Ailill schreef:Lief,
Wat ben je sterk! Wat heb je al veel meegemaakt, wat ben ik trots op je omdat je er nog bent. Wat ben je stoer, steeds maar meer willen en nooit genoegen nemen met wat je nu kunt, wie je nu bent.
Wat ben je eigenwijs, met al die beelden in je hoofd van wie je graag zou willen zijn, van wie je graag had willen worden. Wat ben je mooi, omdat je nooit wilt opgeven maar oh, wat ben je koppig, ik zou zo graag willen dat je het niet ziet als opgeven. Accepteren, ik blijf het tegen je zeggen, accepteren is niet hetzelfde als opgeven. Pas wanneer je het accepteert zoals het is kun je er iets aan veranderen, wist je dat? Wist je dat het geen zin heeft om er tegen te blijven vechten, dat het daarmee niet verdwijnt? Heb je door dat het niet werkt, doen alsof het er niet is? Het is er, dit is je leven en je kunt het nooit echt gaan leven met je kop in het zand.
Wat ben je goed in jezelf voor de gek houden, lief, en het spijt me dat ik het zeg. Wat ben je goed in mooie woorden aan de muur hangen en op je lijf tatoeëren en wat ben je goed in het hopen dat het genoeg is. Maar als je niet ‘practice what you preach’ hou je toch alleen jezelf maar voor de gek? Mooie woorden zijn maar dat, mooie woorden. Daden daarentegen, die laten zien wie je bent.
Wat vind ik het verschrikkelijk, om je elke keer weer te zien vechten tegen de tegenslagen en teleurstellingen. Wat doet het me pijn als je zegt: “dat heb ik natuurlijk weer”, of wanneer je zegt dat je pas gelukkig kan zijn op het moment dat je nog meer kunt, nog meer hebt, nog meer bent. Wat vind ik het moeilijk om te zien hoe je soms gevangen zit, in je eigen lichaam en in je eigen geest. Wat wil ik je graag helpen als ze weer eens met je aan de haal gaan, ik wil zo graag dat je gelukkig bent.
Wat ben je krachtig, dat je zelfs nadat het leven niet is geworden wat je ervan had verwacht op zoek gaat naar nieuwe uitdagingen, manieren om te groeien. Wat ben ik fan van mensen die altijd blijven zoeken naar manieren om te groeien, dus ja, ik ben ook fan van jou.
Maar oh, wat maak je me soms boos. Wat maak je me soms boos als je weer blijft hangen in het verleden en alle dingen die zijn gebeurd. Ik begrijp het wel, maar ik zou zo graag willen dat je het los laat omdat je er toch niks meer aan kunt veranderen. Wat zou ik het stoer vinden als je ooit kunt zeggen dat je dankbaar bent voor alles wat er is gebeurd, omdat het je heeft gemaakt tot wie je bent. Ik zou zo graag willen dat jij, net als ik, trots kunt zijn op jezelf, op hoe ver je bent gekomen en op de persoon die je nu bent.
Wat zou ik soms graag willen dat je elk moment van je leven beleeft als een wonder, niet alleen de uitzonderingen ‘wanneer het een keertje kan’. Wat zou ik graag zien dat je altijd gelukkig bent – wat zou het fijn zijn als je zou beginnen te geloven dat het kan, altijd, in ieder geval in je basis, gelukkig zijn. Dat het niet een voorrecht is die bewaard wordt voor de mensen die het verdienen maar dat het voor iedereen voor het oprapen ligt. Je hoeft alleen maar je ogen open te doen.
Wat zou ik graag meemaken dat je vrede sluit met het leven. Dat je stopt met je verzetten tegen alles wat het nog in petto heeft voor je, maar dat je voor je durft te laten gebeuren. Dat je besluit dat je het verdient en dat je daarna eindelijk kunt ontspannen.
Wat zou ik graag willen dat je elk moment tot in de uiterste hoekjes proeft en ervaart, inademt en voelt tot in je kleinste puntjes van je lijf. Wat zou ik graag willen dat je je lijf niet meer afstoot omdat je het niet knap genoeg of niet sterk genoeg of niet dun genoeg of niet flexibel genoeg vindt, maar dat je het leert te omarmen en dat je inziet dat het je kan helpen voelen hoe het leven voelt. Wat zou het mooi zijn als je kunt inademen en kunt voelen dat je leeft, niet? Dat je je hart kan voelen kloppen, gewoon op elk gegeven moment. Wat zou het mooi zijn, niet?
Wat zou ik het stoer vinden wanneer je jezelf zo goed leert kennen dat je niet zomaar meer alles gelooft wat er in je hoofd opkomt maar dat je onderzoekt waarom het er is. Wat zou ik het stoer vinden als je stopt met jezelf te willen bewijzen, je bent prachtig en meer dan goed genoeg zoals je bent.
Wat ben je een mooi mens, lief, en wat is het jammer dat je het zelf niet ziet. Wat ben je bijzonder, omdat je er bent en omdat je jezelf bent. Wat ben je sterk, en wat hou ik van je.
Wat hou ik van je.
Ik hou van je, lief, wanneer ga jij ook van jou houden?
Wou hier nog even op reageren, wat een super mooie brief en super mooi verwoord!
Geplaatst: 05-04-15 01:02 
(behalve via Pb, dat vertrouw ik wel). 
