Suzanne F. schreef:Wat fijn dat jij een leuke relatie hebt! Bedenk wel dat hij nu bij je is omdat hij dat wilt en dat hij ook kan bedenken over een tijdje dat hij een ander jonger blommetje aantrekkelijker vindt en jou laat zitten met je boeltje en kindjes. Of dat hij heel voorzichtig aan steeds meer te zeggen krijgt over jouw leven en de dingen die je doet, tot je volledig leeft voor hem en je gezin, dat je eigenlijk niet meer weet wie je eigenlijk bent, wat je leuk vindt en wat je dromen zijn. Ik loop dat risico niet. Ik heb mezelf echt zo leren kennen, ik heb niemand nodig om me aan te vullen of compleet te maken, ik weet nu zo goed wat en wie ik ben, wat mij gelukkig maakt en waar ik me prettig bij voel.
En zielig? Ik kijk vaak met medelijden naar vrouwen in relaties, ze rennen van hot naar her, kindjes wegbrengen overal heen, druk druk met verjaardagen hier, afspraken daar, koken, huishouden, druk druk, sporten en dan de man die ook aandacht wil. Ik vind ze geen leven hebben, waar is de tijd voor henzelf? Ze zijn altijd maar bezig met een ander. En dan na al die jaren zorgen en jezelf wegcijferen gaat het huwelijk alsnog stuk, maar liefst 1 op de 3 huwelijken gaan stuk. Ik snap niet wat mensen zich aandoen als ze gaan trouwen. Mocht ik ooit iemand tegenkomen die me echt van mijn stuk brengt, zou knap zijn na 11 jaar, dan gaan we leuke dingen doen als we dat willen maar we gaan niet samenwonen en ieder houdt zijn eigen leven en huisje.
Ik krijg echt het idee dat je enorm negatief en verbitterd tegen relaties en vrouwen met relaties aan kijkt?
Sta jij uberhaupt wel open voor het feit dat er ook echt leuke en fijne relaties bestaan? (zoals je andersom wel verwacht dat mensen open staan voor het feit dat je alleen ook gelukkig kan zijn)
Ik vind het nogal bizar om bij voorbaat al te bedenken dat je huwelijk stuk kan lopen, dat een partner jouw leven overneemt of dat je geen idee meer hebt wie je zelf bent en wat je zelf wil? Waarom zou je dat laten gebeuren? En waarom denk je dat dat uberhaupt gebeurt?
En vrouwen die van hot naar her rennen, huishouden moeten doen, moeten koken, afspraken moeten nakomen en dan ook nog (bij gods gratie) aandacht aan hun man moeten geven? Dat is maar net een invulling die je zelf kiest en die is in het geheel niet standaard voor een relatie.
Een relatie kies en maak je zelf he, die word je niet opgelegd. Die kun je zelf invullen zoals je wil.
Zo heb ik bewust gekozen voor een man die geen kinderen heeft en wil en die niet doet aan familiebezoeken en sociale verplichtingen omdat ik daar zelf ook niet van ben. Conclusie; onze avonden en weekenden zijn altijd leeg, zonder afspraken en verplichtingen en zonder geren van hot naar her en wij bedenken als we wakker worden waar we wel of niet zin in hebben, zowel samen of alleen.
Overigens ben ik ook jarenlang single geweest, waarvan de eerste periode ook heel bewust. Had je me toen naar relaties gevraagd had ik wellicht hetzelfde geroepen als jij, ik was namelijk ook gelukkig in mijn uppie. Ik kan nu in alle eerlijkheid zeggen dat mijn leven nu nog leuker is en dat mijn leven echt verrijkt is.
Ook prima lijkt me, beide invullingen zijn helemaal prima zolang het naar wens is van degene die het leeft.
Geplaatst: 28-10-18 16:40 
. Ik vloek grover en veelvuldiger dan de meeste bootwerkers, dus nee mij vragen ze dat soort dingen niet hoor...
