Iedereen echt zo erg bedankt voor het meeleven 
Ja, het is een beetje
om de dag van je bevalling weer op Bokt te zitten maar toch even mijn verhaal doen natuurlijk. De feiten hebben jullie al gekregen van mijn beebster Cayusejuh (thanks, je bent een schat
) natuurlijk dus die hoef ik niet meer te herhalen.
Bevallingsverhaal
Degenen die mij iets persoonlijker kenden wisten wel dat ik het meer dan zat was om zwanger te zijn en dat ik me niet zo best voelde afgelopen tijd. Toen ik afgelopen nacht harde buiken had, dacht ik dan ook 'Daar gaan we weer'. Die had ik nl. al 10 weken inmiddels!
Maar om 6 uur werd ik opnieuw wakker en had ik 'voorweeen' dacht ik. Ik verloor het laatste stuk slijmprop met wat bloed en moest steeds maar naar de toilet. Net iets later kon ik niet meer zitten of liggen en liep ik als een idioot rondjes door het huis, af en toe tegen een kast leunend om de weeen op te vangen. Toen begon er zo iets te dagen dat ik misschien wel eens bezig kon zijn aan het echte werk. Heb snel berichtjes geplaatst op Bokt op de topics die ik zo 123 kon openen, en natuurlijk even mijn medemids en de mods geinformeerd.
Om half 8 dacht ik echt even dat ik krankzinnig zou worden van de pijn tijdens de weeen en schreeuwde ik het hele huis bij elkaar. Arme buren
. Om kwart voor 8 sloeg ik echt door, ik dacht dat ik zo nog de hele dag moest en riep mijn vriend dat hij mijn vroedvrouw moest bellen. Arme vriend deed nog een poging tot slapen en had oordopjes ingedaan dus die kreeg even een iets minder vriendelijke herhaling toen hij heel duf vroeg 'Wat...?'
Die schoot dus uit bed en belde de vroedvrouw die gelijk is gekomen toen ze mijn gebulk op de achtergrond hoorde. Vriend liep ondertussen om mij heen te drentelen met natte washandjes. Heel lief.
Om 8 uur was de vroedvrouw er en had ik al 8 centimeter ontsluiting. Je moet er trouwens 10 hebben, normaal bij een eerste 1 centimeter per uur en ik had er dus 8 in 2 uur opzitten al. De vroedvrouw hielp me met ademen en zo werden de buren verlost van mijn geschreeuw. De baby zat nog wel steeds te hoog dus de vroedvrouw verwachtte problemen met de uitdrijving, ook al heeft ze dat niet gezegd.
Rond kwart voor 9 brak mijn vruchtwater en bleek onze meid in het vruchtwater gepoept te hebben. Ziekenhuisbevalling dus. Ik kreeg gelijk daarna al persweeen en had volledige ontsluiting dus het kon me ook niet meer schelen. Dat kind wilde er uit en al had ik het op straat moeten doen... Dus wij snel in de auto weg.
In het ziekenhuis heb ik nog een uur geperst en toen werd onze Gioya geboren om half 11. Ik heb geen epidurale verdoving (ruggeprik) gehad en daar was ik stiekem best trots op, omdat ik het vooraf graag puur natuur wilde doen. Ik ben ook niet ingeknipt, heb wel een klein scheurtje helaas maar hoop dat de hechtingen het snel weer op het paard zitten niet gaan belemmeren. Voorlopig voelt mijn onderkant alsof er een spoorwegongeval in heeft plaatsgevonden 
Gioya werd precies op de echodatum geboren, de uitgerekende datum was de 23e, de echodatum de 18e. Ze is heel knap, helemaal niet verfrommeld ofzo, geen rare bulten op haar koppie. En ze is tot dusver heel zoet aan het slapen of ze eet (waar ze overigens haar eerste driftbuien al wel heeft laten zien, ze lijkt vast op mij dus
). Foto's volgen als ik iets helderder in mijn kop ben, ben nu vrij slap van het bloedverlies en de inspanning.
Gioya is een Italiaanse naam die wordt uitgesproken als Djôja, en het betekent simpelweg 'vreugde' (denk aan het Engelse Joy).
En nu ga ik natuurlijk lekker weer met mijn meisje knuffelen.