Shauniraquel schreef:hebben jullie misschien advies aan mij? Ik weet het echt niet meer, ik moet het opgeven en accepteren maar ik kan het niet, ik wil voor hem vechten, maar ik kan hem niet dwingen om het gevoel voor mij terug te laten komen...
Hij zit met zichzelf in de knoop en ik ben de enige die ooit zo dichtbij hem is gekomen.. Had hem zelfs bijna zo ver om met een psycholoog te praten. Als je al 2 jaar in een dip zit en er is nog niet veel verandert moet je toch echt hulp erbij gaan zoeken. Nu is het uit maar ik vraag me af hoe het verder moet.. Het is niet aan mij natuurlijk maar ergens wil ik hem zo graaaaag terug, dat we eruit komen. Want door dit stomme stukje zijn we uit elkaar, want het gevoel voor mij was grotendeels weg, het was niet zoals het zou moeten. "Alsof hij een soort perfectie visie had zoals je je zou moeten voelen en hoe alles moet lopen in een relatie". Als het hierbuiten viel zat het volgens hem niet goed..
Het was maar een halfjaar maar onze ontmoeten en hoe we elkaar beter hebben leren kennen was voor mij heel erg speciaal. Ik ben veel jongens af gegaan in een jaar tijd en die wilde mij alleen maar voor de seks, terwijl ik gevoelens opbouwde.. Toen kwam ik deze bijzondere jongen tegen. Ging 100% voor mij, en deed alle moeite om me bijna dagelijks te willen zien in het begin (datingsperiode). Ik wilde niet toegeven maar uiteindelijk toch voor hem gevallen. Hij ging voor mij hoe IK was en niet om me in bed te krijgen. We zijn pas met elkaar naar bed geweest toen we daadwerkelijk iets kregen. Hij was de enige die ik 100% vertrouwde qua jongens voor het eerst in mijn leven. Zo'n geweldig karakter, alles wat ik ooit gezocht had, alles in 1.
Gaf me alle respect en tijd voor mijn paard en mijn vriendinnen. Zelfs zette hij mijn paard binnen zodat ik niet hoefde te gaan, want dan hadden we meer tijd samen. Haalde me op van stage of thuis (terwijl we een halfuur van elkaar vandaan wonen). Natuurlijk had hij ook z'n nukken en hadden we redelijk vaak discussie...
Ik wil het niet opgeven, maar het is zo definitief nu.. Lijkt wel alsof het hem allemaal niks boeit. Hij is hard voor zichzelf, dat heeft hij me ooit verteld. klaar is klaar. Ik denk gewoon echt dat hij de ware is, maar ik vind het zo moeilijk. Elke dag opstaan met buikpijn, elke dag huilen en maar checken wanneer hij online komt op whatsapp hopend dat er komt te staan, is aan het typen...
als jullie echt bij elkaar horen komen jullie wel weer samen 
misschien was dit niet het goede moment.
ik heb met mijn huidige vriend ook eerder een relatie gehad wat na 3 maanden al over gingmaar dat gevoel is altijd gebleven, inmiddels 6 jaar samen.
Hij heeft misschien nu wat ruimte nodig en uit ervaring komt het besef bij jongens meestal wat later, jij zit de eerste weken in tranen en net als je je beter begint te voelen en denkt oke ik kan het allemaal ook wel alleen komen ze weer bij je dat ze je zo erg missen etc.
Geplaatst: 23-12-17 21:36 
Dat is voor mij ook een stok achter de deur om het rustig aan te doen. Dus niet rennen voor het alleen zijn door weekendjes weg te plannen etc. Hoewel ik mij erg thuis voel hier. 
