Bokt.nl

Nikass schreef:

Lughnassadh schreef:

Nikass yup, ook dat.

Overigens als ik jouw schema zou volgen dan zou ik een volkomen overprikkelde hond hebben met de leeftijd en het brein wat hij nu heeft. Ik geloof niet in een one size fits all. Heb nu mijn 4e hond, de 1e twee waren labjes en de 3 was een Duitse Herder, en als ik die allemaal hetzelfde had geboden had ik echt een probleem gehad. Ik zie ook nu weer dat ik echt moet blijven kijken naar de hond.

Wel ben ik het met je eens dat het gros van de mensen te weinig weet van honden.

Ik ook niet! Maar het merendeel van de honden loopt imo te weinig. En ik weet alles van een hond die gevoelig is voor prikkels/stress, heb er zo eentje, en ik geloof jou ook direct, maar tegenwoordig heeft haast iedereen een overprikkelde hond.. het is ook een beetje een hype..

https://www.moniquebladder.nl/blog/over ... bestrijden.

Nikass schreef:

Lughnassadh schreef:

Werklijn. Te veel go inderdaad, heel slim zijn, onwijs volhardend zijn en een bak testosteron. Dus het heerschap heeft momenteel een leven wat nog zwart witter dan zwart wit is. Maar dit komt weer goed.

Ik kan alleen maar zeggen: let goed op hem en help hem waar je kan.
Ik herken "veel go", en volharding, en in geval van mijn reu heel erg de drive tot controle van elke situatie. En ik zal nooit weten of hij teveel stress heeft gehad en of ik het beter had kunnen doen, maar toen hij 5,5 was kreeg hij ineens epilepsie. En dat is zo ontzettend k*t.
Dankzij zijn top neuroloog is hij nu heel stabiel en gaat het heel goed met hem, en ik heb in de loop der tijd een voor alle partijen prettig functionerend management ontwikkeld, waardoor we nu vooral veel fun hebben samen.
De neuroloog vertelde ook dat met name herders (en dat is een wat algemene term, maar hij kon dat wel specificeren) erg gevoelig zijn voor epilepsie, en ook moeilijk behandelbaar als ze het eenmaal hebben.

MyWishMax schreef:

Alle herders die ik heb meegemaakt hadden geen epilepsie gelukkig, maar waren op die leeftijd wel lastig om mee te leven even bot gezegd. De ene erger als de ander, maar daarna wel allemaal fijne honden geworden. Wel met aangepast management aan de hond. Degene die herplaatst werden hadden een eigenaar die maar op 1 manier met honden wilde omgaan en daar paste die honden niet tussen. (Of in kennel leven en daar alleen uit voor wandelingen en trainen of juist in huis leven met tig andere dieren en honden en geen rust en afzondering van de rest kunnen pakken bijvoorbeeld)

De laatste die ik heb wordt 11 jaar in april en door mijn ziekte kan ik hem lichamelijk minder bieden en zijn we al jaren gestopt met sporten, maar 0 problemen en is voor mij echt de ideale hond. Ik kan nu al janken dat ik geen opvolger kan nemen, want ben verzot op ze.