Femke_Tweety schreef:Heel eerlijk, het is gewoon best lastig soms.
Mailen is de laatste jaren steeds informeler geworden.
Ik ben afgelopen september weer gaan studeren (ben 42), centrum sociale wetenschappen van de Radboud universiteit.
En de docenten zelf zijn vaak ook best erg informeel in de lessen en in hun communicatie.
Dan voelt het ook erg tegennatuurlijk om in mijn mails formeel te blijven. Ik doe dat inmiddels ook niet meer bij alle docenten.
Maar dat maakt het wel lastig eigenlijk. Want in plek van'gewoon zonder nadenken formeel' zit ik nu soms dus echt na te denken van wat kan, wat niet kan, en wat gewenst is.
En dat lijkt bij de ene docent nog weer anders dan bij de andere.
Dat betekent in de praktijk dat ik soms 'beste' gebruik, soms 'goedendag' en ook bij 1 'Ha voornaam' (grappig genoeg degene waar ik het meest respect voor heb)
Maar ik twijfel dus wél vaak.
Ik vind het oprecht niet makkelijk.
Dit heb ik ook. 28, student van faculteit Geesteswetenschappen aan de UU. Ik zou niet durven dromen over docenten mailen "wAaR mE CIjfEr blIJFt", ik zou me de ogen uit mijn kop schamen. Maar qua aanspreekvormen blijft het lastig. Bij mijn eerste communicatie ben ik altijd formeel, maar als docenten in alle communicatie met studenten groeten met hun voornaam én ik voel dat ik wel een klik met ze heb tijdens college, wil ik in mails ook nog weleens de voornaam gebruiken. Maar meestal houd ik het veiligheidshalve bij 'meneer' of 'mevrouw' en dan de achternaam, of Dr. als ik zeker weet dat ze die titel hebben. Maar ik had ook een docente die boos werd als je 'mevrouw' zei, die was zo trots op d'r Dr. titel dat je overal dat moest gebruiken, zo niet dan corrigeerde ze je boos. Dat was óók weer lastig om mee te dealen. Zoveel mensen zoveel wensen, zeker in een concurrerende en prestatiegerichte omgeving als de universiteit, maar als ik even rondkijk bij sommige vakken denk ik wél dat er een hoop Stormpjes en Vlindertjes zijn die het nog heel lastig gaan krijgen in de grote maatschappij...