Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-05-17 18:05

Geplaatst: 10-05-17 18:05

Joolien schreef:
Je merkt vaak wel dat enigst kinderen minder sociale vaardigheden hebben dan kinderen met broers en zussen. Merk wel verschil tussen vriendinnen die enigst kind zijn en niet. Zijn egoistischer

Dat mag je denken en of ervaren hebben.

Echter is er onderzoek naar gedaan die totaal het tegenovergestelde als uitkomst heeft.
Wanneer er in een gezin ruzie is, dan wordt dat vroeg of laat toch weer goedgemaakt. Ze kunnen elkaar niet uit de weg.
Zie wel vaker bijv in de supermarkt dat de 1 de ander om geen aanwijsbare reden pest (al dan niet een huilend kind tot gevolg en het broertje of zusje die totaal geen berouw toont en natuurlijk ontkent wat ik daarvoor zag gebeuren)
Wanneer een enigst kind ruzie heeft met een ander kind, dan komt dit niet vanzelf (met behulp van ouders) weer goed.
Kind heeft dus echt wat te verliezen wanneer deze niet goed samen speelt met een ander.
Echter heeft het natuurlijk ook te maken met opvoeding en karakter.

Mijn ervaringen zijn divers... Wel overwegend positief, maar ook enkele negatief.
Het komt volgens mij wel steeds meer voor.
Hier ook 1 kind.

**Geplaatst**: 10-05-17 18:08

Geplaatst: 10-05-17 18:08

Joolien schreef:
Je merkt vaak wel dat enigst kinderen minder sociale vaardigheden hebben dan kinderen met broers en zussen. Merk wel verschil tussen vriendinnen die enigst kind zijn en niet. Zijn egoistischer

Ik heb het juist andersom als enig kind. Gaf bijna alles weg want, zo had ik bedacht, dan bleven er in ieder geval vriendinnetjes komen om te spelen. Ik vind ruzie maken en voor mijzelf opkomen nog steeds moeilijk trouwens. Ik vind je post daarom ook erg generaliserend.

**Geplaatst**: 10-05-17 18:12

Geplaatst: 10-05-17 18:12

Wij hebben 1 kind, een dochter van 7. Is dat bewust? Ja en nee, ik wilde wel graag 2 kinderen. Maar de natuur besliste anders. En wij hebben daar vrede mee, hadden geen zin om de medische molen in te gaan en ons leven te laten leiden door de wens nog een kind te krijgen. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Volgend jaar word ik 40, en ik vind mezelf nu ook te oud voor een eventuele tweede. Het is ook nooit gaan kriebelen. Teken voor mij dat het de juiste beslissing is om het bij 1 te laten.

Onze dochter is sociaal en heeft veel vriendjes en vriendinnetjes. Ik heb niet het idee dat ze het mist dat ze geen broertje of zusje heeft. En als ze die wel had gehad was het ook maar de vraag of ze het er mee zou kunnen vinden. Wat je van een broer of zus leert kun je ook prima leren van vriendjes/vriendinnetjes, kinderen van vrienden van ons, of neven en nichtjes. Maar je kunt niet zoals met een broer of zus ongegeneerd slaande ruzie maken. Dat is echter een onderdeel van mijn jeugd dat ik graag gemist had

**Geplaatst**: 10-05-17 18:14

Geplaatst: 10-05-17 18:14

Ik kwam dit topic toevallig tegen, de eerste reactie die ik las was die van Joolien en ik dacht meteen 'bam die zit'. :')

Ik ben ook enig kind. Als ik de mensen om mij heen mag geloven ben ik letterlijk het tegenovergestelde van wat Joolien beschrijft. Ik denk dat het meer met de ouders en persoonlijkheid van het kind zelf te maken heeft dan met het feit dat dat kind toevallig geen broers of zussen heeft.

**Geplaatst**: 10-05-17 18:17

Geplaatst: 10-05-17 18:17

Ik vind het bijzonder moeilijk in te schatten.

Mijn broers en ik zijn nu als twintigers echt vrienden, die het erg leuk kunnen hebben samen (maar nog net zo goed kunnen botsen). Maar mijn vriend daarentegen heeft bijna 0,0 band met zijn zus. Ze gaan op een vrij afstandelijke manier met elkaar om.

Ik ken een enig kind die topmodel is geworden en erg gelukkig en ambitieus door het leven gaat,
maar ik ken ook een enig kind dat compleet labiel is. Als in erg aanhankelijk, bezitterig, een beetje egoïstisch en sociaal niet zo vaardig.

Het kan dus alle kanten uit, zoals sommige mensen zeggen: het hangt van de opvoeding af.

Wij hebben het nu zo leuk met ons drietjes (vriend, dochtertje en ik), dat ik mij afvraag of een tweede kind het niet onnodig moeilijker maakt. Nu hebben m'n vriend en ik in principe nog genoeg tijd voor onze carrière en hobby's. Maar anderzijds vind ik dat zo'n egoïstische reden (tov m'n dochter) om geen tweede kind te krijgen.

**Geplaatst**: 10-05-17 18:20

Geplaatst: 10-05-17 18:20

Sorry, vreselijk dit.

Dat men voor jou gaat bepalen hoeveel kinderen jij moet gaan nemen en anders is het zielig, kom op zeg. Dat vind ik heel erg onbeschoft.

Als jij 1 kind voldoende vind dan hou je het gewoon bij 1, het is beslist niet zielig.

Vrienden en of buurtkinderen zat om zich mee te gaan vermaken en de sociale vaardigheden op te doen.

En er zijn genoeg kinderen die niet enig kind zijn en die niet zo sociaal zijn.

Laatst bijgewerkt door Ragdollcat op 10-05-17 18:31, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-05-17 18:25

Re: Enig kind..

Geplaatst: 10-05-17 18:25

Een interessante opmerking las ik trouwens in een interview met een Amerikaanse psychologe:

ze haalde aan dat het hebben van minstens 2 kinderen iets is wat nog voortvloeit uit de ouderwetse opvatting van grootgezinnen. Grootgezinnen werden sterk door de kerk gepromoot en zitten bijgevolg als het ware in onze hersenen ingebakken.

Maar tijden veranderen, en volgens de cijfers zijn er steeds meer enig kinderen. Momenteel zijn dat er 1 op 11, een verdubbeling tegenover eerdere cijfers. Dat komt oa. door de individualisering van de maatschappij, en ook omdat vrouwen later beginnen met kinderen te krijgen.

Misschien is enig kind in de toekomst wel het nieuwe 2-kindsgezin (of toch even normaal)? De trend is er in elk geval wel naar.

**Geplaatst**: 10-05-17 18:27

Geplaatst: 10-05-17 18:27

Geen idee of het een trend wordt. Wij zijn toch wel een uitzondering met 1 kind. Niet alleen op school, maar ook in de rest van de familie en in onze vriendenkring. Maar wie weet zijn we juist wel heel erg hip idd

**Geplaatst**: 10-05-17 18:41

Geplaatst: 10-05-17 18:41

Babootje schreef:
Je leest hier veel verhalen. Veel voors en tegens. Als je broers en zussen hebt - voorop gesteld dat je het met elkaar kunt vinden - is dat natuurlijk heel fijn. Maar je weet niet van tevoren of je kinderen het wel leuk met elkaar gaan krijgen. De zorg voor ouders delen. Tja dat zou natuurlijk mooi zijn, maar dan moeten ze wel in de buurt blijven wonen natuurlijk. Ooit wel eens gekeken naar het familiediner.
Dan ben je blij dat je geen broers en zussen hebt. Je kunt er ook een hoop ellende van hebben hoor.

Ah, ik lees hier mijn eigen antwoord weer terug....
En inderdaad. Zorg voor mijn moeder hebben we nu. Die heeft haar schouder en bekken gebroken na een val met de fiets en zit nu in een verzorgingshuis. Er moest een hoop geregeld worden om haar heen. De was, de post (van haar eigen huis) contact met de zorg, de huisarts, de medicatie enz enz. Verder is mijn moeder ernstig ziek nu (zwaar bloedarmoede door interne bloedingen, voelt zich alleen, dementie is verergerd) Mijn broer niet in beeld en mijn zus komt 1 x pw een bakkie koffie met mijn moeder drinken. Ja dan merk je ook niet echt hoe ze eraan toe is.
Zorg delen, mn neus. Het komt toch vaak neer op degene die het meest in de buurt woont en die zich er het meeste van aantrekt.
Zegt mn zus paar weken geleden: je moet ook niet overal op ingaan. Vervolgens, doei ik ga lekker een week met de kinderen op vakantie. En o ja, die afspraak in het ziekenhuis, sorry, ik heb geen vrije dagen meer... -O-

Dus ja, of je in die zin zoveel aan familie hebt....

**Geplaatst**: 10-05-17 18:52

Geplaatst: 10-05-17 18:52

Het verschilt per familie. Ik denk dat het in ons gezin wel oké zit, toen mijn vader ziek werd hadden we echt wel iets aan elkaar. En nu mijn ouders een maand op vakantie zijn merk ik dat mijn grote broer mij wat vaker belt en ik mijn kleine broer :')

Maar goed, toen mijn vader in coma lag en het echt kiele kiele was ging zijn zus zonder iets te zeggen een week naar Spanje, want het werd haar te heftig 8)7

**Geplaatst**: 10-05-17 18:52

Geplaatst: 10-05-17 18:52

Ik heb dat dus bij mijn oma vanaf de andere kant gezien. Zij had 5 kinderen en het was zo verdeeld dat er elke dag bezoek was, om en om zeg maar. Als mijn moeder of vader in het ziekenhuis komt te liggen, is het verdeling tussen ik, ik en ik... -O-

**Geplaatst**: 10-05-17 20:54

Re: Enig kind..

Geplaatst: 10-05-17 20:54

Mijn vader is vrij jong ziek geworden en overleden. Ook toen heb ik geen broer of zus gemist eigenlijk. Ik heb hem verzorgd tot het eind en gelukkig verder wel veel familie gehad en mijn vriend waar ik steun aan had. Ik denk dat dat ook scheelt

**Geplaatst**: 10-05-17 21:02

Geplaatst: 10-05-17 21:02

Wij hebben bewust 1 kind.
Ik zou een vreselijk ongeduldige en ongezellige moeder zijn met meerdere.

Al die geweldige vooroordelen zijn lang en breed achterhaald dus daar ga ik niet eens op in. Bovendien zal het me echt een rookworst zijn wat men daar van schijnt te moeten willen denken.
(Ik mis een dikke vinger smiley

)

**Geplaatst**: 10-05-17 21:07

Geplaatst: 10-05-17 21:07

Het hebben van een (in mijn geval) oudere zus was vroeger best nog wel leuk, maar nu ben ik 17, zij 19 en wonen we allebei nog in het ouderlijk huis, ik roep al een jaar lang dat ik zo ontzettend graag weg zou willen omdat mijn zus me zoveel heeft geflikt en nog zó het "afhankelijke moederskindje" speelt en die veel aandacht van mij op aan het eisen is.. Het hebben van een zus is in mijn geval echt niet leuk... Als enig kind was ik waarschijnlijk een stuk minder onzeker (veel uitgelachen en 'dat is raar' gehoord van zus) en had ik hele lieve ouders, die door haar nu ook niet zo gezellig meer zijn.. Een 2e kind betekent écht niet altijd dat dat beter is

**Geplaatst**: 10-05-17 21:10

Geplaatst: 10-05-17 21:10

Ik ben enig kind, heb dat vroeger heel wisselend ervaren, thuis geen probleem maar op basisschool was ik het enige enigskind in de klas, hadden we veel broer en zus activiteiten etc en kon ik nooit echt meedoen.
middelbare school ging stuk beter, ik ben alleen echt een einzelgänger geweest en nogsteeds. Maar dat kan ik niet alleen op enig kind afschuiven.
Ik merk wel dat ik echt heel gek op mijn neefje ben, maar die woont aan de andere kant van het land.

Wel voelde ik mij erg alleen tijdens de scheiding van mijn ouders, en had ik toen iemand graag naast mij gehad. maar dat had ook net zo goed een vriendje of goede vriendin geweest kunnen zijn, maar die had ik toen helaas ook niet echt

Qua hoe verder als mijn familie oud word, tja mijn moeder heeft een broer maar nu mijn opa slecht ligt zie je hem bijna nooit omdat hij ver weg woont. dus dan heb je er ook niet veel aan. wel denken wij er nu al over na over praktische dingen zoals niet begraven ivm graf onderhoud bijvoorbeeld. en dingen op papier zetten voor later als in wensen

Over het algemeen ervaar ik het dus niet als vervelend op sommige evenementen of gebeurtenissen na
ik weet natuurlijk ook niet wat ik mis.
zelf hoop ik dat 2 kinderen mij gegund is later, maar ik zou niet in zak en as zitten als ik ook een ouder van een enig kind zou worden later.
Ik vind mijzelf zeker niet egoïstisch, ben eerder een te grote gever naar mensen toe dan een nemer. wel ben ik minder sociaal vaardig, maar dat zit meer in mijn karakter.

**Geplaatst**: 10-05-17 21:15

Geplaatst: 10-05-17 21:15

Ik heb 2 broers maar die spreek ik ongeveer 2x per jaar of zo.
Ik maak me eigenlijk veel zorgen om wie er voor mijn broer gaat zorgen als mijn ouders er niet meer zijn -O-

Ik was vroeger extreem verlegen en totaal niet sociaal. Ik ben ook best wel egoistisch te noemen

Ons enig kindje is super sociaal, totaal niet verlegwn en speelt echt met iedereen.
Op wat specifieke speeltjes na deelt ze gewoon al haar dingen en deelt ook aan iedereen eten uit.

**Geplaatst**: 10-05-17 21:20

Geplaatst: 10-05-17 21:20

Ik ben ook enig kind en ik mis het wel eigenlijk, een broer of zus. Mijn ouders zijn door een heftige scheiding gegaan en in die tijd miste ik wel iemand die het snapte. Mijn vriendinnen waren heel lief hoor, maar ze snapten het gewoon niet. Ook maak ik me wel druk over het moment dat mijn ouders overlijden. Ik heb een kleine, niet zo hechte familie dus dan blijf ik redelijk alleen over. Het is geen drama en het is ook niet zo dat ik er iedere dag aan denk of iets, maar in een ideale wereld had ik wel graag een broer of zus gehad.

Over egoïstischer etc. doe ik geen uitspraken. Dat ligt aan zoveel factoren.. Aan opvoeding, karakter van het kind zelf, omgeving etc etc. Beetje een dooddoener. Vind mezelf niet egoïstisch

Liet vroeger juist altijd iedereen voor op de glijbaan totdat mijn ouders zeiden kom Lau, ga jij nu eens.

**Geplaatst**: 10-05-17 21:30

Geplaatst: 10-05-17 21:30

Ik ben enig kind. Ik vind het prima zo. Ik weet natuurlijk ook niet echt wat ik mis maar in onze famillie toch alleen maar drama en gezeur tussen broers en zussen van mijn ouders. Het hebben van een broer of zus betekend niet dat ze ook met elkaar overweg kunnen.

Ik heb zelf altijd vriendjes moeten maken op vakantie en in de buurt, dus misschien ben ik daardoor juist socialer want ik moest wel als ik niet alleen met papa en mama wilde spelen de hele vakantie hihi.

Ben ik verwend? Vast wel, ik hoefde de aandacht van mijn ouders niet te verdelen en ook speelgoed en kleding kreeg ik natuurlijk nieuw. Nou was het absoluut niet zo dat ik maar alles kreeg waar ik om riep en zelf moest ik vaak genoeg sparen voor iets wat ik graag wilde. Echter kan ik niet ontkennen dat ik meer heb gekregen dan dat als ik een broertje of zusje had gehad. Dat is gewoon zo.

Ik kon ook altijd prima alleen spelen. Wel vond ik het vroeger erg leuk als ik bij een vriendin mocht logeren die uit een heel groot gezin kwam. Vond dat altijd geweldig maar vond het ook wel weer fijn naar huis te gaan en dan weer lekker solo te spelen.

Alles is opvoeding. Als je je kind (enig kind of niet) opvoed als een verwend nest, dan wordt het dat ook.

**Geplaatst**: 11-05-17 08:42

Geplaatst: 11-05-17 08:42

Sommige reacties in dit topic zijn toch echte dooddoeners

Ik ben zelf ook enig kind en ik ben net erg sociaal. Misschien soms een tikje egoïstisch maar dat zal ook wel wat aan mijn opvoeding liggen.

Als ik met vriendinnen over mijn (jonge) jeugd praat, komt er net meestal uit dat ik als enig kind minder aandacht kreeg dan mensen uit een gezin met 4 kinderen

Mijn ouders hadden het gewoon erg druk en ik heb vroeg voor mezelf leren zorgen. En dat vind ik echt niet slecht, ik ben een zeer zelfstandig persoon nu!

Overigens vind ik het sowieso vreemd dat andere mensen beslissen hoeveel kinderen je moet nemen. Laat je door niet door leiden TS!

**Geplaatst**: 11-05-17 10:23

Re: Enig kind..

Geplaatst: 11-05-17 10:23

Wij hebben 1 zoon, 16 jaar.
Middelbare school is duur met alle excursies.
Laatst is hij een week naar Elba geweest met school dat kostte €500.
Stel dat je nu 3 kinderen of meer hebt op de middelbare school, dat is niet te betalen.

In die zin is hij wel verwend. Eigen kamer, eigen computer.
Wel sociaal omdat als hij wilde spelen andere kinderen nodig had.
Ging al vroeg mee op vliegreis en naar restaurants.

**Geplaatst**: 11-05-17 11:09

Geplaatst: 11-05-17 11:09

Sunrise_ schreef:
Heel eerlijk, ik vond het (net als veel kinderen en tieners) vroeger nooit erg om enig kind te zijn. Nu ik in de twintig ben vind het soms wel erg jammer. De familieband wordt bij vriendinnen weer belangrijker, de zorg voor ouders gaat over een aantal jaar toenemen, etc.

Als het een troost is, dat kan ook heel anders lopen.

Mijn broer en ik waren als kinderen twee handen op 1 buik maar daar is nu niks meer van over. In tegendeel.

Het is uit respect voor onze ouders dat we elkaar niet in de haren vliegen als we in één kamer moeten zijn bij familie feesten.

Zo hoeft het niet te zijn maar het kán wel, en dan heb je nog niks aan een broer/zus.

Wij hebben van elkaar alleen de nadelen (door omstandigheden) maar geen van de voordelen.

Dus dan heb je er nog miserie van ook.

**Geplaatst**: 11-05-17 11:45

Geplaatst: 11-05-17 11:45

Ik was/ben tegelijkertijd enig kind en grote zus, mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was en bij mijn vader heb ik geen broers of zussen erbij gekregen (op 1,5 jaar 3 stiefzussen na), mijn moeder kreeg in haar volgende huwelijk nog een dochter en in haar huidige relatie kwamen er 2 stiefbroertjes bij.
Met geen van allen heb ik contact, de jongens niet omdat we vrijwel niets gemeen hebben, ze aan de andere kant van NL wonen en heel andere levens leiden en m'n moeders andere dochter niet omdat we onoverkomelijke moeilijkheden hebben onderling en ik het contact hierom heel bewust verbroken heb.
Ik vond het opgroeien met mijn moeders andere dochter verschrikkelijk, alles werd gejat en ik mocht het niet terugpakken, alles werd gesloopt, mijn kamer werd gewoon overhoop gehaald, ze maakte mij het leven op allerlei manieren zuur en heeft me later meer dan eens bewust besodemieterd.

Bij mijn vader was ik enig kind, ik vond het heerlijk, ook als ik langere tijd bij mijn vader was.
Ik hoefde niets te delen maar moest het ook niet flikken om inhalig te doen naar vriendinnetjes (die altijd meer dan welkom waren en net zo behandeld werden als ik) en kreeg wel veel aandacht maar relatief weinig in materiële zin.
Heb daar echt niets aan gemist, ik kreeg immers meer dan genoeg liefde en er was altijd fatsoenlijk eten en ruimte voor een extraatje 's avonds bij de film/tv alleen geen dure cadeaus of vakanties in het buitenland oid, wel betaalde hij de helft van mijn paardrijlessen toen ik die nog niet zelf betaalde.

Als ik eerlijk ben had ik liever volledig opgegroeid als enig kind.

**Geplaatst**: 11-05-17 19:03

Geplaatst: 11-05-17 19:03

Ik ben ook enig kind en heb nooit iets gemist. Ik kon heel erg goed met mijn nicht en die namen we altijd mee. Of vriendinnetjes en later vriendjes.
Echter mis ik wel de hele familie band en heb ik eigenlijk alleen nog een hele goede band met mijn moeder.
Mijn tante, oom, nichtjes etc doen allemaal hun eigen ding en leven hun eigen leven.
Mijn oma hetzelfde verhaal. Ik kom er zelden. Dat vind ik ergens ook wel erg prettig want ik kan al nauwelijks tijd vinden om op visite te gaan bij mijn moeder waar ik 1 of 2 keer per week op bezoek wil gaan.
De band met mijn vriend is fantastisch en vind het heerlijk om met hem samen te wonen. Als kind heb ik nooit iets gemist of me alleen gevoelt. Ik heb alles kunnen doen wat ik wilde en voelde me nooit benadeelt of achtergesteld.
Zelf zou ik ook niet zomaar aan meer dan 1 kind beginnen. Heb nu geen kinderen (ben startende ondernemer) en dat blijft nog een tijdje zo tot we eraan toe zijn. Maar liefst zou ik hooguit een tweeling willen in 1 keer bevallen haha.. Want ik denk dat ik het niet waard vind om een tweede keer door die hel te gaan (A).

**Geplaatst**: 11-05-17 19:18

Re: Enig kind..

Geplaatst: 11-05-17 19:18

Ik ben ook enig kind en ik vond en vind het heerlijk! Ik ben niet meer verwend als andere kinderen die wel broers of zussen hadden, ik kan prima delen en ik ben ook echt wel sociaal. Door dat ik geen broertjes of zusjes had moest ik wel andere kinderen op vakantie etc zoeken om mee te spelen en dat maakt je ook sociaal.

Dus dat enig kind kinderen niet kunnen delen of niet sociaal zijn vind ik dikke flauwekul.

**Geplaatst**: 11-05-17 19:20

Geplaatst: 11-05-17 19:20

Ik ben ook de enige.. en vooral voor mijn moeder vind ik het vervelend.
Ze wilde graag meer kinderen, maar helaas het lot bepaalde anders. Ik was al een toevalstreffer :Y)

Zelf denk ik dat ik er vroeger niet veel van geleden heb, wel ben ik veel gepest en denk dat een (ouder) broertje of zusje daarin wel handig was geweest

Inmiddels ben ik bijna 30 en mijn ouders zijn gescheiden toen ik 6 was. Doordat ik alleen ben voel ik me heel verantwoordelijk voor mijn moeder.
Zo had ik er bijvoorbeeld heel veel moeite mee om uit huis te gaan, ik voelde me schuldig dat ik haar alleen liet.

Ik heb een heel druk leven, waardoor ik eigenlijk veel te weinig naar mijn moeder ga. Dat vind ik vervelend, als ik broertjes of zusjes gehad had ( onder normale omstandigheden) konden zij ook langsgaan en was er vaker iemand bij mijn moeder thuis.

Wat ik ook erg lastig vind, mijn moeder strubbelt wat met haar gezondheid, in de laatste maanden zijn we veel op en neer naar het ziekenhuis gemoeten. Dat komt dus allemaal op mij aan.
Natuurlijk doe ik dat met alle liefde en zonder mopperen, maar ooit komt het echt niet uit en zou een beetje aflossing wel fijn zijn.

Dat kinderen die alleen opgroeien egoïstischer zijn vind ik overigens de grootste onzin.
Ik ben alles behalve egoïstisch.
Minder sociaal kan ik wel in komen, ik ben niet zo goed gebekt en wat terughoudender. Ik kan me voorstellen dat dat kan komen doordat ik alleen opgegroeid ben.

Als er kinderen komen bij ons (wat ik hoop) dan zou ik er eigenlijk minimaal 2 willen hebben