Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-06-13 20:11

Geplaatst: 15-06-13 20:11

zo zeg.. die is grof! Was je vader daarbij dat ze dat zei? vast niet.. pffff

**Geplaatst**: 15-06-13 20:21

Geplaatst: 15-06-13 20:21

Ja, maar mijn (onze) vader heeft niet voor ons gekozen en is dat ook niet van plan om te gaan doen.
Voorbeeldje ook; in de zomer hebben wij altijd alle deuren open om te luchten, toen ik afgelopen zomer een keertje naar bed wilde gaan en de trap afliep, hoorde ik mijn stiefmoeder mijn naam zeggen en ben ik gaan zitten luisteren. Heb toen m'n zus (kaitlyn) erbij gehaald en nou, wat er allemaal over mij (ons) werd gezegd.. We waren vreselijke kinderen, ongemanierd, lui, vervelend, aanstellers, hadden nooit wat meegemaakt, ik deed helemaal niks in mijn leven en het was m'n eigen schuld dat ik zou blijven zitten (terwijl ik écht heel hard leerde, maar het VWO gewoon teveel was voor me) etcetc. Toen ik hier achteraf heel erg boos om werd, was het bij alles van "nee hoor, dat heeft ze niet gezegd", terwijl we letterlijk, woord voor woord, hebben gehoord wat ze over ons heeft gezegd.
Ze maakt ons ook zwart bij mijn broer zijn vriendin, mijn opa en oma (de ouders van mijn moeder!!) en iedereen gelooft haar, ze is vreselijk manipulatief en tja.. Uiteindelijk heeft mijn vader ervoor gekozen om haar ergens anders te laten wonen, het ging echt niet meer. Alleen maar ruzie en gezeur en dan was het altijd ónze schuld, nooit die van onze stiefmoeder, nee, altijd die van ons..

Maar sinds ze daar woont komt ze alsnog zo'n 4 nachten in de week slapen en is ze er misschien 1 of 2 dagen in de week niet. Er zit ook gewoon helemaal niets in het hele mens; geen humor, geen grapjes kunnen maken, geen plezier, geen spontaniteit.. Mijn moeder was zó levenslustig en dat ontbreekt bij haar gewoon totaal. Al mijn vader zijn andere vriendinnen hadden dat wel, natuurlijk wel anders dan dat m'n moeder was (duh, ik wil ook niet dat hij precies een zelfde iemand zoekt) maar dit is gewoon echt niet het type vrouw waar hij mee moet leven. Maar ja, het is zijn keuze..

Mijn vader had hiervoor een vriendin en haar dochter had een hekel aan mijn vader. Die vrouw heeft gekozen voor haar dochter en de relatie verbroken. Mijn vader zei toen al dat hij dat nooit zou doen. Nu is het verschil bij ons dus wel dat wij haar niet zomaar weg willen hebben- en dat die dochter van mijn vader zijn vorige vriendin gewoon aan het puberen was en het allemaal niet zag zitten en daarom maar dwars ging doen. Maar, hoe lief ik mijn vader ook vind, ik vergeef het hem echt niet dat hij niet voor ons wilt kiezen. Ben blij dat ik al 18 ben, kan ik binnen nu en een paar jaar het huis uit en hoef ik haar ook niet meer zoveel te zien haha.

Maar je kan je dus voorstellen dat we niet zo gek zijn op haar.

Vorig jaar zouden we op vakantie gaan met z'n allen, wij met z'n allen iets leuks uitgezocht, besluit ze uiteindelijk iets heel anders te boeken want "daar was ze ook ooit met haar eigen kinderen geweest" (zonder overleg hè), ik ben echt een vakantie mens maar ik vond het echt vreselijk en wil nu ook echt niet meer mee op vakantie. :')

**Geplaatst**: 15-06-13 21:22

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 15-06-13 21:22

Wat is zij ontzettend grof naar jullie toe zeg! En dan waarschijnlijk de onschuld haar zelve naar jullie pa toe? Hoe moeilijk ook maar ik zou proberen te accepteren dat jullie pa waarschijnlijk heel gelukkig met haar is, al komt hij er later misschien achter wat er werkelijk speelt en veranderd zijn mening hierover..

Ondanks dat mijn ouders gescheiden waren, heb ik ook erg veel moeite gehad de nieuwe vrouw van mijn vader te accepteren. 26 jaar jonger, Braziliaans (spreek na tien jaar in NL nog steeds slecht Nederlands) en een totaal ander persoon dan ik (enorm extrinsiek). Met veel dingen die er zijn gebeurd was ik het niet eens en kon ik mij niet in vinden, maar dat heb ik steeds maar weer geïncasseerd. Tot één hele grote ruzie. Daarna ben ik er maar gewoon niet meer op ingegaan. Daardoor is de band met mijn vader wel wat oppervlakkiger geworden, maar dat is dan maar zo. Scheelde ook wel enorm dat ik niet bij mijn vader woonde en woon! Dat doen jullie natuurlijk wel! Lastig hoor..

**Geplaatst**: 15-06-13 21:35

Geplaatst: 15-06-13 21:35

ThreeFingers schreef:
Bah, bah, bah, wat een heftige verhalen komen hier voorbij het roept veel bij me op, misschien eens goed om het van me af te schrijven..

Allereerst wil ik iedereen heel veel sterkte wensen!

Toen ik 5 was overleed mijn vader aan een schedelbasisfactuur na 6 weken in coma gelegen te hebben. Mijn moeder, mijn zus en ik bleven achter. Maar het verlies van de boeg van het gezin liet zijn sporen na, mijn zus ontspoorde compleet en ging aan de alcohol en drugs..... veel elende heeft dit veroorzaakt, mijn moeder was nooit hertrouwd en stond er dus alleen voor.
Mijn moeder was mijn alles mijn steun en toeverlaat mijn rots in de branding en ohw jee kwam niet aan mijn moeder.
Toen ze 51 was kreeg ze kanker in haar onderlip, een klein bobbeltje, maar die moest er wel uit, daardoor werd ze ze toch behoorlijk zwaar verminkt...maar het mocht niet baten ze kreeg uitzaaien naar haar lymfeklieren, bestralingen volgde...lymfeklieren in haar hals werden verwijderd. Met de gevolgen een tumor aan haar slagader in haar hals...een tikkende tijdbom.
Ze werd in het ziekenhuis verzorgt, Ik voelde me zo gefrustreedr en machteloos ( nog steeds ben ik verdrietig en woest ) ze wilde graag naar huis en ik wou haar thuis hebben en helpen verzorgen. Er kwam natuurlijk ook verpleging thuis. Ze had een vieze wond/tumor in haar hals die schoongehouden en verbonden moest worden.
Maar zoals ik al schreef "een tikkende tijdbom"
Op een avond we waren aan het eten en (mijn moeder lag in een bed in de woonkamer) hoorde ik iets kletteren en druppelen ik keek en terwijl ik dit typ krijg ik de krampen in mijn buik tranen lopen over mijn wangen het bloed spoot eruit, dit was verschrikkelijk. Alle szat vol tot op de muur je eigen moeder. Nooit zal ik vergeten hoe ze nog mijn naam zei...

Nooit heb ik dit een plekje kunnen geven, nog dagelijks vreet dit aan me

Heb in het begin van het topic gereageerd, en tot pagina 6 of iets gelezen maar deze sprak me heel erg aan. Wow, geen woorden voor zo.. Ik weet dat mijn moeder naar zeggen ook zo moet zijn overleden, ook de tumor aan de halsslagader en daar is dan iets geknapt en alles zat ook onder toen we haar vonden en dat vond ik al zo verschrikkelijk.. Maar dat jij dat hebt moeten zien en meemaken, weet dat ik niks voor je kan betekenen maar wil je alsnog heel veel sterkte wensen..

**Geplaatst**: 15-06-13 23:05

Geplaatst: 15-06-13 23:05

Ik wil iedereen die haar/zijn vader/moeder heeft verloren heel veel sterkte wensen! :(:)

Zelf heb ik nu al 5 jaar geleden m'n moeder verloren, ze heeft de leeftijd van 55 jaar behaald..
Der werd eerst kanker gevonden in de longen en dat is langzaam in een halfjaar tijd toch verspreid
naar alles rondom de Longen en wat der ook mocht zitten!

Uiteindelijk was het ook naar haar hoofd/hersens verspreid, en ze is op 11 Maart 2008 overleden in de woonkamer.
Ik mis der nog zeker iedere dag....En heb laatst nog een mooie lantaarn bij haar graf neer gezet met 4 kaarsen der in.

**Geplaatst**: 16-06-13 02:22

Geplaatst: 16-06-13 02:22

Hè wat veel narigheid toch... Sterkte iedereen :(:)

Maar wel fijn een plek te hebben om een beetje te kunnen praten met anderen erover.

Ik heb mijn vader 3,5 jaar geleden verloren aan kanker. Ik was toen 22 en hij was net 58. In September kwamen ze er achter dat hij kanker had en 20 December (2009) heeft hij voor euthanasie gekozen (hij had het verste stadium kanker en het sloot steeds verder om zijn darmen, er viel niks meer te behandelen helaas). Ik woonde in die tijd nog 4 uur met het OV van mijn ouders vandaan dus kon alleen in de weekenden naar ze toe, maar ik ging natuurlijk wel elk weekend die kant op. Ik was dol op mijn vader, en het voelde allemaal veels te vroeg, maar gelukkig hebben we wel altijd kunnen zeggen wat we dachten naar elkaar en hij was een levensgenieter en heeft ook eigenlijk alles wat hij heeft willen doen kunnen doen. We hebben ook nog in 2007 met zijn tweeën een reis door Kenya gemaakt met een huurauto en een tentje, een herinnering die me nu enorm dierbaar is.

Ik denk nog regelmatig aan hem, maar heb gelukkig niet meer zo'n last van spontane verdrietigheid en pijn als in het begin. Maar ik vind het nog wel fijn om over hem te praten en de leuke herinneringen aan hoe hij was naar boven te halen. Het voelt toch alsof een stukje van hem gewoon altijd bij me, dus écht weg zal hij nooit zijn.

Mijn moeder heeft sinds kort een vriend. Hoewel het wel even wennen is dat langskomen niet altijd uitkomt (het bleef toch m'n tweede thuis bij m'n moeder), ben ik erg blij voor haar want de verliefdheid doet haar goed

**Geplaatst**: 16-06-13 09:05

Geplaatst: 16-06-13 09:05

Angeliquee18 schreef:
Ben in ieder geval "blij" om te lezen dat het normaal is...
Begon echt aan me zelf te twijfelen of het nog wel helemaal goed ging..
Het lijkt inderdaad ook alleen maar erger te worden het gemis..
Morgen is ook weer zo'n k*t dag..
Maar we moeten toch door met z'n alle....

Mijn moeder lééft nog (uitgezaaide kanker, dus niet lang meer).... en ik heb al moeite om me te concentreren op school en dat als ik m'n moeder zie ofzo bijna te gaan huilen. En om me naast heel blij te voelen als we iets leuks doen (al is het maar zoiets simpels als samen op de bank tv te kijken) om me dan ook intens verdrietig te voelen omdat ik wéét dat dit momenten geteld zijn. Ik wil niet eens weten hoe ik me voel als ze er straks echt niet meer is. Dus, die 7 maanden, dat is echt niks. Het zal misschien wat dragelijker worden naar mate je ouder wordt, maar het zal áltijd iets zijn wat je met je meedraagt.

Iemand vroeg trouwens over het als m'n vader (in mijn geval) met een nieuwe vrouw 'thuiskomt'. Mijn vader en moeder zijn nu gewoon nog samen, zo'n 30 jaar getrouwd, geweldig huwelijk en ze houden zielsveel van elkaar, m'n vader gaat er ook echt aan onderdoor. En ik zou het zeker moeilijk vinden mocht hij ooit met een nieuwe vrouw thuiskomen, maar ik zou 't 'm wel gunnen dat hij weer gelukkig is. Al kan ik het me eigenlijk niet voorstellen dat hij nog ooit met een andere vrouw zou kunnen of willen zijn. Maar als hij er gelukkig mee is, dan ben ik blij voor hem, want dat gun ik 'm.

**Geplaatst**: 16-06-13 09:37

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 09:37

Maartje1990; Ik kan je alleen maar aanraden om nog zo veel mogelijk te genieten nu het nog kan samen.

**Geplaatst**: 16-06-13 09:44

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 09:44

Ik ga daarin geheel met pluklief mee! In de tijd dat mijn moeder ziek was, waren er geregeld momenten dat ik goed nieuws kreeg (diploma gehaald, rijbewijs op zak, aangenomen op nieuwe opleiding etc.), toch heb ik hier nooit van kunnen genieten op dezelfde manier dat 'anderen' dat doen. Iedere keer als ik namelijk goed nieuws had, kreeg mijn moeder slecht nieuws.. Ik haalde mijn diploma op het moment dat mijn moeder te horen kreeg dat de kanker ook in haar botten zat. Ik haalde mijn rijbewijs op een moment dat mijn moeder te horen kreeg dat ze uitbehandeld was en nog maar een jaar had.. Ga zo maar door.. Ondanks dat mijn moeder er vaak niet was als ik thuis kwam met van dat goede nieuws, probeerde zij er met hulp van haar vriendinnen altijd wel wat leuks voor mij te maken. Het was moeilijk. Ik had het zo graag op een directe manier met haar willen vieren, maar dat zat er gewoon niet in.

**Geplaatst**: 16-06-13 11:22

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 11:22

Ja echt probeer te genieten van wat jullie nog kunnen met en voor elkaar! Mijn moeder zou nog een maand of 4-5 hebben maar heeft de 7 weken niet eens gehaald. Ondanks dat we veel gepraat en geregeld hadden is (en zal nooit zo zijn) is niet alles gezegd, heb zelfs geen afscheid kunnen nemen, ze had immers nog zo veel weken. -O-

En ze voelde zich nog "goed" en had nog van alles in dr agenda geplanned voordat ze echt ziek zou worden of uitval zou krijgen. Neem fotos vertel dingen, en zeg vooral wat je voelt Straks kan het niet meer. Niets uitstellen dus! Als je haar midden in de nacht een kusje wil geven doe het meid..echt

**Geplaatst**: 16-06-13 11:31

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 11:31

Inderdaad, genieten nu het nog kan.

Mijn moeder gaven ze nog een paar dagen. Na een dag was ze er al niet meer. Ik heb die avond dat we het hoorden nog afscheid genomen voor mijn gevoel (mijn oudste broer ook, alsof we aanvoelden dat dit al het einde was) de rest heeft dat gevoel niet.

**Geplaatst**: 16-06-13 13:03

Geplaatst: 16-06-13 13:03

Ik heb een dag of wat voor mijn vaders dood gezegd, dat ik van hem hield. Wij waren nooit zo zeggerig op dat gebied. Ik moest ook echt even moed verzamelen en zie nog mijn vader ongemakkelijk kijken. Ik dacht ook echt: nou dat ging lekker

Maar was wel blij dat ik het gezegd had. De dag er op pakte hij mijn hand en zei: mijn lieve kind..... Mooiste cadeau wat ik me nu nog kan wensen.
Dus zeg alles, hou elkaar veel beet, creëer je eigen mooie herinneringen.

**Geplaatst**: 16-06-13 14:58

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 14:58

Wil aan diegene die hun vader, op wat voor manier dan ook, niet meer in hun leven hebben, vandaag toch wat extra sterkte wensen. Het zijn toch dagen die wat moeilijker kunnen zijn. Veel mensen in de omgeving die extra aandacht aan hun vader willen gaan besteden..

**Geplaatst**: 16-06-13 15:09

Geplaatst: 16-06-13 15:09

Ik heb inderdaad ook echt nog alles tegen me vader gezegt en gevraagd, echt de stomste dingen. Maar ik ben er nu wel heel blij mee. Ik waakte over mijn vader de laatste nachten, ik heb hem toen ook gevraagd of hij bang voor de dood was ect. Ik vond dat op dat moment wel heel prettig. Voorral de laatste nacht heb ik veel gezegt. Dat ik van hem hield en ontzettend trots op hem was. Maar dat het we er samen ook over eens waren, dat het zo niet verder kon. De volgende ochtend heb ik dan ook besloten dat die mocht gaan slapen..
Het mooiste vond ik toen nog, hij lag op ze bed, ik liep er langs, hij stak ineens ze armen uit, voor een knuffel, nog even hielden we elkaar goed vast.. Dat was ook de laatste moment dat hij wakker was.. pff dat vergeet ik nooit meer..
Toen hij dood ging zat ik er naast, nog heel eventjes keek ik hem aan, m'n laatste woorden waren dan ook, "ga maar papa, het is goed zo" en weg was die...

Deze foto heb ik gemaakt een paar uur voor dat hij overleed, hij sliep hier al,
zijn hand en mijn hand.. die hangt ook op canvas op de allergrootste maat in mijn kamer.
https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/465493_10200097693153390_1049239190_o.jpg

**Geplaatst**: 16-06-13 18:45

Geplaatst: 16-06-13 18:45

Maartje1990, ik ga ook met pluklief mee... Geniet nog zoveel je kan van elkaar. En geef je verdriet ook een plekje.

Mijn ouders waren trouwens ook 30 jaar getrouwd en zielsgelukkig met elkaar, maar toch kan ik het wel een plek geven dat mijn moeder na een paar jaar weer een relatie heeft. Ik zie die man ook absoluut niet als vervanger van mijn vader, en weet dat mijn moeder dat ook niet doet. Ik heb haar juist verteld dat ze zich niet schuldig hoeft te voelen o.i.d. toen ze weer toe was aan een nieuwe liefde; mijn vader zou ook graag willen dat ze gelukkig is en van het leven geniet, en verder gaat. Ik vergelijk het zelf een beetje met het weer nemen van een nieuw dier als de vorige is overleden (natuurlijk is het wel anders, maar het gevoel erachter); het is geen vervanging, er is voldoende plek voor allebei.

K_im schreef:
Wil aan diegene die hun vader, op wat voor manier dan ook, niet meer in hun leven hebben, vandaag toch wat extra sterkte wensen. Het zijn toch dagen die wat moeilijker kunnen zijn. Veel mensen in de omgeving die extra aandacht aan hun vader willen gaan besteden..

De vaderdagen zijn gelukkig wel makkelijker geworden. Het eerste jaar na zijn dood vond ik vaderdag echt verschrikkelijk, omdat je een maand lang geconfronteerd wordt overal dingen over en voor vaders... -O-

**Geplaatst**: 16-06-13 20:27

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 20:27

Hier een hele rare dag erop zitten. Woon vandaag een jaar echt samen en de eerste vaderdag zonder papa! Echt een dubbel gevoel. Eerder bestonden deze dagen altijd uit rennen en vliegen, nu heb ik de hele dag gehangen en zijn we eind van de middag naar mijn schoonvader gegaan. Had er in de aanloop naar vaderdag niet zo'n moeite mee, maar merk dat ik het er vandaag toch zwaar mee heb!

@ angelique... Wat onwijs mooi dat je het nog zo met hem afgesloten hebt en alles hebt kunnen zeggen wat je wou. En die foto, die geeft zelfs voor een vreemde jullie band weer. Snap goed dat je die in je kamer hebt hangen.

Zelf ben ik nog steeds op zoek naar iets waar ik een klein beetje as van papa kan doen, maar vind dat zo lastig. Iemand hier nog tips daarvoor?

**Geplaatst**: 16-06-13 20:32

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 20:32

Misschien een hanger voor aan een ketting?

**Geplaatst**: 16-06-13 20:38

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 20:38

Ik had het er vandaag idd ook zwaarder mee dan verwacht..
Snap dat het een dubbel gevoel is anniekskie,
Ik heb miin vader in een ashanger gedaan, die heb ik om mijn nek,
Ben er elke dag blij mee

**Geplaatst**: 16-06-13 20:43

Geplaatst: 16-06-13 20:43

Ik had vorig jaar mijn 2 overgrootoma's verloren

. En ja ik vind het bijzonder dat ze er toen nog waren.

**Geplaatst**: 16-06-13 20:46

Geplaatst: 16-06-13 20:46

Dat vind ik persoonlijk niet fijn, heb er wel naar gekeken, maar na het verhaal van mijn moeder dat ze zo de as van mijn opa is kwijtgeraakt vind ik dat niks. Wil graag iets wat ik bij zijn foto kan zetten, maar niet echt urn achtig is. En ook wel weer bij papa past. Vind het zo lastig.

**Geplaatst**: 16-06-13 20:51

Geplaatst: 16-06-13 20:51

http://www.asbedels.nl/overzicht-ashangers.asp
Ik heb mijn ashanger van deze site, onwijs goed materiaal

Ik heb dan rvs genomen, die zijn heel stevig,
Ik heb hem wel dicht laten kitten, omdat het anders met douchen niet goed gaat...
Ook heb ik hem in een urn, en we hebben nog as over..
Heb m'n ketting ook met extra slotjes nog steviger gemaakt..

**Geplaatst**: 16-06-13 21:41

Geplaatst: 16-06-13 21:41

Angeliquee18 schreef:
http://www.asbedels.nl/overzicht-ashangers.asp
Ik heb mijn ashanger van deze site, onwijs goed materiaal
Ik heb dan rvs genomen, die zijn heel stevig,
Ik heb hem wel dicht laten kitten, omdat het anders met douchen niet goed gaat...
Ook heb ik hem in een urn, en we hebben nog as over..
Heb m'n ketting ook met extra slotjes nog steviger gemaakt..

Ik ben inderdaad ook aan het kijken voor een hanger

.
Wij kregen van de week een brief van de uitvaartgebeuren.. Het kost gewoon 121 euro enkel om de as van papa op te halen..
Belachelijk..

**Geplaatst**: 16-06-13 21:45

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 21:45

Ja bizar is dat he die prijzen, daar ben ik me ook een hoedje van geschrokken...
Mijn vader was niet verzekerd, dus dat was helemaal leuk.....

**Geplaatst**: 16-06-13 23:02

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 16-06-13 23:02

Ik heb een hanger in de vorm van een hartje met een foto van mij en mijn vader erin. Ik wilde mijn vader zijn as graag bijelkaar houden, en daarom heb ik niet gekozen voor een as hanger. Mijn vader wilde dit zelf ook niet. Hij wilde uitgestrooid worden op het veld van het crematorium en dat is ook gebeurd. Onder een mooie boom met veel takken. Zodat 'hij droog zou blijven' als het ging regenen.

**Geplaatst**: 17-06-13 05:50

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 17-06-13 05:50

Toen mijn vader overleden was is hij ook verstrooid op het gras van het crematorium. Daar heb ik het altijd moeilijk mee gehad, mij was niks gevraagd, ik was een puber. Nu hebben mijn moeder en ik dat best goed doorgesproken en van haar hoefde het dus niet zo maar ze heeft wel aan iedereen gevraagd of ze wat wilde. Mijn nichtje heeft dus een armbandje en verder wilde ze verstrooid worden in "haar" bos, waar ze uren met haar honden heeft gewandeld. 14 juli gaat dat gebeuren. Ik wil eigenlijk ook wel iets van een urntje maar aan de andere kant trek ik dan mijn moeder uit elkaar, dat past niet in mijn beleving. Dus ik ga voor het compleet uitstrooien.. ik wil haar niet "uit elkaar rukken" . Klinkt misschien wat raar maar zo voelt het voor mij.