik natuurlijk helemaal niet verdrietig om zijn want ik ben in dezen een onethisch loeder, maar blijkbaar maakt dat voor het liefdesverdriet niet uit.
Ik weet zoooo niet hoe ik over deze man heen moet komen. Ik heb al tig keer geprobeerd anderen te daten, of even niemand te daten. Afleiding gezocht, therapie gehad. Dit duur zo al bijna vier jaar, er zijn zoveel gevoelens en het voelt zo goed, hij is echt mijn ideale man. Heel hysterisch het gevoel dat ik oprecht nóóit iemand tegen ga komen waarvoor ik dit voel, en die zo léuk is.
Sorry, wat hysterische post. Maar het zit me zo hoog, en in het echt kan ik er niet echt over praten, want ja...