Geplaatst: 11-07-06 23:00 haffie_gek schreef:hey allemaal. zal even vertellen hoe het nu gaat. met mn ouders praat ik er eigelijk niet over, heb een doorverwijzing voor een psych maar durf niet. heb het wel volgehouden om 3dagen niet te snijden (das voormij heel lang). maar toen.. ruzie met een vriendin en ik kon het gewoon iet laten. nu voel ik me weer schuldig erover en wordt het snijden daardoor weer erger. me ouders kijken af en toe naar mn polsen maar dus niet naar mn benen dus heel makkelijk ik snij nu alleen nog maar in mn benen en buik. voel nu nog meer als eerst dat ik tegen ze lieg en hun vertrouwn beschaam. het is zelfs zo erg dat ik nieuwe mesjes heb gekocht zodat mijn ouders ze uit de bestek la niet missen (en mn moeder had al mijn eigen mesjes ingenomen). ook heb ik pas een mesje op mn werk mee genomen. dus echt zit nu er weer helemaal onder. het is zo vreselijk moeilijk en zwaar. maar als ik nou gebeld heb naar de psych en ik heb hulp zal het wel beter gaan. maar ik heb nu het gevoel dat ik alles bij elkaar lieg tegen mn oudershet is hier niet leuk vreslijk poedersuiker zelfs!!!
Hey meissie....wat is dit nou?
Wees toch open naar je ouders. Je hoeft toch nergens bang voor te zijn. Vertel het je ouders als je weer de neiging hebt, dan kunnen jullie samen de drang misschien overwinnen. Sluit ze nu niet nog een keer buiten......dat zou je eigenlijk moeten weten nu. Maar ik begrijp ook wel dat de knop niet in één keer om kan. Waarschijnlijk schaam je je misschien ook wel dat het nu ondanks dat alles verteld is, weer gebeurt. maar je hoeft je daar niet voor te schamen... Je ouders staan aan jouw kant. Zij zijn niet de vijand of zo.
Vertel ze ook maar dat je het moeilijk vindt om de psych te bellen. Misschien kunnen jullie het samen doen.... Meid...je bent al zo ver. Raap jezelf bij elkaar...je bent dapper zat...dat heb je bewezen. Recht je rug...en ga het gevecht aan met je probleem....JIJ zult dat gevecht winnen....afgesproken?!?
