Vandaag op het gecombineerde spreekuur geweest van de revalidatie-arts
en de orthopedisch schoenmaker.
We hebben ons verhaal verteld, ook het psychische stuk, dat m'n man er doorheen zit
en wat we nu precies moeten met wel of niet opereren en wanneer.
Hij gaat nu in overleg met de orthopeed, hij legde uit dat als de andere voet zou verstijven
dat dit door de aangepaste schoen in ieder geval in een correcte stand zal gebeuren.
Stel dat je op gympen zou doorlopen, dan wordt het een ander verhaal.
We wachten het even af.
We kregen het gevoel dat ze in ieder geval begrip hadden voor de situatie en met ons mee dachten.
Ook gaat de schoenmaker een andere zool onder de schoenen zetten waardoor de schoen wat beter
geschikt is om op de golfbaan te lopen. Leuk, hij stelde dat zelf voor.
Hij speelt zelf ook golf en weet dus precies welke bewegingen en draaien je bij die sport maakt.
En dus ook wat hij daarvoor moet aanpassen aan de schoenen.
De apotheek belde deze week op dat we geen herhaalrecept meer krijgen van de pijnstillers die mijn man gebruikt.
Toen de psych het hoorde heeft hij ze meteen gebeld en een veeg uit de pan gegeven.
Hij heeft nu andere pijnstillers voorgeschreven die speciaal werken voor neuropathische pijn.
Vannacht voor het eerst gebruikt (altijd spannend als je de bijsluiter hebt doorgewerkt zeg)
en hij kon daardoor wat beter doorslapen. Hopelijk werkt dat door in de dagcijfers.
De kandidaat kopers lijken erg serieus!
Gisteren hebben ze overal maten van opgenomen, of we ook zoveel mogelijk plattegronden
van het huis wilden opsturen naar de makelaar.
Oh, stel je toch eens voor dat we het verkopen zeg.....
Financiele druk er af, geen heen en weer gerijd meer voor het onderhoud
en last but not least geen huurders meer, want dat is ook een nagel aan m'n doodskist hoor.
Onze makelaar denkt dat ze wel een bod uit gaan brengen.
( sssssht....
)