Bokt.nl

Wintu schreef:

Nee, dat zeg ik helemaal niet. Tuurlijk zijn er machtsverhoudingen, enkel wordt er in dit topic zo argwanend gedaan als of die macht altijd maar zou worden misbruikt en dat vind ik onzin.

Citaat:

Tuurlijk zijn er uitzonderingen, maar dan stuur je je kind niet heen, opgelost.

Citaat:

Met kleuters zou ik mee gaan, want die zijn overal eigenlijk nog te klein om dingen zelfstandig te laten doen. Maar kids op de basisschool moeten imo iet zelfstandiger zijn.

pmarena schreef:

Schapenwol schreef:

Dat is tegenwoordig overal. Tegenwoordig gaat het zo:

- Onderzoekje op ogen, oren, meten, wegen, bewegen.
- Kleding blijft helemaal aan, de hele tijd.
- Verpleegkundige/doktersassistente die hiervoor is geschoold.
- het is niet verplicht.
- de ouder mag volgens mij altijd mee
- je kan ook een aparte afspraak maken op ren GJZ locatie.


Dit staat gewoon op de website van je lokale JGZ waar je de uitnodiging van krijgt.

Ik zie echt niet waar TO zich druk over maakt. Of waar het idee van 'dwang' vandaan komt. Of waar de angst voor misbruik en trauma's vandaan komt. Men zit elkaar op te hitsen om niks.

Ik denk dat het wel een makkelijke theoretische aanname is dat het "overal zo gaat". NEE, dit is gewoon landelijk beleid...


In de praktijk gaan dingen toch vaak anders. Het is alleen al een heel verschil of je een vriendelijke, begripvolle dokter treft of zo'n haastige hork die geen tolerantie heeft voor een kind dat een beetje verlegen of angstig is. NEE, er komt geen arts aan te pas, het zijn allemaal doktersassistenten of jeugdverpleegkundigen die hier speciaal een cursus voor doen en affiniteit met kinderen hebben.

Ik denk dat bij menigeen het denken aan dwang, misbruik of trauma's komt door eigen ervaringen. Dat denk ik ook, ervaringen van 20-30 jaar geleden. En die reageren uit emotie, zonder zich te verdiepen in hoe het nu feitelijk gaat.


Ook op plekken waar het niet zou horen te gebeuren. En dan kan je eventueel zelfs wel beginnen als moeder die niet zo moeilijk doet, maar als je een paar keer hebt ervaren hoe mensen in een machtspositie over je kind heen denderen en hoe die daar steeds angstiger van wordt, dan ben je als enigszins betrokken ouder wel voorzichtig met het opzoeken van situaties die die angst wéér erger gaan maken of verdiepen.

Ik weet niet in hoeveel situaties jij bent geweest met je 5-jarige waarin er over hem heen gedenderd werd maar ik nog nooit, ik denk dat dat wel meevalt. Waarom zou een kind angstig worden van een ogen- en orentest?

Dan ben je dat liever voor door erbij te zijn om die machtsverhouding een beetje recht te trekken en voor je kind op te komen dat zijn eventuele "nee" gerespecteerd wordt.
Prima, dan ben je erbij, dat mag gewoon. Ik snap het probleem niet.

En dan zijn er vast mensen die dit lezen en denken "hoezo nee respecteren, kind moet gewoon luisteren, het zal wel een verwend jong zijn". En dat zijn juist de mensen die de problemen erger maken. Die denken wel even door te duwen en dat het dan op magische wijze is opgelost. Terwijl dat het alleen maar erger maakt bij sommige kinderen

Ik denk echt dat weinig ouders zo denken... ik denk wel dat de meeste mensen die jgz onderzoeken zoals ze nu gaan, helemaal niet als iets engs zien en jij wel.

Ik zit er niet op te wachten dat die van ons net weer de pech heeft een dokters-figuur te treffen die denkt er wel even overheen te walsen. Dat punt zijn we voorbij, dat is te vaak fout gegaan en heeft teveel ellende veroorzaakt. Dan ga je mee of maak je een privé afspraak op de jgz locatie. Voor mensen die er zo instaan als jij, kan dat gewoon.

Wat voor de ene geen probleem is qua "dwang" is voor de ander gewoon echt traumatisch. Hoe "snowflake" dat ook klinkt. Het is ook een stapeleffect met zulke gebeurtenissen

Als ik kan voorkomen dat mijn kind later net als Sizzle het gevoel overhoudt van "ik wilde dat mijn ouders wat meer betrokken waren geweest" omdat de "niet aanstellen aanpak" in haar ervaring meer kwaad dan goed heeft gedaan (wat ik ook bij onze jongen keer op keer zie gebeuren) dan doe ik dat graag

Heel begrijpelijk. Als ouders moeten we onze kinderen beschermen. Ik denk wel dat het heel verstandiger is om als ouder eerst door je eigen trauma's heen te werken zodat je je eigen angst ni er projecteert op situaties in het hier en nu, en je kind daar mee belast

Mars schreef:

We zijn inderdaad heel verwend in NL met dit soort instanties die meekijken. Het toont aan hoe luxe onze positie is dat er neerbuigend naar zoiets als GGD wordt gekeken.

Ik ken verhalen zat van opa’s en oma’s die altijd slechte cijfers haalden op school, slecht mee konden etc. En er pas heeel laat eens achter kwamen dat ze heel slecht zicht of gehoor hadden. Om maar een voorbeeld te noemen.

Shadow0 schreef:

Wintu schreef:

Met kleuters zou ik mee gaan, want die zijn overal eigenlijk nog te klein om dingen zelfstandig te laten doen. Maar kids op de basisschool moeten imo iet zelfstandiger zijn.

Kleuters zitten op de basisschool...

Alja schreef:

superpony schreef:

Ja, je hebt een keus, maar het is vaak wel stom om het niet te doen. Heb me al tientallen keren moeten uitkleden.

Je legt teveel nadruk op machtsverhoudingen. Een kind is maar een kind, maar juist dan kunnen ze leren dat je uitkleden heel normaal is.
Ze zouden zich niet moeten schamen om naakt te zijn of iets te laten zien aan een arts. ...

Mijn nekharen gaan helemaal omhoog staan van de opmerking een kind is maar een kind…

Je zult het vast anders bedoelen maar het komt op mij over van ze moeten niet zitten zeuren en zaniken maar gewoon luisteren naar de oudere en verstandige volwassene

Alja schreef:

En uitkleden heel normaal?

Uitkleden bij vreemden is juist niet normaal
Ik krijg hier echt een heel vreemd beeld bij..
Is er in de hoek waar jij woont geen misbruik etc?
Of denk je er anders over omdat je een zoon hebt

pmarena schreef:

De ellende is ook dat de eerste pech-ervaring ervoor zorgt dat kind de volgende keren niet meer onbevangen is. En als er dan meerdere ervaringen volgen van wel even over grenzen heen door duwen, dan wordt zo'n kind steeds angstiger en steeds "lastiger".

pmarena schreef:

Schapenwol:

Je trekt een hele verkeerde, veroordelende conclusie met opmerkingen als "ik denk wel dat de meeste mensen die jgz onderzoeken zoals ze nu gaan, helemaal niet als iets engs zien en jij wel." En opmerkingen over eigen trauma's en decennia lang geleden.

Als je goed leest dan geef ik juist ook aan in eerdere reacties dat zo'n onderzoekje in principe niet zo heel spannend zou hoeven te zijn. Dat wij juist goede ervaringen hebben met het CB, waar JGZ gewoonweg een vervolg op is. Maar ook dat het dus juist gaat om zeer recente ervaringen bij ons kind waarbij zo'n jochie onnodig angstig gemaakt wordt door behandelaars / volwassenen die wel even door zullen duwen op een overheersende, dwingende en de situatie escalerende manier als 'ie iets oprecht gewoon heel spannend vindt.

Dat jij zegt dat je nooit zulke situaties hebt meegemaakt vind ik super fijn voor jou en jouw kind(eren).
Maar hier hebben we dus de pech van een aantal andere ervaringen. De ellende is ook dat de eerste pech-ervaring ervoor zorgt dat kind de volgende keren niet meer onbevangen is. En als er dan meerdere ervaringen volgen van wel even over grenzen heen door duwen, dan wordt zo'n kind steeds angstiger en steeds "lastiger".

Het is super jammer, zoals anderen ook al zeggen, als dat dan weggeschoffeld wordt onder:

- zeurend kind
- prinsje / prinsesje
- ouders doen moeilijk en werken dit zelf in de hand
- ouders projecteren hun trauma's op hun kind
- snowflakes

En weet ik wat voor hooghartige opinies.

Natuurlijk komt dat ook voor
Maar soms is het gewoon wat het is: vervelende ervaringen hebben gehad die een kind tekenen.
En waar je dan een weg in moet zien te vinden om weer wat vertrouwen te krijgen.

Maar nog beter is het om te voorkomen dat er overheen gewalst wordt en het kind er niet alleen voor te laten staan als een volwassene met een machtspositie iets van het kind gedaan wil krijgen wat helemaal niet goed voelt.

Simpelweg ook omdat je een kind niet wil leren dat je je moet laten overbluffen door een volwassene die zegt dat je even onderzocht moet worden en even lief mee moet werken ook al voelt het niet goed. Dat schept vervelende precedenten voor de toekomst wanneer dat kind een keer niet een "vriendelijke dokter" treft maar iemand de kwaad in de zin heeft.

Kunnen mensen overdreven vinden, maar een beetje voorzichtigheid in dit soort dingen kan veel ellende voorkomen.

Roepen dat mensen niet willen dat hun kind naar zo'n onderzoekje gaat omdat ze bang zijn voor misbruik, is wel heel erg kortzichtig samengevat welke redenen er allemaal mee kunnen spelen om er gewoon graag bij te willen zijn

pmarena schreef:

Ik denk dat mensen dat bezien vanuit een situatie met een relatief stoer kind, dat over het algemeen stevig in de schoenen staat en niet snel ergens van onder de indruk is. En het onzin vinden om zo'n kind zijn handje vast te houden "want daar maak je maar watjes van".

Lekker makkelijk praten is dat altijd. Sommige kinderen zijn van nature niet zo.
Of zijn niet meer zo vanwege een eerdere vervelende ervaring.

Die hebben die steun van een ouder juist nog even nodig om meer zelfverzekerd te worden in dergelijke situaties en meer vertrouwen te krijgen dat het allemaal zo spannend en heftig niet is

AngeliqueB schreef:

Zolang je kind binnen de juiste kaders past, maakt de GGD geen problemen. Mijn geadopteerde kinderen, uit China waren te licht en te klein in de Nederlandse groeicurve, dat werd gezien als enorm problematisch, net als het niets weten van hun biologische ouders, daar bleven ze steeds op een vervelende manier op terugkomen. Dus ook wij hebben besloten niet naar de schoolarts te gaan.

Elisa2 schreef:

AngeliqueB schreef:

Zolang je kind binnen de juiste kaders past, maakt de GGD geen problemen. Mijn geadopteerde kinderen, uit China waren te licht en te klein in de Nederlandse groeicurve, dat werd gezien als enorm problematisch, net als het niets weten van hun biologische ouders, daar bleven ze steeds op een vervelende manier op terugkomen. Dus ook wij hebben besloten niet naar de schoolarts te gaan.

Ik heb het idee dat ze hier ook steeds meer een probleem van maken. Ik was vroeger ook altijd al te licht en te mager en hoorde dat ook continu bij de schooldokter. (geen trauma van gelukkig) Heb een vriendin die ook sprietjes van kinderen heeft en daar wordt nu enorm moeilijk gedaan over het te mager zijn. Terwijl het imo gezonder is dan te dik zijn. Maar ze wordt haast aangekeken alsof ze haar kinderen mishandeld...

pmarena schreef:

Het is ook gewoon best verschillend op verschillende locaties / bij verschillende dokters / verpleegkundigen. Hoeveel behoefte aan spektakel ze hebben. Ons jochie dronk als piepklein babietje steevast ruim meer dan een liter per dag en online las je allemaal horror-verhalen hoe het CB daar vol paniek op reageerde dat dat echt niet kon en mensen niet over die liter heen mochten.

Dan ga je toch al een beetje met lood in je schoenen naar zo'n afspraak toe... Maar wij troffen een wat oudere kinderarts die bijna met pensioen ging. Ik zei schoorvoetend hoeveel hij dronk toen de vraag kwam. En haar reactie was heel simpel "hij zal het wel nodig hebben". Man zulke moet je treffen

AvHdG schreef:

Grappig ik merk dat dit topic mijn hersens best wel over uren maken.
Snap heel goed dat ouders bij zo'n onderzoek willen zijn.
Ik snap niet dat mensen de GGD over 1 kam scheren. Je kan geluk of pech hebben met een arts helaas, dit is overal zo in elk ziekenhuis of waar je dan ook komt. Dus snap heel goed dat ouders er bij willen zijn, dat moet zeker kunnen. Maar je kind erbij weg houden.. dat vind ik vreemd. Wie laat me dit begrijpen, voor de enkelingen die hier aangaven dat hun kind niet gaat? Ga je dan met je kind naar de huisarts voor een oor en oog onderzoek? Weeg je zelf je kind of kijk je op het oog? (Ik mag graag een discussie van alle kanten bekijken/begrijpen)