Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-02-08 16:17

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 16:17

Manic ik kan me je boosheid heel goed voorstellen. Het moet vreselijk zijn om je vader op zo'n jonge leeftijd kwijt te raken en dan met zoveel vragen en verdriet achter te blijven en je in de steek gelaten voelen. Heeft je vader ook nooit met je moeder gesproken over wat er in hem omging?? Voor een ieder is het verhaal en de verwerking natuurlijk anders. Ik ben zelf ook boos geweest, maar die boosheid is nu weg nu ik het begrijp waarom.

Heel veel sterkte ook voor jou!

**Geplaatst**: 21-02-08 16:23

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 16:23

geerke schreef:
ik word er zo verdrietig van...ik respecteer de keus,maar blijf me afvragen ,is er dan helemaal niets de moeite waard om te blijven leven???het is heel moeilijk om je te verplaatsen in iemand die het gewoon niet meer ziet zitten,als je jezelf nog nooit zo hebt gevoeld(heb mijn zusje verloren door een auto ongeluk,en ben regelmatig in mekaar geramd door mijn ex,dus helemaal over rozen ging het bij mij ook niet...)
ik blijf het zo in en in triest vinden..zeker voor de persoon in kwestie,gewoon nooit gelukkig zijn en je lekker voelen,vreselijk....

Wat iemand kan hebben en waar iemand mee kan leven verschilt ook heel erg per persoon. Soms heeft iemand niet perse iets vervelends meegemaakt, maar voelt zich bijvoorbeeld niet goed genoeg om te blijven leven, of heeft bijvoorbeeld een psychische of lichamelijke "aandoening". Andere mensen krijgen alle ellende van de wereld over zich heen, en genieten toch van de mooie dingen. Je kan toch nooit in iemands hoofd kijken wat er nou eigenlijk speelt.

Een meisje waar ik vroeger mee in de klas zat, had in de ogen van velen een prachtig leven. Mooie meid, leuke ouders, financieel zaten ze behoorlijk goed, 2 eigen pony's en ze kon alles krijgen wat haar hartje begeerde (klink misschien wat denigrerend, zo is het echter absoluut niet bedoeld). Ondanks dat ze erg knap was, werd ze soms uitgescholden voor lelijk, zoals zoveel mensen. Jaloezie waarschijnlijk. Ze kreeg een vriendje, die het na een aantal maanden onder druk van zijn vrienden uitmaakte (ze waren beiden 15) en toen ze om een reden vroeg, zei hij dat hij wel een knappere meid kon krijgen. Ze zal echt niet de eerste zijn die dat te horen heeft gekregen, en ook zeker niet de laatste, maar zij ging er kapot aan. Hoevaak andere mensen ook zeiden hoe mooi ze was, en hoe lief etc, ze vond zichzelf maar lelijk, daar was ze echt van overtuigd. Uiteindelijk heeft ze een eind aan haar leven gemaakt... Werd in de omgeving erg slecht op gereageerd, heb regelmatig termen als "zwak" en "aansteller" voorbij horen komen. Ondanks dat ik er niet zo over dacht (en het al helemaal niet in mijn hoofd zou halen iets dergelijks hardop uit te spreken Bloos

) kon ik het ergens wel begrijpen. Zoveel mensen hebben al zoveel meer meegemaakt... Maar iets wat in de ogen van anderen "iets kleins" is, kan voor een ander een enorm probleem zijn.

**Geplaatst**: 21-02-08 16:55

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 16:55

Heb zelf 9 jaar in de Psychiatrie gewerkt en in die 9 jaar heb ik denk ik wel z'on 10 keer een zelfdoding meegemaakt, wat allemaal niet te voorkomen was of was voorzien... Bloos

Sommige patienten zaten op een gesloten afdeling en sommige op een open afdeling.

Die zelfdoding/suicide varieerde van voor de trein springen, ophanging, medicijnen, in brand steken, verdrinking, van de flat afspringen en ga zo maar door. Ben ook weleens met een patient naar het zkh gegaan omdat zijn maag leeggepompd moest worden, die overleefde het gelukkig, maar weet niet of hij nu nog leeft. Ik denk dat hij wel weer een nieuwe poging ondernomen heeft als ik heel eerlijk ben Bloos

Psychisch ziek zijn heeft te maken denk ik met een zieke geest, waardoor je niet normaal kan denken, kan aangeboren zijn, maar je kunt ook op latere leeftijd door een ziekte ermee geconfronteerd worden...

Psychisch lijden is een innerlijk lijden, daarvoor hoef je nog niet psychisch ziek te zijn. Kan ontstaan zijn door een trauma in je leven wat je wegstopt en waarover je niet kan en wil praten, omdat het zoveel emoties geeft.

Mijn vader heeft op vakantie in voormalig Joegoslavie, in 1993 was dat geloof ik, een vriend in een kist moeten proppen, omdat ze in een oorlogsgebied zaten en geen hulp uit Nederland kregen. Wegens onderzoek mocht de overledene, die overigens een natuurlijke dood was gestorven, niet eerder in een kist gelegd worden. Mijn vader heeft ook een kist moeten kopen, omdat er niemand was die het kon doen. Heeft toen vervolgens de overledene verkleed en gewassen. Ook zijn ze toen nog met wapens bedreigd door de plaatselijke bevolking. Er brak toen juist burgeroorlog uit in dat gebied.

Toen de kist uiteindelijk in Nederland aankwam, bleek het een andere kist te zijn, ra ra, ook het paspoort zat er niet bij. Mijn vader denkt dus nu nog steeds, dat zijn vriend nu niet ligt begraven waar ze hem denken te hebben begraven. Het open maken van de kist is bij aankomst niet gedaan, omdat dat teveel emotie met zich mee zou brengen.

Mijn vader kan en wil hier nog steeds niet over praten, want dan krijgt hij problemen met zijn hart. Ik geloof zelf niet dat mijn vader wegens dit trauma zelfmoord zal plegen. Ik hoop dat ik gelijk heb, want zeker weten doe ik dit niet. Maar misschien zoekt hij uiteindelijk ook wel de rust op, wie zal het weten... Maar wat kan ik op dit moment doen ?? Ik sta machteloos, hij wil geen hulp, basta !!

t' Is dus vaak onvoorspelbaar wat er in het hoofd van iemand afspeelt...

**Geplaatst**: 21-02-08 17:32

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 17:32

AnneOmie schreef:
Manic ik kan me je boosheid heel goed voorstellen. Het moet vreselijk zijn om je vader op zo'n jonge leeftijd kwijt te raken en dan met zoveel vragen en verdriet achter te blijven en je in de steek gelaten voelen. Heeft je vader ook nooit met je moeder gesproken over wat er in hem omging??

Ik heb daar naar gevraagd toen ik jonger was en het antwoord was nee. Niemand heeft het aan zien komen en de avond ervoor heeft hij ons nog gewoon naar bed gemaakt en plannen gemaakt om dingen te gaan doen. Mijn moeder gaf vrij duidelijk aan dat er geen verklaring was en geen uitleg. Gewoon, niks. Erover praten doet haar pijn, dus ik vraag er ook niet meer naar. Overigens heeft mijn broer het er nog veel moeilijker mee gehad in zijn tienerjaren en studie. Hij was erg bang dat het suicidale mischien erfelijk was en hij het mischien ook wel zou doen... Ikzelf ben net als mijn moeder emotioneel heel erg gesloten geworden.

AnneOmie schreef:
Heel veel sterkte ook voor jou!

Gelukkig gaat dat tegenwoordig veel beter Lachen

**Geplaatst**: 21-02-08 18:28

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 18:28

@Eyes: Tjonge, wat heb jij de dingen fijn verwoordt, petje af.
Zeker het stuk over "vrienden" is (helaas) voor mij heel herkenbaar.
Ook je andere topic is indrukwekkend.

Het is en blijft een moeilijk iets ..... en ik wens iedereen veel sterkte toe....

**Geplaatst**: 21-02-08 18:38

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 18:38

manic schreef:
AnneOmie schreef:
Manic ik kan me je boosheid heel goed voorstellen. Het moet vreselijk zijn om je vader op zo'n jonge leeftijd kwijt te raken en dan met zoveel vragen en verdriet achter te blijven en je in de steek gelaten voelen. Heeft je vader ook nooit met je moeder gesproken over wat er in hem omging??

Overigens heeft mijn broer het er nog veel moeilijker mee gehad in zijn tienerjaren en studie. Hij was erg bang dat het suicidale mischien erfelijk was en hij het mischien ook wel zou doen... Ikzelf ben net als mijn moeder emotioneel heel erg gesloten geworden.

AnneOmie schreef:
Heel veel sterkte ook voor jou!

Gelukkig gaat dat tegenwoordig veel beter

Heel erg herkenbaar! Dat heb ik zelf ook gehad en heb van mijn psycholoog gehoord (waar ik na de dood van mijn broer een tijd heb gelopen) dat heel veel nabestaanden daar bang voor zijn dat het erfelijk is.

Wat vreselijk voor je moeder en jullie om gewoon niet te weten waarom... je vraag nooit beantwoord te krijgen en dat je vader dus ook niets heeft achtergelaten waardoor jullie vragen beantwoord werden. Dat gaat je zeker niet in je koude kleren zitten en draag je de rest van je leven mee. Ik hoop dat het je lukt het een plekje te geven en je vader dat te vergeven zodat je ook zelf door kunt met je leven. Heel veel sterkte, ook voor je broer en je moeder.

**Geplaatst**: 21-02-08 19:00

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 19:00

Laura24 schreef:
eyes: zeer goed omschreven. Ergens in het begin van je stukje had je het over een non-suicidecontract. Wat houdt dit precies in?

Persoonlijk heb ik nooit het nut ingezien van zo'n contract maar ja...het was een verplicht onderdeel van het behandelplan waar iedereen zich aan te houden heeft.

In het kort komt het erop neer dat het aangaan van zo'n contract (het niet ten uitvoer brengen van een TS -tentamen suïcidi- op het moment dat het voor de persoon in kwestie wel wenselijk is) een soort van laatste beroep is op het verantwoordelijkheidsgevoel van het persoon die op het punt staat een zelfdoding te plegen. Een soort van herinnering aan de verplichting die je bent aangegaan door accoord te gaan met zo'n contract.

Persoonlijk (en ik zeg met nadruk persoonlijk) heb ik dit altijd een slag in de ruimte gevonden. Toch worden zulke contracten heden ten dage nog steeds aangegaan.
Ik ben alleen nog nooit in mijn praktijkervaring iemand tegengekomen die mij kon vertellen "Ja, ik stond op het punt om mijzelf te doden maar dat contract heeft mij tegen gehouden".

**Geplaatst**: 21-02-08 19:35

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 19:35

Ik kan me er persoonlijk ook niets bij voorstellen dat iemand door zo'n contract niet over zou gaan tot zelfdoding. Maargoed, ik weet niet genoeg van dat soort zaken af om daar een gefundeerd "oordeel" over te vellen.

**Geplaatst**: 21-02-08 21:29

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 21:29

Ik kan me er wel iets bij voorstellen in bepaalde gevallen. Het contract geeft dan een bepaald verantwoordelijkheidsgevoel. Ik denk dat als iemand zich echt zo rot, alleen, ongewenst, etc voelt dat het heel erg kan helpen om iets tastbaars en concreets te hebben, wat dat zeer duidelijk tegenspreekt. Het is toch weer een drempel.

Maar goed, het blijft een moeilijk onderwerp. Ik vind het in ieder geval erg moeilijk om me te verplaatsen in de gedachtengang van iemand in zo een situatie. Het gevoel hebben dat je echt geen kant meer op kan (hoe misplaatst dat ook kan zijn) moet vreselijk zijn.

**Geplaatst**: 21-02-08 22:56

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 22:56

Eyes schreef:
In het kort komt het erop neer dat het aangaan van zo'n contract (het niet ten uitvoer brengen van een TS -tentamen suïcidi- op het moment dat het voor de persoon in kwestie wel wenselijk is) een soort van laatste beroep is op het verantwoordelijkheidsgevoel van het persoon die op het punt staat een zelfdoding te plegen. Een soort van herinnering aan de verplichting die je bent aangegaan door accoord te gaan met zo'n contract.

Dit houdt misschien wel een tentamen-suicide tegen, maar geen enkele suicide denk ik inderdaad...

Ik ken heel wat mensen die een tentamen-suicide hebben gedaan, die willen daar ('gelukkig') vaak mee aangeven hoe moeilijk ze het hebben, zodat men daar (nog tijdig) gerichte zorg aan besteden kan.

De echte mensen die suicide plegen zijn vaak onvoorspelbaar en het gevaarlijkst voor zichzelf.

Ik kan het me moeilijk voorstellen dat sommige mensen geen uitweg meer zien, maar misschien is het dan ook zo dat ik (tot heden) mijn draagkracht groter is geweest als mijn draaglast. Maar ook bij mij kan zoiets overkomen, ik denk bij iedereen zelfs Bloos

Wordt de draaglast groter dan de draagkracht door gebeurtenissen of tegenslagen dan kan iemand inderdaad denk ik tot z'on definitief besluit komen als diegene er zelf niet meer uitkomt en dan de enige weg nog kan inslaan die hem/haar voor eeuwig rust zal brengen.

Die gedachte van rust is denk ik een groot toverwoord om tot z'on beslissing te komen als de draaglast te groot wordt en men geen andere weg meer ziet Bloos

**Geplaatst**: 21-02-08 23:00

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 21-02-08 23:00

Mijn opa heeft zichzelf in coma laten brengen. Na 2 dagen was hij overleden, versnelt... Ik ben erg blij dat hij dit heeft gedaan, hij had alleen maar pijn en kon bijna niks meer, hij stond ook heel duidelijk achter zijn keuze. Ik heb nog afscheid van hem kunnen nemen terwijl hij al half sliep, heel fijn, dan werd hij een beetje wakker (dit was nog voor die 2 dagen, toen kreeg hij minder morfine? om het op te bouwen) en dan herkende hij me nog, en mijn stem.
Zijn vader heeft zichzelf opgehangen op late leeftijd omdat hij net zoals mijn opa prostaatkanker had. Ook hij had veel pijn.
En ook dat begrijp ik

**Geplaatst**: 22-02-08 07:47

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 07:47

Ilja000 schreef:
Soms zijn er best mensen/dieren/dingen om voor te blijven leven, maar weegt de pijn/verdriet etc. zwaarder... Te zwaar om te dragen.

dit geloof ik ook wel.

respect voor degenen hier die het allemaal kunnen begrijpen.
ik denk niet dat ik dat zo goed zou kunnen.

**Geplaatst**: 22-02-08 09:25

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 09:25

Helaas heb ik dit zelf ook meegemaakt..
Mijn beste vriendin, heeft een einde aan d'r leven gemaakt..

Ja hoe ga je ermee om, ik weet het niet.. Ik voelde zóveel verdriet, ze werd gewoon van me weggerukt en ik kon er niks meer aan doen.. Ik ben er maanden echt kapot van geweest, lag elke avond huilend in m'n bed omdat ik haar gewoon zo erg miste.. Ik verwijt haar niks, het was haar keus, maar ik had het zo graag willen tegenhouden. Ik heb heel lang mezelf de schuld gegeven, ik dacht dat ik degene geweest moest zijn die het kon stoppen. Maar ik heb hele lieve vrienden die me geholpen hebben het te accepteren, ik kon niks doen het was niet mijn schuld

Nu kan ik er wat beter mee omgaan, het gemis blijft toch wel maar ik heb er nu vrede mee..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-02-08 09:33

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst door de TopicStarter : 22-02-08 09:33

Ik denk ook inderdaad dat dat een groot probleem is bij nabestaanden: het schuldgevoel dat je het niet tegen hebt kunnen houden en jezelf verwijt niet genoeg te hebben gedaan.....

**Geplaatst**: 22-02-08 12:16

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 12:16

frisiangirl schreef:
Ik denk ook inderdaad dat dat een groot probleem is bij nabestaanden: het schuldgevoel dat je het niet tegen hebt kunnen houden en jezelf verwijt niet genoeg te hebben gedaan.....

Dat klopt helemaal!

**Geplaatst**: 22-02-08 12:50

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 12:50

frisiangirl schreef:
Ik denk ook inderdaad dat dat een groot probleem is bij nabestaanden: het schuldgevoel dat je het niet tegen hebt kunnen houden en jezelf verwijt niet genoeg te hebben gedaan.....

Stel DAT je het tegen kan houden, dan blijft nog DAT gevoel bij hen,
ze blijven toch deze uitweg zien, die hun eindelijk eeuwige rust biedt.

Ik denk dat de keuze om dood te zijn juist op z'on moment veel makkelijker voor hen wordt,
dan de keuze om door te blijven leven voor hun naasten...

Ik heb het ineens begrepen na een aantal zelfdodingen hier op Bokt Bloos

Het is ook zo dat ze vaak al jaren met hun probleem leven en al die tijd was er niemand die ze echt helpen kon.

Het kan ook zo zijn dat het probleem zo groot is geworden dat ze er niet meer over kunnen praten omdat het zoveel emoties geeft.

Ik denk dat niemand zich daarover een verwijt moet maken, ik denk dat iedereen een kans heeft om erover te praten in principe.

Maar doordat het probleem vaak verstopt wordt en ze een masker opdoen, kan een ander niet ruiken met welke geestelijke problemen iemand vecht, dus wordt het nog moeilijker om erover te beginnen.

Blijft moeilijke problematiek en zeker voor de nabestaanden die achter blijven...

Want, hoe pak je de draad weer op in je eigen leven als je echt om iemand hebt gegeven...

Ik denk dat de nabestaanden er ook heel veel over moeten praten, om het een afgebakend plekje te kunnen geven waar je af en toe naar toe kan gaan.

**Geplaatst**: 22-02-08 14:38

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 14:38

AnneOmie schreef:
Egoistisch...... is een terminaal kankerpatient die euthanasie laat plegen dan ook egoistisch Ik vind dat hetzelfde, alleen weet/ziet de wereld daarvan dat die persoon ziek is! Bij iemand die psychisch in nood is begrijpt/snapt bijna niemand het.

Ik vroeger ook niet, maar doordat ik veel van jou heb gehoord hoe dingen in elkaar steken en jouw verdriet om Menno kan ik nu zeggen dat ik het niet egoistisch vind, terwijk ik dit vroeger wel riep.

**Geplaatst**: 22-02-08 15:08

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 15:08

heel confronterend dit topic
maar ook fijn om te lezen hoe anderen met zelfdoding omgaan
toch twijfel ik al lang om hier te reageren
maar voel toch de behoefte

ook ik zit nu met een gigantisch schuldgevoel na maaike
wat als ik toen gebeld had .......
had ik dit maar toen en toen gezegd
had ik maar beter opgelet
had ik toen en toen maar doorgevraagd
had ik dit en dat maar niet gezegd
had ik toen maar beter geluisterd naar haar

maar wat als ik dat allemaal gedaan had ?
of wat als haar ouders dit gedaan had ?

wat zou er gebeurd zijn .......
maaike had haar lijden dan nog langer gerekt
maaike had voor ons de duisternis nog langer getrotseerd
voor ons !!!!
niet voor haar zelf
zij vond zich al overbodig en wou ons niet belasten

nu heeft ze eindelijk eens voor haarzelf gekozen
ik kan dit niet egoistisch noemen
ik kan alleen maar zeggen hoe raar ook ..

meisje ik ben blij dat je eindelijk voor jezelf hebt gekozen
je hebt het verdient

het schuldgevoel blijft nog wel even zitten
maar kan me troosten met het feit dat het maaike's keuze was

twijfel of ik het laat staan deze post

**Geplaatst**: 22-02-08 15:16

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 15:16

Tallie_Ho schreef:
AnneOmie schreef:
Egoistisch...... is een terminaal kankerpatient die euthanasie laat plegen dan ook egoistisch Ik vind dat hetzelfde, alleen weet/ziet de wereld daarvan dat die persoon ziek is! Bij iemand die psychisch in nood is begrijpt/snapt bijna niemand het.

Ik vroeger ook niet, maar doordat ik veel van jou heb gehoord hoe dingen in elkaar steken en jouw verdriet om Menno kan ik nu zeggen dat ik het niet egoistisch vind, terwijk ik dit vroeger wel riep.

Dank Tal!!

**Geplaatst**: 22-02-08 15:18

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 15:18

Zydeco, meis, niets had Maaike waarschijnlijk in deze wereld kunnen houden. Het is echt jouw schuld niet. Waarschijnlijk is Maaike nog wat langer in deze wereld gebleven juist ook door jouw vriendschap en haar beestjes en familie en andere lieve vrienden. Jij had hier echt niets aan kunnen veranderen

Ga het jezelf a.u.b. niet kwalijk nemen, ik denk niet dat Maaike dat gewild zou hebben!

Een heleboel vragen die jij nu steld die heb ik zelf ook gesteld na de dood van mijn broer Menno...

Had ik hem nou maar gebeld, had ik nou meer begrepen waarom hij zo deed/was, had ik nou maar zus of zo gedaan Scheve mond

Je maakt jezelf er helemaal ziek van... ik denk dat de meeste nabestaanden met zulke vragen en schuldgevoelens zitten en je moet het gewoon de tijd geven.

Heel mooi geschreven Zydeco, krijg er weer tranen van in mijn ogen. Sterkte en dikke knuffel voor jou Ach gut

Laatst bijgewerkt door AnneOmie op 22-02-08 15:22, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-02-08 15:19

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 15:19

Zydeco, ik vind je post erg mooi, getuigd van de liefde die jij voor Maaike hebt gehad en nog altijd zult hebben, ook al is ze er niet meer Ach gut

**Geplaatst**: 22-02-08 16:07

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 16:07

Ik denk dat iedereen altijd een schuldgevoel heeft als een geliefde zelfmoord heeft gepleegd. Is menselijk Lachen

Ik denk dat je heel lang blijft afvragen: wat als ik....?
Maar niemand in de wereld had ooit zo'n beslissing kunnen voorkomen. Het plan ligt vaak al heel lang klaar en de vraag is vaak niet: of het gebeurt, maar wanneer.
Schuldgevoel is een teken van liefde Ach gut

**Geplaatst**: 22-02-08 16:12

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 16:12

In het kleine verzorgingshuis waar ik werk zijn in 5 jaar tijd al 5 pogingen van zelfmoord geweest. Waarvan er 1 gelukt is...
Vrouw van ruim in de 80 had zich opgehangen in de douche....
Man van 96 heeft eerst zijn polsen door gesneden en in paniek de zusters gebeld. 2 jaar later is hij van zijn balkon op 3 hoog gesprongen... en in de bosjes geland. Hij is er gehaverd uitgekomen en is uiteindelijk op 98 jarige leeftijd op natuurlijke wijze gestorven. Wie had ooit verwacht dat een niet zo vitale man van 96 over zijn balkonbalustrade kon klimmen Verward

Elke keer als hij belde naar de zusters om hulp, gingen ze met zn 2-en... doodsbang om hem daar weer half dood aan te treffen.
Vrouw van 80+ heeft tot 2 keer toe haar polsen doorgesneden... Ik heb haar beddegoed moeten wassen. Vreselijk, zoveel bloed! Elke keer als ik haar zie denk ik: kon ik je maar helpen....
Ze is opgenomen in een psychiatrische inrichting en woont nu weer bij ons. Ze heeft er eindelijk weer zin in en doet weer gezellig mee met activiteiten Lachen

**Geplaatst**: 22-02-08 16:57

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 16:57

He bah wat lees ik hier vreselijke verhalen. Ik ben volgens mij één van de weinigen die nooit een zelfmoord in de familie/buurt/omgeving/school etc. heeft meegemaakt. Maar ik begrijp wel dat sommige mensen ervoor kiezen, als het al een keuze is. Het is denk ik een eenrichtingskeuze: het kan maar één kant uit - de duisternis en tegelijk het licht... Heb zelf ook wel eens diep gezeten, toen ik moest leren leven met een aantal (voor de buitenwereld onzichtbare) beperkingen na een auto-ongeluk, maar heb nooit gedacht om eruit te stappen. Daarvoor is mijn leven me veel te lief. Ik zie ook snel het positieve in de dingen, en anders probeer ik het wel zó te draaien dat het in elk geval wat minder negatief is. Hierbij besef ik donders goed, dat niet iedereen over dat vermogen beschikt, en dat het soms/vaak heel gemakkelijk is om in een negatieve spiraal terecht te komen. Sommige mensen klimmen daar weer uit, anderen lukt dat niet, zien geen uitweg, behalve de dood. Egoïstisch? Nee zeker niet. Zoals Eyes al zei, oordeel niet en veroordeel niet, want niemand voelt de pijn, de angst, de paniek, de uitzichtloosheid die een ander misschien in zich voelt.

Angst voor het leven is erger dan angst voor de dood Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 22-02-08 17:23

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 22-02-08 17:23

Welshcobfan schreef:
Het plan ligt vaak al heel lang klaar en de vraag is vaak niet: of het gebeurt, maar wanneer.

Dat denk ik dus ook dat het plan al lang klaar ligt, ze zijn denk ik ook al zover over hun eigen grens heen dat het genoeg is om op deze aardbol te blijven.

Voor ons is dan de schok des te groter, omdat wij helemaal niets hebben gemerkt de dag tevoor, dat maakt het ook zo onverklaarbaar voor ons en blijven wij achter met het grote WAAROM en grote ontzetting...

Zydeco - fijn dat je over je gevoelens hebt kunnen schrijven Ach gut