Susannah92 schreef:Omdat een hoop dingen die hier genoemd zijn typische voorbeelden zijn van taalverandering. Je moet een taal zien als een levend organisme, iets wat constant evolueert. "Hun hebben" is hier misschien nog wel het mooiste voorbeeld van. "Zij" is iets wat té ambigue is in de Nederlandse taal. Er is onderzoek gedaan naar dit fenomeen en uit dat onderzoek is gebleken dat sprekers van het Nederlands tegenwoordig een onderscheid maken tussen "hun" en "zij". "Zij" of "ze" is vaak te dubbelzinnig, en een taal ontwikkelt zich om zo efficiënt mogelijk te zijn. In een zin als "Zij gingen naar buiten" is het niet te zien of het gaat om een groep meisjes of een groep jongens én meisjes. Bij "Hun gingen naar buiten" is het duidelijk dat het om jongens én meisjes gaat (in een context van een gemengde groep natuurlijk). "Ze" wordt ook vaak gebruikt om voorwerpen aan te duiden, terwijl het bij "hun" overduidelijk om mensen gaat.
("Hun hebben" is trouwens iets wat al sinds 1900 gebruikt wordt, en waarschijnlijk al eerder)
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het zelf ook verschrikkelijk. Maar achter elke taalergernis die hier geplaatst wordt zit vaak een hele duidelijke oorzaak.
En nu hoop ik dat ik zelf geen taalfouten gemaakt hebt, want dan sta ik ongelooflijk voor l*l :')
Ik vrees van wel, want het is ambigu, niet ambigue


Overigens ben ik het niet met je eens dat het bij 'hun gingen naar buiten' duidelijk om een gemengde groep gaat. Het wordt althans in mijn omgeving ook gerust voor alleen jongens of alleen meiden gebruikt. Maar misschien bedoelde je dat anders dan het er staat?