Bokt.nl

Mars schreef:

No way dat ik van de gang kwam als ik daar moest zitten, krijsen tot kotsen aan toe heb ik ook nog nooit van gehoord.
Zal wel met opvoedstijl te maken hebben dan.

Schuur_ schreef:

Helaas. Ze hebben me omgezet ivm gewichtsverdeling in de vlieger. Ipv rij 32 zit ik rij 13. Met voor me 2 hippe jongetjes en achter me Charlotje het krijsmarmotje.

maaikemuis schreef:

Er zitten steeds minder consequenties vast aan acties voor kinderen. Ik wil niet zeggen dat ik extreem streng ben opgevoed, maar een 'dan...' van mijn ouders werd ook echt uitgevoerd. Zo heeft mijn vader mij gewoon bij een tankstation laten staan ooit (om de auto vervolgens uit het zicht te parkeren en mij in de gaten te houden)en zo leerde ik vrij snel dat kachels heet zijn.

Het leven van kinderen wordt zo onmogelijk ingewikkeld gemaakt door ouders. Zonder consequenties zit er geen rem op. Daarnaast moet alles in overleg met het kind. Overleg over het eten, overleg over bedtijden, overleg over schermtijd. En je krijgt daardoor kinderen die worden overspoeld met verantwoordelijkheden die ze helemaal nog niet zouden moeten hebben. Hoe lief en schattig het misschien ook lijkt, een 3-jarige een maaltijd laten uitkiezen in de hoop dat ze het dan eten zonder een kader aan te geven (2 of 3 opties) is eigenlijk gewoon zielig. De hersenen zijn daar nog helemaal niet klaar voor.

Aan de andere kant zie ik ook steevast ouders hun kinderen klein houden. Kinderen worden niet verantwoordelijk gehouden voor hun acties. Nee, de acties worden haast verantwoordelijk gehouden voor de kinderen.

En zo druppelt de generatie van de curling ouders nu het hoger onderwijs binnen. Een groep studenten die het bestaan van de studiehandleiding maar niet lijkt te begrijpen, maar de weg naar de klachtencommissie dan wel weer weet te vinden. Studenten die zich niet voorbereiden en vervolgens wel patiënten willen behandelen en dan een klacht indienen over mij wanneer ze de rest van de dag een observerende functie van mij krijgen. Op een kruk in de hoek....

Ik word oud geloof ik en mijn moeder had gelijk.... Het is maar goed dat ik geen kinderen heb.

Captain schreef:

Och curling ouders, hou op schei uit!
Mijn collega heeft een zoon die nu tijdelijk naar het buitenland is, maar echt álles wordt voor dat joch geregeld. Hij belt ze 's nachts uit bed (veel tijdverschil) omdat hij niet weet welke trein hij moet hebben.


Echt álles wordt voor hem gedaan, ja zo krijg je nooit kinderen die op eigen benen gaan staan.

Mkango schreef:

Toevallig had ik het daar van het weekend over met m'n vader, en volgens mij is dit ook de reden dat veel twintigers binnen no-time uitvallen met burnoutklachten: er wordt ze van jongs af aan voorgehouden dat niet het resultaat telt, maar de "moeite" die je erin hebt gestoken, of dat nu blokken is als een malle, of één keer halfslachtig je boek openslaan. Vervolgens komen ze op een plek waar men wél resultaten verwacht, en ze geen schouderklopje krijgen voor het doen van het absolute minimale, en ze trekken het niet meer.

KarenQ schreef:

Mkango schreef:

Toevallig had ik het daar van het weekend over met m'n vader, en volgens mij is dit ook de reden dat veel twintigers binnen no-time uitvallen met burnoutklachten: er wordt ze van jongs af aan voorgehouden dat niet het resultaat telt, maar de "moeite" die je erin hebt gestoken, of dat nu blokken is als een malle, of één keer halfslachtig je boek openslaan. Vervolgens komen ze op een plek waar men wél resultaten verwacht, en ze geen schouderklopje krijgen voor het doen van het absolute minimale, en ze trekken het niet meer.

Ik vind dat best wel sneu voor die kinderen. Want zo jong al uitvallen, daar gaan ze gewoon nog heel lang last van hebben. Het gekke is, dat ik bij jongeren ook veel vaker merk dat ze heel perfectionistisch zijn. Is dat ook iets dat je nu meer hebt?

Captain schreef:

Goed voorbeeld, op de basischool van mijn neefjes werken ze niet met cijfers en rapporten maar bouwen de kinderen een 'portfolio' op. Ik vind daar ook wat van, want reken maar dat er gejankt gaat worden als ze op de middelbare school ineens een 5 ergens voor krijgen.

KarenQ schreef:

Mkango schreef:

Toevallig had ik het daar van het weekend over met m'n vader, en volgens mij is dit ook de reden dat veel twintigers binnen no-time uitvallen met burnoutklachten: er wordt ze van jongs af aan voorgehouden dat niet het resultaat telt, maar de "moeite" die je erin hebt gestoken, of dat nu blokken is als een malle, of één keer halfslachtig je boek openslaan. Vervolgens komen ze op een plek waar men wél resultaten verwacht, en ze geen schouderklopje krijgen voor het doen van het absolute minimale, en ze trekken het niet meer.

Ik vind dat best wel sneu voor die kinderen. Want zo jong al uitvallen, daar gaan ze gewoon nog heel lang last van hebben. Het gekke is, dat ik bij jongeren ook veel vaker merk dat ze heel perfectionistisch zijn. Is dat ook iets dat je nu meer hebt?

maaikemuis schreef:

Ik denk eigenlijk niet dat het te maken heeft met perfectionisme, maar echt met een het voor het eerst in de werkelijkheid komen. Er groeit een generatie op die 18 jaar lang beschermt wordt. Er wordt 18 jaar tegen kinderen gezegd dat als ze hun best doen dat dan de wereld aan je voeten ligt. 18 jaar lang regelen ouders alles voor kinderen. En dan komen ze in de grote mensenwereld terecht waar je iets moet presteren en waar 'je best' niet altijd goed genoeg is. Waar niemand je komt redden wanneer je het niet redt. Sommigen hebben hun hele leven werkelijk nooit iets hoeven te presteren. Ik denk dat het geen perfectionisme is. Ik denk dat het een gebrek aan copingmechanismes is.

Gelukkig wordt ik dan wel heel blij van de gedachte dat er ook een heleboel leuke studenten tussenzitten. Studenten die wel heel hard hun best doen. Studenten die mij mailen wanneer ze vastlopen (want als jij de vraag stelt dan wil ik je heel graag helpen om het antwoord te vinden).