Nikki schreef:Ben ik dan de enige die dit alles heel egoistisch vind?
Over het stripje.... je kunt mensen niet kwalijk nemen dat ze je niet begrijpen.. het is een andere wereld.
En de 2 boven mij... excuse me... maar je kiest er zelf voor om met deze mannen te zijn.
Je weet wat dat in houd...
Hou ajb op met dat IK ben zielig en IK dit en IK dat...
Denk eens aan je vent. Die doe iets waar hij echt voor wilt gaan. En daarnaast probeert hij jou ook nog eens gelukkig te maken!
Je hebt er enerzijds begrip voor als hij moe is en niets wilt doen? Ach hou op zeg!
Ga lekker iedereen pleasen, en vooral niet aan jou EN je partner denken.
Sorry hoor, dit gekots moest er echt even uit.
Wat een egoisme en arrogantie zeg! Bah!!!!!
Zo, ga je lekker?
Ik zeg niet dat ik het mensen kwalijk neem dat ze me niet begrijpen? Maar het kan wel frustrerend zijn als mensen klagen over iemand die 2 nachten weg is terwijl 'wij' veel meer en langere periodes meemaken. Betekent niet dat ik die mensen gelijk in de haren vliegen, maar wel dat ik even diep zucht als ze bij mij om advies komen vragen als hun vriend een weekend weg is.
Daarnaast vind ik het 'kiezen' voor zo'n man vrij relatief. Zou makkelijk zijn als je kon kiezen en gevoelens geen rol zouden spelen. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit een militair wilde, puur omdat ik met een militair als vader ben opgegroeid, en dat niet altijd even tof vond. 'Helaas' ben ik er toch verliefd geworden op eentje, en dan ga ik niet alle leuke dingen aan iemand of alle leuke dingen in een relatie aan de kant schuiven puur omdat hij militair is. Maar dat betekent voor mij wel dat ik sommige dingen minder vind en vind IK dat ik daar best af en toe met lotgenootjes over mag klagen. Vrienden en familie horen mij hier nooit over, en problemen bespreken mijn vriend en ik met elkaar, maar ik was toch even in de veronderstelling dat dit topic hiervoor is aangemaakt. Dus het IK ben zielig en IK dit en dat, het kan aan mij liggen maar ik dacht juist dat dit een heel klein stukje Bokt is waar we even lekker ongestoord en zonder erover te worden veroordeeld over mogen klagen en zeuren en kletsen.
Mijn vent doet zeker iets waar hij echt voor wilt gaan, maar ik ook, en dan vind ik er wel wat van dat ik misschien straks moet inleveren op dingen in mijn leven, puur voor zijn carrière. Want hij levert toch ook niet in voor de mijne? Waarom is daar zo'n ongelijkheid en moeten wij als vrouw (of de mannen bij een militaire vrouw) dat maar 100% steunen zonder te morren? Hij probeert mij volgens mij niet gelukkig te maken met zijn carrière, want die had hij al een paar jaartjes voordat we elkaar leerden kennen, en hij zou mij gelukkiger maken met een carrière in de burgermaatschappij. Ik zou dit niet van hem verlangen, maar dat hij mij zo gelukkig maakt, nou nee. Betekent niet dat ik daar mijn relatie voor ga opgeven, want er zijn genoeg geweldige en leuke kanten aan hem.
Citaat:
Je hebt er enerzijds begrip voor als hij moe is en niets wilt doen? Ach hou op zeg!
Ga lekker iedereen pleasen, en vooral niet aan jou EN je partner denken.
Dit stukje snap ik niet? Vind je dat ik er juist geen begrip voor heb, of wat bedoel je? Bedoel je het tweede sarcastisch?
Om de openingspost nog even te quoten:
Sincere schreef:Ik heb nu een aantal maandjes een relatie met een militair bij de Landmacht. Naast de voordelen (leuk lichaam, leuk pak, leuk uitziende collega's), ondervind ik ook veel nadelen..
Ik zie hem alleen in het weekend, ma t/m vrij zit hij op dr kazerne, hij leeft echt in een militairen wereldje waar ik niets van snap. Zijn vrienden bestaan vooral uit zijn collega's, waar hij een speciale band mee heeft maar dus ook hun werk taaltje en gewoontes. Hij leeft voor zijn werk.
Uiteraard ben ik erg blij voor hem dat hij gelukkig is met zijn baan, maar toch maakt het onze relatie onzeker.
Zwanger worden, alleen voor kinderen zorgen, altijd alleen zijn, de gevaren van uitzendingen... Hoe moet ik dit voor mij gaan zien?
Uiteraard praat ik hierover met vriendlief, hij baalt er zelf ook van.
Zijn er op bokt nog meer vrouwen van militairen die hier tegen aan lopen? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en hoe jullie hiermee omgaan!
Dus volgens mij is dit topic nog altijd nog altijd een lotgenoten topic, kunnen we hier de voordelen, maar óók de nadelen bespreken. Dat jij daar van gaat kotsen en dat egoïstisch en arrogant vindt, vind ik dan weer een beetje jammer. Ik ga mezelf niet wegcijferen in mijn relatie, ongeacht het beroep van mijn partner. Dus zoek ik een manier om met alles om te gaan, en zoek ik 'lotgenootjes' om lekker tegen weg te kletsen.
Dus ik denk dat als je dit soort posts in dit topic belachelijk vindt, je misschien in het verkeerde topic zit, want voor zolang als ik meepraat gaat het hier vaak over de nadelen en hoe eenieder daar mee omgaat, aan het hebben van een partner die militair is.