Bokt.nl

Mavelle schreef:

Het verbaasd mij dat zoveel ouders het geloof op het leven hier en nu betrekken. Het is in mijn ogen vooral een voorbereiding op het eeuwige leven en zo wil ik dat ook overbrengen op mijn kinderen. En ik krijg zelf steeds meer het inzicht dat het allemaal niet zo vrijblijvend en tolerant is als veel christenen het doen voorkomen. De bijbel doet echt wel hele heftige uitspraken over bepaalde keuzes die je kunt maken.

Mijn kinderen zijn nog te klein om dat te begrijpen dus we houden het vooral nog bij de rituelen die bij ons geloof horen (bidden en bijbel lezen). Hoe ze hun relatie met God later vorm willen geven is aan hen, maar tzt wil ik ze wel meegeven dat de bijbel heel traditioneel is en dat God ook geen zacht ei is. Dat betekend niet dat ik ga lopen dreigen met je gaat naar de hel als je dit en dat niet doet, maar het betekent wel dat ik ze leer dat dat omdat “iedereen “ iets tegenwoordig oké vind, het is Gods ogen niet per se ook oké is en dat bepaalde keuzes dus wel degelijk gevolgen kunnen hebben. Zoals gezegd is naar mijn mening het leven op aarde een voorbereiding op het eeuwige leven dus ik vind het wel belangrijk dat ze zich daar bewust van zijn.

Wat betreft de dreiging die over het gelovig zijn hangt, extremisten en het geweld, dat zijn zaken die eeuwen geleden al door de bijbel voorspelt en besproken zijn. Dat weerhoudt mij er niet van om mijn kinderen het geloof bij te brengen. Het leven op aarde is maar kort en de uitdagingen en gevaren die daar bij horen zijn daarom maar tijdelijk. Het leven is in mijn ogen ook niet bedoeld om zo leuk en makkelijk mogelijk te zijn, de kans daarop was verkeken nadat Adam en Eva de eerste zonde begingen.

(Edit:kleine toevoeging)

Kinke schreef:

Mavelle schreef:

Het verbaasd mij dat zoveel ouders het geloof op het leven hier en nu betrekken. Het is in mijn ogen vooral een voorbereiding op het eeuwige leven en zo wil ik dat ook overbrengen op mijn kinderen. En ik krijg zelf steeds meer het inzicht dat het allemaal niet zo vrijblijvend en tolerant is als veel christenen het doen voorkomen. De bijbel doet echt wel hele heftige uitspraken over bepaalde keuzes die je kunt maken.

Mijn kinderen zijn nog te klein om dat te begrijpen dus we houden het vooral nog bij de rituelen die bij ons geloof horen (bidden en bijbel lezen). Hoe ze hun relatie met God later vorm willen geven is aan hen, maar tzt wil ik ze wel meegeven dat de bijbel heel traditioneel is en dat God ook geen zacht ei is. Dat betekend niet dat ik ga lopen dreigen met je gaat naar de hel als je dit en dat niet doet, maar het betekent wel dat ik ze leer dat dat omdat “iedereen “ iets tegenwoordig oké vind, het is Gods ogen niet per se ook oké is en dat bepaalde keuzes dus wel degelijk gevolgen kunnen hebben. Zoals gezegd is naar mijn mening het leven op aarde een voorbereiding op het eeuwige leven dus ik vind het wel belangrijk dat ze zich daar bewust van zijn.

Wat betreft de dreiging die over het gelovig zijn hangt, extremisten en het geweld, dat zijn zaken die eeuwen geleden al door de bijbel voorspelt en besproken zijn. Dat weerhoudt mij er niet van om mijn kinderen het geloof bij te brengen. Het leven op aarde is maar kort en de uitdagingen en gevaren die daar bij horen zijn daarom maar tijdelijk. Het leven is in mijn ogen ook niet bedoeld om zo leuk en makkelijk mogelijk te zijn, de kans daarop was verkeken nadat Adam en Eva de eerste zonde begingen.

(Edit:kleine toevoeging)

Dit vind ik dus wel heel heftig klinken.
Jouw God klinkt voor mij ook niet als een liefdevolle 'persoon'.
Maar goed, misschien zie ik het totaal verkeerd.

anjali schreef:

Dank je Babootje voor je uitleg. Ik bewonder Jehova's Getuigen echt vanwege hun diepgaande Bijbelkennis.Dat heb ik als Rooms-Katholiek helaas te weinig.

Shenavallie schreef:

anjali schreef:

Dank je Babootje voor je uitleg. Ik bewonder Jehova's Getuigen echt vanwege hun diepgaande Bijbelkennis.Dat heb ik als Rooms-Katholiek helaas te weinig.

Vraag ik mij meteen af: bewonder je alleen dat ze de verhalen goed kennen of bewonder je ook de manier waarop ze hun leden behandelen?

pmarena schreef:

DeMolenhoek: Lijkt mij vrij logisch? Als je er zelf van overtuigd bent dat het voor je eeuwige ziel het beste is om God te omarmen, dan doet het toch pijn als je ziet dat je kind ervoor kiest om een andere afslag te nemen dan dat wat je in je hart voelt dat het beste voor hem zou zijn. Als je kind naar het donker loopt in plaats van het licht.

Dan kan je je kind alles gunnen dat zijn hartje begeert....maar doet het pijn om te zien dat die zeg maar een in jouw ogen min of meer onverstandige / gevaarlijke keuze maakt. Omdat je je kind het beste gunt

Mavelle schreef:

Ik was er wel op voorbereid hoor, dat mensen dat misschien een beetje heftig of zwaar vinden. Ik vind God echter wel heel liefdevol, maar niet iemand die over zich heen laat lopen. Alles moet maar kunnen, nee, dat denk ik niet. En het leven mag echt wel leuk zijn, maar laten we wel wezen, voor een groot gedeelte van de mensen op aarde is het leven best pittig, bijvoorbeeld door oorlog, onderdrukking, armoede en andere trauma’s.

Het lijkt me heel lastig als m’n kind op hetzelfde geslacht zou vallen (niet voor mezelf maar wel voor haar). Het is verder haar eigen keus wat ze daarmee doet, het zou mijn liefde voor haar zeker niet beïnvloeden.

Shenavallie schreef:

pmarena schreef:

DeMolenhoek: Lijkt mij vrij logisch? Als je er zelf van overtuigd bent dat het voor je eeuwige ziel het beste is om God te omarmen, dan doet het toch pijn als je ziet dat je kind ervoor kiest om een andere afslag te nemen dan dat wat je in je hart voelt dat het beste voor hem zou zijn. Als je kind naar het donker loopt in plaats van het licht.

Dan kan je je kind alles gunnen dat zijn hartje begeert....maar doet het pijn om te zien dat die zeg maar een in jouw ogen min of meer onverstandige / gevaarlijke keuze maakt. Omdat je je kind het beste gunt

Ik denk dat het het belangrijkste is dat je kind gelukkig is, op zijn/haar eigen voorwaarden. Dat is het grootste goed, naar mijn idee.
Misschien staan gelovigen juist wel in het donker en loopt het kind juist naar het licht (de vrijheid)? Het wordt nu door gelovigen gebracht of hun visie de enige juiste is, maar is dit ook werkelijk het geval?
Geloof is iets voor jezelf, niet iets wat je een ander mag opdringen. Het is tenslotte iets waar jij in gelooft en gelukkig van wordt, net zo goed als dat iemand die een ander pad kiest daar juist in gelooft en gelukkig van wordt. Zolang dit door gelovigen nog steeds niet geaccepteerd wordt, dat kinderen zelf keuzes moeten mogen maken zonder dat ze daarbij het gevoel krijgen hun ouders en gemeenschap tekort te doen, dan blijft het een zootje in de wereld.

anjali schreef:

Shenavallie schreef:

Vraag ik mij meteen af: bewonder je alleen dat ze de verhalen goed kennen of bewonder je ook de manier waarop ze hun leden behandelen?

Ik bewonder hun inzet voor het geloof. En hun Bijbelkennis.En hun moed om langs de deuren te blijven gaan (voor de coronacrisis althans,ik zie ze nu niet meer?)ondanks dat ze op heel veel plaatsen afgezeken worden.Ja dat vind ik de pit van echte gelovigen.Hoe het er onderling aan toe gaat dat weet ik niet want ik ben er zelf niet bij.Het zijn ook gewoon maar mensen dus er zullen vast en zeker menselijke fouten gemaakt worden.

Shenavallie schreef:

Mavelle schreef:

Ik was er wel op voorbereid hoor, dat mensen dat misschien een beetje heftig of zwaar vinden. Ik vind God echter wel heel liefdevol, maar niet iemand die over zich heen laat lopen. Alles moet maar kunnen, nee, dat denk ik niet. En het leven mag echt wel leuk zijn, maar laten we wel wezen, voor een groot gedeelte van de mensen op aarde is het leven best pittig, bijvoorbeeld door oorlog, onderdrukking, armoede en andere trauma’s.

Het lijkt me heel lastig als m’n kind op hetzelfde geslacht zou vallen (niet voor mezelf maar wel voor haar). Het is verder haar eigen keus wat ze daarmee doet, het zou mijn liefde voor haar zeker niet beïnvloeden.

Ik snap er even helemaal niets meer van. Het ene geloof zegt dat 'god' geen persoon is, maar zoals jij het schrijft gaat het juist weer wel om een persoon. Leg uit!

En dan je tweede alinea: 'Niet voor mezelf maar wel voor haar', dat jouw kind op hetzelfde geslacht zou vallen. Hoezo is dat heel lastig voor jouw kind? Dat is toch juist mooi als hij/zij de liefde in deze persoon vindt?

Mavelle schreef:

Ik betrek het dan maar even op mezelf, als ik lesbisch zou zijn zou ik dat heel lastig vinden. In mijn ogen wordt in de bijbel duidelijk beschreven dat het huwelijk voor man en vrouw is, dat zou voor mij dus betekenen dat ik geen relaties aan kan gaan. Maar tegelijkertijd voelt dat ook heel onnatuurlijk, je hele leven alleen blijven. Dus voor mij zou dat een enorm conflict zijn. Maar het kan best dat mijn kind als ze lesbisch is dat anders opvat of ervaart. En wie ben ik dan om daar wat van te vinden?

Love2sk8 schreef:

Ik had eigenlijk altijd een afkeer tegen alles wat met geloof te maken had. Ik vond het maar naief en ongeloofwaardig, idd ook gedoe en gewoon 'oud', niet meer van nu. Maar dat had ook te maken met het oude dropje waar ik woon en ouders die als kind geen fijne ervaringen met de kerk hebben gehad. Ik ben kortgeleden in contact gekomen met het Christendom door mijn vriend die mij heeft laten zien en voelen wat echte liefde is. Iets waar ik altijd op hoopte maar nooit dacht dat werkelijk zou kunnen zijn. Ik ben welliswaar mijn relatie met God nog aan het opbouwen, maar het is altijd zo onwijs mooi hoe Hij dingen altijd in de goede richting zet en mij laat voelen hoe ik steeds weer een fijner persoon kan worden voor mezelf en iedereen om mij heen
Er zijn twee manieren van Christenen, 1) De mensen voor wie God en de kerk een symbolisch iets is en door hun ouders wordt doorgegeven (ik heb zo'n idee dat dat ook voor ts geldt) en 2) de mensen die een persoonlijke verbinding hebben met God in hun dagelijks leven.
De tweede categorie ziet geen 'gedoe', maar juist liefde en vriendschappen, mooie dingen. Zij willen het doorgeven aan hun kinderen omdat ze hun kinderen die liefde en dat vertrouwen willen laten ervaren (maar uiteindelijk natuurlijk nog hun eigen keus).
De eerste groep ervaart God vaak niet in hun dagelijks leven, kennen Zijn liefde niet zo, en zien het echt vooral als een traditie met bijkomende regels en gedoe.

Wat ik wil zeggen is dat veel van het 'gedoe' komt van de maatschappij en de kerk. Als jullie het ervaren als gedoe ipv verrijking, is het dan misschien een idee om eens bij een andere kerk te gaan kijken (met kinderprogramma wellicht)?

Wat je zegt over kinderen die hun docent bedreigen omdat hij hun god beledigt heeft absoluut niets met God te maken. Die mensen hebben de boodschap niet begrepen en voelen de druk van hun cultuur en omgeving. God staat voor liefde, eenheid en geeft het leven zoveel meer diepte. (Al gaat het in dat nieuwbericht volgens mij om een ander geloof toch? Zeker niet iets om te relateren aan God dus ).
God heeft ons zoveel meer te bieden dan de wereld. Willen jullie je kinderen meer bieden dan de meningen, de druk, chaos en verkeerde beelden van liefde wat de mensheid creëert? Of de liefde, vriendschappen, leidende hand en veiligheid maar ook 'excitement' wat God ons te bieden heeft? Laten zullen jullie kinderen altijd nog een keuze hebben (en laat het ze nooit als verplichting voelen!), en hierin zijn de mensen om hen heen heel belangrijk, met name vrienden en vriendinnen:) Ik vind het zo enorm overweldigend hoeveel fijne vriendschappen ik heb opgebouwd door met een heel fijne kerkgemeenschap te zijn. Bij hen voel ik me thuis, mezelf, ipv het gevoel te hebben aan verwachtingen van de wereld te moeten voldoen.

Het is een heel verhaal geworden, maar ik hoop dat het jullie kan helpen:) Je mag mij ook altijd een privé berichtje sturen

Kinke schreef:

Ik ben wel benieuwd wat je dan zou doen/zeggen, als 1 van je kinderen homo/vulmaarinwatjewil blijkt te zijn Mavelle?

DeMolenhoek schreef:

Ik vind het nogal wat dat je beweerd dat je echte liefde enkel met God kunt hebben.

pmarena schreef:

Shenavallie schreef:

Ik denk dat het het belangrijkste is dat je kind gelukkig is, op zijn/haar eigen voorwaarden. Dat is het grootste goed, naar mijn idee.
Misschien staan gelovigen juist wel in het donker en loopt het kind juist naar het licht (de vrijheid)? Het wordt nu door gelovigen gebracht of hun visie de enige juiste is, maar is dit ook werkelijk het geval?
Geloof is iets voor jezelf, niet iets wat je een ander mag opdringen. Het is tenslotte iets waar jij in gelooft en gelukkig van wordt, net zo goed als dat iemand die een ander pad kiest daar juist in gelooft en gelukkig van wordt. Zolang dit door gelovigen nog steeds niet geaccepteerd wordt, dat kinderen zelf keuzes moeten mogen maken zonder dat ze daarbij het gevoel krijgen hun ouders en gemeenschap tekort te doen, dan blijft het een zootje in de wereld.

Mooi gezegd hoor Shenavallie.... maar welke gelovigen brengen het precies alsof hun visie de enige juiste is...?

Denk je niet dat het gewoon oprecht zo kan zijn dat mensen hun kind alle vrijheid en steun geven, maar daarnaast ook zorgen / pijn kunnen hebben over het pad dat hun kind kiest? En dat ook dat gewoon mag bestaan dat zij dat zo voelen?

Het lijkt mij niet realistisch om te verwachten dat ouders bij wijze van spreken alleen nog maar jubelen om alles dat hun kind beslist te gaan doen. Net zoals kinderen hun eigen weg mogen gaan en hun eigen gevoelens mogen hebben, mogen die ouders dat ook natuurlijk

Het gaat om een stukje wederzijds respect en elkaar steunen, respecteren en liefhebben, ook al ben je het niet perfect met elkaar eens. Ouder kan zich zorgen maken over de toekomst van het kind, en kind over de ouder. Misschien zelfs wat teleurgesteld zijn in elkaars denkbeelden / keuzes, en denken dat een andere weg beter zou zijn voor je kind of je ouders.

Maar daar toch overheen stappen omdat je het belangrijker vindt om samen sterk te blijven. Om in vrijheid je eigen keuzes te mogen maken. En er gewoon helemaal voor elkaar zijn, en elkaars keuzes te accepteren en respecteren

Maar dan hoeft dat toch OOK nog bestaande gevoel van "jammer dat je niet dezelfde weg als ik kies" toch niet ontkend te worden? Ook dat mag bestaan volgens mij. Het leven is nu eenmaal niet perfect

Ouders dat kwalijk nemen terwijl ze hun kind verder alle liefde, vrijheid en steun geven, en er niet mee lastig vallen....vind ik net zo min fair als andersom. Want dan zeg je in principe tegen die ouders dat als zij er niet net zo over denken als jij, dat ze dan "fout" zitten....

Mavelle schreef:

Shenavalie ik geloof in God als een drie eenheid. God is in mijn ogen geen mens, hoe hij er wel uitziet durf ik niet te zeggen als je dat bedoeld. Ik denk dat mensen hem wel vaak menselijke kenmerken toedichten om het wat begrijpbaarder te maken.

Ik betrek het dan maar even op mezelf, als ik lesbisch zou zijn zou ik dat heel lastig vinden. In mijn ogen wordt in de bijbel duidelijk beschreven dat het huwelijk voor man en vrouw is, dat zou voor mij dus betekenen dat ik geen relaties aan kan gaan. Maar tegelijkertijd voelt dat ook heel onnatuurlijk, je hele leven alleen blijven. Dus voor mij zou dat een enorm conflict zijn. Maar het kan best dat mijn kind als ze lesbisch is dat anders opvat of ervaart. En wie ben ik dan om daar wat van te vinden?

Love2sk8 schreef:

DeMolenhoek schreef:

Ik vind het nogal wat dat je beweerd dat je echte liefde enkel met God kunt hebben.

Ik weet niet zeker of je op mijn reactie reageerde, maar zo bedoelde ik het niet helemaal, sorry als het zo overkomt

Wat ik bedoel te zeggen is dat mijn relaties (ook met niet-gelovigen) meer diepte hebben gekregen. Ik heb altijd verlangd naar (niet op dat moment, maar als ik volwassen zou zijn) echte liefde, waarin je elkaar volledig vertrouwt, alles bespreekbaar maakt en hierin ook écht luistert, geen verwachtingen hebt en tegelijkertijd beste vrienden maar ook partners kunt zijn. Om mij heen zag ik altijd mensen van relatie naar relatie en vriendschap naar vriendschap gaan en dit heb ik nooit begrepen.
Ik weet dat veel mensen zonder geloof dit ook echt wel begrijpen en zelf ook bewuster met relaties omgaan (zeker op jongere leeftijd), maar dit heb ik zelf nauwelijks gezien.
En dit is wel iets wat naar mijn idee fijn is voor iedereen:)

Echte liefde voor mij is dat wat er ook gebeurt, je er altijd voor elkaar bent en altijd je best doet voor elkaar, ook als het even niet zo goed gaat. En dat is iets wat ik veel te weinig zie in onze huidige maatschappij.

God heeft mij geleerd hoe mijn liefde nog veel dieper kan zijn doordat ik constant liefde voel.