Als het antwoord daarop ja is, dan heb je niks uit te praten

Dan is dat zijn mening, en dan kun je daar op 2 manieren mee om gaan:
- of je accepteert het (wat ik bijvoorbeeld niet zou kunnen)
- of je accepteert het niet, wat dan dus volgt is of een discussie waarbij uitgelegd wordt waardoor dit gedrag niet gewaardeerd wordt, en als het niet verandert, moet je jezelf afvragen of je daarmee kan leven.
Ik denk dat op dit moment het uitpraten geen enkele zin heeft. Ik kan me jouw broertje namelijk ook goed voorstellen, als je al wat hints gegeven hebt, is het ook wel een keer klaar (en blijkbaar achtte hij jou niet in staat om het zelf te zien/op te lossen).
Moet ik ook eerlijk zeggen, dat iemand die op zijn 42e Pokemon zit te spelen op een etentje, ook niet mijn gezelschapsvoorkeur zou hebben.....Blijf dan lekker thuis. En daarna op je 42e kinderachtig met je ogen dicht gaan zitten? Die had niet alleen woordenwisseling met mijn broertje gehad kan ik je zeggen
) 

