Nu had ik dit weekend echt een enorme ergernis, die natuurlijk leuker wordt als ik 'm hier deel

Ik heb een onderdeken te koop, nieuwprijs €65, mag weg voor €35. Ongebruikt, in de verpakking, vrij gekend merk (Horseware). Ik had er goede hoop op

Kreeg ik een mailtje met de vraag wat de maat van het deken is, is het een 185 voor een groot paard?
Ik antwoord netjes met een mail waar ik verwijs naar de matentabel voor Horseware - beter kan je het niet hebben. Onderlengte, ruglengte, in cm, in inch, en hoe je moet meten.
Krijg ik onmiddelijk antwoord terug: ja, maar 185 staat daar niet tussen.

Antwoord terug: ja, maar, ik heb nu een BR deken 185, komt dat overeen?
Ik antwoord, nog steeds netjes: ik raad je toch aan te gaan meten.
Nou goed, dat zou ze uiteindelijk gaan doen.
Dag later krijg ik een mail: bovenlengte van haar paard is 120cm, of ik de deken niet eens wil meten.

Ik zit te denken hoe ik haar nu beleefd duidelijk moet maken om toch de tabel naast haar metingen te leggen - dit gaat namelijk helemaal niet passen volgens de tabel, en te melden dat ik het deken liever niet uit de verpakking haal.
Nu ik het teruglees valt het wel mee, maar ik had echt iets van: "waarom zo moeilijk doen?".
Verder had ik ook iemand die vrijdagavond een mail stuurde met de vraag hem te bellen i.v.m. een zadel dat ik te koop had. Eigenlijk vrij kort 'gelieve mij te bellen ivm het zadel'. Zaterdag kon ik niet, hele dag op show met de hond, maar zondag belde ik terug. Viel hij uit de lucht...
- 'Ja, u had gevraagd om u te bellen in verband met het Wintec zadel'
- "Ahzo, wanneer dan wel?"
- "Eh, afgelopen vrijdag"
- "oh, ja, ik heb al een nieuw zadel gekocht in de ruitershop, voor €299"
- "oh... Leuk, zo'n koopjes (mijn zadel zonder gebruikssporen gaat voor €350)"
- "Ja, maar ik ben nu bij de paarden, dus heb geen tijd om te bellen"
- "eh, okay, da-hag..."
Hij reageerde echt alsof ik hem lastig viel, terwijl hij toch echt zelf vroeg om op te bellen

Denk dat ik niet geschikt ben om tweedehands te verkopen
