AnneOmie schreef:Ik denk ook dat veel hulpverleners in de psychiatrie gewoon weg niet weten wat ze met mensen met een serieuze doodwens aanmoeten!
Dit klopt helemaal. Mijn zus zat opgenomen in een therapiegroep/instelling (notabene specifiek voor borderliners!!). Toen ze daar haar doodswens uitsprak, werd ze onmiddelijk (met ambulance met gillende sirene

) overgebracht naar een gesloten inrichting. En gaan ze haar daar dan helpen??? Welnee, ze sluiten haar alleen maar op zodat ze geen zelfmoord kan plegen. En geloof me, een gevangenis ziet er nog beter uit dan deze gesloten afdeling, het was echt afschuwelijk daar. Kapotte stoelen, geen deuren in de douche, geen deur voor het toilet enz.
Nou, en na 2 maand, als ze dan niet meer zegt dat ze dood wil (nee, natuurlijk zeg je dat dan niet meer, want dan kom je er nooit weg) dan mag ze naar huis.
Dat is nou de hulpverlening in nederland.
Opgenomen op de IC wegens zelfmoordpoging? Ach, als je de nacht stabiel doorkomt dan heb je de volgende ochtend een gesprekje van 20 minuten met de psychiater en dan mag je weer naar huis. Tweede poging in een maand thuis? Ach, wat maakt het uit, we doen gewoon hetzelfde.
En maar verbaasd zijn dat zoveel mensen er niet meer uitkomen....